ขอรักได้ไหม น้องชายของฉัน

สวัสดีค่า~ สำหรับนิยายเรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกของฉันนะค่ะ ถ้ามีปัญหาอะไรยังไงบอกได้น๊าค่ะ^^

 

 

---

 

 

 

' ผมจะรักคุณตลอดไป ' เขาก้มลงกระซิบข้างหูฉันเบาๆ ก่อนที่จะโอบตัวของฉันไปแนบอกของเขา

 

 

' ฉันก็จะรักนายตลอดไป ' ร่างของฉันถูกชายหนุ่มที่รักโอบกอดไว้ มือของฉันได้ถูกวางตรงแผงอกของเขา ฉันค่อยๆเบือนหน้าหนีเขาเล็กน้อยเพื่อกลบความเขิน

 

 

' หันมาทางนี้สิ ' เขาจับปลายคางของฉันหันมาทางเขา เราสองคนสบตากันและรู้ถึงความรู้สึกในใจของกันและกัน ฉันและเขาค่อยๆ ยื่นหน้าเข้าหากันจน...

 

 

 

 

"อ่านนิยายน้ำเน่าด้วยหรอ?" ระหว่างฉัน 'เมล' กำลังอ่านหนังสือนิยายสุดรักของฉันอยู่ ก็มีเสียงชายหนุ่มปริศนา เอ่ยขึ้นด้านหลังของฉัน และแน่นอนฉันต้องหันไปมอง!!! - -)?

 

 

     อะไรกัน!!! มีผู้ชายใส่แว่นหล่อเหลาสูงหน้าตาดีดูมีฐานะ กำลังจ้องมองฉันอย่างแปลกประหลาด นี่เขาเป็นใคร!?! แล้วเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ได้ยังไง!?! =[]=

 

 

"ทำไม? จำผมไม่ได้หรอ? น่าน้อยใจจังเลยนะครับ" นี่ฉันรู้จักกับเทพบุตรคนนี้เมื่อไหร่กันนะ!?! 

 

 

"นายเป็นใคร ฉันรู้จักนายด้วยหรือไง?"  ฉันไม่ตอบคำถามเขา แต่ยิงคำถามใส่เขาแทน!!

 

 

"คนที่เธอเคยแกล้งจนร้องไห้ทุกๆวันไงล่ะ.." คนที่ฉันเคยแกล้ง... จนร้องไห้ทุกๆวัน.. (  -.-)?

 

 

 

 

'เอารถผมคืนมานะ'

'อยากได้ ก็ตามมา'

'อ..ย่าหนีผมนะ!!'

'นี่วิ่งหรือเดินกันเนี่ย? ฮ่าๆ'

'โอ๊ย!!!'

'ลุกขึ้นเร็ว'

'ฮ..ฮึก..'

 

 

'เหลือเค้กชิ้นสุดท้ายแล้ว ผมขอนะครับ!!'

'ได้สิ^^ ถ้านายหลับตาแล้วนับ1-10ให้ฉันฟัง'

'ขอบคุณครับ!! 1 2..5 6.. 9..10!!'

'อ๊ะ.. แย่จัง เค้กของนายหายไปไหนไม่รู้'

'พี่แกล้งผมอีกแล้ว!!  ฮือๆ..'

 

 

'พี่ครับ นั่นของผมนะ'

'ก็ฉันเจอตกมานี่นา!!'

'ของผม เอามาๆ ฮึก..ฮือ'

 

 

'ผมเจ็บนะ! ฮ..ฮือ'

 

 

'ฮือ...'

 

 

 

 

"ค..เค..!?!?!?" ฉันเบิกตากว้างและมองผู้ชายคนนั้นอีกครั้ง นี่คือ..เค คนที่ฉันเคยแกล้งจริงๆน่ะหรอ เขาดูเปลี่ยนแปลงไปมากเลย

 

 

"นึกช้าจังนะครับ"เขามองฉันพลางฉีกยิ้ม เหมือนตัวร้ายในละคร T^T

 

 

"เรื่องของฉัน แล้วนายมาที่นี่ทำไม? หรืออยากโดนแกล้งจนร้องไห้จนขี้มูกโปล่งอีก? " ฉันวางสมุดนิยายลงบนโต๊ะ แล้วลุกขึ้นยืนคุยกับเขา

 

 

"คุณป้าไม่ได้บอกหรอว่าผมจะมา? เอ..เมื่อกี้ใครว่าผมอยากโดนแกล้งจนร้องไห้ขี้มูกโปล่งกันเหรอ?"เขาพูดพลางฉีกยิ้มบางๆ

 

 

"นายไง^^" ฉันยิ้มตอบและยกนิ้วชี้จิ้มตรงจมูกของเขา

 

 

"ฮ่าๆๆๆ พี่นี่ตลกจังนะ ผมร้องไห้เพราะพี่มามากแล้วล่ะ ถึงคราวที่พี่ต้องร้องไห้เพราะผมบ้างแล้วล่ะ?"เขาใช้มือของของยกขึ้นกำข้อมือของฉันไว้แน่น พร้อมกับส่งสายตาแหลมคมมาให้ฉัน

 

 

"นายคิดว่านายทำได้ ก็..เชิญ!!" คนเป็นน้องยังไงก็สู้คนเป็นพี่ไม่ได้หรอก

 

 

"จับจูบซะเลยดีไหม?"เขาพูดพร้อมกับดันร่างเล็กๆไปติดกับกำแพง

 

 

"ล..ลามก!!!!!"ฉันผลักเขาออก แล้ววิ่งหนีเข้าห้องอย่างคิดชีวิต=[]=

 

 

'กึก'ฉันล็อกประตูทันทีที่เข้าสู่ตัวห้อง

 

 

'ตึก ตึก ตึก'เสียงฝีเท้าที่ก้าวตามมาหยุดอยู่หน้าก่อนจะเกิดเสียง 'ก๊อก ก๊อก' ที่ตามมา

 

 

"พี่ยังไม่ได้หาที่นอนให้ผมเลยนะ=[]="เขาพูด

 

 

"เดี๋ยวคุณแม่กลับมาจากที่ทำงานก็หาให้เองล่ะ ความจริงนายน่ะ! นอนแค่โซโฟก็พอแล้ว "ฉันพูดตอบเขา

 

 

"นี่พี่.."

 

 

"ฉันจะนอน อย่ารบกวนได้ไหม!!"ฉันพูดเสียงดัง

 

 

"..." ไม่มีเสียงตอบรับ แสดงว่าไปแล้วล่ะ ตานั่นน่ะไม่ให้นอนพื้นก็บุญแล้วล่ะ!! ฮิฮิ

 

 

---

 

ขอบคุณที่เข้ามาแวะชม

ท่านสามารถวิจารณ์นิยาย ติ ชม ด่า ตบ ตี ได้เลย~(เดี๋ยวๆ!!!=[]=)