Lightillusen- ศึกมนตราทะลุมิติ

01

 

          “อะไรนะ!”  แลนด์ตกใจกับคำพูดของอีฟ เธอพยักหน้าตอบ และอธิบายว่า 

          “เป็นโรคที่เรียกว่า <<Frenzy cold>> หรือไข้หนาวจับสั่น เป็นอาการที่เกิดขึ้นมารูนในร่างกายได้รูนประเภทให้ความเย็นจนมากเกินไป จึงทำให้มันไปแช่แข็งรูนที่เปรียบเหมือนหัวใจของเธอ ว่าง่ายๆก็คือหัวใจของเธอกำลังจะถูกแช่แข็งและกำลังจะตาย” 

          แลนด์ตกใจเป็นอย่างมาก ตัวสั่นในใจลึกๆก็กลัวว่าน้องสาวคนนี้จะเป็นอะไรไป เขาเครียดและไม่มีสติ ทันใดนั้น ก็เกิดแสงสีเหลืองอมเขียวสว่างขึ้นที่ตัวเขา เส้นผมและแววตาเปลี่ยนสีไป แลนด์โดนเบลจังลิงค์ร่างกายเพราะเธอเห็นว่าเขาไม่มีสติพอที่จะทำอะไรได้ทั้งนั้นแล้ว เบลถามขึ้นว่า “เรามีเวลาเท่าไหร่”

          อีฟหน้านิ่งและตอบกลับไปว่า “24ชั่วโมง ไม่เกินไม่มากกว่านี้!” เบลตกใจและนั่งคิดอยู่ชั่วครู่หนึ่ง และบอกว่าอีฟว่า 

          “เดี๋ยวฉันจะออกไปสำรวจข้างนอก เธอซ่อมกำแพงที่มันทะลุด้วยก็แล้วกัน ข้างนอกเป็นมีรูนเปลวเพลิงอยู่จึงไม่น่ามีปัญหาอะไร เธอดูแลรินให้ดีถ้ามีอะไรก็ให้ติดต่อมานะ”

           จากนั้นเบลก็ใช้ร่างของแลนด์วิ่งออกไปทันที ก็พบกับ บ้านเมือง ต้นไม้ ทุกสิ่งอย่างถูกแช่แข็งมันชั่งเป็นภาพที่น่าสลดใจ เหมือนกับว่าทุกสิ่งในโลกแห่งนี้ได้ตายไปแล้ว ให้ระหว่างที่เธอกำลังตะลึงอยู่นั้น ผู้คนที่ใช้ชีวิตตามปกติ ก็ตกใจและแหวกออกเป็นทางเดินยาว เบลตกใจอยู่ซักครู่ เธอเห็นเงาของบางสิ่งที่อยู่ข้างหลังของเธอและหันไปมองพบ ขบวนแห่อะไรซักอย่าง เธอจึงหลบเขาไปในฝูงชนและดูสถานการณ์ เธอตกใจมากเมื่อได้เห็น

          ก้อนน้ำแข็งขนาดใหญ่กำลังโดนลากไปที่ไหนซักที ที่น่าตกใจยิ่งกว่าคือเมื่อเบลเพ่งสายตาจ้องก็พบเส้นผมสีแดงอมส้ม เสื้อสีขาวๆขัดๆ เป็นร่างของเด็กชายที่คุ้นตาอยู่ที่สภาพยับเยิน เธอไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี ทำได้เพียงแต่มองให้ขบวนแห่นั้นค่อยๆ ลากก้อนน้ำแข็งไปเรื่อยๆ เดินขึ้นภูเขาชันที่มีหิมะปกคลุม ถ้าสังเกตุดีๆจะพบปราสาทที่อยู่ในซอกของภูเขา ขบวนแห่กำลังไปทางนั้น

          “ไม่ได้การล่ะ” เบลคิดอยู่ในหัวก่อนที่จะวิ่งกลับไปที่อีแลนเดีย ระหว่างทางที่กำลังจะวิ่งกลับเธอได้ยินเสียงระเบิด ตูมตาม มาจากทางด้านทางที่เธอยืนอยู่ จึงหยุดและเหลือบไปมอง เห็นชายฉกรรจ์รูปร่างสันทัด สี่ห้าคน กำลังรุมทำร้าย ชายอีกหนึ่งคนรูปร่างผอมบางดูแล้วไร้เรี่ยวแรงมากๆ ก็มองไม่ค่อยออกเพราะหิมะและกลุ่มควันจากการระเบิดปดบังวิสัยทัศน์ไป

          กลุ่มชายหนุ่มระดมโจมตีด้วยพลังเวทย์ ยิงลูกบอลน้ำแข็งออกไปทั้งหมด แต่ไม่อาจจะทำอะไรชายตัวเล็กได้ เขาเคลื่อนไหวหลบ ซ้าบขวา หน้าหลัง กระโดดขึ้น ก้มตัวลง ก็ไม่โดนเขาซักลูก ในขณะที่เขากำลังยิ้มเย้ย พวกคนเหล่านั้น ก็ไม่ทันได้สังเกตว่ามีชายคนหนึ่งอ้อมมาจากทั้งด้านหลังของเขา ชายร่างเล็กโดนเตะอย่างรุนแรงเข้าที่กลางหลัง จนล้มลง จากนั้นก็โดนชายฉกรรจ์ที่เหลือเข้าชาร์จทันที จนเขาไม่สามารถทำอะไรได้และหมดสติ เขาโดนหิ้วไปทางปราสาทที่บนอยู่ทางยอดเขา พายุหิมะเริ่มอ่อนกำลังลง เผยให้เห็น เส้นผมสีฟ้าอมขาว เสื้อผ้าสีขาวที่ขาดและเต็มไปด้วยเลือด ภาพที่เห็นทำให้เบลตกใจจนเกือบจะหลุดอุทานออกมาเคราะห์ยังดีที่ยังใช้สองมือปิดปากและหลบหลังก้อนหินได้ทัน

          เบล! เสียงจากแลนด์ดังขึ้น ทำให้เธอคลายพลังของเธอออกให้อยู่ในสภาพประสานวิญญาณที่ทั้งสองเป็นหนึ่งเดียวกัน สามารถช่วยกันมอง เคลื่อนไหว ทำการได้พร้อมๆกันทั้งสอง

          “ก่อนอื่นเราต้องลองไปที่ปราสาทนั่นก่อน เราจะได้รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แถมเผื่อจะได้วิธีการที่จะรักษารินได้ ไปกันเถอะ” แลนด์พูดขึ้น

           เบลเห็นด้วยและในขณะที่ทั้งสองกำลังที่จะตัดสินใจเดินทางไปยังปราสาทตรงหน้า “แลนด์!” เสียงของอีฟดังขึ้นในหัวของแลนด์ 

          “รินอาการหนักขึ้นมาก หายใจหอบตลอดเวลาเลย ฉันคิดว่าเราคงไม่มีเวลานานแล้วนะ ฉันจะลองรักษาดูก็ยื้ออาการไว้ได้อีกไม่นาน คงได้เต็มที่ราวๆ 10 ชั่วโมงเท่านั้นล่ะ!!”

          แลนด์ตกใจ และนั่งกอดเข่านั่งคิดทบทวนถึงสถานการณ์ และสิ่งที่เขาควรจะทำก่อน เขาตัดสินใจได้แล้ว จึงลุกขึ้นและเดินตรงไปยังเนินเขาที่มีปราสาทปริศนาตั้งอยู่บนยอดเขา

          ระหว่างทางที่กำลังเดินทางก็พบ ป่าสนที่รกรุงรัง แลนด์ค่อยๆเดินขึ้นอย่างช้าๆ หิมะที่กองอยู่ตรงพื้น มันหนามาก หนาถึงครึ่งแข้ง ทำให้เดินได้ยากมาก เขาค่อยๆเดินไป จนพบ กลุ่มชาย สามคนกำลังต่อสู้กันอยู่ แลนด์ค่อยเดินผ่านไปอย่างเงียบ แต่ทว่า พวกเขาก็หยุดต่อสู้กันและเพ่งตรงมาที่แลนด์ แลนด์ชะงักก่อนจะค่อยๆถอยหลังเรื่อยๆ ชายสามคนนั้นเดินตรงเข้ามาหาแลนด์เหมือนจะมาทำร้ายเขา แต่ทว่าเมื่อพวกเขาเข้ามาใกล้พอแล้ว ทั้งสามคุกเข่าลงต่อหน้าและร้องไห้ พร้อมกับพูดว่า

           “คุณแลนด์ พวกเราเป็นลูกน้องของคุณฟรอสต์ครับ ผมเห็นการต่อสู้ระหว่างเขากับคุณ คุณเป็นคนเดียวที่จะช่วยลูกพี่ของพวกเราได้นะครับ”

          แลนด์ตกใจกับคำพูดของทั้งสาม พวกเขาเมื่อเห็นทำท่าตกใจ จึงอธิบายต่อไปอีกว่า

           “พวกเราคือ ไดม่อนดัสก์ เป็นองค์กรลับที่จะคอย ขจัดความชั่วร้ายที่ใช้น้ำแข็งก่อการร้ายครับ พวกเราเดินทางไปมาระหว่างโลก เพื่อตามหาโลกอันสงบสุข โดยที่พวกเรามีลูกพี่ฟรอสต์เป็นหัวหน้ากิลด์ ซึ่งเขามีความพิเศษไม่เหมือนใคร ถ้าไม่มีเขาไดม่อนดัสก์คงต้องล่มสลายไปแน่ๆ”

          อยู่ๆแลนด์ก็มีไอเดียดีๆผุดขึ้นมาในหัว เขาถามผู้คนเหล่านั้นไปว่า

           “โรคไข้หนาวจับสั่น นี้คืออะไร น้องสาวของฉันกำลังป่วยเป็นโรคนั้นอยู่” สิ้นเสียงทั้งสาวตกใจอ้าปากค้าง และจึงตอบกลับไปว่า 

          “โรคไข้หนาวจับสั่น มักเกิดกับผู้คนที่มาจากต่างโรคและร่างกายไม่แข็งแรงมากมายนัก เกิดการหลั่งไหลเข้ามาของรูนน้ำแข็งที่มากจนเกินไป ถ้าปล่อยไว้ ร่างกายจะโดยแช่แข็งและตายในที่สุด พวกเราก็ไม่ค่อยทราบรายละเอียดมากหรอกนะ แต่เคยได้ยินข่าวลือที่ว่า ในห้องแห่งน้ำแข็งที่ปราสาทเยือกแข็งบนยอดภูเขาทางตอนเหนือนั้น จะมีน้ำศักดิ์สิทธิ์ที่สามารถชะล้างรูนน้ำแข็งได้ แต่ทว่าการที่จะเข้าไปเอานั้นยากลำบากมาก”

          “นั่นไง!” แลนด์ร้องขึ้นมา พลางคิดอย่างรอบคอบ ก่อนที่จะยื่นข้อเสนอต่อไปว่า 

          “ถ้าอย่างนั้นฉันที่จะไปที่ปราสาทนั่น จะเอาน้ำศักดิ์สิทธิ์ แล้วจะแวะไปช่วยฟรอสต์หัวหน้าของพวกนายด้วย”

          “จริงเหรอครับ!” แลนด์พยักหน้าตอบ พวกเขาพูดต่อไปว่า “ถ้าเป็นคุณที่สามารถใช้พลังเปลวไฟได้จะต้องช่วยลูกพี่ฟรอสต์ได้อย่างแน่นอนครับ แต่ว่าที่นั้นอันตรายมากๆนะครับเป็นรังของเหล่าร้ายและ…” พวกเขาเตือน แต่แลนด์ไม่สนใจ ภายในใจนึกถึงความปลอดภัยของรินเป็นอย่างแรกก่อนเสมอ

          “ถ้าอย่างนั้นก็ช่วยรับนี้ไว้ด้วยนะครับ…” หนึ่งในลูกน้องยื่นของชนิดหนึ่งให้แลนด์ เขารับไว้แล้วเก็บในกระเป๋ากางเกงทันทีและโบกมือลาทั้งสามคน

          เขารีบเดินฝ่าหิมะที่ปกคลุมหนาไปด้วยความยากลำบาก มันทำให้เขาเสียเวลาไปมาก นานถึงเกือบหนึ่งชั่วโมง เขาก็มาถึงภูเขาที่ว่านั้นแล้ว เขาค่อยๆสำรวจรอบข้างก็พบบันไดที่ทอดยาวขึ้นไป จึงไม่รอช้ารีบวิ่งขึ้นไปอย่างรวดเร็ว แต่ทว่ายิ่งขึ้นสูงอากาศยิ่งหนาวขึ้นเรื่อยๆ

          “แลนด์ระวังนะ นายป่วยไปอีกคนคงจะไม่ดีแน่ๆ” เบลเตือน แลนด์พยักหน้าตอบและเดินหน้าวิ่งต่อไป เขาวิ่งมาจนถึง สถานที่แห่งหนึ่งที่อยู่ตรงหน้าประตูปราสาท เป็นลานกว้างๆที่ปกคลุมไปด้วยพายุหิมะ จนมองข้างหน้าไม่เห็น แต่ที่แน่ๆ ประตูปราสาทอยู่ไม่ไกลแล้วแน่นอน

          “องค์ชาย! มีใครบางคนกำลังบุกเข้ามาในสวนแห่งน้ำแข็งครับ ให้ทำอย่างไรดีครับ”  เสียงจากชายรูปร่างใหญ่ที่ยืนข้างๆ เด็กหนุ่มที่นั่งอยู่บนบังลังก์ในที่ไหนซักที่ เด็กหนุ่มยิ้ม และสบัดผม เส้นผมสีฟ้าอมขาวสว่างดูกลืนไปกับท้องฟ้า นัยน์ตาสีฟ้าสว่างดุจทะเล เขาสวมผ้าคลุมสีขาว นั่งไขว่ห้างอยู่ และวางใบหน้าลงที่มือขวาที่ยกชันขึ้นกับที่วางแขนของตัวบัลลังก์ ที่ด้านหลังถัดออกไป ประดับด้วยบ่อน้ำพุที่สวยงาม แสงอาทิตย์สะท้อนกับหยดน้ำเกิดเป็นรุ้งขนาดย่อมๆด้วย รอยยิ้มของเขาแฝงไปด้วยความมืดมน เหมือนทุกอย่างจะถูกกลืนไปทั้งหมด เขาพูดขึ้นมาว่า “ไม่ต้องกลัวเดี๋ยวมันก็มาที่นี้ ไม่จำเป็นต้องรีบอะไรมากมาย แค่จัดการต้อนรับที่ดีให้มันหน่อยสิ”

          ด้วยนามแห่งข้า ฟรอสต์ โนว่า ข้าขอสั่งให้ หน่วย IBO ไปจัดการมัน!! 

 

          กลับมาที่แลนด์ เขาเดินฝ่าพายุหิมะมาได้แล้วแต่ก็เสียเวลาไม่ใช่น้อย จนพบกับประตูวัง จู่ๆมันก็เปิดออกเองเหมือนเชื้อเชิญให้เขาเข้าไป เขาตกใจเล็กน้อยแต่ก็รีบวิ่งเข้าไปทันที เขาวิ่งตรงไปเรื่อยๆ ก็รู้สึกแปลกใจที่ว่า เขาวิ่งผ่านห้องแล้วห้องเล่า ก็ไม่พบอะไรนอกจากห้องเปล่าๆที่ประดับไปด้วยรูปภาพ เขาเหลือบไปเห็นรูปหนึ่ง รูปนั้นเป็นรูปของชายที่ผมสีฟ้าอมขาว ยืนคู่กับ เด็กหญิงตัวเล็กๆ ผมสีฟ้าอมเขียว ทั้งสองยิ้มแย้มอย่างสดใส

          แลนด์เห็นภาพนี้แล้วอดที่จะยิ้มไม่ได้ เพราะภาพนี้มันทำให้เขานึกถึงรินขึ้นมา ในขณะที่มองภาพเขาเอะใจ และจ้องมองที่รูปของเด็กชาย เด็กคนนั้นสวมมงกุฎ และแลนด์ก็พูดขึ้นว่า “ฟรอสต์!”

          ทันใดนั้น กำแพงตรงรูปนั้นก็เกิดการสั่นสะเทือนและค่อยๆแยกออกจากกัน เผยให้เห็นทางเดินที่ มีบันไดทอดยาวลงไปในความมืดดูแล้วไม่จบไม่สิ้น แลนด์ไม่รอช้า รีบลงบันไดทันที

          “เป้าหมายกำลังเคลื่อนที่ไปยัง..พื้นที่เป้าหมายแล้วครับ” จะเอายังไงต่อครับ ชายร่างใหญ่ถามขึ้นว่า แต่เด็กชายร่างเล็กสวมมงกุฎยังคงนั่งยิ้มอยู่โดยไม่ได้ให้คำตอบใดๆ จากนั้นทางด้านหลังของเขาปรากฏเขาของคนค่อยๆเดินออกมา เผยให้เห็นเป็นเด็กหญิง สูงราวๆ 150 รูปร่างสมส่วน เด็กหญิงผมสีฟ้าอมเขียว เดินออกมาเผยให้เห็นดวงตาสีฟ้าที่มัวหมอง สวมเสื้อคลุมสีฟ้า มีแถบคาดสีขาวดูแล้วคล้ายกับกลุ่มสมาชิกของ ไดม่อนดัสก์ งั้นแต่ชายเหล่านั้นไม่ได้สวมกระโปรงสีฟ้าอ่อนอย่างเธอ เธอเดินออกมาเหมือนตุ๊กตาที่ไม่มีชีวิต เธอเดินออกมาตรงออกมาหน้าบังลังก์ และคุกเข่าข้างขวาของเธอลง เด็กชายเผยรอยยิ้มที่น่ากลัวออกมา

          “แย่แล้วสิ”  อีฟพูดขึ้นว่าในขณะที่เอามือแตะที่หน้าผากของรินที่หายใจหอบ และเธอหันมองตรงมาที่ปราสาทด้วยสายตาที่คาดหวัง

          แลนด์ที่วิ่งลงบันไดด้วยความกล้าหาญ เขาลงจนมาถึงขั้นสุดท้าย ก็พบกับประตูขนาดใหญ่ เขาเปิดมันออก ก็พบห้องขนาดใหญ่แผ่ความหนาวเย็นออกมา แลนด์เดินกอดอกสั่นๆ มองดูรอบๆ และเขาก็พบกับสิ่งที่ไม่คาดคิด นั้นก็คือ ก้อนน้ำแข็งขนาดใหญ่ สูงราวๆ เกือบสองเมตร เขามองเข้าไปก็เห็นว่ามันบางสิ่งอยู่ในนั้น จึงเดินเข้าไปดูใกล้ๆ เมื่อเขาจ้องเขาในก้อนน้ำแข็งก็พบสิ่งที่ไม่น่าเชื่อเกิดขึ้น

          เขาตกใจอ้าปากค้าง ค่อยๆเดินถอยหลังออกมาสองสามก้าว เหงื่อไหลเป็นสายน้ำ ทั้งทีอากาศหนาวเย็นขนาดนี้ แลนด์พูดขึ้นมาว่า 

          “ฟรอสต์!”   เขาตกใจกับสิ่งที่เห็นเป็นอย่างมาก ใจคอเริ่มไม่ค่อยดี และเมื่อเขาไปเห็นน้ำแข็งอีกก้อนที่อยู่ข้างๆกัน เขาหยุดนิ่ง และพูดขึ้นด้วยเสียงสั่นๆ ขึ้นว่า

          “เบิร์น!!??”                                                                                          

          แลนด์ตกใจกับสิ่งที่เห็นเป็นอย่างมาก เขาสั่นกลัวอย่างไม่ทราบสาเหตุ เมื่อมองก้อนน้ำแข็งขนาดใหญ่ตรงหน้าเขา เห็นเป็นชายหนุ่มผมสีแดงอมส้ม ที่กำลังหลับใหลอยู่ แลนด์กำหมัดแน่นพยายามอดกลั้นอารมณ์จากนั้นเขาหยิบของบางอย่างขึ้นมา เอายืนมองสิ่งที่เขาถืออยู่และนึกย้อนกลับไป ถึงตอนที่ได้มันมา

          “นี้ครับ มันเป็นลูกแก้วพิเศษที่สามารถหักล้างรูนน้ำแข็งได้ครับ แต่ว่ามันมีเพียงอันเดียวเท่านั้น คิดให้ดีก่อนใช้นะครับ”  สมาชิกไดม่อนดัสก์ได้กล่าวไว้

          แลนด์เงยหน้าขึ้นมา หันมองเพื่อนของเขา และหันไปอยู่ฟรอสต์ที่หลับใหลอยู่ด้วยเช่นกันมันช่างเป็นการตัดสินใจที่ยากลำบาก คนหนึ่งก็เพื่อน อีกคนก็สัญญาแล้วไว้ว่าจะช่วย แต่ท้ายที่สุดแล้วเขาก็นึกถึงสัญญาที่มีให้กับเหล่าไดม่อนดัสก์ เขาจึง ถือลูกแก้วแล้วนั่นและกดเข้าไปที่ก้อนน้ำแข็งที่ฟรอสต์หลับใหลอยู่ จากนั้นเขายืนหลับตานิ่ง เพ่งสมาธิไปที่ฝ่ามือของเขา  

          ทันใดนั้นก็เกิดแสงสว่างขึ้นที่ลูกแก้วนั่น น้ำแข็งที่ผนึกร่างของฟรอสต์ค่อยๆละลาย โดยเริ่มละลายจากจุดที่ลูกแก้วอยู่ค่อยๆกระจายออกไปเป็นวงกว้างจนทั่วทั้งก้อน เมื่อน้ำแข็งละลายจนหมด ลูกแก้วนั่นก็แตกทันที ร่างที่ไม่ได้สติของฟรอสต์ตกลงสู่พื้น แต่แลนด์ก็สไลด์เข้าไปเอามือรองได้ทัน แลนด์รู้สึกโล่งอกจนถอดหายใจออกมา เขาค่อยๆวางฟรอสต์ลง

          โอย….. เสียงของฟรอสต์ ร้องขึ้นมาเบาๆเขาค่อยๆลุกขึ้นนั่ง เอามือจับหัว ส่ายหน้า ลืมตาขึ้น สายตาที่พร่ามัว เขากำลังกวาดตามองรอบข้างก็พบวัตถุบางอย่างที่อยู่ตรงหน้าเขา ในระยะ 2เมตร เขาขยี้ตาและมองไปที่จุดนั้นอีกครั้ง ก็พบแลนด์ที่นั่งยองๆ มองดูเขาอยู่ แลนด์ทำหน้านิ่ง มองดูฟรอสต์อย่างคนไร้อารมณ์ มันกระตุกต่อมโมโหให้กับเขาเป็นอย่างดี

          “อะไรของนายฟ่ะ! มานั่งจ้องหาอะไร?” ฟรอสต์โวยวายขึ้นมา และลุกขึ้นง้างหมัดขึ้นมา แลนด์หยิบ เศษผ้าบางๆขึ้นมา มันทำให้ฟรอสต์ชะงักและตกใจกับสิ่งที่เห็นเป็นอย่างมาก เขากัดฟันและพูดขึ้นว่า 

          “นายไปเอาผ้านี้มาจากไหน?” แลนด์วางผ้าลงที่ตักของฟรอสต์ และลุกขึ้น เขาหันหลังและพูดขึ้นว่า “ฉันก็ไม่รู้เรื่องราวอะไรของพวกนายหรอกนะ แต่ที่แน่ๆฉันต้องไปเอาน้ำศักดิ์สิทธิ์ที่ข้างหน้า แต่ฉันสัญญากับเพื่อนๆของนายว่าต้องมาช่วยนาย ฉันก็รักษาสัญญาก็แค่นั้น”

           และชี้ไปที่ก้อนน้ำแข็งที่ผนึกเบิร์นไว้ “ความจริงเพื่อนของฉันก็อยู่ที่นี้ ฉันเลือกที่ไม่จะช่วยนายก็ได้”

          “อย่างงี้นี้เอง นายเป็นคนที่ซื่อสัตย์สินะ” ฟรอสต์ค่อยๆลุกขึ้นโดยการดันร่างด้วยแขนทั้งสองข้าง เขาลุกขึ้นมาและพูดว่า 

          “ถ้าอย่างนั้น ฉันจะช่วยนายเอง น้ำศักดิ์สิทธิ์ฉันรู้ว่ามันอยู่ที่ไหน” แลนด์พยักหน้าตอบ 

          “ถ้าได้อย่างนั้นก็เยื่ยมเลย”

          จากนั้นฟรอสต์ก็เดินนำแลนด์ไปสู่ห้องถัดไป ก่อนที่จะจากห้องนั้นไป แลนด์หันมามองก้อนหินที่ตั้งเด่นอยู่กลางหัว บรรยากาศห้องเริ่มหนาวขึ้นเรื่อยๆ เด็กหนุ่มที่ถูกจองจำถูกทิ้งให้อยู่ในห้องอย่างเดียวดาย แลนด์หลับตา “ฉันต้องมาช่วยนายให้ได้เบิร์น”

          ทั้งสองคนวิ่งไปเรื่อยๆตามทางรอบๆปราสาทด้วยการนำทางของฟรอสต์ แลนด์รู้สึกแปลกใจที่วิ่งมาตั้งไกลแต่ไม่พบอะไรเลย จึงพูดขึ้น

           “นี่นาย!ไม่ได้มั่วใช่ม่ะ? รึว่านายคิดจะโจมตีฉันอีกแบบคราวนั้น นายนี้มันช่าง….”

           แลนด์กำลังบ่นไปเรื่อยๆ จนฟรอสต์เริ่มทนไม่ไหว เขาหันหน้ากลับมา 

          “หุบปากและตามมาเถอะน่า! ฉันรู้ทางดีน่า ฉันเป็นคนรักษาสัญญาไม่ต้องห่วง ฉันติดหนี้นายอยู่”  แลนด์ยิ้มอย่างพอใจ เหมือนกับว่าสิ่งที่เขาพูดไปได้คำตอบอย่างที่คิด ทั้งสองวิ่งต่อไปเรื่อยๆจนถึงห้องที่มีประตูขนาดใหญ่ ทั้งสองหยุดตรงหน้าประตู ไอเย็นจากในห้องค่อยๆไหลออกมา แลนด์สัมผัสได้ถึงอันตรายที่กำลังจะเกิดขึ้น

          ทั้งสองค่อยๆเปิดประตูเข้าไป ก็พบกับพายุหิมะที่โหมกระหน่ำพัด จนบดบังการมองเห็นของทั้งสอง ทั้งคู่ค่อยๆเดินโดยยกแขนกันพายุ 

          “นายนะ! ลืมตา” ฟรอสต์ตะโกนขึ้น แลนด์ทำตาม

          ฟรอสต์จึงวางฝ่ามือลงที่ตาทั้งสองข้างของแลนด์ จากนั้นเกิดวงแหวนเวทย์ แลนด์ก็ค่อยๆมองรอบข้าง ปรากฏว่าเขาสามารถมองเห็นได้ง่ายๆท่ามกลางพายุ จนไปสะดุดกับเงาของสิ่งมีชีวิตบางอย่างที่เคลื่อนไหวอยู่ไกลๆ

          พึ่บ พึ่บ 

          มีเสียงการตีปีก มีอะไรบางอย่างกำลังบินอยู่รอบๆพวกเขา มันเคลื่อนไหวได้อย่างรวดเร็วจนมองแถบไม่ขึ้น แต่ว่ามันมีขนาดใหญ่มาก ดูๆแล้วน่าจะสูงราวๆสามเมตรได้เลย ปีกที่กว้างใหญ่ พัดพายุหิมะให้เข้าซัดพวกแลนด์ จนพวกแลนด์ค่อยๆโดนดันถอยหลังจนจะกระเด็นลอยตามลมไป

          ICE MAGIC! : Ice wall 

          ฟรอสต์เขยิบมาอยู่นำหน้าแลนด์ กำมือซ้ายและทุบกับมือขวาที่แบอยู่ เกิดเป็นวงแหวนเวทย์ขึ้น จากนั้นเกิดแสงสว่างที่มือทั้งสองข้างของเขา เขาใช้มือทั้งสอง กดลงที่พื้น เกิดเป็นกำแพงน้ำแข็งขนาดใหญ่ขึ้นมาตรงหน้าพวกเขา มันช่วยบังความรุนแรงจากกระแสลมที่พัดจากปีกของสิ่งมีชีวิตได้

          ฟรอสต์ไม่รอช้า เมื่อกระแสลมคลายลง เขาชกมือขวาเบาๆ เกิดเป็นวงแหวนเวทย์

          ICE MAGIC : ICE CANNON

          แสงสว่างสีฟ้า สว่างขึ้นที่มือทั้งสองของเขา จากนั้นเขายืดแขนออก แบมือที่กำไว้อยู่ เกิดวงแหวนเวทย์อีกครั้ง ลูกน้ำแข็งขนาดเท่าลูกบาสโผล่ออกมาจากวงแหวน จากนั้นก็ยิงลูกน้ำแข็งนั่นออกจากวงแหวนเวทย์ออกไปอย่างรวดเร็ว แต่ว่าก็ไม่โดนเป้าหมาย เขาจึงระดมยิงกราดไปเรื่อยๆแต่มันก็หลบได้อย่างสบายๆ ความรุนแรงของลมที่พัดอยู่มันทำให้วิถีของลูกน้ำแข็งมันการบิดเบือนและเคลื่อนที่ช้าลง

          “โธ่เว้ย!” ฟรอสต์บ่นไปพลาง แต่ยังคงยิงออกไปเรื่อยๆ ก็ยังคงไม่โดนเป้าหมายอยู่ดี แลนด์สังเกตเห็นแสงสว่างจากในมุมมืดของพายุหิมะ เขารีบกระโดดเข้าหาทันที

          ทันใดนั้นลำแสงสีฟ้าสว่างวาบขึ้น พุ่งตรงมายังพวกเขาอย่างรวดเร็ว

          ตูมมมมมมมมม!

          เกิดการระเบิดอย่างรุนแรงขึ้น เกิดควันฟุ้งกระจายไปทั่วห้องแต่ก็โดนพายหิมะหอบไปจนหมด ตรงหน้าฟรอสต์ปรากฏเป็นร่างของ แลนด์ ผมสีแดงอมส้ม แววตาสีส้ม ร่างกายที่อุ่นขึ้นของเขาให้พายุหิมะคลายตัวลงไปบ้างเล็กน้อย เขาสะบัดอีแลนเดอร์สองครั้งไล่ไอเย็นที่เกาะตามใบดาบ

          เขายกดาบขึ้นและหลับตาไปชั่วครู่ อยู่ๆก็เกิดเปลวไฟขึ้นที่ดาบของเขา และเกิดแสงสีแดงสว่างขึ้น ลำแสงมันค่อยๆพุ่งขึ้นมาที่ตัวดาบ จนเปล่งแสงขึ้นเหมือนกำลังสะสมพลังอยู่ ทันใดนั้นเขาลืมตาและเหวี่ยงดาบออกไปในทิศตรงกันข้าม เกิดคลื่นพลังงานกระจายออกไป ลมทีโบกพัดปะทะกับไฟที่ร้อนแรงของแลนด์เผาไหม้จนละลายหายไปทั้งหมด จนไม่เหลือพายุใดๆในห้อง เผยให้เห็นร่างของสิ่งมีชีวิตที่กวนใจพวกเขามาซักครู่ มันคือ มังกรขนาดใหญ่ สูงราวๆสามเมตร ตัวเป็นน้ำแข็งทั้งตัว ปีกที่ใหญ่โตแต่ดูบอบบางซึ่งขัดกับร่างกายที่ใหญ่โตมันไม่จะบินด้วยปีกแบบนี้ได้เลย แลนด์คิดในใจ

          ฟรอสต์ตกใจจนถึงอ้าปากค้าง เขาพูดขึ้นว่า

           “นี้มันจิตวิญญาณแห่งน้ำแข็งที่คอยปกปักรักษาดินแดนแห่งนี้นินา ไม่อยากเชื่อเลยว่าจะมาอยู่ที่นี้ได้ หมอนั่นควบคุมมันไว้อย่างนั้นเหรอ?” 

          “หมอนั่น?” แลนด์ถาม ก็ได้รับคำตอบทันที “มันคือเจ้าชายแห่งโลกนี้มันคิดจะปกครองโลกใบนี้ด้วยพลังน้ำแข็งที่น่ากลัว มันสร้างความเสียหายให้กับโลกนี้มากมาย พายุหิมะนี้ก็เป็นส่วนหนึ่งเช่นกัน นั่นจึงเป็นเหตุผลที่มีพวกเรา ไดม่อนดัสก์ยังไงล่ะ!......... แต่ว่าเราต้องคลายมนต์สะกดให้มังกรตัวนี้ก่อน พายุอาจจะซาลงก็ได้”

          แลนด์ยิ้ม และวิ่งตรงไปยังมังกรทันที เขากระโดดยกดาบขึ้น จุดเปลวไฟขึ้นที่ดาบและฟัดลากยาวลงมาจนถึงพื้นและมันก็บินขึ้นท้องฟ้าหลบไปได้อย่างรวดเร็ว

          Burning Flare! 

          แลนด์เหวี่ยงดาบไปทางที่มังกรบินไปทันที เกิดลูกไฟพุ่งออกไปยังเป้าหมายอย่างรวดเร็ว แต่มันก็ยังคงหลบได้อย่างสบายๆ

                ICE MAGIC : ICE CANNON ! 

          ฟรอสต์ยิงกระสุนน้ำแข็งออกไปเรื่อยๆ จนโดนกับมังกรจังๆเข้าหนึ่งทีจนมันร่วงลงมา แลนด์ที่เห็นโอกาสเขายิ้มและกระโดดขึ้นไปหามังกรทันที 

          “ปิดฉากกันไปเลยแลนด์” เบลพูดขึ้นมา แลนด์พยักหน้า จากนั้นเขาหยิบรูนออกมา เป็นรูนสีแดงอมส้ม เขาใส่มันให้กับอีแลนเดอร์ มันลุกเป็นไฟขึ้นกลายเป็นขวานสีแดงเลือดขนาดใหญ่

          ท่าไม้ตาย  MEDIGADO CROSS!!

          ขวานลุกเป็นไฟสีแดงอมส้ม แลนด์ระดมสับเข้าที่มังกรเข้าจังๆ ต่อเนื่องถึง16ครั้ง และเปลวไฟก็ระเบิดออกสร้างความเสียหายต่อเนื่อง และกระจายออกเป็นวงกว้าง แรงระเบิดจากเปลวไฟทำลายทุกสิ่งที่โดนมันแผดเผา ความเสียนั้นมากมายจนทำลายห้องทั้งห้องได้ในทันที

          เสร็จสิ้นกระบวนท่า แลนด์ก็กลับสู่สภาวะปกติทันที เนื่องจากใช้ท่าไม้ตายจากรูน มันใช้พลังมาก เขาจะไม่สามารถใช้พลังเปลวไฟได้อีกซักระยะ เขาพยายามมองหามังกรแต่ก็ไม่พบ เคยคิดในใจว่าคงโดนทำลายไปแล้วแน่ๆ

          หึหึหึ…หึหึ

          เสียงหัวเราะที่น่ารังเกียจ ดังขึ้นจากห้องถัดไป ควันที่ฟุ้งกระจายค่อยๆจางหาย เผยให้เห็นห้องว่างๆ ที่อยู่ถัดออกไปเนื่องจากแรงระเบิด เมื่อมองเข้าไปก็พบกับสิ่งที่ทำให้แลนด์ตกใจจนถึงอ้าปากค้าง ส่วนฟรอสต์เขากำหมัดแน่นด้วยความโกรธเมื่อได้เห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้า

          สิ่งที่อยู่ตรงหน้าพวกเข้าคือ ชายผมสีฟ้าอมขาวกำลังนั่งไขว่ห้างอยู่บนเก้าอี้ขนาดใหญ่เขากำลังใช้นิ้วชี้ม้วนผมของเขาเล่นอยู่ แลนด์ตกใจมากเห็นกลับมามองฟรอสต์ที่อยู่ข้างๆ และหันกลับไปดูสิ่งที่อยู่ตรงหน้าอีกครั้งและพูดขึ้นว่า…

          ฟรอสต์!!?

 

 

 

                              Facing the Goddess Of Ice

 

 

 

 

 

02

 

     “ฟรอสต์….นี่นาย??” แลนด์ตกใจกับสิ่งที่ได้เห็น เมื่อได้เห็นคนที่อยู่ตรงหน้าเขา เขาคือฟรอสต์ แต่ทว่าคนที่ยืนอยู่ข้างๆก็คือฟรอสต์เช่นกัน ทั้งสองเหมือนกันรวกับแกะ จนทำให้เกิดความสับสนขึ้นในหัว ฟรอสต์คนที่อยู่ข้างๆเขาจึงตบไหล่เขาและพูดว่า 

          “ไอ้หมอนั่น ก็คือฉันนี้แหละแต่เป็นจิตใจด้านลบ ที่คิดแต่การทำลาย เราต้องจัดการมันก่อนที่มันคิดจะทำอะไรมากไปกว่านี้”  แลนด์เชื่อจะร่วมมือที่จะช่วยเขาจัดการ

          “ในนามแห่งองค์ชายแห่งอาณาจักรแห่งนิ้ ฉันจะกำจัดพวกที่คิดต่อต้านเอง!”

          “ในนามแห่ง ไดม่อนดัสก์ ฉันจะกำจัดแกเอง!”

          ฟรอสต์ทั้งสองมองหน้ากัน สายตาที่จ้องมองกันทำให้แลนด์สัมผัสได้ถึงพลังงานที่มหาศาลจากทั้งสอง ทั้งสองคนไม่รอช้าพุ่งเข้าใส่กันทันที ต่างฝ่ายต่างพากันแลกกหมัด ไม่มีใครยอมใคร และไม่มีทีท่าว่าจะจบลงง่ายๆ ไดม่อนดัสก์ชกหน้าเจ้าชายได้ครั้งหนึ่งเต็มๆหน้าจนเขากระเด็น ไปกระแทกกำแพงอย่างรุนแรง

          ICE MAGIC : FORST NOVA !

          ไดม่อนดัสก์ ทุบมือทันทีร่ายเวทย์เล็งไปยังเป้าหมายที่กำลังเสียหลักอยู่ ผลจากเวทย์มนต์ของเขาทำให้เกิดการระเบิดของไอเย็นที่เป้าหมายสร้างความเสียหายได้เป็นอย่างดี ไดม่อนดัสก์ยิ้ม มองดูผลงานที่เขาได้ทำไว้ แต่ทว่าร่างของชายผู้ตกเป็นเหยื่อแตกสลายกลายเป็นก้อนน้ำแข็ง

          ภาพนั้นทำให้แลนด์ตกใจเป็นอย่างมากเขาพยายามมองดูรอบข้าง เขาหลับตาสัมผัสได้ถึงความหนาวเย็น ไอหนาวจากทางด้านหลัง เขาหันไปมองทันทีก็พบกลับ ฟรอสต์ในคราบของเจ้าชายกำลังนั่งไขว่ห้างสบายใจอยู่บนเก้าอี้บังลังก์ของเขาอยู่ แลนด์ตกใจเขาไม่อยากเชื่อเลยว่ามันจะเกิดขึ้นได้

          เขาคุยกับเบลจัง “ลุยกันเลย!” 

          จากนั้นเขาก็เข้ารูปรูปแบบ Soul Linked กับเบลจัง ทำให้สีผมและแววตาของเขาเปลี่ยนไปกลายเป็นสีเขียวอมเหลือง เขาหยิบสีเดียวกับผมของเขาออกไปข้างหน้าและวิ่งตามยกอีแลนเดอร์จิ้มทะลวงรูนนั้น เกิดเป็นวงแหวนเวทย์ขึ้น แสงจากบอลแสงแตกกระจายออก ห่อหุ้มร่างกายเขาไว้ มันคือรูปแบบการโจมตีของ Lighting Break!

          แลนด์พุ่งตรงไปยังเป้าหมายทันทีอย่างรวดเร็ว พร้อมๆกับตะโกนบอกฟรอสต์ว่ากำลังคิดว่าเขาโจมตีสำเร็จแล้วว่า “นั่นมันร่างแยกน้ำแข็ง นายกำลังโดนมันหลอกอยู่” ในขณะเดียวกันเจ้าชายหลับตา พูดขึ้นว่า “มันช้าไปแล้ว” และดีดนิ้วดัง เปราะ

          ทันใดนั้น ก้อนน้ำแข็งขนาดใหญ่ได้หล่นลงมาทับฟรอสต์อย่างรวดเร็วจนเขาหลบไม่ทันได้โดนไปเต็มๆ ก้อนน้ำแข็งนั่น มันใหญ่พอที่จะทับร่างของฟรอสต์ได้อย่างมิดชิด ไม่มีเรียกตอบรับใดๆจากฟรอสต์หลังจากที่โดนการโจมตีครั้งนี้ไป แลนด์เห็นท่าไม่ดีก็เลยหยุดการโจมตีและหันไปดูที่ฟรอสต์ก่อน แต่ทว่าเขาได้ยินเสียงบางอย่างดังขึ้น

          “อย่าไปห่วงคนอื่นเลยดีกว่ามั้ง” เขาหันกลับมามองทันทีที่ก็พบแสงสีฟ้าสว่าง มันผลักร่างเขาให้กระเด็นออกไปจนล้มไม่เป็นท่า เขาบาดเจ็บเล็กน้อย แต่เขาเป็นห่วงฟรอสต์มากกว่า เขาจึงรีบลุกขึ้นไปดูที่ก้อนน้ำแข็งนั่น เขายกอีแลนเดอร์ขึ้น มันค่อยๆเปล่งแสงสีแสงทองสว่างขึ้น ฟันเข้าที่ก้อนน้ำแข็งนั้นแต่ก็โดนดีดกลับมา เขาพยายามฟันหลายครั้งแต่ฟันไม่เข้าซักที เขาเริ่มรู้สึกเหนื่อย เบลก็พูดขึ้นในหัวของเขาว่า “ลองใช้พลังไฟของแฟรย์ดูสิแลนด์ อาจจะได้ผลก็ได้นะ” แลนด์พยักหน้าตอบ จากนั้นเขาหลับตา และเปลี่ยนโหมดเป็นการ Linked พลังกับแฟรย์กลายเป็นพลังเปลวเพลิงทันที สีผมแดงอมส้ม และดวงตาสีส้มที่เป็นประกายนั้น เขาทำให้สัมผัสได้ถึงความเร่าร้อนจากภายในเลย เขารวบรวมพลังจากภายในร่างกายของเขา ทำให้จุดเปลวไฟขึ้นที่ดาบของเขาได้ เขาฟันที่ก้อนน้ำแข็งอย่างสุดแรง คราวนี้ได้ผลมันแตกออกและพังทลายเผยให้เห็นร่างที่นอนนิ่งของฟรอสต์ เขาบาดเจ็บสาหัส จนไม่อาจจะลุกขึ้นได้เลย เนื้อตัวที่เต็มไปด้วยรอยขีดข่วน เลือดไหลเป็นน้ำทั่วร่าง แลนด์กัดฟันเจ็บใจ ความรู้สึกที่คับแค้นจากภายใน ที่เขาไม่สามารถช่วยฟรอสต์ไว้ได้

          “ยังไม่ได้ตายว้อย” เสียงของฟรอสต์ดังขึ้น ในขณะที่แลนด์กำลังคุกเข่ากำหมัดทุบพื้นโทษตัวเองอยู่ เขาก็ตกใจกับเสียงที่ได้ยินและรีบไปดูอาการของฟรอสต์ทันที เขาค่อยๆขยับร่างกายเนื่องจากอาการบาดเจ็บ แลนด์ยื่นมือออกมาดึงฟรอสต์ขึ้น ทั้งสองพร้อมกันหันหน้าไปยังเจ้าชายที่ยังคงนั่งชิวอยู่ เจ้าชายยิ้ม เขาพูดว่า “สงครามมันไม่มีคำว่า รอ หรอกนะ” เขาดีดนิ้ว เปราะ!

          ก้อนน้ำแข็งขนาดใหญ่ตกลงมาจากท้องฟ้ามายังพวกแลนด์ทันที มันตกมาอย่างรวดเร็ว และมันมีขนาดใหญ่มาก ที่จะวิ่งหนีออกไปไม่ทันอย่างแน่นอน แลนด์หันมาไปมองฟรอสต์ ทั้งสองเข้าใจกันเป็นอย่างดี และหันกลับไปมองที่ก้อนน้ำแข็งนั่น

          ตูมมมมมมมมมมมมมมมมม

          ก้อนน้ำแข็งขนาดตกลงสู่พื้นอย่างรุนแรงจนแตกออก แต่ทว่าไม่พบแลนด์และฟรอสต์อยู่ในบริเวณนั้น ทำให้เจ้าชายที่นั่งอยู่ยิ้มอย่างพอใจ แลนด์ปรากฏตัวตรงหน้าเขาอย่างรวดเร็ว แลนด์ยิ้มและเหวี่ยงดาบมาจากทิศทางที่เป้าหมายไม่สามารถมองเห็นได้

          เพล้งงงงง

          การโจมตีของแลนด์ได้ผลแต่ทว่า สิ่งที่เขาฟันไปเต็มๆนั่นมันก็ร่างน้ำแข็งอีกเหมือนเดิม เขายิ้มและพูดขึ้นมาว่า

           “ฟรอสต์!”  ทันใดนั้นฟรอสต์ปรากฏตัวจากทางด้านหลังของแลนด์และ ทุบมือเตรียมร่ายเวทย์อีกครั้ง

          ICE MAGIC : FORST SCARCH

          ทันใดนั้นฟรอสต์หลับตาลง สมาธิที่เพิ่มขึ้นทำให้เขาสัมผัสได้ถึงสิ่งที่อยู่รอบกายเขาได้ จากนั้นเขาลืมตาขึ้น และชี้ขึ้นไปบนท้องฟ้า และพูดว่า

           “ตรงนั้น!” แลนด์กระโดดขึ้นไปยังตำแหน่งนั้นทันที เขาฟันที่ที่ว่างเปล่าตรงนั้นอย่างสุดแรง แต่ทว่าเหมือนดาบของเขากระแทกกับอะไรบางอย่างจังๆ และเขาก็กระเด็นออกไป หมุนตัวกลางอากาศและลงสู่พื้นได้อย่างสวยงาม จากตำแหน่งนั้นค่อยๆเผยร่างของเจ้าชายที่ลอยตัวอยู่อย่างสง่างาม เขามองต่ำที่แลนด์ก่อนที่เขาจะค่อยลงสู่พื้นช้าๆ เขาพูดว่า

           “พวกนายไม่มีทางที่จะเอาชนะฉันได้หรอกน่า”

          แลนด์ยิ้ม และวิ่งตรงเข้าไปโจมตีทันที โดยมีฟรอสต์ช่วยโจมตีสนับสนุน แลนด์ไล่หวด กระหน่ำฟันและแทงอย่างต่อเนื่อง แต่ก็ไม่โดนเป้าหมายเลย เขาหลบพลิ้วเหมือนกระดาษ ไม่สามารถทำความเสียหายได้เลย ฟรอสต์รอท่าทีอยู่ เล็งและคาดเดาการเคลื่อนไหวของศัตรูและยิงกระสุนน้ำแข็งออกไปอย่างต่อเนื่อง

          ฮ่าๆ อีกฝ่ายหัวเราะในขณะที่หลบอย่างสบายๆ มันกระตุกต่อมโมโหของแลนด์จังๆ จนเขาเริ่มโจมตีมั่วซัวขึ้นและมีช่องโหว่ อีกฝ่ายเห็นจังหวะเขาก้มตัวลงหลบวิธีดาบง่ายๆ และชกเขาที่กลางท้องของแลนด์ หมัดที่กระแทกช่วงท้องอย่างรุนแรงเกิดเป็นวงแหวนเวทย์สีฟ้า ก่อนที่มันจะระเบิดกลายเป็นน้ำแข็งขนาดเล็กแตกออกและผลักร่างของแลนด์กระเด็นออกไปไกลจนกระแทกผนังห้องที่อยู่ห่างออกไปร่วม 15 เมตร และล้มลง

          ฟรอสต์จึงสลับเข้าไปโจมตีทันที หมัดของเขาที่ห่อหุ้มไปด้วยรูนน้ำแข็ง ไม่ว่าเขาจะชกยังไง ซ้ายขวา อัปเปอร์คัต หมัดฮุค ก็ไม่อาจจะโดนเป้าหมายได้เนื่องจากความเร็วที่ต่างกันอย่างมาก สามก้าว เจ้าชายหายตัวไปจากตรงหน้าฟรอสต์โผล่อีกทีที่ด้านหลังของฟรอสต์ เขาตกใจรีบหันกลับมาตอบโต้แต่ว่ามันก็ไม่ทันการเสียแล้ว เขาโดนโจมตีด้วยตรงที่รุนแรงเข้าที่กลางท้องจนกระเด็นออกไปกระแทกกับกำแพงอีกฝาก

          ทั้งสองกำลังเพลี่ยงพล้ำ เจ้าชายรีบตรงไปยังฟรอสต์ที่กำลังจะตั้งหลักขึ้นมาโดยการที่ยันตัวกับกำแพงขึ้น แต่ไม่ทันไร ศัตรูก็อยู่ตรงหน้าเขา เขายิ้มให้และชกมาที่ฟรอสต์อีกครั้ง เขาจึงรีบยกแขนตั้งการ์ดป้องกันไว้ได้แต่ก็กระเด็นทะลุกำแพงออกไปข้างนอก

          ฟรอสต์กำลังตกลงสู่พื้น ยอดเขาที่สูงชัน ความหนาวเหน็บของพายุหิมะ เขากำลังครุ่นคิดอยู่ว่าโลกนี้มันช่างสงบสุข ร่างที่หล่นสู่พื้น จิตที่ว่างเปล่า เขาได้ยินเสียงกระพือปีกดังขึ้นในหัวของเขา เขาได้สติขึ้นมาอีกครั้ง เขาลืมตาขึ้นก็พบว่าเขานั้นอยู่อ้อมอกของมังกรน้ำแข็ง มันได้ช่วยชีวิตของเขาไว้และบินพาฟรอสต์ขึ้นไปส่งข้างบนปราสาท   เขากระโดดลงจากมังกรน้ำแข็งที่ค่อยๆวางมือของมันรองเป็นทางลงให้เขาได้อย่างปลอดภัย

          ฟรอสต์เห็นแลนด์ในสภาพที่บาดเจ็บสาหัส เขากำลังโดนเจ้าชายชกหน้าชกท้อง ช้ายขวาหน้าหลัง วนเวียนชกไปเลยๆ กระเด็นไปมา ฟรอสต์ทนไม่ได้เขาจึงทุบมือร่ายเวทย์อีกครั้ง

          ICE MAGIC : ICE CANNON

          ลูกกระสุนน้ำแข็งพุ่งออกจากวงแหวนเวทย์อย่างรวดเร็ว แต่ทว่าการโจมตีของเขาก็ไร้ความหมายเมื่อเผชิญกับความเร็วของเจ้าชาย ไม่ทันไรเขาก็โผล่มาอยู่ด้านหลังของฟรอสต์และเตรียมที่จะโจมตีอีกครั้ง เขาพูดทิ้งท้ายไว้ว่า “ครั้งนี้หัวใจจะทะลุนะ” ฟรอสต์หันกลับมาป้องกันไม่ทันแล้ว

          ตุบ!!!!

          เสียงหมัดกระแทกอย่างรุนแรงฟรอสต์ที่หลับตาลงด้วยความกลัว ค่อยลืมตาขึ้นก็พบกับร่างของมังกรน้ำแข็งที่โดนชกด้วยหมัดปลิดวิญญาณนั่นอย่างรุนแรงจนนิ่งไป ทุกอย่างเงียบสงัดเหมือนกับว่าทุกคนกำลังตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่ ทันใดนั้นร่างของมังกรน้ำแข็งก็ค่อยๆแตกสลายเรื่อยๆ มันค่อยๆแตกออกจากเผยให้เห็นร่างของเด็กสาวผมสีฟ้าอมเขียว อายุไล่เลี่ยกับริน เธอหลุดออกมาจากน้ำแข็งรูปร่างมังกรนั่นด้วยร่างที่ไร้สติ เธอล้มลงที่แขนทั้งสองข้างของฟรอสต์พอดี ฟรอสต์ตกใจมากกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เขาพยายามมองให้ดีว่าเด็กคนนั้นเป็นใคร จนสุดท้ายแล้วเขาก็น้ำตาไหลพรากเมื่อเขาเรียกเธอว่า “ฟลีซส์”

          เด็กน้อยค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ เรี่ยวแรงของเธอค่อยๆหายไปสายตาที่เริ่มมืดมัว เธอเอื้อมมือออกมาพยายามที่จะควานหาบางสิ่งจนสุดท้ายแล้วฟรอสต์ก็กุมมือเล็กๆของเธอนั่นไว้ด้วยสองมือทั้งน้ำตา เมื่อเธอสัมผัสได้ถึงมือของฟรอสต์อยู่ๆเธอก็น้ำตาไหลออกมาด้วยไม่ทราบสาเหตุ เธอยิ้มให้ฟรอสต์ด้วยรอยยิ้มจากใจก่อนที่เธอจะพูดเบาๆ มันเป็นเสียงที่เบามากจนไม่มีใครที่จะได้ยินได้

          สิ้นคำพูดของเธอ ร่างกายของเธอก็ถูกห่อหุ้มไปด้วยน้ำแข็งทั่วเรือนร่างจากนั้นก็แตกสลายหายไปต่อหน้าต่อตาฟรอสต์ เขานิ่งและตกใจมากและยังคงตะลึงกับสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้านั่น

          “เห้ย...นี้รู้รึป่าวว่ายัยนั้นเป็นใครห้ะ? นั้นมันคนสำคัญของฉันเลยได้ว้อย เธอตายไปแล้วอย่างนี้ฉันก็แย่สิว่ะ อย่างนี้ฉันไปครอบครองโลกนี้ได้ยังไงกันห้ะ?” เสียงจากเจ้าชายที่เสียสติและเดินโซเซเหมือนคนเมา

          แต่ทว่ามันทำให้ฟรอสต์กำหมัดแน่น พลังของเขาค่อยๆเพิ่มสูงขึ้น แววตาที่โกรธกริ้ว จิตสังหารที่พร้อมจะทำลายได้ทุกสิ่งให้พินาศเขาพุ่งตัวไปชกเข้าที่หน้าของเจ้าชายเต็มๆหนึ่งครั้งอย่างรุนแรงจนทำให้มันกระเด็นกระดอนไปเกลือกกลิ้งไม่เป็นท่าอยู่บนพื้น

          “คนสำคัญของแกเหรอว่ะ? คนสำคัญเขาดูแลกันอย่างนี้เหรอว่ะ? แกเคยเข้าใจความรู้สึกของเธอบ้างไหม แกเคยคิดที่จะดูแลเธอบ้างไหม นอกจากหลอกใช้เธอควบคุมเธอให้ทำได้ทุกอย่างอย่างที่แกต้องการ!!” ฟรอสต์ตะคอกเสียงดัง

          “อย่างแกมันจะไปรู้อะไร เธอนั้นเป็นส่วนประกอบสำคัญในการอัญเชิญเทพแห่งน้ำแข็ง เพราะเธอมันพลังนั้นอยู่ เธอยินดีทำงานให้ฉันโดยไม่มีข้อกังขา แกจะไปรู้อะไร” เจ้าชายเถียงกลับ

          มันไม่ใช่หรอก! เสียงของแลนด์ดังขึ้น ทั้งสองหันไปที่แลนด์ เขาค่อยๆดันตัวเองขึ้นช้าๆ เนื้อตัวที่บาดเจ็บสาหัส เขาพูดว่า 

          “เธอไม่ได้ทำอย่างที่แกต้องการหรอก เพราะแกเหมือนกับเขา” แลนด์ไปมองที่ฟรอสต์ 

          “แกเหมือนกับเขา ไม่สิแกก็คือเขา ดังนั้นแล้วเธอจึงยอมทุกอย่างที่จะทำให้แกสบายใจ แม้ว่ามันจะขัดใจของเธอแค่ไหนก็ตาม เธอก็ยอมทำ! เพราะแกคือพี่ชายของเธอยังไงล่ะ! เธอคงรู้ดี และคงเฝ้าภาวนาให้ซักวันที่พี่ชายคนเดิมจะกลับมา ก็ยังรอคอยวันที่เขาจะมาที่นี้ มาจัดการแกยังไงล่ะ! ”

          “จะบ้าเร้อะ!” เจ้าชายพูดขึ้นด้วยใบหน้าที่บิดเบี้ยว

          “หุบปากของแกไปซะ ไอ้คนที่ไม่เคยคิดจะเข้าใจความรู้สึกของคนที่เป็นน้องของตัวเองแท้ๆ อย่างแกไม่มีคุณสมบัติที่จะได้นั่งบัลลังก์ตรงนั้นหรอก!” แลนด์พูดแทรกทันที

          ฟรอสต์ประทับกับคำพูดของแลนด์มาก ทั้งสองพยักหน้าให้กัน ทันใดนั้น

          “ใช่แล้วล่ะ พี่ พี่จะไม่ได้อยู่คนเดียวอีกต่อไปแล้ว ต่อไปนี้หนูจะอยู่ข้างๆพี่ตลอดไป”

          ร่างน้ำแข็งที่แตกสลายไปเหลือเพียงลูกแก้วสีน้ำเงินเข้ม มันลอยขึ้นมาตรงหน้าฟรอสต์และส่องแสงสว่างวาบไปทั่วห้อง มันค่อยๆแตกออก เผยให้เห็นร่างของภูติตัวน้อย เป็นภูติที่ขนาดตัวเท่าๆเบลจัง ผมสีฟ้าอมขาว ดวงตาสีฟ้าอ่อน สวมชุดคลุมยาวสีขาวปนฟ้าคล้ายๆเครื่องแบบของไดม่อนดัสก์ เธอปรากฏกายขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้มเหมือนกับว่าเธอได้เกิดใหม่และมีความสุขล้น

          ทันใดนั้นแสงจากร่างของเธอสว่างขึ้นอีกครั้ง มีลูกแก้วขนาดเล็กๆออกมาจากอกของเธอ เป็นลูกแก้วสีน้ำเงินเข้ม มันพุ่งไปที่แลนด์เขารับไว้และตรวจสอบมันดูและหันไปมองทางนั้นอีกครั้ง ภูติน้อยยิ้มให้เธออีกครั้ง

          น้ำตาแห่งความเศร้ากลายเป็นน้ำตาแห่งความหวังและความดีใจ เขาเรียกภูติน้อยตนนั้นว่า “ฟลีซส์” เธอก็ยิ้มตอบเขาก่อนที่จะเข้าไปให้ร่างของเขา ทำให้ฟรอสต์ชักกระตุกเล็กน้อย แววตาของเขาเปลี่ยนไปกลายเป็นสีฟ้าทะเลแอบมีสีเขียวปนอยู่เล็กๆ เช่นเดียวกันกับเส้นผมของเขา มันถูกแต่งแต้มไปด้วยสีเขียวเล็กน้อย

          ฟรอสต์ท่าทีเปลี่ยนไป แลนด์ค่อยๆลุกขึ้น ทั้งสองเดินมายืนข้างๆกัน และมองไปยังเจ้าชายซึ่งมันสร้างความไม่พอใจให้กับเขาเป็นอย่างมาก จนเขาพูดขึ้นมาว่า “แกนะเป็นใครกันแน่!”

          แลนด์ทำท่าประจำของเขาโดยการที่ยกนิ้วโป้งปัดปลายจมูกของเขาและพูดว่า “ฉันก็แค่คนที่เดินผ่านมาเท่านั้นล่ะ...อย่าไปสนใจเลย”

          ท่าทางของเขาทำให้เจ้าชายไม่พอใจอย่างมาก จึงระเบิดพลังออกมา มันช่างเป็นพลังที่มหาศาลมันสามารถที่จะผลักร่างของทั้งสองให้ถอยหลังไปได้

          แค่นั้นหยุดพวกเราไม่ได้หรอก! ฟรอสต์พูดขึ้นมาด้วยความมั่นใจ ทันใดนั้นก็เกิดแสงสว่างขึ้น มีวัตถุเปล่งแสงสีขาวอมฟ้าอ่อนๆ ออกจากร่างของเขา ทำสร้างความตื่นตาให้เก็บแลนด์เป็นอย่างมา

          “จะมาแล้วนะ นี้คือ Hyper Linked!” เบลพูดขึ้นในหัวของแลนด์ จากนั้น แสงนั่นพุ่งลงมากระแทกฟรอสต์อย่างรุนแรง และมันก็คลุมร่างของเขาไปทั้งหมด จนเกิดเป็นแสงสว่างวาบไปทั่วทั้งห้อง แสงสว่างนั้นมันค่อยๆเปลี่ยนรูปร่างไปเรื่อยๆ จนกลายเป็นก้อนพลังงาน ทำให้พื้นสั่นสะเทือน แรงระเบิดนั้นมหาศาลมากพอที่จะผลักทุกอย่างที่อยู่รอบๆให้กระเด็นออกไปได้ง่ายๆ    

          ปรากฏร่างของฟรอสขึ้นมา ชายหนุ่มรูปงาม ผมหยักศกสีขาวอมฟ้า สูงพอประมาณ รูปร่างสมส่วน เผยร่างราวกลับว่าเป็นร่างอวตารของเทพน้ำแข็งเลยก็ว่าได้ เกราะน้ำแข็งที่ปกคุ้มไหล่ทั้งสองข้างเชื่อมกับปีกน้ำแข็งสีฟ้าอ่อน ช่วงสีข้างก็คลุมไปด้วยเกราะน้ำแข็งทอดยาวลงพื้นเหมือนเป็นผ้าคลุมน้ำแข็ง มือขวาถือดาบน้ำแข็งยาวกว่า เมตรครึ่ง ร่างกายแผ่ออร่าสีฟ้าอ่อนๆออกมาตลอดเวลา และร่างอวตารของเขานี้มีนามว่า

          รีเวอแลนด์! ฟรอสต์พูดขึ้นก่อนที่จะพุ่งตรงไปยังเป้าหมายทันทีอย่างรวดเร็ว และหวดดาบของเขาด้วยความเร็วสูง ความเร็วนั่นมันไวมากจนมองแทบไม่ทันเป้าหมายโดนเฉือนที่กลางลำตัวเต็มๆ แต่ไม่มีเลือดออก รอยที่โดนฟันขึ้นเกิดเป็นก้อนน้ำแข็งแทรกขึ้นมาแทน สร้างความเจ็บปวดได้เป็นอย่างดี จนอีกฝ่ายต้องถอยกลับทันที น้ำแข็งจากการทำโจมตีของฟรอสต์มีความพิเศษอยู่ เมื่อใครก็ตามที่โดนฟันเข้า และเกิดรอยแผลน้ำแข็งมันจะเข้าแทรกทันที และทำให้เกิดสถานะ Forst Bite (น้ำแข็งกัด) ทำให้อีกฝ่ายได้รับความเสียหายต่อเนื่อง น้ำแข็งมันจะคอยกัดกินรูนของเป้าหมายไปเรื่อยจนกว่ามันจะหลุดไป หรือเป้าหมายตายไป

          อ๊ากกกกกก  เจ้าชายร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

          จังหวะนี้ล่ะ! ฟรอสต์ให้สัญญาณกับแลนด์ และเขาก็บินโฉบเข้ามาหาเป้าหมายทันที ด้วยที่มีแลนด์วิ่งตามมา เจ้าชายไม่ยอมแพ้ ยังคงดิ้นรนที่จะต่อสู้ เขาดีดนิ้ว และลากนิ้วชี้ตรงมายังฟรอสต์ เกิดเป็นลูกศรเวทย์น้ำแข็งจำนวนมากพุ่งไปหาฟรอสต์ แต่สามารถบินหลบได้อย่างสบายๆ เขาบินเข้าไปใกล้เป้าหมาย และฟันตัดขาทันที คราวนี้โดนเต็มๆ เกิดเป็นน้ำแข็งขึ้นที่ขาของเจ้าชายและล้มลง ส่วนแลนด์ที่วิ่งเข้ามาสมทบง้างดาบขึ้นกระโดดขึ้นสูงและสับลงมาทันทีแต่เป้าหมายก็กลิ้งตัวหลบไปได้ฉิวเฉียด

          FORST NOVA!

          เกิดรูนขึ้นที่ตำแหน่งของแลนด์และระเบิดออกเป็นคลื่นพลังน้ำแข็ง ทำให้แลนด์กระเด็นออกไป เขาลอยขึ้นสูงและหมุนตัวเตรียมที่จะพุ่งลงมา แต่ว่าเจ้าชายได้เตรียมตัวโดยการดีดนิ้วและจิ้มลงพื้น เกิดเป็นวงแหวนเวทย์ขนาดใหญ่ขึ้น มันใหญ่มากกว่าตัวปราสาทนั่นเสียอีก ทั้งฟรอสต์และแลนด์ที่กำลังพุ่งมาตกใจเล็กน้อย

          ICE AGE!!

          ทันใดทัน รอบข้างทั้งหมดจากจุดที่นิ้วของเจ้าชายกระจายคลื่นความเย็นออกไป แช่แข็งทุกสิ่งในพริบตา ทั้งสองหลบไม่ทันโดนแช่แข็งไปทั้งคู่ มันสร้างความพอใจให้กับเจ้าชายเป็นอย่างมาก

          แกร๊กๆ แกร๊กๆ   เสียงน้ำแข็งตำแหน่งของฟรอสต์ค่อยๆเกิดรอยร้าว มันร้าวขึ้นเรื่อยจนในที่สุดมันก็แตกออก เขาพุ่งออกมาทันทีและฟันเข้าที่กลางอกของเจ้าชายทันจนเขาล้มลง ร้องด้วยความเจ็บปวด บาดแผลมากมาย ก้อนน้ำแข็งที่ก่อตัวขึ้นมันค่อยๆกัดกินพลังของเขา

          จากนั้นฟรอสต์หันมา ที่แลนด์เขาวางมือแตะที่ก้อนน้ำแข็งที่คลุมร่างของแลนด์อยู่ มันค่อยๆละลายไป จนหมด แลนด์หลุดออกมาจากเครื่องพันธนาการ แต่มีอากาศหนาวร่างกายเล็กน้อย เบลจึงออกจากการลิ้งค์กับร่างของเขา และพูดว่า

          “ลองใช้พลังใหม่สิแลนด์!” แลนด์พยักหน้าตอบและดำเนินการทันที หยิบรูนจากหลังมือของเขา มันเป็นลูกแก้วสีน้ำเงินเข้ม เขาผสานมันกับอีแลนเดียจนมันเปล่งแสงสีน้ำเงินสว่างขึ้น จากนั้นก็มีน้ำแข็งห่อหุ้มมันทั้งดาบจนมันกลายเป็นดาบน้ำแข็งเหมือนของฟรอสต์

          แลนด์และหันพยักหน้ารู้กัน พร้อมที่จะจัดการกับเป้าหมาย ทั้งสองตั้งท่าพร้อม ดาบของทั้งแลนด์เปล่งแสงสว่างขึ้น จากนั้นทั้งคู่ก็พุ่งเข้ามาพร้อมๆกัน

          ท่าไม้ตาย : ETERNAL BIZZARD

          ทั้งสองลงดาบที่เป้าหมายพร้อมๆกัน โดนจังๆเกิดเป็นคลื่นพายุหิมะที่รุนแรงจนแช่แข็งเป้าหมายได้ในพริบตา น้ำแข็งจากท่าไม้ตายนั้นเป็นนิรันดร์

          พวกเราชนะแล้วแลนด์ ฟรอสต์ดีใจกระโดดโลดเต้นก่อนที่คืนสู่ร่างปกติ เกราะน้ำแข็งแตกออกเขาล้มเนื่องจากใช้พลังไปมากจนเกินไป เขาหันไปมองแลนด์แต่ว่าเขาก็ไม่อยู่แล้วเขารีบวิ่งไปยังบ่อน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ทันที และเอื้อมมือไปแตะมัน ทันใดนั้นมันก็แข็งตัว เขาไม่สามารถเก็บมันมาได้ เขาเศร้าใจมาก หนทางเดียวที่จะช่วยรินได้หายไปต่อหน้าต่อหน้า 

          ฟรอสต์วิ่งตามมาทันที เห็นแลนด์กำลังนั่งร้องไห้ตรงหน้าบ่อน้ำที่กลายเป็นน้ำแข็งทั้งบ่อ ฟรอสต์ย่อตัวลงตบไหล่แลนด์เบาๆ และเอื้อมมือไปแตะน้ำแข็งนั่น ทันใดนั้นมันค่อยๆละลาย กลายเป็นน้ำศักดิ์สิทธิ์ดั่งเดิม เขาพูดขึ้นว่า 

          “คนที่มีพลังน้ำแข็งเท่านั้นที่สามารถแตะมันได้ ไม่เช่นนั้นมันจะแข็งตัว”

          ฟรอสต์ตักน้ำขึ้นมา แลนด์รีบจับทันที มันก็แข็งตัว ฟรอสต์ก็ตกใจ แลนด์จึงพูดไปว่า 

          “มันสะดวกในการขนย้ายมากกว่านะ” จากนั้นแลนด์ก็พาฟรอสต์ไปที่ห้องก่อนหน้า ก็พบกับ รูปปั้นน้ำแข็งที่ผนึกร่างของเบิร์นอยู่ แลนด์ขอร้องให้ฟรอสต์ช่วยละลายน้ำแข็งนั่น เขาก็จัดการให้ เบิร์นหลุดออกจากน้ำแข็งแต่ยังคงหมดสติอยู่ ตัวซีดเย็นมาก

          แลนด์เห็นว่าท่าทางไม่ค่อยจะดีแล้ว จึงพูดขึ้นว่า 

          “ต้องรีบไปแล้ว เดี๋ยวจะช่วยเธอไม่ได้” จากนั่นเขารีบแบกเบิร์นขึ้น ฟรอสต์ Hyper Linked อีกครั้ง เขากลายร่างเป็นเทพแห่งน้ำแข็งอีกครั้ง และพูดว่า “ฉันพาไปเองแลนด์!!”  จากนั้นเขาก็เสกน้ำแข็งก้อนหนึ่งขึ้นมันเป็นขนาดพอสมควรและให้แลนด์ขึ้นไปอยู่บนนั้น จากนั้นเขาก็บินไปพร้อมๆกับก้อนน้ำแข็งนั่นทันที

 

 

 

          อีกด้านหนึ่ง

          แกร๊กกกก  แกร๊กกๆๆ  พี่แลนด์

          เสียงจากเด็กสาวที่ร้องหาพี่ชายด้วยความทรมาน ร่างกายของเธอกลายเป็นน้ำแข็งมากกว่า 80% แล้ว ความร้อนจากลูกแก้วไฟเริ่มไม่ได้มัน มันโดนความหนาวเย็นทำให้พลังของมันด้อยลงไป บรรยากาศในห้องเริ่มหนาวขึ้นจนอีฟต้องใส่เสื้อคลุมขนสัตว์หนาๆทันที พร้อมกับใส่ให้เด็กสาวด้วย

          “มาซักทีสิแลนด์ นายทำอะไรอยู่กันแน่นะ?” อีฟกุมมือทั้งสองหลับตาลงภาวนาต่อพระผู้เป้นเจ้า

          ส่วนพวกแลนด์

          ทำไมอยู่ๆพายุถึงแรงขึ้นละเนี่ย? ฟรอสต์สงสัย บินไปด้วยความยากลำบาก และเคลื่อนที่ด้วยความเร็วที่ช้ากว่าปกติมาก ทำให้แลนด์กังวลเป็นอย่างมาก

          รอก่อนนะฉันกำลังรีบไปหา อีฟ รินนนนนนน!

          .

          ฟิ้ววว

          พวกแลนด์ที่กำลังเดินด้วยความเร่งด่วนเพื่อที่จะนำน้ำศักดิ์สิทธ์ไปช่วยชีวิตของริน ตอนนี้พวกเขาติดปัญหาตรงที่พายุหิมะเริ่มพัดด้วยความรุนแรงมากขึ้น และยังคงแรงกว่าเดิมขึ้นๆเรื่อยๆ ทำให้การเคลื่อนที่ช้าลงกว่าเดิม แลนด์รู้สึกเครียดมาก เขาพยายามคิดที่จะหาทางไปยังอีแลนเดียได้ทันที

          ทันใดนั้น ก็เกิดกระแสไฟฟ้า ขึ้นในพายุสายฟ้า ฟรอสต์เห็นมันและรีบบินตรงไปยังสายฟ้าตรงนั้นทันที มันค่อยๆรุนแรงขึ้นเรื่อยๆสายฟ้าที่ค่อยๆสะสมพลังงานจนในที่สุดมันก็ระเบิดออก ทำให้กระแสไฟฟ้ากระจายออกไปเป็นวงกว้าง ทำให้พายุหิมะหายไป แลนด์ตกใจเป็นอย่างมากแต่ก็ดีใจที่พายุหิมะหายไป จากนั้นเขารีบบอกทางให้ฟรอสต์ช่วยพาเขาไปอย่างรวดเร็ว

          ด้วยกระแสไฟฟ้าที่ไม่ทราบทำให้พายุหิมะหายไปจนหมดสิ้น ความเร็วในการเคลื่อนเพิ่มขึ้นพวกเขารีบบินตรงไปยังอีแลนเดียทันที

          ผวัะ!!

          ฟรอสต์โดนบางสิ่งฟาดเข้าที่กลางหลังอย่างรุนแรง จนเขาหลุดจากสภาพ Hyper linked  เกราะน้ำแข็งแตกออก และร่วงลงสู่พื้น รวมถึงพวกแลนด์ด้วยเช่นกัน ทั้งสามตกจากท้องที่มีความสูงมากกว่า 100 เมตร แลนด์หันไปมองรอบข้าง เบิร์นก็ยังคงตัวเย็นซีดอยู่ ส่วนทางฟรอสต์นั้นก็หมดสิ้นไป เขาจึงใช้เวลาคิดซักครู่ จนถึงเวลาที่พวกเขาจะตกกระแทกพื้น

          หัตถ์เทวะ!

          แลนด์ใช้พลังของเขาดันพื้นด้วยมือขวา สร้างเป็นฝ่ามือสีเหลืองทองขนาดใหญ่ มันสามารถหยุดการตกกระแทกพื้นของทั้งสามคนได้ หัตถ์เทวะได้ช่วยชีวิตของทั้งสามไว้ มันแตกออกเมื่อมันกระแทกกับพื้น แลนด์พยายามมองหารอบข้างว่า ที่นี้ที่ไหน อยู่ๆก็มีชายคนหนึ่งเดินมาหาพวกเขา

          ชายคนนั้น รูปร่างสมส่วน เขาดูสูงกว่าแลนด์เล็กน้อย สวมเสื้อสีฟ้าแถบคาดสีขาว ดวงตาแดงเลือดนั้นจ้องตรงมายังแลนด์ เขาสบัดผมสีดำสนิท ทรงผมสุดเท่ ตัดสไลด์ผมด้านหลัง ปัดตั้งขึ้นบ้างเป็นบางส่วน ผมด้านหน้าไว้ยาว แต่ตัดตรงกลางให้อยู่ระดับคิ้ว ซอยไล่ เป็นระดับ

          เขาเดินตรงมายังแลนด์ และพูดว่า “ส่งตัวหมอนั่นมา” พลางชี้ไปที่ฟรอสต์ที่หมดสติอยู่ แลนด์ยกมือปัดมือไป และพูดว่า “นายคิดจะทำอะไรเพื่อนของฉัน?” คำพูดของแลนด์ทำให้เขากลั้นที่จะหัวเราะได้ จนต้องขำออกมา “เพื่อน? อย่างนายเนี้ยนะ? น่าขำว่ะ” แลนด์ฉุนขึ้นทันที แต่เขาก็ถอยกลับไป  และพูดว่า

          “หมอนั้นคือ หัวหน้ากิลด์ ไดม่อนดัสก์ ส่วนฉันก็เป็นรองหัวหน้า วันนี้เป็นวันที่เราสัญญาว่า เราจะต่อสู้กันเพื่อชิงตำแหน่งหัวหน้าอย่างเป็นทางการ นายอย่ามาขวาง!”

          “แล้วต้องดักซุ่มโจมตี? นายมีความเป็นลูกผู้ชายอยู่รึป่าว” แลนด์เถียงกลับทันที

          อย่าเพิ่ง…. ฟรอสต์ได้สติคืนมาเขาเกาะที่แลนด์ แขนของเขายังคงสั่นอยู่ และตั้งสติและยืนขึ้นได้แล้ว พูดว่า “หัวหน้ากิลด์ไดม่อนดัสก์ในตอนนี้ คือเขาผู้นี้ แลนด์ อีเกล! ” และผายมือไปที่แลนด์ แลนด์ก็ตกใจทำหน้างง ในขณะเดียวกันชายหนุ่มคนนั้นเขาโกรธมาก จนเกิดกระแสไฟฟ้าขึ้นรอบๆตัวเขา เกิดเสียงดังเปรี๊ยะๆ ตลอดเวลา แต่ทว่าแลนด์ไม่สนใจวิ่งผ่านเขาไป มันยิ่งทำโกรธมากยิ่งขึ้นไปอีก แลนด์วิ่งออกไปไกลเรื่อยๆ ทันใดนั้นเขาก็โผล่มาอยู่ตลอดหน้าแลนด์และชักดาบยาว เหมือนคะตะนะ แต่ไม่มีที่กั่นดาบมันอยู่ในฝักดาบสีดำยาว ใบมีดที่สีเงินสว่างเคลื่อนที่ตามการเหวี่ยงดาบเกิดเป็นลำแสงสีเงิน ที่งดงามทุกครั้งที่ฟัน แลนด์ตกใจแต่ก็ใช้อีแลนเดอร์รับได้ทัน แต่ว่าดาบของเขาไม่สามารถรับแรงกระแทกจากการโจมตีได้ทั้งหมด แลนด์โดนผลักให้ถอยกลับมา

          แลนด์มองด้วยแววตาโกรธกริ้ว เขาพูดว่า “ถอยไป!” แต่อีกฝ่ายยิ้มและทำท่ากวักมือ มันยิ่งทำให้แลนด์โมโหยิ่งๆขึ้นไปวิ่ง เขาจึงพุ่งเข้าไปโจมตีทันที การโจมตีที่ตัดขาของแลนด์ นั้นรวดเร็วและทรงพลัง แต่เป้าหมายก็กระโดดหลบได้เฉียดๆ เขายิ้มและใช้มือกดหัวของแลนด์ลง ยันให้ตัวเขาลอยสูงขึ้นไป ทำให้แลนด์เสียหลักจนเกือบจะล้มคว่ำ

          พอได้แล้วน่า เอส! เสียงดังขึ้นจากฟรอสต์ เขาพยายามที่จะหยุดการต่อสู้ที่ไร้สาระนี้ เขาพูดต่อไปว่า “เขาเป็นหัวหน้ากิลด์แล้วนะ นายต้องฟังเขา!”

          ชายหนุ่มหน้ามาที่มองที่ฟรอสต์ และพูดว่า

           “ใช่ไอ้หมอนั่นมันเป็นหัวหน้าตอนนี้ แต่ว่าฉันจะยอมรับมันได้ มันต้องเอาชนะฉันให้ได้ก่อน!” เขาปักดาบลงพื้นใช้แขนซ้ายกำข้อมือขวาแน่น เขาหลับตาและค่อยๆรวบรวมพลัง กระแสไฟฟ้าค่อยผุดขึ้นมา มันช็อตดังเปรี๊ยะๆตลอดเวลา กระแสไฟฟ้าสีฟ้าอ่อนไหลเวียนอยู่บนฝ่ามือของเขาจากนั้นเขาให้มือขวานั่นดึงดาบของเขาที่ปักอยู่ขึ้น กระแสไฟฟ้าไหลเข้าสู่ดาบของเขา จนปกคลุมทั้งหมด เขาพูดขึ้นว่า 

          “แสดงให้เห็นสิ ว่านายคือคนที่แข็งแกร่งจริงๆ แสดงออกมา!” จากนั้นเขาก็วิ่งพุ่งตรงมายังแลนด์ที่ยืนนิ่งหันหลังให้อยู่ ความเร็วจนเร็วราวกับสายฟ้าฟาดที่ฟ่าลงสู่พื้น

          อยากเห็นใช่มั้ย พลังของฉัน แลนด์พูดเงียบๆคนเดียว ทันใดนั้นก็เกิดกรแสลมพัดมาที่เขทำให้เส้นผมของเขาถูกยกขึ้นสูง และมันก็เปลี่ยนสเป็นสีเขียวปนเหลืองทองทันที เขาหันกลับมา อย่างรวดเร็ว

          Lighting Break!

          ร่างกายของเขาเปล่งแสงสีทองสว่างขึ้นเขาพุ่งไปโจมตีเป้าหมายอย่างรวดเร็ว มันเร็วมากซะเกินกว่าที่อีกฝ่ายจะไหวตัวทัน พลังทั้งสองปะทะกัน แต่ทว่าพลังของแลนด์เหนือกว่าและทำลายพลังสายฟ้านั้นไป และเขาก็ชกหน้าเป้าหมายเต็มๆได้หนึ่งครั้ง จนเขากระเด็นออกไปไกล

          ฉันไม่ว่างพอที่จะมาเล่นกับนายหรอกนะ! แลนด์รีบวิ่งต่อไปยังอีแลนเดียทันที โดยที่ฟรอสต์แบกเบิร์นขึ้นบ่าและวิ่งตามไป เมื่อทั้งสามจากไป เอสก็ค่อยๆยืนขึ้น มองไปทางแลนด์และยิ้ม พลางเก็บดาบของเขาปัดเนื้อตัวเสื้อผ้าที่เลอะและพูดว่า “แล้วเจอกันใหม่ แลนด์! ”

          อีกด้านหนึ่ง อีฟที่กำลังหาหนทางที่จะช่วยริน เธอเปิดตำรามากมายหาวิธีแก้โรคนี้ก็ไม่พบ เธอรู้สึกเครียดมาก

          พี่….พี่ สาว ฉันพยายามที่จะเสียงเธอ แต่เธอก็ไม่ยิน เธอกำลังร้องไห้กับจากไปของฉัน ฉันไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้เลย แต่ฉันรู้ดีว่าตรงนี้มันเงียบสงบมาก ฉันพยายามที่จะหลับตาลง แต่ก็หลับไม่ได้เสียที เธอก็ยังคงเรียกฉันอยู่ได้ แต่ทำไมเธอถึงไม่เข้าใจเสียทีว่ามันเปล่าประโยชน์ น้ำตาที่ไหลของเธอมันช่วยอะไรได้อย่างนั้นเหรอ มันเพียงแต่จะทำให้ฉันร้องไห้ตามเธอไปเท่านั้น ฉันพยายามที่จะเรียกหา พี่ แต่เธอก็ไม่ได้ยิน จนสุดท้ายฉันกำลังจะหมดลมหายใจ ฉันให้กำลังเฮือกสุดท้ายตะโกนขึ้นว่า.  “ช่วยด้วย!”

          ตึ้ง!!    

          ริน!!!!  เสียงตะโกนดังลั่นขึ้นจากหน้าพร้อมๆกับเสียงเปิดประตูอย่างรุนแรง แลนด์วิ่งตรงมายังห้องโถงทันทีโดยที่มีฟรอสต์วิ่งตามมาติดๆ

          แลนด์รีบตรงมายังอีฟ เธอทำหน้าเศร้าๆ พลางมองไปที่ก้อนน้ำแข็งก้อนหนึ่งที่วางกองอยู่ข้างๆเธอ แลนด์ก็มองตามไป น้ำตาก็ไหลออกมาทันที “นี่ฉันมาไม่ทันเหรอ? ฉันช่วยน้องสาวของตัวเองไม่ได้อย่างนั้นเหรอ? ฉันมัน…” เขาพยายามที่จะกลั้นน้ำตาของเขาอยู่ ฟรอสต์วางเบิร์นลงและวิ่งมาดูสถานการณ์ ก็พบว่าก้อนน้ำแข็งนั้นก็คือเด็กสาวผมสีแดงที่อยู่ในสภาพแช่แข็งร้อยเปอร์เซ็นต์แล้ว เขาจึงพูดว่า

          “ให้ฉันลองดูนะ”  จากนั้นเขาก็หยิบก้อนน้ำแข็งศักดิ์สิทธิ์มา วางลงตำแหน่งของอกของเด็กสาว เขาหลับตา ก้อนน้ำแข็งศักดิ์สิทธิ์มันเปล่งแสงขึ้น มันค่อยๆสว่างขึ้น วาบไปทั่วทั้งห้องโถง ทันใดนั้นก้อนน้ำแข็งนั่นก็เด้งออกจากตำแหน่งที่มันถูกวางไว้ กระเด็นกลิ้งออกไปไกล ฟรอสต์ตกใจมาก และยิ่นนิ่งด้วยอาการช็อค แลนด์ตกใจและรีบวิ่งไปเก็บน้ำแข็งนั้น เขากุมมันขึ้นมาด้วยความกลัว มือไม้ลั่นเทา เรี่ยวแรงค่อยๆหายไป ขึ้นค่อยๆเดินกลับมาช้าๆมายังริน เขามองเธอทั้งน้ำตาและวางน้ำแข็งศักดิ์สิทธิ์ที่เดิมอีกครั้งและกดมันลงเล็กน้อย มือของเขายังคงสั่นอยู่ แต่มันก็หยุดลงด้วยการที่อีฟลุกขึ้นมากุมมือของเขาไว้ด้วยสองมือ เธอยิ้มให้เขาและแอบพิงไหล่ของเขาและหลับตา แลนด์สัมผัสได้ถึงกำลังใจที่ส่งผ่านจากเธอมา เขาเริ่มมีความมั่นใจเพิ่มขึ้นอีกครั้งจากนั้น เขาก็ตะโกนลั่น พร้อมกับกดน้ำแข็งลงไปอย่างรุนแรง น้ำแข็งทั้งสองมันต่อต้านกันอย่างเห็นได้ชัดจนเกิดเป็นกระแสไฟฟ้า ออกมา มันค่อยๆต้านการเข้าไปของน้ำแข็งศักดิ์สิทธิ์

          แลนด์ใส่สุดแรง น้ำแข็งมันค่อยๆสว่างขึ้นมันสว่างขึ้นเรื่อยๆ กระแสไฟฟ้ามันก็ยังคงต่อต้านรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ฟรอสต์เริ่มเห็นว่าท่าไม่ดีแล้วจึงรีบวิ่งเข้ามาแตะไหล่ของแลนด์ ส่งแรงเข้าไปอีก ทั้งสามช่วยจนในที่สุดจากกระแสไฟฟ้านำไปสู่การระเบิดออก ทั้งสามกระเด็นออกไปคนละทิศคนละทาง พร้อมกับน้ำแข็งศักดิ์สิทธิ์ที่แตกละเอียดต่อหน้าต่อตาแลนด์ แลนด์กระแทกกับผนังห้องอย่างรุนแรง ใช้ไม่สนใจอาการบาดเจ็บเขา ในขณะที่คนอื่น บาดเจ็บจนสุดแทบจะไม่ขึ้นแล้ว เขายังคงยันตัวเองขึ้นมาและวิ่งตรงเข้าไปในกลุ่มควันที่ฟุ้งกระจายไปทั่วห้อง

          เขาพบกับเด็กสาวผมสีแดงยาวประบ่า เธอนั่งอยู่ เธอดูท่าทางจะปลอดภัยดี น้ำแข็งที่เกาะตามร่างกายก็แตกสลายหายไปจนหมดแล้ว เขายังคงตกใจ  และรีบกอดเธอไว้ทั้งน้ำตาแห่งความดีใจ อีฟกับฟรอสต์ค่อยๆลุกขึ้นและวิ่งตามเข้ามา ก็พบแลนด์ที่ยังคงกอดรินอยู่ ทั้งสองร้องไห้ราวกับพลัดพลาดจากกันมาอย่างยาวนาน แต่ได้มาพบกันเสียที 

          “คราวนี้ พี่จะไม่ปล่อยในน้องสองที่น่ารักของพี่เป็นอะไรอีกแล้ว” แลนด์พูดขึ้นพลางลูบหัวเธอเบาๆ เธอก็ยิ้มตอบอย่างอ่อนโยน และอยู่ๆอีฟก็ถามขึ้นว่า 

          “มันเกิดอะไรขึ้น?” แลนด์ก็ส่ายหน้า ฟรอสต์จึงเดินเข้ามาและตอบว่า

           “เพราะมีความรักที่บริสุทธิ์ยังไงละ เขารักเด็กสาวคนนี้จากใจจริง ทำให้หยาดน้ำแข็งศักดิ์สิทธิ์สามารถแสดงพลังของมันได้มากกว่าปกติ เพราะจริงๆแล้วคนที่ติดโรคนั้นมาและแข็งขนาดนั้นก็เท่ากับว่าตายไปแล้ว ไม่อาจจะช่วยอะไรได้แล้วแท้ๆ เด็กคนนั้นโชคดีมากๆที่มีพี่ชายที่รักเธออย่างสุดหัวใจขนาดนี้”

           อีฟพยายามนึกตามคำพูด และอยู่ๆเธอก็แอบหน้าแดงขึ้นมา สายตาอ่อนลง ไม่แข็งกร้าวเหมือนทุกที ใช้นิ้วปั่นม้วนผมไปมายืนบิดไปบิดมา ไปซักครู่ จนแลนด์หันมามอง เธอก็สะดุ้งเฮือก หน้าของเธอแดงขึ้นกว่าเดิมและเธอก็วิ่งหนีเข้าไปในห้องของเธอไป

          ฟรอสต์แอบหัวเราะคิกคักเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะมองไปที่แลนด์ที่ยังคงกอดรินไว้อยู่ เขาพูดขึ้นว่า “แลนด์ฉันมีเรื่องต้องคุยกับนาย เรื่องไดม่อนดัสก์” แลนด์ชะงักทันที คลายกอดรินก็พบว่ารินได้หลับไปแล้ว เขาจึงอุ้มรินและพาไปวางบนเก้าอี้ยาวที่อยู่ไม่ไกล

          จากนั้นเขาหันมาทางฟรอสต์ และพูดว่า

          “มีอะไรจะพูดอย่างนั้นเหรอ?”

          “ตอนนี้นายคือ หัวหน้ากิลด์ของไดม่อนดัสก์แล้ว!”

          “ห้ะ?” แลนด์ตกใจ   “ทำไมต้องเป็นฉัน?”

          “เพราะนายเป็นคนที่ ฉันไว้ใจ และฉันรู้ว่านายสามารถนำพากิลด์ไปสู่ความถูกต้องได้ เพื่อเป็นการสานต่อความตั้งใจของเขาผู้นั้น”

          “เขา?”  แลนด์เอียงคอสงสัย

          “หัวหน้าคนเก่าของพวกเรายังไงล่ะ เขาเป็นคนที่รักครอบครัวและรักความยุติธรรมที่สุดก็เหมือนกับนาย”

          “ไม่จริง แต่กว่านายทำได้ ฉันอาจจะทำไม่ได้อย่างนายก็ได้”

          “นั้นมันก็ไม่เป็นอะไร แลนด์ นายแค่ดำเนินกิลด์ไปตามแบบของนาย ฉันเชื่อว่ามันจะต้องไปในทิศทางที่ดีได้อย่างแน่นอน”

          “แล้วฉันต้องทำยังไง?”

          “ฉันก็ไม่รู้นี้มันเป็นกิลด์ของนายแล้ว ตอนนี้ สมาชิกเท่ากับ 0 เหมือนกับว่า เป็นกิลด์ใหม่ที่มีนายเป็นหัวหน้าแล้ว นายจะตามหาสมาชิกใหม่ หรือจะทำยังไงก็ได้ แลนด์ขึ้นอยู่กับนาย”

          “ถ้าอย่างนั้นนายจะช่วยฉันได้ไหม ฟรอสต์?”

          “ได้สิ!” ทั้งสองจับมือกัน

อยู่ๆก็มีตัวอักษรโผล่ขึ้นมาตรงหน้าพวกเขา มันเขียนว่า

การสร้างกิลด์สำเร็จ! ชื่อ  ไดม่อนดัสก์ Boss แลนด์ อีเกล

แลนด์ตกใจเล็กน้อยกับสิ่งที่โผล่ตรงหน้าเขา ฟรอสต์ก็จับมือเขาและยิ้มให้ แลนด์ยิ้มตอบ ทันใดนั้นแสงสว่างก็สว่างวาบขึ้นในห้องนั้น จนมองอะไรไม่เห็น มองมันจางลงแลนด์พยายามที่จะลืมตามองดูรอบข้าง แต่ก็ไม่พบฟรอสต์ เขาหายไป รินยังคงอยู่ เบิร์นก็ไม่ได้หายไปไหน เป็นคำถามที่อยู่ในใจเขา

“เกิดอะไรขึ้น?”

 

 

                                                         Facing the Goddess Of Ice II [End]