ขอรักได้ไหม น้องชายของฉัน

สวัสดีค่า~ สำหรับนิยายเรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกของฉันนะค่ะ ถ้ามีปัญหาอะไรยังไงบอกได้น๊าค่ะ^^
 
 

 
 
 
' ผมจะรักคุณตลอดไป ' เขาก้มลงกระซิบข้างหูฉันเบาๆ ก่อนที่จะโอบตัวของฉันไปแนบอกของเขา
 
 
' ฉันก็จะรักนายตลอดไป ' ร่างของฉันถูกชายหนุ่มที่รักโอบกอดไว้ มือของฉันได้ถูกวางตรงแผงอกของเขา ฉันค่อยๆเบือนหน้าหนีเขาเล็กน้อยเพื่อกลบความเขิน
 
 
' หันมาทางนี้สิ ' เขาจับปลายคางของฉันหันมาทางเขา เราสองคนสบตากันและรู้ถึงความรู้สึกในใจของกันและกัน ฉันและเขาค่อยๆ ยื่นหน้าเข้าหากันจน...
 
 
 
 
"อ่านนิยายน้ำเน่าด้วยหรอ?" ระหว่างฉัน 'เมล' กำลังอ่านหนังสือนิยายสุดรักของฉันอยู่ ก็มีเสียงชายหนุ่มปริศนา เอ่ยขึ้นด้านหลังของฉัน และแน่นอนฉันต้องหันไปมอง!!! - -)?
 
 
     อะไรกัน!!! มีผู้ชายใส่แว่นหล่อเหลาสูงหน้าตาดีดูมีฐานะ กำลังจ้องมองฉันอย่างแปลกประหลาด นี่เขาเป็นใคร!?! แล้วเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ได้ยังไง!?! =[]=
 
 
"ทำไม? จำผมไม่ได้หรอ? น่าน้อยใจจังเลยนะครับ" นี่ฉันรู้จักกับเทพบุตรคนนี้เมื่อไหร่กันนะ!?! 
 
 
"นายเป็นใคร ฉันรู้จักนายด้วยหรือไง?"  ฉันไม่ตอบคำถามเขา แต่ยิงคำถามใส่เขาแทน!!
 
 
"คนที่เธอเคยแกล้งจนร้องไห้ทุกๆวันไงล่ะ.." คนที่ฉันเคยแกล้ง... จนร้องไห้ทุกๆวัน.. (  -.-)?
 
 
 
 
'เอารถผมคืนมานะ'
'อยากได้ ก็ตามมา'
'อ..ย่าหนีผมนะ!!'
'นี่วิ่งหรือเดินกันเนี่ย? ฮ่าๆ'
'โอ๊ย!!!'
'ลุกขึ้นเร็ว'
'ฮ..ฮึก..'
 
 
'เหลือเค้กชิ้นสุดท้ายแล้ว ผมขอนะครับ!!'
'ได้สิ^^ ถ้านายหลับตาแล้วนับ1-10ให้ฉันฟัง'
'ขอบคุณครับ!! 1 2..5 6.. 9..10!!'
'อ๊ะ.. แย่จัง เค้กของนายหายไปไหนไม่รู้'
'พี่แกล้งผมอีกแล้ว!!  ฮือๆ..'
 
 
'พี่ครับ นั่นของผมนะ'
'ก็ฉันเจอตกมานี่นา!!'
'ของผม เอามาๆ ฮึก..ฮือ'
 
 
'ผมเจ็บนะ! ฮ..ฮือ'
 
 
'ฮือ...'
 
 
 
 
"ค..เค..!?!?!?" ฉันเบิกตากว้างและมองผู้ชายคนนั้นอีกครั้ง นี่คือ..เค คนที่ฉันเคยแกล้งจริงๆน่ะหรอ เขาดูเปลี่ยนแปลงไปมากเลย
 
 
"นึกช้าจังนะครับ"เขามองฉันพลางฉีกยิ้ม เหมือนตัวร้ายในละคร T^T
 
 
"เรื่องของฉัน แล้วนายมาที่นี่ทำไม? หรืออยากโดนแกล้งจนร้องไห้จนขี้มูกโปล่งอีก? " ฉันวางสมุดนิยายลงบนโต๊ะ แล้วลุกขึ้นยืนคุยกับเขา
 
 
"คุณป้าไม่ได้บอกหรอว่าผมจะมา? เอ..เมื่อกี้ใครว่าผมอยากโดนแกล้งจนร้องไห้ขี้มูกโปล่งกันเหรอ?"เขาพูดพลางฉีกยิ้มบางๆ
 
 
"นายไง^^" ฉันยิ้มตอบและยกนิ้วชี้จิ้มตรงจมูกของเขา
 
 
"ฮ่าๆๆๆ พี่นี่ตลกจังนะ ผมร้องไห้เพราะพี่มามากแล้วล่ะ ถึงคราวที่พี่ต้องร้องไห้เพราะผมบ้างแล้วล่ะ?"เขาใช้มือของของยกขึ้นกำข้อมือของฉันไว้แน่น พร้อมกับส่งสายตาแหลมคมมาให้ฉัน
 
 
"นายคิดว่านายทำได้ ก็..เชิญ!!" คนเป็นน้องยังไงก็สู้คนเป็นพี่ไม่ได้หรอก
 
 
"จับจูบซะเลยดีไหม?"เขาพูดพร้อมกับดันร่างเล็กๆไปติดกับกำแพง
 
 
"ล..ลามก!!!!!"ฉันผลักเขาออก แล้ววิ่งหนีเข้าห้องอย่างคิดชีวิต=[]=
 
 
'กึก'ฉันล็อกประตูทันทีที่เข้าสู่ตัวห้อง
 
 
'ตึก ตึก ตึก'เสียงฝีเท้าที่ก้าวตามมาหยุดอยู่หน้าก่อนจะเกิดเสียง 'ก๊อก ก๊อก' ที่ตามมา
 
 
"พี่ยังไม่ได้หาที่นอนให้ผมเลยนะ=[]="เขาพูด
 
 
"เดี๋ยวคุณแม่กลับมาจากที่ทำงานก็หาให้เองล่ะ ความจริงนายน่ะ! นอนแค่โซโฟก็พอแล้ว "ฉันพูดตอบเขา
 
 
"นี่พี่.."
 
 
"ฉันจะนอน อย่ารบกวนได้ไหม!!"ฉันพูดเสียงดัง
 
 
"..." ไม่มีเสียงตอบรับ แสดงว่าไปแล้วล่ะ ตานั่นน่ะไม่ให้นอนพื้นก็บุญแล้วล่ะ!! ฮิฮิ
 
 

 
ขอบคุณที่เข้ามาแวะชม
ท่านสามารถวิจารณ์นิยาย ติ ชม ด่า ตบ ตี ได้เลย~(เดี๋ยวๆ!!!=[]=)