Shiroi yuki no princess เจ้าหญิงหิมะสีขาว

          หญิงสาวค่อยๆก้าวขาผ่านลำธารเล็กๆไป เธอหันมาซ้ายมาขวาเพื่อดูให้แน่ใจว่าไม่มีใครมาเห็นเธอในตอนนี้ เมื่อเธอดูจนแน่ใจแล้วว่าไม่มีใครอยู่แถวๆนี้เธอจึงรีบออกวิ่งให้เร็วที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้เพื่อออกห่างจากตัวปราสาทให้เร็วที่สุด ซึ่งเธอทำสำเร็จ

          หญิงสาววิ่งออกมาจากตัวปราสาทมาได้สักพักก็รู้ได้ทันทีว่าเธอออกห่างจากตัวปราสาทพ้นแล้ว เพราะไม่ว่าจะมองยังไงหรือจากทางไหนเธอก็มองไม่เห็นปราสาทของแม่มดใจร้ายนั้นเลยสักนิด ทำให้เธอโล่งอกขึ้นมาเล็กน้อย

          "ที่เหลือ...คือเราต้องหาที่พักที่ไกลจากตัวปราสาทมากกว่าสินะ..."

          ตึก...ตึก...ตึก

          เสียงฝีเท้าหนักๆของใครบางคนค่อยๆก้าวเข้ามาใกล้กับประตูบานใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ จนมาถึงหน้าประตูใหญ่หากแต่เขากลับหยุดชงักไม่เปิดประตูออก

          ก็อก...ก็อก...ก็อก

          เขาใช้นิ้วเรียวของเขาเคาะประตูเบาๆพอเป็นมรยาทก่อนจะผลักประตูบานใหญ่เข้ามาและเดินตามพรมสีแดงสดยาวไปจนถึงเก้าอี้ตัวใหญ่ที่ตอนนี้มีร่างของแม่มดใจร้ายนั่งอยู่

          "มีอะไรให้ข้ารับใช้หรือครับ?"

          ชายหนุ่มร่างใหญ่คนนั้นเอ่ยก่อยจะนั่งชันเข่าข้างหนึ่ง

          "เจ้าจงไปฆ่าผู้หญิงในรูปนี้ซะ!"

          แม่มดใจร้ายยื่นรูปที่มีภาพของหญิงสาวผมสีฟ้าอมเขียวยาวสลวย ใบหน้าสะสวยอยู่ในนั้น เขาเลิกคิ้วขึ้นอย่างไม่เข้าใจและสงสัยว่าทำไมราชินีอย่างแม่มดเกรียนศรีถึงต้องสั่งฆ่าเด็กหญิงสาวในรูปนี้ด้วย

          "ใยท่านจึงสั่งให้กระม่อมกำจัดหญิงผู้นี้กัน?"

          ชายหนุ่มผู้นั้นเอ่ยถามขึ้นทำให้ใบหน้าของแม่มดใจร้ายที่ถูกเติมแต่งด้วยเครื่องสำอางราคาแพงสวยขมวกคิ้วเข้าหากันอย่างไม่พอใจ

          "เจ้ายุ่งอะไรด้วย!?"

          "ข้าเป็นทหารรับจ้าง ถ้าท่านไม่บอกประสงค์ในการกำจัด ข้าก็มิอาจจะกำจัดหญิงผู้นี้ตามที่ท่านบรรชาได้"

          ชายหนุ่มเอ่ยพูดขึ้นด้วยท่าทางสงบราวกับว่าเขาไม่ได้หวาดกลัวต่ออำนาจของแม่มดเกรียนศรีเลยสักนิด

          "มากเรื่องนัก!"

          แม่มดเกรียนศรีเอ่ยพูดขึ้นอย่างไม่พอใจ

          "มันเป็นประเพณีที่ปฏิบัติสืบทอดกันมาเป็นเวลาช้านานพะยะค่ะ"

          ชายหนุ่มเอ่ยอธิบายกับแม่มดเกรียนศรีด้วยใบหน้าและน้ำเสียงที่เรียบนิ่ง แต่แม่มดเกรียนศรีจะรู้หรือไม่ว่าสิ่งที่ชายหนุ่มผู้นี้ได้เอ่ยพูดออกมาเป็นเรื่องโกหก?

          "มันเป็นตัวขัดขว้าง! ถ้ามันตายไปข้าก็จะได้เป็นผู้ดีที่งามเริ่ดที่สุดในปฐพีนี้ ฮะฮ่าๆ!"

          แม่มดกรียนศรีเอ่ยพูดจบก็หัวเราะออกมาอย่างสะใจด้วยตำแหน่งที่เขาจะได้มาต่อจากนี้หลังจากที่กำจัดเซี้ยนหนามอย่างสโนไวท์ไปได้

          "รับบรรชาพะยะค่ะ"

          ชายหนุ่มผู้นั้นเอ่ยจบก็ลุกขึ้นยืนและเดินออกจากห้องโถงใหญ่โตนั้นไปในทันที ถ้าเขาจำไม่ผิดสโนไวท์ยังคงอยู่ในปราสาทแห่งนี้ แบบนี้เขาคงจะหาตัวเธอได้ไม่ยาก... ในระหว่างที่เขากำลังเดินตามหาสโนไวท์ในปราสาทความคิดในแง่ลบต่อแม่มดเกรียนศรีก็ผุดขึ้นมาเป็นระยะๆ

          โรภมากเสียจริง... ทั้งๆที่ก็มีสมบัติมากมายมหาสารแท้ๆ ไปทำศัลยกรรมที่เกาหลีก็ได้นิ

          จะฆ่าสาวสวยๆไปทำไมก็ไม่รู้... เดี๋ยวนี้กระเทยสวยกว่าผู้หญิงมากโข จนชายอย่างเราดูไม่ออกแล้ว

          เขาคิดอย่างหัวเสียกับหัวสั่งของแม่มดเกรียนศรี

          "รอให้ข้ามีเงินก่อนเถอะ เดี๋ยวจะไปทำมั่ง เอ้ย! ไม่ใช่ล่ะ คิดอะไรของเราเนี่ย!? ไปๆ ไปหาสโนไวท์!!"

          ชายหนุ่มเอ่ยพูดเสียงดังก่อนจะออกวิ่งไปนอกปราสาทเพื่อตามหาสโนไวท์ แต่ทว่า...

          ตุบ!!

          เขากลับลื่นผ้าชุบน้ำที่ถูกวางไว้ตรงพื้นล้มเสียนี่

          โอ๊ย... เจ็บชะมัด หมดกันภาพพจน์ความหล่อเรา

S h i r o i y u k i n o p r i n c e s s

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

คิคิคิ เป็นไงทำมั่งคะกับบทที่ 2

หลังจากที่ไอไม่ได้เข้ามาอัพเรื่องนี้มานานแสนนาน(?)

ก็ได้เข้ามาอัพแล้วล่ะค่ะ~ เนื่องจาก ขี้เกรียจอัพเรื่องสั้น(?) //โดนตรบ

ยังไงก็รักคนอ่านทุกคนค๊าาาา~ ><!