ํ[Yaoi 18+] Bows & Dragon - ปักศรหัวใจ... นายมังกร

เช้าวันถัดมา...

ผมค่อยๆ ลืมตาขึ้น มองไปยังเพดานในห้องเช่าของตัวเอง กับพัดลมเพดานสีเขียวเก่าๆ ที่กำลัง
หมุนพัดไปรอบๆ หันไปมองด้านซ้ายที่มีรูปภาพครอบครัวที่ถ่ายกับ แม่สุดที่รักของผมตั้งอยู่
บนโต๊ะข้างเตียง แล้วค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียงช้าๆ ยกมือขึ้นมาขยี้ตาเบาๆ

"ปวดหัวชะมัด..." ผมเอ่ยขึ้นมา พลางเอามือทั้งสองข้างกุมขมับเอาไว้ แล้วนึกย้อนกลับไปยัง
เหตุการณ์เมื่อคืน... ซึ่งผมจำได้แค่ว่า คืนนั้นเพื่อนของผมชวนไปเที่ยวที่ผับ
ชื่ออะไรก็ไม่รู้ เพราะไม่ได้สังเกต ดื่มเหล้ากันบ้าง เต้นกันบ้าง เห็นแต่แสงสี และเสียงเพลง
ดังกึกก้องไปทั้งหู สักพักผมเริ่มยืนเซไปเซมา แล้ว... มันก็เบลอไปหมด เพราะฤทธิ์แอลกฮอล์

'ธนู คันน้อยของฉัน...'

อยู่ดีๆ เสียงนั้นก็ลอยเข้ามาในหัวของผม มันเป็นเสียงที่ผมคุ้นหูมากๆ เหมือนผมเคยได้ยินจาก
เมื่อคืนนั้นด้วย... แต่ก็นึกไม่ออกเสียทีว่าเป็นเสียงของใคร แล้วก็....
ผมนึกขึ้นมาได้อีกว่า เมื่อคืน มันไม่ใช่ที่นี่... เตียงนุ่มๆ กว่านี้.... กับความรู้สึกอบอุ่นที่ผมจำมันได้

โอ้ย!! ช่างมันดีกว่า ต้องอาบน้ำไปโรงเรียนแล้ว!

คิดได้ดังนั้นจึงกระโดดจากเตียง จัดการอาบน้ำแต่งตัวด้วยเครื่องแบบนักเรียนมอปลาย
สีขาว ผูกด้วยเน็คไทสีแดง พร้อมสวมเสื้อทับแขนยาวสีน้ำเงินเข้ม เข็มขัดหนังสีดำ
กางเกงขายาวสามส่วนสีเดียวเสื้อเสื้อนอก ถุงเท้าสีขาวและปิดท้ายด้วยรองเท้าหนังสีดำ

 

****************************

 

ผมชื่อ 'ธนู' ธนชัย เรืองเศรษฐิ์ ผมเรียนอยู่มอสี่ห้องสิบสอง ซึ่งเป็นห้องสาย อังกฤษ-คณิต
ของ 'โรงเรียนสหทัศนเกษมศึกษา'
เป็นหนึ่งในห้านักเรียนที่ได้ทุนมาเรียนต่อที่นี่ ซึ่งกว่าจะได้ทุนนี่ แสนจะยากมาก
เพราะที่นี่เป็นโรงเรียนดังติด top 10 โรงเรียนที่ดีที่สุดในประเทศ
และต้องเป็นนักเรียนที่เจ๋งจริงๆ จึงจะติดที่นี่ได้
ผมจากครอบครัวจากต่างจังหวัด ย้ายมาอยู่หอพักนอกใกล้ๆ โรงเรียน ฐานะโอเคพอเลี้ยงตัวเองได้

ผมใช้ชีวิตง่ายๆ เป็นคนไม่ฟุ่มเฟ้อ
และผมก็ยังทำงานเสริมในร้านฟาสฟู้ดแถวใกล้ๆ หอพักของผมอีกด้วย เมื่อผมเลิกเรียน ก็จะทำงาน
จากตอนเย็นถึงเที่ยงคืน

การเดินทางมายังโรงเรียน ผมโดยสารรถประจำทางถูกๆ ถึงจะช้าไปบ้าง แต่ก็ยังดีกว่าโบกแท็กซี่แพงๆ
แม้ว่ามันจะสบายกว่า แต่ก็ใช้เวลาพอๆ กัน ยิ่งเป็นวินมอเตอร์ไซค์ ก็อย่าพูดถึงเลย ผมกลัวเอามากๆ
และเคยพบประสบการณ์จากการนั่งพี่วิน และเข็ดไปอีกนานเลยล่ะ =__="

รถประจำทางค่อยๆ จอดหน้าโรงเรียน เหล่านักเรียนทุกคนต่างลงจากรถอย่างเร่งรีบ เพราะมันใกล้
จะถึงเวลาเข้าแถวแล้ว ผมเดินไปจ่ายเงินยี่สิบบาทให้คนขับรถ แล้ววิ่งแจ้นเข้าไปในโรงเรียน

"เร็วเข้าๆๆๆๆ อีกสิบนาทีจะเข้าแถวแล้ว ไม่ต้องไหว้ๆ รีบไปเลยๆๆๆ" อาจารย์เวรหน้าประตูส่งเสียง
คะยั้นคะยอเร่งให้นักเรียนวิ่งเข้าไป

ผมวิ่งแบกประเป๋าอันหนักอึ้ง ไปยังโต๊ะประจำที่ผมกับเพื่อนๆ นั่งกันก่อนจะเข้าแถว
ระหว่างทาง ผมเผอิญไปเห็นนักเรียนคนหนึ่ง ตัวสูงเด่นเป็นสง่า กับผมสั้นสีน้ำตามเข้ม
สวมเครื่องแบบนักเรียนมอปลายกำลังยืนคุยอะไรกันสักอย่างกับอาจารย์ฝ่ายปกครอง

"อาจารย์บอกกี่ครั้งแล้ว ว่าให้เธอไปย้อมสีผมกลับเป็นสีดำ!! นี่เตือนเป็นครั้งที่สองแล้วนะ!!
ถ้าวันพรุ่งนี้ไม่ไปย้อมกลับ อาจารย์จะย้อมให้เธอเองต่อหน้านักเรียนทุกคนเลย!! เข้าใจมั้ย?"

"คร้าบบบๆๆ อาจาาาาาาาาาาาร...." เขาลากเสียงกวนประสาทใส่ แล้วหันกลับมา

'ชิ่งงงงงงงงงง!!!!' ทันใดนั้น สายตาของเราทั้งคู่ก็ประสานกัน
ใบหน้าเรียว ผิวขาว คิ้วบาง ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนที่คมและโต จมูกเป็นสัน
ริมฝีปากคล้ำเล็กน้อย ใบหน้าของเขา กำลังส่งยิ้มมุมปากให้ พร้อมกับเสียงกรีดร้อง
ตามหลังเป็นแถว

"กรี๊ดดดดดดดดดดดด~~ นั่นพี่มังกร ใช่มั้ยแก?" เสียงของนักเรียนหญิงโพล่งขึ้น

"ใช่เลย!! พี่คนนี้แหละ ที่เพิ่งย้ายเข้ามาใหม่น่ะ ดูสิแก!! หล่อลากกกกก กรี๊ดดดดดดดด!!"

และเพื่อนของเธอก็ส่งเสียงตามมา

ส่วนเขาที่ส่งยิ้มให้เมื่อสักครู่ ก็กลับหลังหันเดินออกห่างจากผมไป

ผมขมวดคิ้วขึ้นอย่างประหลาดใจ เมื่อใบหน้าของเขาเริ่มโผล่มาในหัวขึ้นอีกครั้ง...

'มองหน้าฉันสิ.......' คำพูดลางๆ เมื่อตอนนั้นก็ผุดขึ้นมา จนผมเริ่มสับสน
แล้วสะบัดหัวไปมา เพื่อไม่ให้ฟุ้งซ่านไปมากกว่านี้

 

************************************

 

เมื่อเสร็จสิ้นกิจกรรมเข้าแถว นักเรียนต่างแยกย้ายเข้าห้องเรียนของตัวเอง
ผมกับกลุ่มเพื่อนๆ เดินขึ้นไปยังอาคารสองตึกภาษาอังกฤษ เพื่อจะเข้าเรียน
คาบแรกห้อง 204

"เฮ้ย! เมื่อคืนเป็นไงบ้าง นายกับรุ่นพี่หน้าหล่อของนายน่ะ?"

'เส้นเล็ก' เพื่อนตัวเล็กสุดในกลุ่มของผม เอ่ยถามขึ้นมาจากเรื่องเมื่อคืน...

"ฉันว่าจะถามนายเรื่องนั้นอยู่พอดีเลย..." ผมถลึงตา

"ฉันจำอะไรไม่ได้... รู้แต่ตัวเองเมามาก ละก็วูบไปเท่านั้นเอง
ว่าแต่... รุ่นพี่หน้าหล่อที่นายพูดถึง คือใครกัน?"

เส้นเล็ก กับเพื่อนคนอื่นๆ หันไปมองหน้าขมวดคิ้วใส่กันอย่างแปลกใจ

"นี่นายล้อเล่นใช่มั้ย?? รุ่นพี่หน้าหล่อที่เพิ่งย้ายเข้ามาเมื่อสัปดาห์ที่แล้วไง!!"

'บาส' เพื่อนผิวคล้ำร่างสูง พูดขึ้นมาพลางหยิบมือถือขึ้นมา เปิดรูปให้ผมดู

"!!!!!" ผมต้องตกใจเบิกตากว้างขึ้นมาอีก เมื่อคนในรูปคือ ผู้ชายที่ผมสบตากันสองวิ
เมื่อเช้านี่เอง

"แล้ว... ที่นายบอกว่าเป็นไงบ้าง หมายถึงอะไร?"

ผมเริ่มขมวดคิ้วอย่างหวั่นๆ เพราะบางอย่างในหัวผมมันแล่นเข้ามาอีกแล้ว

'ทนอีกหน่อยนะ...' แล้วอยู่ดีๆ ผมก็หน้าแดงก่ำขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ
จนเพื่อนๆ ผมเห็นต้องร้องโห่

"โหวววววว!! แสดงว่าเมื่อคืน เด็ดจริงอะไรจริง~~"

เส้นเล็กหรี่ตาลงแล้วยักคิ้วข้างหนึ่งขึ้น พลางเอาศอกมากระแทกสีข้างของผม

"จะ... จะบ้าเหรอ! ฉันไม่รู่เรื่องจริงๆ นะ ฉะ... ฉันจำอะไรไม่ได้เลย"
ผมหันมาค้อนใส่ แต่ก็ยังคงหน้าแดงอยู่เหมือนเดิม

"พูดถึง ก็เดินมาพอดีเลย....." บาสเอ่ยขึ้นมาพร้อมแอบชี้ไปที่ด้านหลังของผม

ผมและเพื่อนๆ ค่อยๆ หันไปข้างหลัง ก็เจอเขากำลังเดินคุยกับกลุ่มเพื่อนของเขาเช่นกัน
แล้วรีบหันกลับมาอย่างรวดเร็ว...

"เอ้าๆๆ ทำไมต้องหลบหน้าด้วยล่ะ... หรือว่าาาาาาา~~ ใช่แน่ๆ เลยว่ะ ฮ่าๆๆๆ"
เส้นเล็กพูดหยอกล้อผม ขณะที่บาสเอามือจิ้มที่ใหล่ผมเบาๆ พลางหัวเราะไปด้วย

"ไม่เป็นไรเพื่อน! (ตบไหล่) ถือว่าเปิดประสบการณ์ทางด้านหลัง พวกเราไม่ว่าอะไรหรอก"

พูดจบทั้งสองคนก็หัวเราะต่อ จนผมส่ายหน้า ถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความเอือม

" 'ธนู' .... คันน้อย...." เสียงจากข้างหลังแว่วมาในหูของผม

!!!!! เสียงคุ้นๆ นี่อีกแล้ว!! ผมคิดในใจแล้วรีบเดินหนีออกห่าง โดยทิ้งเพื่อนผมไว้ข้างหลัง

"แหม... ต้องหนีกันเลยเหรอเนี่ย? หึๆๆ" เขาส่ายหน้าเล็กน้อย แล้วก็รีบเดินตามผมมาติดๆ

"นายเป็นใคร! อย่ายุ่งกับผม!!"
ผมตะโกนไล่หลัง โดยยังไม่ได้หันไปมองหน้าเขา แล้วจ้ำฝีเท้าเร็วขึ้นเรื่อยๆ

"ใจร้ายจัง... 'ธนู' คันน้อยของฉัน......."

อ้ากกกกกกกก!!! ประโยคนั่นอีกแล้ววววววว!!!

ผมชักทนไม่ไหวเลย หันไปสู้หน้ากับเขา

"เรียกผมทำไม!!" ผมท้าวสะเอว เอียงคอไปข้างเล็กน้อย
เขาก็ค่อยๆ ก้าวเข้ามาแนบชิดกับผม โดยที่คนรอบๆ เริ่มมองเป็นสายตาเดียวกัน

"เฮ้ยๆๆ แก! นั่นพี่มังกรนี่นา..." เสียงนักเรียนหญิงกระซิบกันแว่วเข้ามา

"แล้วไอ้แว่นนั่นเป็นใครกันน่ะ? ขี้เหร่ชะมัด..."

ฉันได้ยินนะโว้ยยย!

"นั่นดิ! แล้ว... ทำพี่มังกรของฉัน ถึงได้ยืนชิดกับหมอนั่นมากจัง!"

"หรือว่า หมอนั่นจะเล่นของใส่?"

ไปกันใหญ่ละ!!

"โทษทีนะ พวกเธอ... ทีหลังกระซิบเบาๆ กันหน่อยก็ได้ ^^ แล้วอีกอย่าง..."

เขาหันไปเอ่ยกับ นักเรียนหญิงกลุ่มนั้น แล้วดึงผมเข้ามากอดแนบกับหน้าอกของเขา

"เขาเป็น 'ธนู' คันน้อยของผมเองครับ! ^^"

"=[]=!!!!!!" ... ผมก็อึ้งสิครับ.... และอึ้งกันทั้งอาคารด้วย
หมดกัน!! นี่มันบ้าอะไรกันเนี่ย!! ทำไมจู่ๆ เขาถึงพูดประโยคนั่นออกมา
ทั้งๆ ที่เราไม่รู้จักกันมาก่อน ทำม้ายยยยยยยย? นายเป็นคร้ายยยยยยย?

"มะ... มะไม่ใช่นะ! เราไม่รู้จักกัน..." ผมเริ่มขยับตัวออกห่าง

"เราไม่รู้จักกัน เราไม่รู้จักก้านนนนนนนนนนนนนน!!!!!!!" แล้วผมก็ติดสปีดวิ่งหนีเตลิดออกไป
ทิ้งให้เขายืนทำหน้าหล่อ ยิ้มขึ้นมุมปาก

"เฮ้อ... น่ารักชะมัด... ^^" แล้วก็วิ่งตามผมไปทันที...

ส่วนอีกด้านหนึ่ง...

"ฉันว่า ตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป... ไอ้ธนูดังไปทั้งโรงเรียนแน่..." เส้นเล็กเอ่ย

"เด็กเนิร์ด นักเรียนทุนเผลอเสียตัวให้กับนายหน้าหล่อของโรงเรียน น่ะเหรอ? เข้าท่านี่!"
บาสเอามือกอดอกแล้วพูดเสริม ทั้งสองก็พยักหน้าพร้อมกัน

"แฮ่กๆๆๆ ขอโทษครับ หลีกทางให้ผมหน่อย..."

ผมยังคงวิ่งสวนกับนักเรียนที่เดินผ่านไปมาอย่างบ้าคลั่ง จนไปเจอห้องน้ำชายที่อยู่ติดกับบันไดทางลง
เลยเข้าไปแอบในห้องส้วมห้องหนึ่ง แล้วนั่งกอดเข่าเงียบๆ ไม่ให้เขาเข้ามาเจอตัว

"ฮื้มมมม... ไม่ฉลาดเลยนะ ที่วิ่งเข้ามาแอบในห้องน้ำน่ะ นายได้ฆ่าตัวเองตายเป็นที่เรียบร้อยแล้ว..."

เสียงของเขาดังขึ้นจากทางเข้าห้องน้ำ พร้อมกับเสียงฝีเก้าที่กำลังย่ำเข้ามา
ส่วนผมได้แต่สวดภาวนา ขอให้เขาอย่าเข้ามาในห้องที่ผมแอบอยู่เลย

"ปั้ง!!!!! (เสียงถีบประตู) โป้ง! เจอตัวแล้ววว ^^" และประตูก็ได้ถูกถีบโดยเขาผู้นี้นี่เอง (ทำเสียงทีวีแชมป์เปี้ยน)

ผมค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมาอย่างช้าๆ ก็พบกับใบหน้าที่กำลังยิ้มอย่างเจ้าเลห์ของเขา

"แฮ่~~" ผมยิ้มให้เขาอย่างหวาดผวา

"รู้มั้ย? เสียงร้องของนายเมื่อคืน ทำฉันติดใจ จนคิดถึงนายเป็นบ้าเลยล่ะ..."
เขาลดเสียงต่ำลงมา พูดกับผมพลางปิดประตูห้องน้ำ แล้วล็อกกลอน

'ไม่นะ!! ทำไมเราถึงไม่ยอมล็อคประตู อ้ากกกกกก!!!' ผมได้แต่คิดในใจ แต่ก็สายไปแล้ว

"เสียง... เสียงอะไรเหรอ? ผะ... ผมไม่รู้เรื่อง นายทักผิดคนแล้ว..."
แขนขาผมเริ่มสั่นด้วยความกลัว ใบหน้าของผมเริ่มซีดลง
เขาก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ แล้วเอาหน้ามาทาบที่แก้มของผม แล้วเป่าลมใส่หูผมเบาๆ
จนผมสะท้านไปทั้งตัว....

"ใจร้ายจัง... จำไม่ได้เลยเหรอ? อ๋อ... นายคงจะเมามากสินะ เลยไม่รู้ตัว ^^"
พูดจบเขาก็เอามือขวาค่อยๆ ลูบไปที่ต้นขาของผมเบาๆ ใบหน้าของเขาเริ่มเปลี่ยน
เป็นอีกอารมณ์หนึ่ง เขาหรี่ตาลงช้าๆ กระตุกยิ้มที่มุมปาก แล้วบรรจงจุมพิศที่ริมฝีปาก
ของผมอย่างอ่อนโยน

ผมเกร็งแขนตัวเองด้วยความตื่นเต้น (แล้วทำไมผมต้องตื่นเต้นด้วย?)
แต่ขัดขืนไม่ได้ เพราะกลัวคนอื่นเดินผ่านมาได้ยืนเข้า

"ฉันจะทบทวนให้นายเอง..." เขาพูดเสียงที่แผ่วเบา เอามือมาถอดแว่นผมออก
แล้วจูบผมอีกครั้ง คราวนี้มันเป็นจูบที่ค่อนข้างจะรุนแรง เขาเริ่มสอดลิ้นเข้ามาข้างในปาก
แล้วละเลงลิ้นผมไปมา จนผมเริ่มเกิดอารมณ์ขึ้นโดยไม่รู้ตัว จนต้องผลักเขาออก

"ไม่! ผมขอโทษเรื่องเมื่อคืน ผมไม่รู้จริงๆ อย่าทำแบบนี้กับผม อุ้บ!!!"

พูดยังไม่ทันจบประโยคเขาก็ดึงร่างผมเข้ามาจูบต่ออย่างดูดดื่ม
จนเผลอกอดเขาไปด้วย

เขาหยุดจูบ แล้วเริ่มปลดเข็มขัดของผม จนผมร้องเสียงหลง

"อ้ะ!! ไม่นะ อย่า! อุ้บบบบ!!" ผมตกใจเสียงดังจนเขาต้องเอามือมาปิดปาก

"ชู่วววว์ จุ๊ๆ" เขาส่ายหน้าเบาๆ แล้วปลดเข็มขัดผมออก

"ฮึก!!" ผมกัดปากตัวเองด้วยความเกร็งและกลัว
เขาถอดกางเกงผมออก ตามด้วยกางเกงในที่มันตุงอยู่
แล้วเอามือขวาของเขาจับของผมคลึงไปมา

"ฮ้าาา..." เขาเอานิ้วโป้งถูบนหัวของผมเรื่อยๆ ให้ผมรู้สึกเสียวมากขึ้น
ผมเอามือทั้งสองผิดปากตัวเอง ไม่ให้เสียงเล็ดลอดออกไป เขาก็ยังคงถูมันต่อไป

"น่ากินจัง..." เขาเอ่ยขึ้น เอาลิ้นเลียบนปากตัวเองไปรอบๆ แล้วบรรจงอมมันเข้าไป

"อื้ออออออ!!!" ผมกัดฟันตัวเองไม่ให้ร้องออกมา เขาก็ยังคงทำต่อไปเรื่อยๆ สักพัก

"อ้าาาา.... อ้า~~" ผมยังคงครางด้วยเสียงที่เบาที่สุด หลังของผมเริ่มดัดมากขึ้น
เท้าทั้งสองข้างเริ่มง้อ ขาทั้งสองข้างเริ่มหนีบหัวของเขามากขึ้น
จากนั้นก็เอามือตัวเอง จับที่ผมของเขา แล้วขยำมันด้วยอารมณ์ที่เสียวซ่านไปทั้งตัว

"อยากมารึยัง?" เขาเงยหน้าถาม ผมพยักหน้าตอบไปเบาๆ

"อีกนิดนึงละกันนะ..." แล้วก็จับขาผมแยกล็อคไม่ให้ผมหนีบเข้ามา ลงมือต่อ
แล้วเอานิ้วชี้และนิ้วกลางจากมืออีกข้างหนึ่ง ค่อยๆ สอดไปที่
ข้างหลังของผมช้าๆ จนผมสะดุ้งราวกับถูกไฟช็อตเข้า

"อุ้กกกก!! อื้ออ~~" เสียงที่ยังคงคราง เรื่อยๆ อย่างไม่หยุด ทำเอาผมจะเป็นบ้า
เขาสอดนิ้วล้วงเข้าไปลึกเรื่อยๆ จนสุดนิ้ว แล้วกระตุกนิ้วไปที่จุดอ่อนของผมเบาๆ

"อึ้กกกกก!! ซื้ดดดดด อ้าาาาห์.... ผมไม่ไหวแล้ว..." ผมร้องออกด้วยความจุก
และเสียวพร้อมกัน

เขาเร่งความเร็วเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ผมนั่งไม่ติด ร่างผมมันดิ้นไปดิ้นมาจนทนไม่ไหวอีกต่อไป

จนในที่สุด...

"อ้าาาาาาาาาาาาาาาา~~~~~" ของเหลวในร่างกายของผมก็ออกมาอย่างต่อเนื่อง
เขาเอาหน้าออกมาให้มันกระเด็นไปทางอื่น

ผมนั่งหอบอย่างหมดแรง แล้วเขาก็ยื่นหน้าก้มลงจูบหน้าผากผมเบาๆ

"ฉันชอบนายนะ ฉันชื่อมังกร มังกรที่ถือคันธนูน้อยๆ มาอยู่ในมือของฉันไงล่ะ... ^__^"

เขายิ้มกว้างพลางเอามือลูบหน้าผมเบาๆ แล้วจัดการใส่กางเกงให้

ผมค่อยๆ ลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆ ด้วยความเพลีย

"ไปเรียนเถอะ! แล้วเจอกันหลังเลิกเรียน... เดี๋ยวเย็นนี้ฉันโทรไปหา
ฉันได้เบอร์จากเพื่อนของนายมาเมื่อคืน" แล้วก็ขยิบตาให้ผม เดินออกจากห้องน่ำไป
ทิ้งให้ผมยืนมึนๆ เพลียๆ ในห้องน้ำเดียวสักพัก แล้วเดินออกจากห้องไปทีหลัง

ตอนนี้ผมยังรู้สึกกลัวอยู่... แต่มันก็ทำให้ผมรู้สึกดีนิดหน่อยเหมือนกัน...

อ้ะ!! นี่เราคิดอะไรอยู่เนี่ยยยย? บ้าที่สุดเลย!!! =[]=!!!!!!!

 

****************************************