Last Memory รักอันตรายปลดล็อกหัวใจเจ้าชายวิญญาณ...

7.7

วันที่ 28 มิถุนายน พ.ศ. 2558 เวลา 20.30 น.

  4 Day.
  10 วิจารณ์
  6,919 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 28 มิถุนายน พ.ศ. 2558 20.57 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

3)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

16:30

             นี่ผมมานั่งทำอะไรที่นี่กันแน่...20นาทีที่ผ่านมาผมถูกเอาใจจากผู้หญิงที่ไม่รู้จักจนเพื่อนผู้ชายของผมเริ่มเอือมๆผมแล้วเนี่ยTOT

             "อึดอัดจริงๆ..."ผมพึมพำกับตัวเองเบาๆจู่ๆผมก็เห็นใบหน้าของออสตินลอยมาใช่...ผมไปเยี่ยมเค้ายังจะดีกว่าแต่เดี่ยวนะ..ทำไมหน้าของออสตินยังอยู่ใกล้ๆหน้าผมไม่ห่างแบบนี้ล่ะ!?ผมชักจะเขินๆแล้วแฮะนี่ผมสลัดความคิดไม่ได้หรอ-//-

              อึดอัดมากๆก็หาเรื่องเลี่ยงแล้วไปหาฉันสิ..

ชัดเลย ชัดเลย!นี่มันวิญญาณออสตินต่างหาก!หลอกผมเขินกับความคิดตั้งนาน ออสตินยิ้มมุมปากนิดๆก่อนจะค่อยๆถอนหน้าออกและค่อยๆหายไป เมื่อกี้ออสตินยิ้ม..ยิ้มน่ะหรอ0//0ผมน่าจะถ่ายเก็บไว้จริงๆรอยยิ้มหายากนะนั่น!หืม...ผมเหมือนถูกใครสกิดแขน ยัยผู้หญิงคนนี้...เมื่อกี้ที่บังคับผมดื่มนี่

             "ไม่ทันดื่มหน้าก็แดงแล้วหรอเคย์คุง"ผมสนิทกับเธอตั้งแต่เมื่อไหร่- -^

             "ขอโทษนะครับทุกคนพอดีผมมีธุระ บอดกันให้สนุกนะครับขอตัวครับ"ผมลุกขึ้นโค้งตัวแล้วเดินออกจากโต๊ะไปผมได้ยินเสียงผู้ชายบอกใช่ๆเค้ามีธุระ หวานเลยสินะพวกมึง...

   

บรืนนนน..!

 

            ผมที่รีบขับไปหาออสตินเพราะรพ.ของพ่ออยู่ไกลจากที่นี่มากพอสมควร

              ไม่ต้องรีบ..มันอันตราย

             "คร้าบๆ!!"

แต่เรื่องอะไรที่ผมจะฟังผมยังคงขับด้วยความเร็วเท่าเดิมพอมาถึงรพ.ที่พ่ออยู่ก็ห้าโมงครึ่งพอดีผมรียถอดหมวกกันน็อคและเดินตรงไปยังเคาเตอร์และถามพยาบาลที่ประจำอยู่ผมสนิทกับพวกเธอพอสมควรเป็นเพราะพวกเธอรู้ว่าผมเป็นลูกของผู้อำนวยการบวกกับเรื่องที่พวกเธอเหมือนจะปลื้มผมด้วยฮ่าๆ(ไม่ค่อยจะหลงตัวเองเลยผมเนี่ย)

             "วันนี้มีคนมาถามถึงเพื่อนของเคย์จังด้วยนะจ๊ะ"

             "หืม ... ใครหรอครับแล้วได้บอกอะไรไปมั้ยครับ"

             "พี่เองก็ไม่รู้ว่าใครเพราะเค้าไม่ยอมบอกเป็นผู้ชายตัวสูงๆผิวสีแทนหล่อดูดีมาก~แต่ก็น้อยกว่าเคย์จังจองพี่นะจ๊ะอิอิ"เอ่อ...เริ่มนอกประเด็นแล้วครับพี่คานาโกะ

              "แล้วพี่ได้บอกอะไรไปมั้ยครับ"

              "ไม่เลยจ๊ะ พี่ทำตามที่เคย์จังบอกทุกอย่างว่าถ้ามีใครถามถึงเพื่อนเคย์จังให้บอกว่าไม่มีคนไข้รายนี้ค่ะ!"แล้วเธอก็ทำท่าทางเหมือนเวลาทหารเคารพฮ่าๆถ้าผู้หญิงทุกคนเป็นแบบพี่คานาโกะโลกนี้คงดูน่ารักขึ้นเป็นกองแต่ผมขอตัวและเดินไปห้องพักพิเศษชั้นบนสุดของรพ.ห้องที่มีร่งกายของออสตินนอนอยู่...

 

แอด...

      

             มาช้าดี...ขอบใจที่ช่วยปิดให้แต่ฉันรู้สึกเบื่อแปลกๆอยากจะกลับเข้าร่างจริงๆ

             "ถ้าเธออยากจะกลับเข้าร่าง...เธอก็ทำเรื่องที่ค้างคาใจให้เสร็จก่อนสิแล้วเธอจะกลับเข้าร่างได้"หืม ... เสียงนี้มันพ่อ!?มาจากตรงไหนกัน

 

ตึกตึกตึก...

             เสียงฝีเท้าของพ่อผมเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสีหน้าเรียบๆทำไมพ่อผมถึงได้มองเห็นออสตินล่ะ?แถมยังทำสีหน้าแบบนั้นไม่สมกับเป็นพ่อสุดติ้งต้องผมเลย!

              "พ่อทำไม?"

              "ลูกพ่อออ~พ่อไม่อยากจะเชื่อเลยว่าหนังสือที่พ่ออ่านและสนใจทุกวันจะมีผลก็วันนี้ตอนที่พ่อเข้ามาตรวจร่างกายเพื่อนลูกที่ชื่อออสตินพ่อเห็นเงาลางๆลุกออกมาจากร่างกายเพื่อนลูกซึ่งพอดูดีๆมันก็คือเพื่อนลูก!พ่อเก็บเอาไปคิดคิดแล้วคิดอีกแต่...มันจะใช่หรอถ้าใช่พ่อจะได้ลูกเขยแทนลูกสะใภ้สินะTOT"หาาา!!!0-0พ่อพูดถึงเรื่องอะไรอยู่เนี่ยผมชักจะงงๆละ ผมหันไปมองหน้าออสตินหวังจะให้เขาช่วยอธิบายแต่เขากลับทำหน้านิ่งๆกลับคืนโอเค..ผมเก็ท- -^

               "พ่อครับพ่อหมายถึงอะไร..."

               "ในหนังสือที่พ่ออ่านมาการที่เราจะเห็นวิญญาณคนที่ยังไม่ตายนอกจากคนมีเซ้นท์แล้วจะเป็นคนที่มีสายสัมพันธ์บางอย่างที่มีต่อกันอย่างพวกเนื้อคู่ไง...พ่อที่เป็นพ่อของลูกมีสายเลือดเดียวกันดึงได้มองเห็นไง..."

                "-[]-!!!!"ผมนี่ยืนค้างเลยครับ...วะ...ว่าไงนะผมกับออสตินเนี่ยนะ!เป็นไปได้!!?ผมค่อยๆหันหน้าไปทางออสตินแต่หน้าของเขายังคงเหมือนเดิมจริงสิ เค้าคือรูปปั้นอนุสาวรีย์นี่นาจะรู้สึกอะไรTOT

                คุณพ่อครับมันก็แค่เรื่องในหนังสือความจริงมันคงเป็นเพียง50 50มากกว่าครับ...

                 "จริงสิ!ฉันมีลูกสาวอีกคนนี่หรือว่าเพื่อนลูกจะเป็นเนื้อคู่ของอาซาโกะน้องลูกรึเปล่า!ว่าแต่...ฉันไปเป็นพ่อเธอเมื่อไหร่-__-^"

                 "เอ่อ...จ..จริงด้วย อาจจะเป็นอาซาโกะไม่ใช่ผมฮ่าๆ..."ทำไมผมหัวเราะฝืดจัง..โอเคผมคงต้องกลับแล้วมั้งโอ๊ะ...แปบเดียวเกือบจะหกโมงครึ่งชะแฮะ 

                 "รีบกลับเถอะลูกดึกละขับดีๆนะ"ผมกำลังจะขอตัวกลับเลยผมโค้งตัวก่อนจะเดินออกมา...

 

               ความลับเพียง1เดียวที่ใครต่างก็ไม่เคยรู้ทั้งๆที่ผมออกจะฮอตทำไมถึงยังไม่มีแฟนนั่นสิ...ทำไมน่ะหรอเพราะผมมีคนที่แอบชอบอยู่...แล้วคนนั้นเป็นใคร...ผมคงให้คำตอบตอนนี้ไม่ได้เพราะดูเหมือนความหวังที่เพิ่มจาก25เป็น50ตอนนี้ลดเหลือเพียง0.1%ซะแล้ว...

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา