Shiroi yuki no princess เจ้าหญิงหิมะสีขาว

 
หล่อลื่น(?)
 
          หญิงสาวผมฟ้าอมเขียวยาวสลวยเดินออกมาจากตัวปราสาทอละตรงไปยังลำธารเล็กๆที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากตัวปราสาทนัก ตลอดทางเธอฮึมเพลงเบาๆและเดินไปอย่างไม่รีบไม่ร้อน ใบหน้าเรียวสวยของเธอถูกตกแต่งด้วยนอยยิ้มที่แสนสดใสจนเป็นที่น่าจับตามอง หากแต่...ในที่แบบนี้คงไม่มีใครมามองเธอหรอก...ไม่สิ...คงไม่มีใครหาเธอเจอเลยเสียด้วยซ้ำล่ะมั้ง
          ตอนนี้หญิงสาวผมสีฟ้าอมเขียวยาวสลวยก็มาอยู่ตรงลำธารแล้ว เธอมองสายน้ำที่ไหลไปช้าๆอย่างเพลินตาในหัวก็คิดว่าแม่มดจะกำจัดเธอด้วยวิธีไหนกัน? เธอในตอนนี้อยากจะหนีออกไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้จากที่แห่งนี้ แต่เธอก็ไม่สามารถทำได้เพราะแม่มดต้องตามหาตัวเธอเจออยู่แล้ว
 
          ...แต่ของแบบนี้...ไม่ลองก็ไม่รู้ใช่ไหม?
 

          หญิงสาวค่อยๆก้าวขาผ่านลำธารเล็กๆไป เธอหันมาซ้ายมาขวาเพื่อดูให้แน่ใจว่าไม่มีใครมาเห็นเธอในตอนนี้ เมื่อเธอดูจนแน่ใจแล้วว่าไม่มีใครอยู่แถวๆนี้เธอจึงรีบออกวิ่งให้เร็วที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้เพื่อออกห่างจากตัวปราสาทให้เร็วที่สุด ซึ่งเธอทำสำเร็จ
          หญิงสาววิ่งออกมาจากตัวปราสาทมาได้สักพักก็รู้ได้ทันทีว่าเธอออกห่างจากตัวปราสาทพ้นแล้ว เพราะไม่ว่าจะมองยังไงหรือจากทางไหนเธอก็มองไม่เห็นปราสาทของแม่มดใจร้ายนั้นเลยสักนิด ทำให้เธอโล่งอกขึ้นมาเล็กน้อย
 
          "ที่เหลือ...คือเราต้องหาที่พักที่ไกลจากตัวปราสาทมากกว่าสินะ..."
 
 
 
          ตึก...ตึก...ตึก
 
          เสียงฝีเท้าหนักๆของใครบางคนค่อยๆก้าวเข้ามาใกล้กับประตูบานใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ จนมาถึงหน้าประตูใหญ่หากแต่เขากลับหยุดชงักไม่เปิดประตูออก
 
          ก็อก...ก็อก...ก็อก
 
          เขาใช้นิ้วเรียวของเขาเคาะประตูเบาๆพอเป็นมรยาทก่อนจะผลักประตูบานใหญ่เข้ามาและเดินตามพรมสีแดงสดยาวไปจนถึงเก้าอี้ตัวใหญ่ที่ตอนนี้มีร่างของแม่มดใจร้ายนั่งอยู่
 
          "มีอะไรให้ข้ารับใช้หรือครับ?"
 
          ชายหนุ่มร่างใหญ่คนนั้นเอ่ยก่อยจะนั่งชันเข่าข้างหนึ่ง
 
          "เจ้าจงไปฆ่าผู้หญิงในรูปนี้ซะ!"
 
          แม่มดใจร้ายยื่นรูปที่มีภาพของหญิงสาวผมสีฟ้าอมเขียวยาวสลวย ใบหน้าสะสวยอยู่ในนั้น เขาเลิกคิ้วขึ้นอย่างไม่เข้าใจและสงสัยว่าทำไมราชินีอย่างแม่มดเกรียนศรีถึงต้องสั่งฆ่าเด็กหญิงสาวในรูปนี้ด้วย
 
          "ใยท่านจึงสั่งให้กระม่อมกำจัดหญิงผู้นี้กัน?"
 
          ชายหนุ่มผู้นั้นเอ่ยถามขึ้นทำให้ใบหน้าของแม่มดใจร้ายที่ถูกเติมแต่งด้วยเครื่องสำอางราคาแพงสวยขมวกคิ้วเข้าหากันอย่างไม่พอใจ
 
          "เจ้ายุ่งอะไรด้วย!?"
 
          "ข้าเป็นทหารรับจ้าง ถ้าท่านไม่บอกประสงค์ในการกำจัด ข้าก็มิอาจจะกำจัดหญิงผู้นี้ตามที่ท่านบรรชาได้"
 
          ชายหนุ่มเอ่ยพูดขึ้นด้วยท่าทางสงบราวกับว่าเขาไม่ได้หวาดกลัวต่ออำนาจของแม่มดเกรียนศรีเลยสักนิด
 
          "มากเรื่องนัก!"
 
          แม่มดเกรียนศรีเอ่ยพูดขึ้นอย่างไม่พอใจ
 
          "มันเป็นประเพณีที่ปฏิบัติสืบทอดกันมาเป็นเวลาช้านานพะยะค่ะ"
 
          ชายหนุ่มเอ่ยอธิบายกับแม่มดเกรียนศรีด้วยใบหน้าและน้ำเสียงที่เรียบนิ่ง แต่แม่มดเกรียนศรีจะรู้หรือไม่ว่าสิ่งที่ชายหนุ่มผู้นี้ได้เอ่ยพูดออกมาเป็นเรื่องโกหก?
 
          "มันเป็นตัวขัดขว้าง! ถ้ามันตายไปข้าก็จะได้เป็นผู้ดีที่งามเริ่ดที่สุดในปฐพีนี้ ฮะฮ่าๆ!"
 
          แม่มดกรียนศรีเอ่ยพูดจบก็หัวเราะออกมาอย่างสะใจด้วยตำแหน่งที่เขาจะได้มาต่อจากนี้หลังจากที่กำจัดเซี้ยนหนามอย่างสโนไวท์ไปได้
 
          "รับบรรชาพะยะค่ะ"
 
          ชายหนุ่มผู้นั้นเอ่ยจบก็ลุกขึ้นยืนและเดินออกจากห้องโถงใหญ่โตนั้นไปในทันที ถ้าเขาจำไม่ผิดสโนไวท์ยังคงอยู่ในปราสาทแห่งนี้ แบบนี้เขาคงจะหาตัวเธอได้ไม่ยาก... ในระหว่างที่เขากำลังเดินตามหาสโนไวท์ในปราสาทความคิดในแง่ลบต่อแม่มดเกรียนศรีก็ผุดขึ้นมาเป็นระยะๆ
 
          โรภมากเสียจริง... ทั้งๆที่ก็มีสมบัติมากมายมหาสารแท้ๆ ไปทำศัลยกรรมที่เกาหลีก็ได้นิ
          จะฆ่าสาวสวยๆไปทำไมก็ไม่รู้... เดี๋ยวนี้กระเทยสวยกว่าผู้หญิงมากโข จนชายอย่างเราดูไม่ออกแล้ว
 
          เขาคิดอย่างหัวเสียกับหัวสั่งของแม่มดเกรียนศรี
 
          "รอให้ข้ามีเงินก่อนเถอะ เดี๋ยวจะไปทำมั่ง เอ้ย! ไม่ใช่ล่ะ คิดอะไรของเราเนี่ย!? ไปๆ ไปหาสโนไวท์!!"
 
          ชายหนุ่มเอ่ยพูดเสียงดังก่อนจะออกวิ่งไปนอกปราสาทเพื่อตามหาสโนไวท์ แต่ทว่า...
 
          ตุบ!!
 
          เขากลับลื่นผ้าชุบน้ำที่ถูกวางไว้ตรงพื้นล้มเสียนี่
 
          โอ๊ย... เจ็บชะมัด หมดกันภาพพจน์ความหล่อเรา
 
          
 
 
 
 
S h i r o i y u k i n o p r i n c e s s
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
คิคิคิ เป็นไงทำมั่งคะกับบทที่ 2
หลังจากที่ไอไม่ได้เข้ามาอัพเรื่องนี้มานานแสนนาน(?)
ก็ได้เข้ามาอัพแล้วล่ะค่ะ~ เนื่องจาก ขี้เกรียจอัพเรื่องสั้น(?) //โดนตรบ
ยังไงก็รักคนอ่านทุกคนค๊าาาา~ ><!