แรดชิบหาย เมียอย่างมึง!

ตอนที่ 8

 

 

 

ต้นข้าว

 

ผมเหงา...

 

ไม่มีมึงกูเหงาว่ะ...

 

ไอ้ต้นข้าวคนน่ารักมันนั่งห้อยขาต่องแต่งให้ปลาตอดขาใบหน้าเหงาหงอยซึมตั้งแต่ช่วงเย็น ไหนกูหลับวะ ข่มตายังไงให้ตายก็ไม่หลับ! แล้วทำไมเราไม่ไปกับมัน? ทำไมร้านต้องหยุดสามวัน? แม่งเอ๊ยยย

 

ไอ้หล่อมันทำอะไรอยู่วะ...

 

เสียงรอบข้างเงียบสงัดมีลมพัดอ่อนๆไหวใบไม้ไปมา จะไปทำงานร้านก็หยุดตั้งหลายวัน ชีวิตประจำวันผมเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ตอนนี้ผมควรจะนั่งอ่านนิยายไม่ก็เล่นเกมส์กับไอ้เต้ย เห้อ

 

Rrrrr

 

ผมกุลีกุจรหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูชื่อ อืม พี่ต้นน้ำ

 

“ครับ”

 

(วันนี้พี่ค้างคอนโดเพื่อนนะข้าว มีงานกลุ่มน่ะ อยู่คนเดียวล็อคบ้านให้ดีๆด้วย)

 

หนีผมไปหมด น่าเบื่อ

 

“ครับ รู้แล้วๆ” ผมตอบกลับเสียงอ่อน พี่ต้นน้ำวางสายไป ผมเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋านั่งมองดอกไม้ที่กำลังออกดอกต้อนรับฤดูฝน

 

Rrrrr

 

“ครับ ข้าวรู้แล้วว่าให้ล็อคบ้านดีๆ” ผมไม่ได้มองชื่อแต่เดาว่าเป็นพี่ต้นน้ำที่โทรมาย้ำ แต่เสียงที่ตอบกลับทำผมใจเต้นรัว

 

(...วันนี้พี่มึงไม่อยู่เหรอ)

 

“อืม”

 

(งั้นก็ล็อคบ้านดีๆ หาข้าวแดกเองได้นะ....นอนห่มผ้าด้วย มึงชอบดิ้นผ้าหายหมด)

 

“อืม”

 

(...วันนี้กูต้องทำงาน...ค้างนี่นะ)

 

“อืม” ผมเม้มปากเป็นเส้นตรงตอบกลับเสียงสั่นเครือ น้ำตามันคลออย่างไม่น่าให้อภัย ฮึก

 

กูคิดถึงมึงว่ะไอ้หล่อ

 

(....ทุ่มแล้วดิ ให้อาหารปลายัง...)

 

“อืม...ให้แล้ว” มันจะมาเป็นห่วงปลาทำไมวะ เมียมึงจะร้องไห้อยู่แล้วสัส!

 

(...ต้นไม้ล่ะ รดยังวะ)

 

“....” ผมปาดน้ำตาที่ร่วงเผาะลงมา แม่ง...คิดถึงว่ะ แค่เสียงมึงก็ทำกูจะบ้าแล้วนะ

 

(ต้นไม้รดยัง มึงเงียบทำไมวะ) เสียงมันบอกผมเสียงปกติ ไม่ได้ตะคอกหงุดหงิด

 

“.....” ผมปิดปากคิดถึงแม่งชิบหาย อย่าร้องออกมานะมึง อายเลยนะ

 

(ต้นข้าว ฟังกูอยู่ไหม)

 

“ฟ..ฟัง...มึงก็พูดมาดิ” ผมบังคับเสียงตัวเองไม่ให้สั่น ไอ้หล่อมันหันไปพูดกับเพื่อนมันอะไรสักอย่างผมเงยหน้ามองฟ้าที่มีแสงจันทร์ส่องลงมา

 

(วันนี้กูไปซื้อของกับไอ้แตง ออม และก็เพื่อนอีกเยอะ) ผมยิ้ม รู้สึกโล่งอกที่มันยอมพูดออกมา

 

“เออ แล้วบอกกูทำไม” ผมหาเรื่องไอ้หล่อทำทีไม่สนใจ หน้ามันคงบูดอยู่ใกล้ล็อคคอผมไปตบหัวแน่

 

(หึ กวนตีน หายแล้วดิ)

 

“หายอะไร กูโอเค ไม่มีมึงกู...โอเค” โอเคก็เหี้ยแล้ว ผมสูดน้ำมูกเข้าถ้าส่องกระจกคงตาแดงไม่น้อยมึงทำให้กูขี้แยนะไอ้หล่อ

 

(นั่นดิ ไม่มีกูมึงก็คงนอนสบาย งั้นกูไม่กลับแล้ว แค่นี้นะ)

 

ผมเผลอร้องไห้ออกมาปล่อยโฮเต็มที่ แม่งใจร้ายตัดสายผมเฉย ฮือออ ต้นข้าวเดินขึ้นห้องล็อคประตูทุกบานปิดให้สนิทก่อนจะปิดไฟนอน

 

ภายในห้องที่ผมคิดว่ามันแคบตอนนี้มันกลับโล่งไปหมด ที่นอนข้างกายมันว่างไม่มีหน้าหล่อๆนอนอยู่เหมือนเคย แค่ผมจินตนาการว่ามันไม่อยู่ใจมันก็บีบแน่นหายใจจะไม่ออก มือกดหาเบอร์มันทำท่าจะโทรออกแต่ไม่กล้า

 

“ฮึก...ฮือออ...กูคิดถึงมึงว่ะ...คิดถึงชิบหาย...” ผมลูบที่นอนทางฝั่งของมันใบหน้าแนบกับหมอนของมันนอนกอดอยู่อย่างนั้น

 

ผมนึกถึงวันแรกที่เจอมัน นึกถึงหน้ากวนๆที่ชอบล้อเลียนเวลาผมหงุดหงิด ฮึก นึกถึงความห่วงใยต่างๆนึกถึงหน้าดุที่ชอบขู่เวลาโกรธ นึกถึงสัมผัสมันที่แตะอยู่บนตัวผม

 

ทุกสิ่งทุกอย่างคือคำว่า...คิดถึง

 

………………………………………………………..

 

แกร๊ก

 

เพทายเดินเข้ามายื่นหน้ากวนๆมาจ้องหน้าผมยิ้มขำก่อนหายเข้าไปในห้องน้ำ ฮึก มันมาได้ยังไง? ผมก้มมองตัวเองที่กอดหมอนมันคราบน้ำตาก็ยังอยู่ อ้ากกก งี้มันก็เห็นเต็มๆอะดิ

 

>///< กูรับไม่ได้

 

ผมปล่อยมือจากหมอนมันดึงผ้าห่มมาเช็ดหน้าลวกๆ ฉีกยิ้มหุบยิ้มปรับอารมณ์ตัวเองให้ดี๊ด๊าที่สุด ไอ้หล่อเดินออกมาพันเเค่ผืนเล็กรั้งสะโพกสอบ หยดน้ำบนตัวเกาะพราว ผมเผลอมองก่อนสบตากับมันอีกแล้ว!

 

“มองทำไม กูกลับมาเอาของ” มันว่า เดินไปใส่เสื้อกล้ามกับบ๊อกเซอร์ตัวบาง สภาพอย่างนี้อะนะ

 

“กูเปล่า” ผมปฎิเสธเบี่ยงหน้าหนี หยิบตุ๊กตามานั่งเล่น

 

“คนอะไรขี้แยติดผัว” เพทายยิ้มมุมปากนั่งเช็ดผมที่เพิ่งสระ มองต้นข้าวผ่านกระจกโต๊ะเครื่องแป้ง

 

“มึงว่าใคร?!”

 

“กูโอเค หึ ร้องไห้ทำไม” ไอ้หล่อมันกวนตีนล้อเลียนอ่า ผมซุกหน้ากับหมีน้อยดึงผ้าห่มมาคลุมโปงหนี

 

พรึ่บ

 

“อื้อ ผ้าห่มกูเอาคืนมา” เพทายโยนผ้ากองกับพื้นห้อง ดึงตุ๊กตาในมือต้นข้าวออก

 

“ร้องไห้ทำไมวะ คิดถึงกูก็บอกมา”

 

“กูไม่ได้คิดถึงสักหน่อย เอาของกูมา” เสียงจะง้องแง้งไปไหน ผมยกมือจะฟาดหน้ามันแต่ดันรู้ทัน

 

“บอกมาว่าคิดถึงเดี๋ยวคืนให้” มันชูตุ๊กตาขึ้นเหนือหัวพูดต่อรอง ผมแบะปากก้มหน้านอนคว่ำ

 

“ต้นข้าววว กูต้องไปทำงานต่ออีกนะ”

 

“.....”

 

“เห้อ เอาคืนไปกูไม่แกล้งแล้ว...ใครโทรมาวะ....ฮัลโหลออม...ครับ กำลังไป...ให้แตงมันกลับก่อนเลย...อื้อๆ...นิดเดียวก็ต้องช่วยกันทำ...หึ นอนร้องไห้อยู่ข้างๆเนี่ย...รอดูก่อน...ครับ...”

 

เฟี้ยววว

 

“โอ๊ะ ถ้ามันโดนหัวกูนะข้าว” ผมปาสมุดใส่มันอีกเล่ม จะคุยก็ไปคุยที่อื่นสิวะ

 

“มึงจะไปไหนก็ไป!”

 

เพทายมองร่างบางที่เอ่ยปากไล่ เขารู้ว่ามันอารมณ์ไม่ดี แต่จะปล่อยให้มันฟุ้งซ่านก็สงสารเมียคนโง่มือหนาดึงคอสวยเข้ามากอดแนบอก ต้นข้าวหยิกเอวไอ้หล่อร้องสะอื้น

 

“นิ่งซะๆ แค่พูดมันจะตายป่ะวะ แค่มึงบอกไม่ให้กูไปก็จบ”

 

“ใครมันจะไปพูด...มึงจะทิ้งกูไอ้เหี้ย” ต้นข้าวพูดอู้อี้ เพทายลูบผมสวยปลอบ

 

“แค่วันเดียวมึงก็ร้องไห้ ถ้ากูหายปะ...อุ๊บ!...อื้มมม” มือบางกระชากคอสวยโน้มหน้าลงมาประกบจูบ ผมพลิกตัวขึ้นคร่อมมันสองมือประกบข้างแก้มไอ้หล่อสอดลิ้นเข้าไปกวาดทุกอย่างให้มันหยุดพูด

 

“ถ้าทิ้งกูนะ กูเอามึงตายแน่!!” ผมรัวทุบอกมัน “ห้ามทิ้งกูนะไอ้หล่อ” เสียงแผ่วพูดออกไปท่าทีอ่อนลงก้มลงไปสูดความหวานให้หายคิดถึง

 

“อืม กูหายใจไม่ออก” มันดันหน้าผมค้างเอาไว้สูดอากาศเข้าปอด ผมปล่อยไว้แค่นั้นประกบปากลงไปใหม่ ทั้งกัดทั้งดูดขยี้ปากมันจนเลือดซิบ ไอ้หล่อไม่บ่นสักคำยกมือโอบเอวผมลูบไล้เนื้อผ้าบางที่ผมใส่นอน

 

ต้นข้าวผละจากปากนุ่มไปจัดการตัวเองจนเหลือแต่ชั้นในสีขาว มือบางรูดเข็มขัดของร่างใหญ่ออกตามมาด้วยซิบที่ใช้แรงดึงจนเลื่อนต่ำถึงขั้นสุด คนใต้ร่างยกสะโพกขึ้นให้ถอดกางเกงได้ง่ายๆ มือก็จัดแจงเสื้อให้พ้นตัว

 

ใบหน้าคมเลื่อนไปอยู่กลางกายร่างใหญ่ใช้ลิ้นแตะสิ่งนูนแผ่วเบาผ่านซับในที่ดูเล็กไปทันตา เพทายกัดฟันแน่นแอ่นสะโพกขึ้นตามลิ้นร้อน ควักแท่งร้อนบิ๊กไซด์ขึ้นมาสูดอากาศภายนอก มือบางรู้หน้าที่รูดรั้งส่วนหัวแดงก่ำเอานิ้วแทรกไปตามรอยแยกของแท่งร้อน จับมันยัดใส่ปากไล่เลียไปตามความยาวที่ใช้มือกำไม่มิด

 

“อ๊าาา...” เสียงครางทุ้มพอใจ กดหัวทุยโยกขึ้นลงตามจังหวะการเด้งสะโพกสวนขึ้น ใบหน้าหล่อเหงื่อผุดออกไปตามรูขุมขนแยกขาหนากว้างพยุงตัวลุกขึ้นนั่งมองสิ่งที่ต้นข้าวกำลังทำให้

 

เสียงดูดจ๊วบจ๊าบเร้าอารมณ์หื่นขยายความต้องการให้ไม่สิ้นสุด ตาคมช้อนขึ้นมองปากก็ทำหน้าที่ได้ดีเพทายครางลั่นเมื่อเมียน่ารักน่าฟัดมองด้วยสายตาเชื่อม ใครสอนมึงให้ทำแบบนี้วะ

 

“อื้มมม...อือ...ซี๊ดดด...สะ...เสียวชิบหาย” หน้าหล่อแอ่นเชิ่ดกำผ้าปูที่นอนแน่น หลับตาร้องโอ๊ยๆทรมานเหลือเกิน เมียตัวแสบโยกหัวรูดรั้งเร็วขึ้นใช้มือกำรอบแท่งร้อนช่วยอีกแรง ไม่นานน้ำสีขาวขุ่นก็พุ่งออกมาฉีดเข้าปากไปเต็มๆ

 

ถึงเวลาเอาจริงเสียที เพทายสั่งให้เมียหันหลังให้ดึงผ้าผืนเล็กมาผูกปิดตาต้นข้าว อุ้มพาดบ่ามาที่ห้องครัวชั้นล่าง หัวใจดวงน้อยตื่นเต้นกับสิ่งรอบข้างที่ไม่คุ้นเคย มือใหญ่ตะปบเอวบางรูดชั้นในสีขาวออกรั้งไว้ที่ข้อเท้า พรมจูบจากข้อเท้าขึ้นมาจนถึงแท่งร้อนขนาดพอดีมือ จูบซับน้ำเยิ้มที่ไหลออกมาที่ปลายหัว ต้นข้าวแอ่นเอวสวนกลับอยากจะสอดเข้าไปในปากใจจะขาด

 

ริมฝีปากร้อนแตะไปทุกจุดที่ลากผ่านฝากรอยรักไว้เป็นหลักฐาน เมื่อถึงตุ่มไตที่เด่นนูนแข็งขืนใช้นิ้วสะกิดสองสามทีแกล้งหยอกเย้า ต้นข้าวส่ายหน้าทรมานกัดปากแน่นแอ่นสะโพกโยกเด้งไม่รู้ทิศทาง คนมันอยากเหมือนโดนไวอากร้าหลายเม็ด ปากร้อนฉกชิมใช้ลิ้นเรียรอบฐานอกกัดตุ่มเล็กข้างหนึ่งบวมช้ำเปล่งแดง เลื่อนหน้ามาอีกข้างใช้มือบี้เล่นก่อนกัดดึงติดปากแทบจะกลืนมันลงคอ

 

“ไอ้สัส! จะเอาก็เอากูจะตายแล้วแม่ง!” ผมอดจะด่าไม่ได้ที่มันเล่นแต่นมผม มือมันก็รวบไว้หมดจะขยับเองก็ไม่ได้ แท่งร้อนของผมพองโตแข็งปั๊กไม่ได้ปลดปล่อยสักที

 

ไอ้หล่อมันทำหน้ายังไงผมมองไม่เห็น มือหนาพลิกร่างผมหน้าแนบเคาน์เตอร์ในครัว นิ้วเรียวยาวสอดเข้ามาในร่องรักสองนิ้วรวดพรวดทีเดียวใจแทบขาด ผมสะอึกเหงื่อไหลลงตามไรผม ก่อนมันจะเพิ่มเป็นสามนิ้ววนควงหาอะไรไม่รู้แม่ง

 

เฮือกกก

 

ผมสะดุ้งตัวสั่นขาอ่อนเมื่อมันแตะโดนจุดกระสันที่ผมไม่คิดว่าในตัวผู้ชายจะมี มันเหมือนจะรู้กดย้ำอยู่แต่ตรงนั้นแรงๆจนผมสะบัดหน้าร้องครวญครางขอให้มันเข้ามาสักที

 

ก้นขาวอวบอัดยั่วยวนส่ายล่อแท่งร้อนที่จ่อเตรียมเสียบอยู่รอมร่อ เพทายบีบเนื้อแน่นเต็มฝ่ามือแยกแก้มก้นออกกว้างดันส่วนหัวบานใหญ่เข้าไปช้าๆใบหน้าเหยเกด้วยความเสียว กลั้นใจกระแทกเข้าไปทีเดียวมิดด้าม

 

“อึก ไอ้เหี้ยกูเจ็บ...อึก...โอ๊ยยย...ซี๊ดดด...” ผมเท้าข้อศอกกับพื้นเคาน์เตอร์ก้มหน้าลงยืนถ่างขาให้มันสอดเข้ามาได้ลึกขึ้น เสียงหยาบโลนดังทั่วทั้งห้องครัว มือที่เป็นอิสระจับแท่งร้อนของตัวเองรูดรั้งตามเบาๆมันยกขาผมขึ้นข้างนึงแทงพรวดเข้ามาแรงๆเน้นๆจุดที่ผมโคตรเสียว ถ้าไม่มีมือมันจับเอาไว้ผมคงได้ล่วงไปกองกับพื้นแน่

 

ผมอยากขย่มมันแรงๆ เอาให้หายเงี่ยนเลยตอนนี้

 

เพทายแก้มัดผ้าออกจับหน้านวลให้หันมารับจูบทางด้านหลัง ส่วนร่างยังดันเข้าออกไม่พักผ่อนปากที่ประกบกันแตกช้ำบวมเจ่อ เป็นการร่วมรักที่โคตรร้อนแรงเลย!

 

“อ๊าาา..ปึกๆๆ...ต...ต้นข้าว...ซี๊ดดด อย่าตอดแรงกูจะแตก” ปากมันด่ามือตีก้นผมดีงเพี๊ยะ

 

“อืม...อ้ะๆๆ...ซี๊ดดด...กู...จะไปแล้วว...ฮึ่มม...โอ๊ววว”

 

ปั่บ ปั่บ ปั่บ ปั่บๆๆๆ

 

ยอมรับว่าแม่งเด้าโคตรเก่งจี้จุดกระสันแทงพรวดๆไม่สนร่างกายกูสักนิดจะพังรึยัง จบงานนี้คงมีกระทืบกันยาว ทั้งเหงาทั้งเงี่ยน วันนี้กูให้อภัย

 

“อ๊าาาาา/ ซี๊ดดดด” สองเสียงประสานกันดังลั่น แท่งร้อนใหญ่ยาวหยัดเข้าไปกระตุกภายในถี่ยิบพ่นพิษรักออกมาล้นช่องแคบไหลลงตามเรียวขาขาวที่ยืนถ่างหุบไม่ลง ปากทางบวมช้ำเป็นสีแดงน่ากลัว

 

“รอบเดียวแต่มันส์ชิบหาย จุ๊บ เมียน่ารักว่ะ” ไอ้หล่อรวบเอวผมแนบกับสะโพกมันรั้งไว้ไม่ให้ล้ม เราทิ้งตัวนั่งกองกับพื้นเย็นของกระเบื้อง

 

เพี้ยะ

 

“ทำเหี้ยอะไร!” แม่งเผลอไม่ได้จะยัดแท่งร้อนใส่ก้นผมอีกแล้ว ทั้งแสบทั้งมันส์ถือว่าคุ้มไม่เจ็บฟรี

 

“อ๊าาา มึงนั่งทับมาแบบนี้มันก็อยากดิวะ อืมมม โยกสะโพกหน่อยเมีย” เพทายเอ่ยขอหน้าเคลิ้ม

 

ผมก็บ้าจี้ยกขาตั้งฉากกับพื้นถูไถก้นขาวแน่นๆกับแท่งร้อนของมันให้เสียวรูเล่น คืออารมณ์นี้แม่งเงี่ยนเกินจะมาอายแล้วไง พูดไปพูดมาของผมแม่งก็ตั้งอีกจนได้

 

“อุ้มกูขึ้นห้อง!” ผมสั่งมันเสียงเฉียบ ไอ้หล่อทำหน้าเสียดายผมคลี่ยิ้มพูดประโยคต่อมา

 

“เร็วๆ กูอยากขย่มมึงแล้วไอ้สัส! จะเอาก็อุ้ม กูจะไม่ไหวเอาแม่งตรงนี้นะ”

 

“เชี้ยยย แดกไวอากร้ากี่เม็ดวะมึง ซี๊ดดด บีบให้แตกคามือกูก็ยอม” ผมปล่อยมือทันที ไอ้หล่ออุ้มผมขึ้นห้องใช้ขาผลักประตูเข้าไป มันโยนผมลงบนเตียงนุ่มก่อนยกผมลอยให้มาคร่อมมัน

 

นาทีนี้ก็เสียวกันไปยาวๆจนน้ำหมดตัวกันเลย ผมนอนคว่ำหน้าถ่างขาอ้าซ่าอายตัวเองชิบหาย...

 

………………………………………………

 

ฟอดดด

 

ไอ้เหี้ยคนจะนอนกวนอยู่ได้

 

ฟอดดดด

 

จิ๊ กูง่วง!

 

“ตื่นได้แล้วครับเมีย ไม่ตื่นอีกกูปล้ำนะ” เสียงไอ้หล่อแว่วเจ้ามาในโสตประสาท อะไรปล้ำๆ โอ๊ย ร่างกูจะพัง ผมปรือตาขึ้นมายกมือบังหน้าหลบแสงแยงตา

 

“ฮ้าววว อืม ปิดม่านแสบตา” เพทายเดินไปปิดม่านโยนผ้าเช็ดตัวให้

 

“ลุกขึ้นไปอาบน้ำ วันนี้ไปเที่ยวกัน”

 

“เที่ยว!” ผมสปริงตัวลุกขึ้นนั่ง

 

“ช่ายยย ตอนเย็นกูต้องมาเรียนกับพี่มึงอีก ไหนๆวันนี้วันหยุดไปเที่ยวกัน...สองคน”

 

Rrrrr

 

“อะไรเฮีย” ต้นข้าวเห็นเพทายคุยโทรศัพท์ลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ

 

(วันนี้วันหยุดเฮียว่างว่ะ)

 

“แล้วไง?”

 

(เฮียจะชวนที่รักเฮียไปเดทสักหน่อย หึๆ)

 

“ก็เรื่องของเฮียดิ วันนี้เพไม่ว่าง”

 

(งั้นดีเลย อีกสิบนาทีเฮียจะไปหานะ ที่รักเฮียตื่นรึยังหว่า อืม งั้นแค่นี้นะ)

 

“เฮี้ยยย!! นั่นมันเมียเพนะเว้ย” เพทายกรอกเสียงตอบกลับแต่อีกคนวางไปซะแล้ว แผนเดทแรกกูล่มเพราะเฮียเพลงแน่ ทำไงดีวะ?

 

โอ๊ยยย! หมดกันแผนการขอเป็นแฟนของผม อิเฮียยย

 

 

 

 

 TBC.