Bad (wolf) เคี้ยวขย้ำหัวใจให้จนมุม

'Do you Feel'
 
อีกครั้งหนึ่งที่ฉันลืมตาขึ้นมองท้องฟ้ายามค่ำคืน ...เอ๊ะ นี้ฉันกำลังเหม่อลอยคิดถึงใครกันนะ พักนี้เป็นอะไรไปเนี้ย โอ้ย! ให้ตายเถอะยัยยูทริฟเอ้ย มัวเเต่คิดถึงเพศตรงข้ามอยู่ได้ เดี๋ยวก็เป็นนักข่าวไม่ได้หรอกยะ ...
ก๊อกๆ
เอ๊ะ ใครมาหาฉันเนี้ยยย นี้มันห้องเช่าที่มีคนเช่าน้อยที่สุดในประเทศไทยเลยนะ(เพราะราคามันถูกฉันเลยเช่า ไม่เกี่ยวอะไรเลยเเม้เเต่นิด) 
"ใครค่ะ"
ฉันรีบทักออกไปข้างนอกโดยไม่กลัวอะไรเลยเเม้เเต่นิด (สาบานเถอะไม่กลัวใจเต้นยิ่งกว่าโดนกองทัพพม่ามาบุกเเล้วเนี้ย) เเต่ทำไงได้คนเป็นนักข่าวต้องใจกล้าเเละบ้าบิ่นเอามากๆ ต้องสู้!
"มีคนอยู่ใหม"
เอ๊ะ มีคนทักตอบมาเเล้ว นี้ฉันยังไม่เปิดประตูต้อนรับเลยนะเนี้ย ฉันควรจะตอบไปว่าไงดีเนี้ย เอ่อ ตอบๆไปเถอะ
"ไม่มีใครอยู่เลยค่ะ"
"โกหก"
กรี๊ดดด เสียงผู้ชายจ้าาา โหดด้วยยย นี้ฉันกำลังจะโดนปล้ำหรออ เอ๊ะเเต่ฉันก็บ้าอยู่นะ บอกว่าไม่มีคนอยู่เเต่ตัวเองยืนพูดบ้าอยู่ นี้ฉันควรจะปรึกษาทันตเเพทย์ใหมเนี้ย เครียด!
"...."
"ใครอยู่ในนั้น เปิดประตูออกมานะยัยบ้า"
"นี้นาย! ในนี้ไม่มีใครอยู่เลยนะยะ"
"เเล้วนี้มันเสียงผีอะไรล่ะหา!"
"เอ่อ.....ผีบ้านผีเรือนไงล่ะ"
บ้าเเล้ว**
ตายเเล้วจะมีคนมาทำร้ายฉัน ทำไงดีเนี้ยยยยย ทำไงดี
ปังๆตุมๆ
กรี๊ดดด อีตาบ้านั้นถีบประตูเข้ามาเเล้ว ประตูห้องฉันกระเด็นไปโดนข้าวของในห้องจนเสียหายไปหลายล้าน(เวอร์) เชอะ ต้องรีบหนีสะเเล้ว
"ฮึๆ นี้หริผีบ้านผีเรือน สวยนะเนี้ย"
อุ้ย!เขินนะเเกร>< เอ๊ะนี้ไม่ใช่เวลามาเขินบ้าอยู่นะ ต้องรีบไปเเจ้งความ
"นาย! ออกไปนะไม่งั้นฉันจะเเจ้งตำรวจ"
"ฮึๆ คิดว่าฉันกลัวหรอ ตำรวจจะช่วยอะไรเธอได้ ยูทริฟ!"
"นี้นายรู้ชื่อฉันได้ไงอ่ะ"
ร่างของผู้ชายคนนั้นตรงดิ่งเข้ามาหาฉันเเต่ทำไมฉันมองหน้าเขาไม่ชัดนะ เขาดูรูปร่างดีเเละหน้าตาดีทีเดียวนะ เเต่ทำไม ทำไมฉันเห็นหน้าเขาไม่ชัดอ่ะ ทำไม! เเละจู่ๆร่างของผู้ชายคนนั้นก็กลายเป็นหมาป่าตัวใหญ่ยักษ์กระโจนเข้ามาขย้ำฉันต่อหน้าต่อตา ไม่นะ!
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด"
 
...
เฮือก! ฉันลืมตาขึ้นมามองเพดานห้องอีกครั้งในทุกๆเช้า ฝัน! ฝันอีกเเล้ว!
นี้มัน...... ความฝันนี้น่าาา เเสดงว่า..เมื่อคืนฉันฝันถึงหมาป่าตัวนั้นนะเหรออ ให้ตายสิ นี้มันอะไรกันเนี้ยยยย เฮ้อออ ขอบคุณที่เป็นเเค่ฝัน .... เเต่ถ้าเป็นความจริง ฉันก็รู้สึกเเย่มากๆเเน่ 
ความรู้สึกนี้มัน...อะไรกัน!!!