Love in water falls น้ำตกนี้จะเป็นของเธอ ^o^
เขียนโดย 
Rasberry
วันที่ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 เวลา 22.28 น.
แก้ไขเมื่อ 28 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559 13.14 น. โดย เจ้าของนิยาย
20) บทที่ 19
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“เรย์ นี่มันรายชื่ออะไรนะ”
“อืม........น่าจะเป็นรายชื่อคนที่มีปัญหานะไรท์ ชูจะทำยังไงกับรายชื่อเหล่านี้ดีล่ะ” ผมพูดอย่างงงๆ เพราะจนจะแก้ไขปัญหาแล้วจริงๆ
“คงต้องโดนลงโทษ ไม่ก็รีไทน์นะ แต่ถ้าโทษไม่หนักก็จะให้ช่วงงานสภานักเรียนหรืออาจารย์นะ แล้วแต่ท่านผอ. นะ”
“หืม~~ แต่รายชื่อนี้มีแต่คนที่ส่งงานไม่ครบ โดดเรียน สูบบุหรี่ในโรงเรียน แล้วก็ทะเลาะวิวาทเองนะ”
“ใช่ ถึงจะแค่นั้นก็เถอะ ไอคนที่สูบบุหรี่กับทะเลาะวิวาทนี้โดนหนักเลยนะ”
“หึๆ” ชูหัวเราะเบาๆ ด้วยความที่ตัวเองไม่ได้มีชื่ออยู่ในนั้น
“หัวเราะไปเหอะไอชู แกเองก็สอบตก จนถูกเลือกให้เป็นประธานนักเรียน เพื่อเป็นการแก้บนไม่ใช่เรอะ” คาร์ได้ทีล่ะ พูดต่อว่าชูทันที
“อย่ามาเผาฉันตรงนี้นะ!!” ชูการ์ผู้ที่ไม่เคยยอมยอมใครพูดดุคาร์ทันที
“ชิส์!!” คาร์ทำเสียงไม่พอใจก่อนที่จะสะบัดหน้าหนีไปทางอื่นทันที แล้วทั้งสองคนนี้ก็เงียบไปอีกนาน ทำให้บรรยากาศในห้องนี้พลอยเงียบไม่มีใครกล้าเอ่ยปากพูดขึ้นมาเลยสักคนเดียว เพราะกลัวท่านประธานนักเรียนอย่างชูการ์โกรธขึ้นมาอีก แต่ผมไม่ได้กลัวอะไรหรอกนะ ผมหยิบเอกสารชุดนั้น(เอกสารรายชื่อจำนวน 40 คน)แล้วเดินออกจากห้องไปเลย เพื่อที่จะไปห้องผู้อำนวยการ
ก๊อกๆ (ผมมีมารยาทพอนะ)
“เชิญ อ้าว คุณชายเรย์มามีธุระอะไรกับครูรึเปล่าครับ”
“จะให้ไปตามคนที่มีรายชื่ออยู่ในเอกสาร 40 แผ่นนี้ไหม แต่ละคนก่อเรื่องเล็กๆทั้งนั้น ยกเว้นคาร์ที่ทะเลาะวิวาท แต่ก็โดนลงโทษไปแล้ว”
“แล้วแต่คุณชายเรย์ล่ะกัน ว่าจะจัดการกับคนที่เหลือยังไง”
“ได้จริงนะ”
“ครับ”
“ว่าแต่ทำไมต้องเรียกผมว่าคุณชายด้วย”
“ก็ครูไม่ใช่รวยมหาเศรษฐีอะไรขนาดคุณชายเรย์กับเจ้าชายชูการ์สักหน่อยนิ”
“เพราะงั้นครูเลยเรียกผมว่าคุณชายอย่างนั้นล่ะสิ”
“ใช่ แต่ตอนนี้เป็นครูกับนักเรียนนะครับ”
“ทุนเดิม พ่อของคุณชายเป็นคนบอกให้เรียกแบบนั้นด้วยนั้นแหละ”
“เฮ้อ~~~~ พ่อนะพ่อจำไว้เลย”
“ฮะๆ นี่เดี๋ยวไปไหนต่อล่ะ”
“ก็ว่าจะไปหาที่นั่งร้องเพลงนะ”
“อ๋อ อันนี้ค่อยไปหาเอาวันไหนก็ได้นะ ครูไม่ว่าอะไรคุณชายหรอก”
“ครับๆ งั้นขอตัวนะ”
“อืม”
“เรย์คุง!!!!!!” ผมสะดุ้งเล็กน้อย แต่พอหันไปพบกับเขาเท่านั้นแหละผมถึงกับช็อคไปเลย
“คอร์ส!!”
“สบายดีไหม”
“สบายดี ผมดีใจจริงๆที่ได้เรียนที่เดียวกับเรย์คุง”
“แต่คนละชั้นนะ”
“อ้าว แล้วเรย์คุงอยู่ปีไหนอ่ะ”
“ปี 2 ห้อง King แล้วนายล่ะ”
“ปี 1 ห้อง Jack”
“ดีใจด้วย”
“แงะ ไม่เห็นจะดีเลย ผมอยากอยู่ King มากกว่าอ่ะ”
“55 อยู่ห้องนั้นแหละ”
“ใจร้าย~~ T~T”
“ตามนั้น อ้อใช่ นายต้องไปห้องประธานนักเรียนก่อนสินะ”
“อื่อ”
“งั้นก็ตามมาล่ะ”
“คร้าบ~~~~~” มันตอบอย่างกวนบาทา แล้วรีบเดินตามผมมาทันที เมื่อถึงห้องประธานนักเรียนผมก็ทำท่าจะเปิดประตูเข้าไปแต่ก็ถูกมันขัด “เรย์เคาะประตูก่อนสิ เปิดเข้าไปเลยมันเสียมารยาทนะ”
“ไม่เห็นเป็นไร ผมก็อยู่ฝ่ายประธานนักเรียนเหมือนกัน(ตอนแรกยังไม่ยอมรับไม่ใช่เรอะ) จะมีอะไรเสียมารยาทอีกล่ะ”
“อ๋อ” ซื่อบื่ออ่ะ
“อ้าว เรย์มีอะไรเหรอ”
“พาเด็กใหม่ปี 1 Class Jack มาส่งนะ”
“อยากให้ช่วยม่ะ”
“อยากมาก แต่นายคงไม่ช่วยหรอก”
“ช่วยไรล่ะ เอกสารชุดนี้อ๋อ”
“ใช่ๆ มันยังสรุปไม่ได้เลย อ้อ เรย์ นั้นห้องทำงานของนายนะ” ชี้ไปที่ประตูสีไวโอเลต(เรย์ชอบสีไวโอเลต)
“อาๆ ว่าแต่ใครเป็นคนเตรียมไว้ให้อ่ะ อย่าบอกนะว่า”
“ใช่ ผอ. เป็นคนเตรียมไว้ให้นายโดยเฉพาะ”
“เพื่อไรฟระ” ผมพูดแล้วหันไปหาชูการ์เพื่อรอคำตอบ
“ไม่รู้ว่ะ คงอยากให้เรย์เป็นประธานนักเรียนแทนผมล่ะมั้งนะ” นั้นคือสิ่งที่ผมได้กลับมา
“ตำแหน่งนั้นขอผ่านนะ”
“ทำไมง่า T~T” ชูการ์ว่าพร้อมกับทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ออกมาทันที
“ไม่อยากแย่งตำแหน่งนายไง ตำแหน่งนั้นแหละที่นายควรได้แล้วล่ะ”
“ไม่อยากได้เลย”
“แล้วได้มายังล่ะ”
“ท่าน ผอ. สั่งให้เป็นเนื่องจากเรียนอ่อน(เรียนได้แย่มาก)อ่ะ”
“สอบไม่ผ่านว่างั้น”
“อะ อืม .///.”
แล้วจากนั้นผมก็ไม่ตอบอะไรอีกเลย ซึ่งชูการ์ก็ตั่งหน้าตั่งตาพิมพ์งานต่อ ส่วนผมน่ะเหรอเดินไปหยิบเอกสารที่โต๊ะชูการ์ ประมาณ 5-6 ชุด แล้วเดินเข้าไปในห้องทำงานที่ผอ.เตรียมไว้ให้ทัน พอเดินเข้าไปก็เจอจดหมายจ่าหน้าถึงผมวางอยู่บนโต๊ะ
‘จากใครหว่า’ ผมหยิบจดหมายนั้นขึ้นมาอ่านทันที
‘ถึงท่านเรย์
จากนี้เป็นต้นไปครูจะให้ท่าน เป็นเจ้าชายประจำโรงเรียน ซึ่งหลายๆ ซึ่งครูคิดว่าหลายๆคนคงจะยืนดีกับเรื่องนี้ด้วยเช่นกัน จากนี้ไปฝากด้วยนะเจ้าชาย
By…..ผู้อำนวยการ’
‘คุณได้อยู่ไม่เป็นสุขแน่ คุณผอ. หึหึ’ ผมคิดแบบนั้นแล้วก็เดินออกจากห้อง ด้วยความหงุดหงิดสุดๆ เล่นทำเอาพวกประธานนักเรียนขนลุกตามๆกันไป
ปัง!!! ผมปิดประตูเสียงดัง ทำให้คนที่อยู่ในห้องมองหน้ากันอย่างงงๆ
“ชู เรย์เป็นอะไรของเขาน่ะ” มีมี่
“ไม่รู้สิ น่าจะเกี่ยวกับท่านผอ. อีแล้วล่ะมั้งนะ” ชู
“แล้วแบบนี้ผู้อำนวยการจะรอดไหมน่ะ” วี
“คิดว่าไม่รอดนะ” เชส
“โอกาสรอดน้อยมากเลยนะ” คาร์
“นั้นดิ” X21
ห้องผู้อำนวยการ
ปัง!! (เสียงเปิดประตูของเรย์อีกเช่นเคย)
“มะ มีอะไรเหรอ” ผอ.ถึงกับหน้าซีดเมื่อเรย์เปิดประตูเข้ามา
“มี เยอะซะด้วย”
“ว่ามาสิ”
“คุณคิดอะไรอยู่กันแน่ถึงให้ผมเป็นเจ้าชายของโรงเรียน แล้วแบบนี้ผมก็ต้องช่อยงานพวกชูน่ะสิ ผมยิ่งชอบอยู่อย่างสงบซะด้วย คุณต้องการอไรกันแน่ คิดจะให้ผมเป็นประธานนักเรียนแทนชูรึไง!!”
“ก็ประมาณนั้นหละ แต่ไม่ได้ให้เป็นประธานนักเรียนนะ เพราะชูยังต้องเป็นอีกนานเลย” บ่นซะหูชาเลย
“แล้วจัดห้องนั้นให้ผมทำไม”
“ก็....”
“ก็อะไร!!!!”
“ก็แค่อยากให้เจ้าชายมีห้องทำงานเป็นของตัวเอง จะได้ไม่ต้องเข้าออกที่นี่บ่อยๆไงล่ะ”
“แน่จั้ย!!”
“ครับ แน่ใจครับ”
“ดี งั้นคุณก็จัดการกับคนที่มีปัญหาพวกนี้เอาเองล่ะกัน”
“ครับ”
“ส่วนเอกสารนั้น ต้องคีย์เข้าระบบใช่ม่ะ”
“ชะ ใช่ครับ”
“ดี” ว่าแล้วเรย์ก็หยิบเอกสารที่มีอยู่ 4-5 ปึกไปที่ห้องประธานนักเรียนแล้วถือเข้าห้องของตัวเอง โดยทิ้งความมึนงงให้กับคนในห้อง(ท่านผอ.กับท่านรองผอ.)
ห้องประธานนักเรียน
ปัง!!
เมื่อเรย์เปิดประตูเข้ามาอย่างแรงทำให้ทุกคน(รวมพวกไรท์ด้วย)ที่อยู่ในห้องถึงกับเงยหน้าขึ้นมาจากกองเอกสารแทบจะทันที พร้อมกับเงยหน้าขึ้นมามองเรย์กันอย่างงๆ
“เรย์เป็นอะไรของมันว่ะ ไรเฟอร์”
“จะไปรู้เหรอครับ คุณประธานนักเรียน”
“นายะ” ผมเรียกนายะแล้วเดินเข้าห้องทำงานของตัวเองทันที
“จ้า อ้าว เดี๋ยวสิ เรียกแล้วเดินหนีมันหมายความว่าไง” นายะบ่นใส่ผม แล้วเดินตามผมเข้าไปในห้อง
Ray Say
“นี่” ผมคว้าเอวนายะให้เข้ามาใกล้ๆ หลังจากวางเอกสารลงบนโต๊ะเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“จ้า เป็นอะไรไปฮึ”
“ถ้าสักวันนึงผมเปลี่ยนไป จะยังรักผมเหมือนเดิมไหม”
“ก็ต้องรักสิ ไม่ว่าเรย์จะเป็นคนแบบไหน นายะก็จะรักเรย์ไปตลอดนั้นแหละ”
“ขอบคุณนะ” ผมว่าพลางกอดนายะแน่น
“ไม่เป็นไรจ้า กอดแน่นแบบนี้ระวังนายะหายใจไม่ออกนะ”
“ขะ ขอโทษ”
“อื่อ จะทำงานใช่ม่า~~~”
“ครับ”
“งั้นนายะไปนั่งรอข้างนอกนะ”
“นั่งรอตรงนี้ไม่ได้อ๋อ” ผมว่าพลางชี้ไปที่เก้าอี้อีกตัว ตรงข้ามกับที่ผมนั่ง
“ก็ได้จ๊ะ”
“ถ้าผมปิดเทอมแล้วเราไปน้ำตกแก้วกันไหม”
“แล้วนายะไม่ต้องรายงานตัวเหรอ”
“เดี๋ยวจัดการให้เอง ไม่ต้องห่วง”
“ตลอดอ่ะ”
“ฮ่าๆ เอาน่า ยังไงตอนนี้ก็ยังไม่ถึงวันปิดเทอมสักหน่อยนินา”
“เหลืออีกกี่วันอ่ะเรย์”
“เหลืออีก 2 เดือนครับที่รัก”
“วันนี้เรย์มีเรียนไหมอ่ะ”
“อีก 20 นาทีน่ะ ทำไมเหรอ”
“ถ้าเรย์ไปเรียนนายะขอนั่งเล่นในห้องนี้ได้ไหมอ่ะ”
“ได้สิ จะเล่นโน๊ตบุ๊คส์ผมไปก็ได้ระหว่างรอน่ะ”
“อื่อ งั้นตอนนี้เรย์รีบๆไปเรียนเลย เดี๋ยวจะไปเรียนไม่ทันนะ”
“เข้าใจแล้วครับ จุ๊บ” ผมตอบรับอย่างว่าง่าย แล้วหอมแก้มนายะทีนึงก่อนจะเดินออกจากห้องของตัวเองกับห้องประธานนักเรียน แล้วมุ่งหน้าไปที่ห้องเรียนทันที
“โอ๊ย เรย์รอกันด้วยสิ แฮ่กๆ” เสียงของชูการ์แหบพร่าอย่างเห็นได้ชัดว่าวิ่งตามเรย์ออกมา
“เรียนด้วยเหรอ นึกว่าจะนั่งปั่นงานในห้องต่อ”
“เรียนดิ ยิ่งเรียนอ่อนกว่าทุกคนอยู่ ไม่ให้ไปเรียนได้ไง”
“อ้อเหรอ~~ งั้นก็พยายามเข้านะ” ผมพูดพลางเดินเข้าห้องเรียนไปทันที
“อ้าว เฮ้ย” ชูการ์โวยใส่เรย์ทีนึงก่อน แล้วรีบเดินตามเรย์ไปนั่งที่ทันที
End Ray Say
‘กรี๊ด~~~~~ วันนี้เจ้าชายมาที่ห้องเรียนกับประธานนักเรียนอ่ะ’
‘ไม่ว่าจะมองเจ้าชายกี่ทีๆ ก็หล่ออ่ะแก’
‘หนุ่มฮ็อตมาเรียนครบ 2 คนแบบนี้จะเลือกจีบคนไหนดีล่ะเนี้ย >///<’
‘เจ้าชายก็หล่อ ประธานก็หล่อ อร๊าย~~~~~ เลือกไม่ถูกเลยอ่ะ’
------และอะไรอีกเยอะแยะ------
“ไม่มีอะไรแบบนี้สักวันจะได้ไหมเนี้ย” ชูการ์เริ่มบ่น
“ทำใจให้ชินเถอะ ยังไงก็ต้องเจอแบบนี้อีก 2 เดือนเต็มนะ”
“ตาย ตาย ตาย และตาย”
“ทั้งชีวิตจะมีตาตายกับตายรึไง”
“อาจจะใช่”
“เอ่อ คือว่า....”ผู้หญิงจากไหนก็ไม่รุมาเอ่ยแทรกตอนผมกับชูการ์กำลังพูดกัน
“........”
“มีธุระอะไรครับ” ชูการ์ตอบกลับไปอย่างสุภาพ ต่างจากผมที่เลือกที่จะเงียบ
“คือว่า เป็นแฟนกับพวกเรา 2 คนได้ไหมค่ะ”
“.....” เจอคนมาถามแบบนี้พวกผมถึงกับหันหน้ามามองกันทันที
“ผมไม่ได้หรอกนะ ผมมีคู่หมั่นแล้ว ต้องขอโทษด้วย” ผมบอกปัดไป เพราะขี้เกียจตอบคำถามอื่นที่จะตามมาในทีหลัง
“มะ ม่เป็นไรค่ะ เจ้าชาย แล้วท่านประธานล่ะค่ะ”
“คือ....ผมมีคนที่ชอบอยู่แล้วนะ” อันนี้ชูการ์โกหก(วันนี้วันที่ 1 เมษา [ April fool's day ] ตามนั้นล่ะนะ)ไปเต็มๆเลย แต่เอาเถอะ ยังไงก็ถือว่าให้เกียรติ์ผู้หญิงให้ไปเจอคนที่ดีกว่านี้ล่ะนะ
“งั้นก็ไม่เป็นไรค่ะ”
“เฮ้อ~~~~”
“นายยังไม่มีคนที่ชอบใช่ม่ะ”ผมถามหลังจากที่ผู้หญิง 2 คนนั้นเดินออกไปแล้ว
“ใช่”
แล้วหลังจากนั้นพวกเรา 2 คนก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย เพราะอะไรน่ะเหรอ อาจารย์เข้ามาน่ะสิ ถ้าคุยกันก็โดนเทศอ่ะนะ ‘แต่เอาเถอะผมยังไงก็ได้ทั้งนั้นแหละ’
“เอาล่ะ ชิบุยะคุง อยู่ไหม”
“อยู่ครับอาจารย์”
“งั้นลอกบอกสิว่าข้อนี้ตอบเท่าไหร่”
‘[ ( 200,000+550 ) - 50%]’ มันคือโจทย์
“2005 ครับ”
“ถูกต้องจ๊ะ”
.
.
.
.
.
.
แล้วผมกับชูก็เรียนมาจนถึงคาบสุดท้ายของวัน ซึ่งเป็นวิชาที่อาจารย์เข้ามาสั่งงานแล้วก็เดินออกไป(ซึ่งเป็นวิชาที่ผมชอบ เป็นวิชาอิสรเสรี แต่งานต้องมีส่ง) โดยไม่เผื่อเวลาให้พวกผมได้แย้งเลย
“งานในรอบนี้ส่งในสัปดาห์หน้านะ เอามาส่งในคาบเข้าใจนะ”
“ค๊าบ~~~/ค่า~~~”
“งานในครั้งนี้คืองานเกี่ยวกับอาชีพที่พวกเธอจะประกอบในอนาคต เขียนใส่กระดาษ A4 จำนวน 3 แผ่นขึ้นไป แค่นี้แหละ” แล้ว’จารย์แกก็เดินออกไปทันที
“ตายๆ ฉันยังไม่รู้เลยว่าจะประกอบอาชีพอะไรเลยอ่ะแก”
“พอกันเลย วันนี้คงต้องตั่งกลุ่มช่วยกันคิดแล้วล่ะ”
“คุณประธานกับเจ้าชายจะมาทำด้วยกันไหมค่ะ”
“ขอโทษนะ คงจะไม่ได้ ตอนนี้งานให้ห้องสภาเยอะมาก ขอตัวล่ะ” เรย์พูดจบก็ลากชูการ์ออกจากดงเพื่อนผู้หญิงในห้องทันที
“ขอบคุณที่ช่วยนะ”
“อืม ไม่ดึงออกมาพวกนั้นคงลากนายไปอยู่ดีนั้นแหละ นายปฏิเสธผู้หญิงไม่เป็นนิ”
“ฮะๆๆ นายจะไปไหนก่อนรึเปล่า”
“ไม่นิ ทำไม”
“ครับๆ งั้นไปทำงานกัน” ว่าจบชูการ์ก็เดินมาล็อคคอผมทันที
ตกค่ำ
‘เขียนไงดี’ ผมยังนั่งทำงานอยู่ในห้อง โดยคิดการบ้านไปพลาง ‘ให้เขียนเกี่ยวกับอาชีพในอนาคตเหรอ แล้วคนวีความสามารถหลายด้านอย่างผมล่ะ ทำไงดีฟระ’
‘ตึ๊ง ตึ่ง’
Ray chat by Rifer
“หืม” ผมเงยหน้าขึ้นมาจากการบ้าน แล้วมาเปิดไลน์ดู
Rifer : ‘อาชีพในอนาคต = ผู้บริหาร(สืบทอดเจตนารมณ์)
ผมจะสืบทอดเจตนารมณ์ของคุณพ่อโดยการขึ้นเป็นประธานบริษัท Shibuya Jewelry Cooperation : SJ.Co,. ซึ่งสายการบริหารเป็นสายงานที่ผมถนัด และเคยชินกับมัน ผมคิดว่าผมน่าจะบริหารงานได้ดีเหมือนพ่อ แต่ตอนนี้ผมเป็นนักร้องของค่า diamond music ผมก็จะพยายามในด้านสายการบันเทิงควบคู่ไปด้วยกับการบริหาร แต่ถ้าไม่ไหวผมก็จะออกจากการเป็นนักร้องเพื่อที่จะไปบริหารงานได้อย่างเต็มที่.......(และอะไรอีกมากมาย)’
Ray : ไรท์ นี่มันคืออะไร
Rifer : อะไรก็ การบ้านนายไงล่ะ
Ray: นะ นายรู้ได้ไง
Rifer : นายทำสมุดตกไว้นะ ตอนนี้ผมเขียนให้เสร็จแล้วนะ นายก็พยายามเข้านะคุณประธานบริษัท SJ.Co,.
Ray : ผมยังไม่ได้เป็นสักหน่อยนะ
Rifer : เดี๋ยวก็ได้เป็นแล้วไม่ใช่เหรอ คิดว่าที่บ้านนายยอมให้นายเป็นนักร้องกันรึไง
Ray : ไม่มีใครให้เป็นหรอก ตัดใจดีกว่าไหม
Rifer : ตามใจนายเลย มันเป็นสิทธิ์ของนาย นายเกิดมาอย่างสมบูรณ์แบบ ถูกสอนอบรมด้านการงานมาตั่งแต่ยังเด็กไม่ใช่รึไง
Ray : แล้วจะทำไมเล่า
Rifer : ก็ไม่ทำไมนิ ตัดสินใจดีๆ ไม่ต้องรีบร้อน
Ray : ขอบคุณนะไรท์
Rifer : ไม่เป็นไร นายไม่เคยจิงจังกับงานที่ทำไม่ใช่เหรอ
Ray : เหอะๆ
End Ray chat by Rifer
‘ตึ๊ง ตึ่ง’
Ray chat by Shoji
Ray : What??
Shoji : มาแบบปกติก็ได้นะลูก
Ray : งั้น...มีไรครับ
Shoji : เรื่องงานบริษัทนะ ลูกจะยอมรับตำแหน่งประธานไหม
Ray : แล้วเรื่องอาชีพนักร้องของผมล่ะพ่อ
Shoji: ลาออกไปซะ เรื่องอื่นพ่อยอมได้นะ แต่เรื่องสืบทอดธุรกิจ ลูกคนเดียวที่จะสืบทอดได้
Ray : แล้วไรท์ล่ะ
Shoji : พ่อจะให้ไรท์เป็นรองประธาน เดี๋ยวพ่อคุยกับชิโรงงาเนะให้
Ray : ฝากด้วยล่ะกัน เฮ้อ~~~~
Shoji: สรุปว่า....
Ray : ผมตกลง ผมจะสืบทอดกิจการต่อ
Shoji: ดีมาก เดี๋ยวพ่อส่งงานไปให้ลูกลองทำดูนะ
Ray : ครับ
Shoji: (ไฟล์งาน)
......(เรย์กำลังทำงานที่โชจิสั่งให้ทำ มันเป็นงานที่ง่ายๆ)
Ray : (ส่งกลับ)
Shoji: เร็วดีนิ
Ray : หึหึ ลูกพ่อซะอย่างนะ ถูกป่ะ
Shoji: ถูก พรุ่งนี้ลาเรียนกลับมาที่ มัสสึทาคิ ซะ
Ray : เข้าใจแล้วครับ ส่งคนมารับด้วยนะ ตอน 05.00น. เอาเครื่องลงจอดที่ลานเครื่องบินหลัง BRIU. นะ
End Ray chat by Shoji
Ray chat by Naya
Ray: พรุ่งนี้ผมไป มัสสึทาคินะ
Naya : ให้นายะไปด้วยไหม
Ray: พรุ่งนี้รายงานตัวไม่ใช่เหรอ
Naya : จริงด้วยสิ
Ray: 55+
Naya : ฝันดีนะเรย์
Ray: เช่นกันครับ
Naya : รักนะ
Ray: รักเหมือนกันครับ
Ena Ray chat by Naya
เฮ้อ~~~~ ให้ตายสิ น่าเหนื่อยใจวุ้ย ยังไงซะตอนนี้ก็เขียนใบลาไปก่อนล่ะกัน ยังไงพรุ่งนี้ก็ออกเดินทางล่ะนะ รีบเขียนๆให้เสร็จดีกว่า
30 นาทีต่อมา ผมเขียนใบลาเสร็จ ก็ฝุบหน้าหลับกับโต๊ะทันที ซึ่งตอนนี้เวลาล่วงเลยมานานมากแล้ว เกือบจะ ตี 3 ได้ล่ะ
“ยังไม่มาอีกเหรอ”
วี้~~~~ วี้~~~~
“ตรงเวลาดีนิ” เรย์บ่นกับตัวเอง
“รอนานไหมครับท่านเรย์”
“ไม่นานหรอก รีบไปกันเถอะเคย์ไล ก่อนที่จะมีคนมาส่งผม”
“ครับ” เคย์ไลตอบผมพร้อมถอยให้ผมเดินขึ้นไปก่อนที่เขาจะเดินตามขึ้นไป เมื่อพวกผมสองคนขึ้นเครื่องเรียบร้อยแล้วคนขับก็ออกเครื่องทันที
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
