เล่ห์ร้อน ซ่อนรัก

 
 
     เปาวลี รู้สึกมึนงงไปหมด เมื่อไอ้โจรโรคจิตตรงหน้าถอดถอนจุมพิศนั่น น้ำตาใสใส รื้อขึ้นมาปริ่มๆ ขอบตาคู่สวยที่กำลังร้อนผ่าว หล่อนเหลือบมองที่แย่งจูบแรกของเธอไป สลับกับประมุขของวังอัคราแต่ที่น่าตกใจคือ เมื่อตะกี้คุณหญิงย่ารานีนั้นเรียกไอ้คนโรคจิตนั่นว่า แดเนียล
 
เขาคือคนที่หล่อนจะต้อง...
 
"คุณหญิงย่า น้องเปา...น้องเปาขอโทษ น้องเปาทำเรื่องไม่ดี ฮือ!!"
 
หญิงสาวเดินโซซัดโซเซมาหา คุณหญิงย่ารานี ก่อนจะคุกเข่าลงแล้วพนมมือขึ้นแล้วพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือก่อนจะปล่อยโฮ ออกมาอย่างสุดกลั้น
 
คุณหญิงย่าทอดสายตามองหลานสาวเพื่อนสนิทที่ท่านรักเหมือนหลานในไส้ด้วยความสงสาร เปาวลีเป็นเด็กดี อยู่ในกรอบไม่เคยนอกลู่นอกทาง แต่หลานชายของท่านสิ กล้าทำขนาดนี้กับผู้หญิง ให้อภัยไม่ได้!
 
"แดเนียล อย่าโกรธเรามากนะ!"
 
"โธ่ คุณย่า มันก็แค่จูบ อย่าซีเรียสสิผมไม่ได้ข่มขืนเขาสักหน่อย"
 
ดูมันแหลสิ สภาพของเปาวลีแทบจะดูไม่ได้ มันยังพูดหน้าตาเฉย
 
"นั่นสิค่ะ คุณหญิงย่า หญิงเล็กก็เห็นด้วยกับพี่ชายแดนน่ะค่ะ สำออย บีบน้ำตา!"
 
"ฉันจำได้ว่าฉันไม่เคยสนิทสนมกับเธอขนาดนั้นนะ อัญมา อย่าเรียกฉันด้วยชื่อนั้นอีก!"
 
"กรี้ด! คุณแม่ค่ะ! "
 
"คุณพี่ค่ะ ดูลูกชายคุณสิ ยัยอัญก็เป็นลูกคุณเป็นน้องสาวเขาน่ะ!"
 
"เรื่องนี้ผมไม่มีความเห็น เราไปเปลี่ยนเสี้อผ้ากันเถอะมาเรีย"
 
พูดจบท่านชายเอกราชก็จูงท่านหญิงเดินเข้าตำหนักไปโดยไม่สนใจสองแม่ลูกที่ยืนหัวฟัดหัวเหวียง ก่อนที่จะกระทืบเท้าเร่าๆปึงปังกลับเข้าตำหนักไปอีกราย หึหึ เรื่องนี้เขาไม่ยุ่งเดี๋ยวคุณหญิงแม่ก็คงจัดการเอง  
 
จะเหลือก็แต่...
 
"ชายใหญ่ พ่อว่าเราไปเตรียมงานต่อเถอะเดี๋ยวแขกก็จะมาแล้วน่ะ"
 
"เอ่อ... ครับคุณพ่อ"
 
เมื่อทุกคนแยกย้ายกันไปหมด คุณหญิงย่ารานีก็ประคองหญิงสาว ก่อนจะจับจูงกันเดินจากไปโดยไม่สนใจร่างสูงที่ยืนกำหมัดแน่น อารมณ์ที่เย็นๆเริ่มจะคุกรุ่น ก่อนจะก้าวเท้ายาวๆไปขวางสองสาวต่างไวทันที
 
"หลีกไปนะตาแดน ย่าจะพาหนูเปากลับบ้าน"
 
"ไม่ได้!! คุณย่าจะพายัยซาลาเปาไปไหนไม่ได้"
 
"หลีกไปนะ ชายแดน ย่าจะพาหนูเปาไปส่ง แกนะอย่ามาขวางน่ะ"
 
"ไม่!! ยัยซาลาเปาจะต้องอยู่ร่วมงานเย็นนี้"
 
ไม่พูดเปล่า พุ่งเข้าตัวเข้าไปกระชากแขนเปาวลีอย่างแรง จนคุณหญิงย่ารานีที่ยืนประคองหล่อนอยู่ถึงกับเซ
 
"คุณย่า/คุณย่า"
 
เปาวลีดิ้นหลุดจากพันธนาการของคนตัวโตปราดไปหาคุณหญิงย่า ด้วยความเป็นห่วง พร้อมกับแดเนียลที่พุ่งไปประคองย่าของตัวเองเหมือนกัน
 
"นี่คุณปล่อยคุณย่าน่ะ คนใจร้าย"
 
"เธอมีสิทธิ์อ่ะไรมาสั่งฉัน ยัยซาลาเปา!"
 
เปาวลีหลบสายตาของชายหนุ่ม ด้วยความจนต่อข้อต่อรอง ใช่สิหล่อนไม่ใช่คนของวังอัครา ไม่มีสิทธิ์ที่ที่จะมาสั่งเขาได้
 
คนบ้า! น่าเจ็บใจนัก
 
"ไงละ เธอมีสิทธ์อะไร"
 
ร่างสูงลอยหน้าลอยตาตอบกวนประสาท อย่างคนถือไพ่เหนือกว่า ยิ่งเห็นยัยซาละเปาโกรธจนหน้าดำหน้าแดงก็ยิ่งอยากแกล้ง
 
"สิทธิ์ของว่าที่เมียของแกไงแดเนียล! อาทิตย์หน้าแกจะต้องแต่งานกับหนูเปาวลี!"
 
"..!!!"