เล่ห์ร้อน ซ่อนรัก

 
 
     พิธีหมั้น เกิดขึ้นท่ามกลางความชื่นมื่นของทุกคนในงานเลี้ยงโดยเฉพาะคุณหญิงย่าของฝ่ายชายและฝ่ายหญิง ที่ต่างหันมาสบตากันพลางยกยิ้มอย่างชื่นอกชื่นใจ มองดูคู่หมั้นป้ายแดงที่เพิ่งสวมแหวนเสร็จ ในหัวของสองคุณหญิงย่าตอนนี้กำลังแพลนงานแต่งงานของหลานรักออกมาเป็นฉากๆ หมั้นเช้า แต่งเย็น โรงแรมนั่น เชิญแขก อาหาร พิธี และอีกบลาๆๆๆๆ
 
ท่านชายเอกราชและคุณหญิงมาเรียมองลูกชายคนรองด้วยความยินดี 
 
คุณชายใหญ่ในบ้านก็มองน้องชายด้วยความยินดี ก่อนจะมองว่าที่น้องสะใภ้อย่างให้กำลังใจ เขาไม่รู้หรอกว่าเปาวลีทำได้ยังไงให้ปีศาจอย่างน้องชายเขา ยอมหมั้นโดยไม่ขัดขืนแม้แต่นิดเดียวได้ แต่ที่ชายหนุ่มรู้คือ อนาคตของแดเนียล ฟอร์ด วงศ์อัครา มันพะยะค่ะแน่นอน 
 
ยกเว้นแต่ บุคคลเพียงไม่กี่คนซึ่งไม่ต้องเอ่ยปากก็รู้ว่าออกจะไม่ปลื้ม สองแม่ลูกยืนหลบมุมมองคู่หนุ่มสาวที่นั่งอยู่ท่ามกลางผู้หลักผู้ใหญ่ และนักข่าวที่กดชัตเตอร์แบบรัวๆ ข่าวล่มงานเลี้ยงต้อนรับหนุ่มนักเรียนของหม่อมราชวงค์ไฮโซ พลิกเป็นงานหมั้นระหว่างตระกูล สร้างความฮือฮาให้กับสื่อมวลชนได้ไม่น้อย
 
คุณหญิงราตรีและอัญมาที่ถูกคุณหญิงรานีกันออกจากงานมงคลครั้งนี้เนื่องจากอัญมาเป็นต้นเหตุให้เกิดเรื่องวุ่นวายขึ้น ทั้งคู่ยืนมองด้วยความริษยาและแค้นเคือง
 
"อย่าหวังว่าฉันจะยอมรามือ นังคุณหญิง! "
 
 
 
 
 
แดเนี่ยลมองคู่หมั้นของตัวเองอย่างเต็มตา สวย...เขายอมรับเลยว่ายัยซาลาเปาสวยมากในคืนนี้ เสื้อผ้าหน้าผมรับกันไปหมด สวยจริงๆ สวยซะจนอดคิดไม่ได้ว่าชุดนั้นถ้าถอดให้หมดจะสวยมากกว่านี้อีกกี่เท่า หึหึ ชีวิตเขานี่มันบ้าจริงๆ ตั้งแต่พบกับยัยซาลาเปา เขาเสียสมดุลในตัวเองชะมัด ยิ่งเวลาตอนที่เขาเห็นไอ้แพททริกนั่นฉวยโอกาสแตะต้องร่างบางนี่ เขานี่แทบจะพุ่งไปฆ่ามันทันที แต่ไม่ต้องห่วงหรอกเขาจะเอาคืนมันทบต้นทบดอกแน่นอน 
 
แดเนี่ยลก้มลงมองตัวเองแล้วหัวเราะเบาๆ จนคนที่นั่งข้างๆหันมาจิกตาใส่ 
 
"มองอะไร ยัยซาลาเปา"
 
"คุณคงหัวเราะสมเพสฉันสินะคุณแดเนี่ยลที่อยู่ดีดี คุณก็ถูกคุณหญิงย่าจับหมั้นกับฉันทั้งที่คุณไม่ได้รักฉัน!"
 
"นั่นสินะ! หึหึ"
 
"คุณแดเนียล! ว้าย! "
 
     เปาวลีตวาดแว้ดเมื่อชายหนุ่มกวนโมโหเธอแต่ดูเหมือนว่ามันจะเป็นการกระทำที่ผิดมหันต์ ร่างสูงหันควับมามองหน้าหล่อนตรงๆ ดวงตาวาวโรจน์ มือใหญ่คว้าหมับเข้าที่หัวไหล่ ก่อนที่จะเหวี่ยงคนตัวเล็กมาไว้ใต้ร่าง แล้วบดริมฝีปากกับริมฝีปากบางนั่นทันที
 
     ยังดีที่หลังจาเสร็จพิธีตอนนี้ทั้งคู่ย้ายมานั่งกันในห้องรับแขกในตำหนักคุณหญิงย่าแล้ว ไม่อย่างนั้นพวกนักข่าวข้างนอกนั่นคงได้กดชัตเตอร์กันมันมือ 
 
"อื้อ..!"
 
"หอม...หวาน..."
 
แดเนี่ยลพูดออกมาราวกับละเมอ พลางประทับริมฝีปากลงมาอีก เรียวลิ้นร้อนของชายหนุ่มแทรกซึมเข้าไปในโพรงปากบาง หยอกล้อกระหวัดกับลิ้นเล็กของอีกคน เปาวลีตอนนี้ราวกับถูงมือของปีศาจฉุดดึงให้จมหายลงในห้วงหฤหรรถ์ เจ้าหล่อนหายใจติดขัดเมื่อจอมปีศาจเริ่มชำแรกฝ่ามือร้อนผ่าวผ่านเนื้อผ้า เคล้นคลึงกายสาวอย่างย่ามใจ
 
"หยุด...ได้โปรด..."
 
"อยู่นิ่งๆนะเปาวลี แค่จูบกับคู่หมั้นเธอไม่ตายหรอก"
 
ประโยคเดียวที่แดเนี่ยลอยากจะกัดลิ้นตัวเอง ประโยคที่ตอนนี้ทำให้เขาแทบจะถึงดวงดาวตาสว่างเมื่อ...
 
 
ผั้วะ!!
 
"...!?"
 
ของเหลวสีแดงหยดลงบนพื้นเป็นทาง อารมณ์สุดรัญจวนหายวับเหลือแต่เพียงความรู้สึกปวดเเล่นริ้วๆอยู่บริเวรหางคิ้ว เปาวลีราวกับเห็นเขี้ยวงอกออกมาจากริมฝีปากของชายหนุ่ม หญิงสาวรีบจัดแจงตัวเองให้เรียบร้อย ทิ้งที่เขี่ยบุหรี่ให้พ้นตัว ก่อนจะสาวเท้าออกจากที่นั่น
 
ตอนแรกหญิงสาวกะจะเข้าไปดูว่าเขาเป็นอะไรมากหรือเปล่าอยู่แล้ว แต่พอเห็นแววตาของคู่หมั้นหนุ่มเท่านั้นแหละ เธอถึงกับกลืนน้ำลายเฮือก ก้าวถอยหลังโดยไว 
 
'ห่วงตัวเองเถอะยัยเปา เขาจะต้องหักคอหล่อนจิ้มน้ำพริกแน่'
 
แต่กระต่ายหรือ จะสู้จอมปีศาจที่เขาก้าวพรวดเดียวก็ถึงตัวหล่อน
 
"ไม่นะ คุณแดน!!"
 
"ไม่อะไร เปาวลี เห็นทีคืนนี้เราต้องเข้าหอกันก่อนแต่งแล้วหล่ะ!"
 
พูดจบก็แบกหญิงสาวก้าวฉับฉับ ขึ้นชั้นบนทันที ตามด้วยเสียงปิดประตูดังโครม! ตามอารมณ์ของจอมปีศาจในร่างเทพบุตรที่จะกระชากนางฟ้าให้ตกสวรรค์ มารับทัณฑ์สวาทที่เขาเป็นผู้ลงทัณฑ์ดวยตัวเอง!