ํ[Yaoi 18+] Bows & Dragon - ปักศรหัวใจ... นายมังกร

ตอนที่ 2 - Meet (My) Little Bow
 
Mangkorn's Part
 

 
"หาาาาา!!? มึงว่าไงนะ? มึงไปเล่นจ้ำจี้กับไอเด็กแว่นในห้องน้ำโรงเรียนเนี่ยนะ?"
'แดน' เพื่อนเรียนชั้นเดียวกับผม ร้องเสียงหลงขึ้น หลังผมเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อช่วงสายๆซึ่งไม่ใช่เขาคนเดียวที่ต้องตะลึงกับสิ่งที่ผมทำลงไป
"เชี่ยยย!! นี่มึงเอาจริงเหรอวะ? เด็กแว่นนั่น เด็ดขนาดนั้นเลย?"
'ข้าวโอ๊ต' เพื่อนร่างท้วมอีกคนของผมเอ่ยตาม ขณะที่มือของเขากำลังหยิบมันฝรั่งทอดขึ้นมาเคี้ยวในปากเสียงดังอย่างเอร็ดอร่อย
"กูชอบของกู... มึงอย่าเสือกได้ป้ะ?" ผมตอบด้วยน้ำเสียงห้วนๆ ด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อย
ผมชื่อ 'ดราก้อน' นั่นเป็นชื่อที่เรียกตอนสมัยผมเรียนอยู่ที่อเมริกาตอนมัธยมต้นพอผมได้ย้ายมาอาศัยอยู่กับป้าของผมที่ประเทศไทย ผมก็เลยเปลี่ยนเป็น 'มังกร' แทนเพือเรียกให้เข้ากับถิ่นที่ผมอยู่
ชื่อจริงของผมคือ 'กฤติเมธ โรจนเมธีพงศ์' นั่นมันก็เป็นชื่อจริงๆ ตอนสมัยผมเรียนอยู่ที่เก่าเช่นกัน
สาเหตุที่ผมย้ายมาเรียนที่ประเทศไทยในภายหลัง เพราะพ่อของผมประสบภัยกับเศรษฐกิจการเงินและมีปัญหาทางธุรกิจ จึงต้องจำใจเดินทางข้ามน้ำข้ามประเทศเพื่อลดภาระค่าใช้จ่ายกับค่าครองชีพอันแสนแพงของที่นั่น ซึ่งผมก็เข้าใจดี และรู้ตัวว่า คงจะยืนกรานร้องขอให้ผมอยู่ที่นั่นต่ออีกไม่ได้ส่วนแม่ผมก็เสียไปตั้งแต่คลอดผมออกมา จึงทำให้ต้องมาอยู่กับป้าที่ใจดี คอยเลี้ยงดูผมตั้งแต่เด็กๆ มาตลอด
เอาจริงๆ ผมก็ไม่ได้รู้สึกแย่ อะไรมากกับการที่ต้องมาเรียนที่นี่ เพราะผมก็พอรู้มาบ้างว่า โรงเรียนนี้ติดอันดับต้นๆ ของประเทศ และแน่นอน... ผมเป็นเด็กฝาก... มันคงเป็นไปไม่ได้แน่ๆ ที่จะเข้ามาเรียนที่นี่ในระหว่างเปิดเทอมได้สองอาทิตย์แล้ว แต่ก็ใช่ว่าผมจะเรียนไม่เก่งนะ... ผมเคยได้เหรียญทองคณิตศาสตร์ตอนเรียนอยู่ที่อเมริกานะ จะบอกให้... ผมเป็นเด็กเรียนดีคนนึงเลยล่ะ
มาถึงเรื่องปัจจุบันกันดีกว่า...
"แล้วมึงไปเจอกับมันได้ยังไงวะ ถึงได้ติดใจขนาดนี้?" แดนถาม
"ก็ผับที่พวกมึงชวนกูไป เมื่อคืนไง มึงจำไม่ได้เหรอวะ?" ผมหันไปขมวดคิ้วตอบ
"อ๋อ..... แล้วมึงก็ไปโจ๊ะกันเอง หลังจากทิ้งพวกกูจ่ายค่าเหล้า โดยที่มึงไม่ได้โทรมาหากูแล้วพวกกูก็โทรไปหา แต่มึงไม่รับสายอย่างงั้นใช่มั้ย?" มันถลึงตาใส่ผม อย่างโกรธๆ เล็กน้อย
"ไอสัส คราวหน้า เดี๋ยวกูเลี้ยงพวกมึงเอง แค่นี้แม่งทำเป็นงอนไปได้" ผมพูดจบแล้วก้มลงอ่านหนังสือต่อ
"เอ้อ!! แล้วคืนนั้นเป็นไงบ้างวะ เล่าให้พวกกูฟังหน่อย?" ข้าวโอ๊ตถามขึ้นแล้วขยำถุงขนมนั่นทิ้งไป
"เอาเป็นว่า เด็ด! กว่าที่พวกมึงคิดก็แล้วกัน ^^ กูขอตัวก่อนนะ วันนี้กูไม่ว่างไปร้านเกมกับพวกมึงกูมีเดทกับธนูคันน้อยของกู โทษที คืนนี้เจอกันที่เดิม... บาย!" ผมลุกจากที่นั่งแล้วเดินโบกมือออกมาอย่างร่าเริง
"เอ้า! เชี่ย!! ไหนบอกจะเลี้ยงค่าชั่วโมงเกมพวกกู ไอ่สัส!! ได้เมียละชิ่งเลยนะ!!!" แดนด่าผมตามหลังแต่นั่นก็ไม่ทำให้ผมใส่ใจไปมากกว่า เจ้าเด็กแว่นน่ารักของผม ที่กำลังจะกดโทรหาเขาตอนนี้
"ตรู๊ดดดดดดด~~ ตรู๊ดดดดดดด~~ ... ครึก! ฮะ... ฮัลโหลครับ?"เสียงเล็กๆ และอ่อนโยน ที่แฝงไปด้วยความหวาดหวั่นดังขึ้นในหูสมาร์ทโฟนของผม
"เลิกเรียนแล้วยัง?" ผมถามด้วยเสียงเรียบๆ
"เลิกแล้วครับ... แล้วนั่นใครเหรอ? อย่าบอกนะว่า..." เหมือนเขาจะรู้ตัวว่าผมโทรไปหา
"ใช่! ฉันเอง มังกร 'ตัวใหญ่' ของนายยังไงล่ะ" ผมเน้นเสียงคำว่าตัวใหญ่ด้วยความทะเล้นของผมเล็กน้อยก่อนจะหัวเราะในลำคอเบาๆ
"แล้ว... โทรหาผมทำไม ได้โปรดเถอะ อย่ายุ่งกับผมเลย ผมขอร้อง T^T..."เขาพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ ด้วยความกลัว ผมได้ยินดังนั้นแทบอยากจะหัวเราะออกมาแต่ก็กลั้นมันเอาไว้ เพื่อไม่ให้ตัวเองเสียฟอร์ม...
"ฉันไม่ทำอะไรนายหรอก ฉันสัญญา ฉันแค่อยากชวนนายไปเดทกันวันแรกแค่นั้นเองมาเจอกันที่ลานจอดรถหน้าโรงเรียนสิ..."
"ตะ แต่... ผมไม่อยากไป แง้! ให้ผมกลับบ้านอย่างปลอดภัยเถอะ T__T"
ฮ่าๆๆๆ เด็กแว่นนี่ แม้งทำผมจี้เป็นบ้าเลย แต่ก็น่ารักดี... ผมชอบ
"ฮะๆๆ โอเคๆ ฉันขอโทษสำหรับเรื่องเมื่อตอนนั้น... และเพื่อเป็นการไถ่โทษเดี๋ยวฉันจะพานายไป... กินอะไรอร่อยๆ กันดีมั้ย?" ผมยื่นข้อเสนอเพื่อให้เขาเปลี่ยนใจ
"กินอะไร... อร่อยๆ งั้นเหรอ? *0*" ผมรู้สึกได้ ว่าเสียงเริ่มเปลี่ยนไปจากเมื่อกี้นี่แล้วดูเหมือนจะเข้าท่าแฮะ...
"อื้อ! นายอยากกินอะไร เดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง ไม่อั้นเลยด้วย ^^" ผมพูดพลางฉีกยิ้มด้วยความดีใจ
"เดี๋ยวผมไปรอ หน้าร้านขายของชำข้างโรงเรียนนะ... พอดี ผมไม่อยากเป็นที่สังเกต..."เขาลดเสียงลงเพื่อพยายามจะไม่ให้คนรอบข้างได้ยิน ผมหลุดขำออกมา แต่ก็ตอบตกลงตามนั้น
"โอเคๆ ได้เดี๋ยวฉันไปรับ แค่นี้นะ จุ๊บ!!" ผมส่งจูบให้ตอนท้ายก่อนจะกดวางสายลง
จากนั้นผมก็รีบเดินไปยังลานจอดรถหน้าโรงเรียนจัดการเสียบกุญแจบิ๊กไบค์สีน้ำเงินคู่ใจที่จอดตั้งโดดเด่นกว่าคนไหนๆ บรรจงสตาร์ทเครื่องแล้วค่อยๆ ถอยหลังออกจากช่องจอดเล็กน้อยแล้วบิดเครื่องออกจากรั้วโรงเรียนไปยัง ร้านขายของชำตามที่เขาบอก
เมื่อถึงหน้าร้านผมมองเห็นเขากำลังจ่ายเงินซื้ออะไรสักอย่างคล้ายๆ กับขวดชาเขียวผมโบกมือเรียกเขา เพื่อให้รู้ว่าผมมาถึงแล้ว เขาคุยอะไรกับเจ้าของร้านไม่รู้แล้วก็หน้าแดงก่ำขึ้นมา พร้อมวิ่งเข้ามาหาผมกับเป้ใบใหญ่อย่างลุกลี้ลุกลน
"คุยอะไรกันอยู่เหรอ หน้าแดงเชียว ^^" ผมทักแซวนิดหน่อยก่อนจะชวนเขาขึ้นรถ
"เปล่า... ไม่มีอะไรหรอก รีบไปเถอะ..." เขาพูดในลำคอเบาๆ แล้วขึ้นนั่งซ้อยท้าย
"กอดแน่นๆ นะ..." ผมหันไปยิ้มให้แล้วสตาร์ทรถ
"ไม่กอดได้มั้ย.... ว้ากกกกกกกกกกกกก!!!!!!" เขาพูดไม่ทันจบประโยคผมก็บิดคันเร่งจนเกือบกอดผมไว้ไม่ทัน
"อย่าขับเร็วได้มั้ยยย ผมกลัวววววววว T[]T" เขาตะโกนใส่หลังผม แต่ผมทำเป็นไม่ได้ยินก่อนจะบิดคันเร่งแรงขึ้นอีก เพราะอยากจะแกล้ง
"อ้ากกกกกกก!!! อย่าแทรกตรงนั้นนะ ม่ายยยยยยย!!!"
เขายังคงตะโกนโหวกเหวกด้วยความกลัวสุดชีวิตทำให้ผมหลุดขำออกมาด้วยความสะใจและยังคงขับแทรกระหว่างรถที่กำลังติดไฟแดงจราจรเรื่อยๆ จนหยุดถึงข้างหน้าไฟแดงพอดี
"แฮ่กๆๆๆ รอดตายแล้ว..." เขาหอบออกมาเฮือกใหญ่อย่างโล่งใจ
"ฮ่าๆๆๆ สนุกชะมัดเลย" ผมยังคงหัวเราะออกมาอย่างสนุกสนาน
"ผมขอล่ะ... ผมกลัวฉี่จะราดอยู่แล้วนะ T^T" เขายื่นหน้ากระซิบในหูข้างซ้ายเบาๆ
"โอเคๆ โทษที ก็นายตลกดีนี่นา ไม่เคยนั่งรถแบบนี้เหรอ? ถึงได้กลัวขนาดนั้น..." ผมหันหน้าไปถาม
"ก็เคยนั่งวินมอไซค์อยู่ครั้งนึง แล้วเขาก็ขับแบบที่นายขับเนี่ย จนผมไม่กล้านั่งอีกเลย T_T"
"ฮ่าๆๆๆ นายนี่มันเด็กเนิร์ตจริงๆ เลย... ฉันเชื่อละ ว่านายเป็นแบบนี้จริงๆ ก็แค่อยากจะแกล้งเผื่อนายเกิดอารมณ์โมโหขึ้นมาบ้าง"
"ผมกลัวจริงๆ นะเนี่ย T_T"
"คร้าบๆ เดี๋ยวจะบิดเบาๆ ละ..."
"เฮ้อ... ขอบคุณครั.... ว้ากกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!~~~ นายโกหกนี่นา บ้าที่สุดเลยยยยยยย!!! >O<"
หมอนี่ยิ่งแกล้งก็ยิ่งน่ารักชะมัดยาดเลย
ร้าน Every Food Center
เป็นร้านศูนย์รวมอาหารมากมายตามชื่อ ตั้งแต่ของคาวยันของหวานทุกประเภทที่นี่มีหมด และยังอร่อยอีกด้วย ผมชอบมาที่นี่กับเพื่อนๆ เวลาออกมาหาอะไรกินกันข้างนอกผมจึงชวนเขามาที่นี่เพื่อหวังจะมัดใจด้วยเช่นกัน >.o
ผมและธนูลงจากบิ๊กไบค์พร้อมกัน เขายืนมองหน้าร้านด้วยสายตาเป็นประกายยังกับคนไม่เคยเห็นมาก่อน ผมเห็นจึงยิ้มมุมปากออกมาแล้วดึงแขนเขาเข้าไป
"โหว... *0*" เขาร้องออกมาด้วยความทึ่งเมื่อได้เข้ามาในร้าน
"อยากกินอะไรก็ไปสั่งเลย ฉันจะนั่งรอตรงนั้นละกัน..." พูดจบผมก็เดินไปยังที่นั่งริมร้าน เปิดสมาร์ทโฟนเล่นโซเชียลเน็ตเวิร์คไปพลางสักพักปล่อยให้เขาเดินหาของกันเองตามใจชอบ
".... นี่นาย หิวขนาดนั้นเลยเหรอ?"และผมก็ต้องประหลาดใจเมื่อเห็นของกินที่เขาไปสั่งมาตรงหน้าทั้งก๋วยเตี๋ยวเส้นหมี่น้ำใส ป่อเปี๊ยะทอด ขนมจีบสองไม้ ยำวุ้นเส้นกับโค้กแก้วใหญ่ นี่เรียกว่าหิว หรือหลุมดำอยู่ในท้องกันแน่เนี่ย?
"เอ่อ... มากไปเหรอ? เดี๋ยวผมไปคืนก็ได้..." เขาพูดด้วยเสียงหงอยๆ เล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นพร้อมกับถาดอาหาร
"เฮ้ยๆๆ ฉันไม่ว่าอะไร กินเลยๆ ตามสบาย ฉันก็แค่... ทึ่งนิดหน่อยที่เห็นนายสั่งมาเยอะขนาดนี้ กินหมดเหรอ?"
"อื้มมม ^O^" เขายักคอด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แล้วบรรจงกินสิ่งที่อยู่ข้างหน้าเขาโดยไม่ลังเลใจ
ทำไมผมถึงชอบเขาขนาดนี้ ทั้งๆ ที่เพิ่งจะเจอกันเมื่อคืนน่ะเหรอ?ไม่รู้สิ... คงเพราะผมรู้สึกถูกชะตาตั้งแต่แรกพบล่ะมั้ง...
คืนนั้นในผับ ผมเดินไปสั่งไวน์คูลเล่อร์ เพิ่มอีกสองขวดผมเดินถือขวดไวน์ ไปยังโต๊ะที่กลุ่มของผมกำลังโยกย้ายมันอยางเมามันส์ ระหว่างทาง ผมก็หันไปเห็นผู้ชายใส่แว่นคนหนึ่งซึ่งผมก็เห็นแล้วรู้สึกแปลกตามาก เพราะไม่เคยเห็นผู้ชายใส่แว่นเข้าผับมาก่อน และเขาก็กำลังจะล้มลงคอพับไปกับพื้นด้วยฤทธิ์ของเหล้าผมเห็นดังนั้นจึงรีบวิ่งเข้าไปช้อนทางด้านหลังของเขา ซึ่งตอนนั้นเพื่อนของเขาก็กำลังเมาได้ที่กันอยู่เลยด้วย
"เอ่อ!! โทษทีนะ เพื่อนนายกำลังจะน็อคแล้ว ช่วยหน่อยสิ!!" ผมพยายามตะโกนเรียกเพื่อนของเขา แต่ก็ไม่มีใครได้ยิน เพราะเสียงเพลงที่ดังมาก กับจังหวะที่กำลังเมาคงจะไม่มีใครใส่ใจสิ่งรอบข้างกันแล้ว ผมที่กำลังพยุงตัวเขาก็ไม่รู้จะทำอย่างไรเลยพยายามเขย่าตัวเรียกเขา
"นี่ๆ นายไหวมั้ย? ตื่นๆ" ผมตบที่แก้มเขาเบาๆ เพื่อปลุก แต่ก็ไม่เป็นผล เขายังคงยืนคอพับเทน้ำหนักตัวลงที่ผม จากนั้น มือของเขาก็เริ่มลูบไล้มาที่ใบหน้าของผมอย่างแผ่วเบาแล้วชะเง้อหน้าขึ้นมาจูบปากผม พลางเอ่ยชื่อใครบางคน...
"เต้... ยังรักผมอยู่มั้ย?" เขาค่อยๆ ปรือตาขึ้นช้าๆ มองหน้าของผม
วินาทีนั้น ทำให้ผมเห็นรอยยิ้มบางๆ ที่แฝงไปด้วยความอ่อนโยนและจริงใจของเขาจนอยากก้มลงไปจูบตอบ อีกทั้งความเมากรุ้มกริ่มของผมด้วย จึงทำให้ผมต้องรีบพาเขาออกมาจากผับพาขึ้นรถแล้วไปยังโรงแรมใกล้ๆ อย่างรวดเร็วจากนั้น เรื่องมันก็เลยเกิดขึ้น และผมก็พร้อมจะรับผิดชอบกับสิ่งที่ผมทำด้วย(อย่างกับตัวเองทำผู้หญิงท้องแหนะ)แต่คนที่ชื่อ 'เต้' ที่เขาเรียกออกมาลอยๆ ทำให้ผมอดสงสัยไม่ได้ว่าเขาเคยมีความหลังอะไรกันหรือเปล่า? ไม่แน่ เขาอาจจะอกหักมาก็ได้
"ผมอิ่มแล้ว..." ธนูเอ่ยขึ้นหลังจากที่ผม นั่งคิดอะไรไปคนเดียวจนเขากินหมดทั้งถาด ทำให้ผมตะลึงไปเล็กน้อย
"ว้าว! นายนี่กินเก่งชะมัดเลย วันหลังต้องชวนมาบ่อยๆ ซะแล้ว ^^" ผมพูดพลางยิ้ม
"แล้ว... นายไม่กินอะไรเหรอ?" เขาถาม
"ฉันเห็นนายกินก็อิ่มละ ^^"
"-///-" เขาเขินเล็กน้อย... น่ารักชิบ อยากจับกดชะมัดเลย
"ดะ... เดี๋ยวขอตัวเข้าห้องน้ำแป๊บนะ ห้องน้ำอยู่ไหนเหรอ?"
จังหวะที่เขาถามทางเข้าห้องน้ำ ทำให้ผมนึกอะไรสนุกๆ ออกแล้วลุกขึ้นพาเขาลากแขนไปยังห้องน้ำ
"ทางนี้ตามฉันมา..."
"แล้วทำไมต้องดึงแขนผมด้วย... ผมไปคนเดียวก็ได้..."
"ฉันก็อยากเข้าห้องน้ำด้วยไง มาเถอะ..."
จากนั้นผมกับธนูก็เข้ามาในห้องน้ำชาย ผมเปิดประตูห้องหนึ่ง แล้วลากเขาเข้ามาในห้องเดียวกันจัดการล็อคประตูซะ
"จะทำอะไรน่ะ!? เฮือก!!!" เขาค้อนผมด้วยเสียงเบา ส่วนผมก็จับเขาถอดกางเกงลง
"ไม่นะ! ในห้องน้ำอีกแล้วเหรอ T^T" เหมือนเขาจะรู้ชะตากรรมของตัวเองแล้ว
"จุ๊ๆ เบาๆ เดี๋ยวคนอื่นได้ยินนะ ^^" ผมยิ้มมุมปาก แล้วเอามือล้วงเข้าไปในกางเกงในของเขา
"นั่น!! นายจะทำอะไร?" ไม่ทันพูดจบ ผมก็จับตรงนั้นคลึงไปมา จนเริ่มแข็งตัวเขาเริ่มหายใจติดขัด ในขณะที่มือของเขาจับชายเสื้อขึ้นมากัดไว้ในปากผมใช้มืออีกข้าง จับมือที่เขากำอยู่ออก แล้วละเลงปากผมลงบนริมฝีปากของเขา
"อื้ออออ~" เขาร้องเสียงหลงขึ้น เมื่อเกิดอารมณ์ร่วมโดยที่มือที่ผมจับนั้นยังคงสาวไปมาจนเริ่มแข็งเต็มที่เขาพยายามจะปัดมือของผมออก แต่ผมจับไว้อย่างแน่นและไม่ยอมปล่อยง่ายๆ
"อะ อ๊าาาาาาห์"
ผมเริ่มไซร์ไปที่ต้นคอ ลงลิ้นไปทีคอไถขึ้นไปถึงกกหูใช้นิ้วอีกข้างที่ว่างของตัวเองสอดนิ้วโป้งเข้าไปในปากเขาถูเข้าไปในลิ้นเบาๆ เขากัดนิ้วเล็กน้อยด้วยอารมณ์ที่พาไป
"อย่าเพิ่งมานะ..." ผมเริ่มทนไม่ไหวจึงถอดกางเกงของตัวเองลงแล้วมือที่จับของเขาอยู่มารวบเข้ากับของผมที่กำลังแข็งตัวเต็มแล้วเช่นกันใช้มือทั้งสองข้างจับเอาไว้แล้วสาวไปมา
"อ้าาาา!! ผม... ผมไม่ไหวแล้ว... ผมอยากจะมาแล้ว..."
เขาครางด้วยเสียงเบาและสั่นๆ ผมยื่นหน้าเข้าไปจูบลงลิ้นเข้าไปข้างในเบียดกับลิ้นของเขาอย่างเร้าร้อนเราทั้งคู่เริ่มเหงื่อตกด้วยอุณหภูมิภายในห้องมือทั้งคู่ก็ยังคงสาวต่อ ธนูค่อยๆ ล้วงแขนทั้งคู่เข้าไปในเสื้อนักเรียนสวมกอดเข้ากับร่างอุ่นๆ ยิ่งทำให้ผมทวีคูณเพิ่มอารมณ์มากขึ้นไปอีก
"ฉันก็จะมาแล้ว..."
"ฮึกกก!! อ๊าาาาาาาห์!!!~~~"
แล้วเสียงของเราทั้งคู่ก็มาพร้อมๆ กันอย่างแผ่วเบาที่สุด ผมเอื้อมมือไปหยิบกระดาษชำระที่อยู่ใกล้ๆ มาเช็ดจนสะอาด
"ผมปวดฉี่..." เขาพูดเสียงสั่น ขณะที่ยังหอบอยู่เล็กน้อย
"ฮะๆๆ โอเคเดี๋ยวฉันออกไปจ่ายเงินเช็คบิลล์ แล้วไปรอที่รถนะ..."
"อืม..." เขาพยักหน้า
หลังจากผมจ่ายเงินเรียบร้อย ก็ออกมารอที่รถของตัวเองธนูเดินออกมาจากร้านด้วยสภาพพะรุงพะรัง ผมหลุดขำออกมา
"คราวหลังผมจะไม่มากับนายแล้ว T[]T ผมจะกลับบ้านเอง!!"
ว้า.... งอนซะแล้ว...
"โอ๋ๆๆ ฉันขอโทษ... เดี๋ยวฉันไปส่งที่บ้าน ขึ้นรถมาสิ..." ผมเอียงคอไปที่รถ เพื่อให้เขาเดินมา
"รู้จักบ้านผมด้วยเหรอ?" เขาขมวดคิ้ว
"ก็... คืนนั้น ฉันไปส่งนายที่บ้านไง นายบอกทางฉันเอง..."
"คืนนั้น...." เขาทำท่าครุ่นคิดระลึกชาติขึ้นมา
"หาาาา!!! งั้นนายก็คืออออออ?" เขาถลึงตาขึ้นแล้วชี้มาที่หน้าผม
"อือฮึ! ^^" ผมพยักหน้าตอบ
"ม่ายยยยยยยยยยยย!! ผมเสียเวอร์จิ้นให้นายงั้นเหรอเนี่ยยยยยยยยยยย??"
ฮ่าๆๆๆ ผมคิดไม่ผิดจริงๆ ที่หลงรักหมอนี่เข้า...
************************************************