『 YAOI R18 』 เด็กข้าใครอย่าแตะ!
เขียนโดย poppill
วันที่ 19 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 เวลา 14.03 น.
แก้ไขเมื่อ 6 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 07.19 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) EP.0 เริ่มต้น
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"เรียวตะตามฉันมาเร็วเข้า"
"รอผมด้วยสิครับ..." ผมมีรุ่นพี่อยู่คนนึง เรารู้จักกันมาตั้งแต่เด็กเพราะเขาชอบปีนรั้วมาเล่นที่บ้านผมบ่อยๆ ผมติดพี่ชายคนนี้มากครับ ทั้งใจดี ขี้เล่น แถมอบอุ่นอีกต่างหาก จนตอนนี้พวกเราเริ่มเข้าสู่วัยรุ่นแต่ก็ยังเล่นด้วยกันอยู่
"ลืมตาได้แล้ว"
"..." สิ่งที่ผมเห็นคือ ลูกหมา
"สุขสันต์วันเกิดนะไอ้น้องรัก!"
"เอ๋?"
"นายเอามันไปเลี้ยงแทนฉันทีสิ" จริงสิ ครอบครัวของรุ่นพี่มีฟาล์มเลี้ยงสัตว์เป็นของตัวเองอยู่นี่นา แต่ดูก็รู้ว่าเจ้าลูกหมาตัวนี้ต้องเป็นตัวโปรดของรุ่นพี่แน่ๆ
"จะดีหรอครับ?"
"ดีสิ ฉันชอบเจ้าตัวนี้มากเลยนะ เห็นหน้ามันทีไรแล้วนึกถึงนายทุกที"
"รุ่นพี่เลี้ยงมันต่อเถอะครับ คือผม..."
"ไม่ต้องเกรงใจหรอกน่า ฉันให้เป็นของขวัญวันเกิดนะเฟ่ย!"
"แต่ว่า..."
"เฮ้อ งั้นเอางี้ คิดซะว่าฉันฝากเจ้าหมาตัวนี้ไว้ให้นายเลี้ยงแทนฉันชั่วคราว ไว้ฉันอยากเอาคืนเมื่อไหร่นายค่อยพามันมาก็แล้วกัน"
"เอางั้นก็ได้ แล้วเจ้าตัวนี้ชื่ออะไรหรอครับ?"
"เรียวตะ"
"-0-;"
"ฮะๆ จริงๆนะ ก็มันคล้ายๆกับนาย ฉันก็เลยตั้งชื่อให้เหมือนนายไปเลยไงล่ะ"
"แปลกๆนะครับ รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นหมาซะอย่างนั้น"
"ก็ดีแล้วนี่ เป็นหมาน่ากอดจะตาย^^"
"ไม่ตลกนะครับ" อยู่ๆในหัวผมก็เผลอคิดอะไรน่าขนลุกขึ้นมาซะงั้น
"แต่ก็ขอบคุณมากนะครับ"
"เอาเถอะ วันนี้ฉันมีเรื่องอยากจะบอกนายด้วยพอดี"
"?"
"พรุ่งนี้ฉันจะต้องย้ายไปอยู่ในเมืองแล้วนะ"
"ท...ทำไมล่ะครับ?"
"ไปถ่ายแบบน่ะ แต่ไปแค่เดือน 2 เดือนก็กลับแล้วล่ะ"
"จะกลับมาแน่นะ?"
"แน่สิ"
"..."
"อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ เห็นแล้วอดเป็นห่วงไม่ได้นะเฟ่ย"
"แต่ผมไม่อยากให้รุ่นพี่ไปนี่ครับ"
"ไอ้เด็กบ้านี่หนิ!" รุ่นพี่พูดก่อนจะดึงผมเข้าไปกอด
"!?"
"หัดยิ้มซะบ้างสิ จะจากกันทั้งทีต้องจากกันด้วยรอยยิ้ม เก็บหน้าเศร้าๆของนายไปเลย ฉันไม่อยากเห็น!"
"..." อุ่นจัง ผมรู้สึกได้เลยว่าผมขาดเขาไปไม่ได้ แต่ก็ไม่อยากตามเขาไปตลอด
"ครับ ต้องกลับมานะครับ"
"ฮะๆ โอเคๆ ฉันสัญญา"
ตั้งแต่วันนั้น พอเราแยกกันผมก็ไม่เห็นรุ่นพี่มาเป็นเวลา 1 ปี เต็มๆ เขาหายไปไม่กลับมาอีกเลย ทุกคืนผมจะฝันถึงเรื่องราวในวันนั้นเมื่อปีที่แล้ววนไปวนมา แต่พอตอนจบที่รุ่นพี่จะต้องพูดว่า 'ฉันสัญญา' ทีไร ผมก็จะสะดุ้งตื่นขึ้นมาพบกับความว่างเปล่าทุกที
ผมยังเชื่อและยังรอคอยวันที่รุ่นพี่กลับมา แต่อีกใจก็แอบคิดว่ารุ่นพี่อาจจะลืมผมไปแล้ว หรือไม่เขาก็ไม่คิดจะกลับมา ผมคิดได้แค่นี้ ก่อนจะมองออกไปนอกหน้าต่างพลางลูบหัวเรียวตะที่สะดุ้งตื่นขึ้นมาพร้อมผม
"ขอโทษที ฉันทำแกตื่นอีกแล้วสินะ"
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ