Higher Classes <ขโมยหัวใจนายรุ่นพี่>

9.6

วันที่ 26 มิถุนายน พ.ศ. 2558 เวลา 22.07 น.

  49 chapter
  24 วิจารณ์
  49.84K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 มีนาคม พ.ศ. 2559 00.16 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

38) หึ!! อย่าใจอ่อนแล้วกัน 1000%

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 เดินออกมาไกลพอรึยังนะ ไกลพอที่จะไม่เห็นภาพพวกนั้นรึยังไกลพอที่จะทำให้ใจหายปวดรึยัง ไกลพอที่จะยิ้มได้รึยัง 

 

ตั้งแต่เดินออกมาจากภาพกรีดใจนั้นเมเบลก็เช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าลวกๆแล้วเดินออกไปเรื่อยเปื่อย ไม่สนจุดหมายปลายทางเพราะยังไงเดี๋ยวโบกรถก็กลับได้ละ เก่งอยู่แล้ว .แต่ทำไมเรื่องึวามรักเราไม่เก่งเลยว่ะ หึ้ย!  แต่ตอนนี้ไม่รู้สิ หรือว่ามันคงไม่มีอะไรก็ได้มั้ง .มั้ง? กอดกัน มั้ง? ลูบหลัง มั้ง?

ปล่อยมือชั้นไปกอดหล่อน ดีมั้ง?!

 

เฮ้อ......คิดมากไปมั้ยเรา.....

 

เมเบลกำลังนั่งอยูม้านั่งตรงไหนสักแห่ง ขอมอง5วิ เอิ่มมม....สวนสาธรณมั้ง...ชั่งมันแต่ตอนนี้หิวอ่ะ หาไรกินมั้ยเงินเยอะอยู่แล้ว กินคนเดียวได้สบายมาก 

 

"อ่า..นั่นไง ต๊อก " เมเบลหันรีหันขวาก่อนจะเจอร้านต๊อกเป็นซุ้มเล็กๆ ในความคิดเมเบลต๊อกที่เจอทุกที่ ก็เหมือนส้มตำที่เจอทุกที่เหมือนกัน คงจะใช้นะ 

 

หลังจากซื้อเสร็จเรียบร้อยเมเบล ก็มานั่งที่ม้านั่งตัวเดิมพร้อมกล่องต๊อกไซส์พอดี วางข้างตัวมือก็จิ้มเข้าปาก อีกมือก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาปลดล๊อคหน้าจอ เข้าแอปพลิเคชั่นสีฟ้าชื่อดัง เลื่อนดูฟีดข่าวนู้นนี่ ทำเหมือนมีอารมณ์ดีมากงั้นแหละ  ก่อนจะมีข้อความบางอย่างเด้งเข้ามาในรูปบุคลคล  นิ้วเรียวกดจิ้มลลไปก่อนจะพบเป็น ชื่อของคนที่หมั่นหน้าพอดี 

 

'Jaemin min '

 

 

 

ต้องการเป็นเพื่อนงั้นหรอ เก่งหนิขอเป็นเพื่อนกับแฟนชั้นกอดแฟนชั้น ปึ้ป ก็แอ้ดมาเลยนะ ตบตี* รัวๆดิว่ะ เอาเซ้ รับอยู่แล้ว 

 

เมื่อกดรับเสร็จเมเบลกดเข้าดูทามไลน์อีกคนทันที ส่องหน่อยซิ้ 

 

 

Jaemin min >  Park HANBYEOL

 

ขอบคุณนะค่ะ  จะทำให้ดีที่สุด♡

 

ถูกใจ • แสดงความคิดเห็น • แชร์ 

 

โอ้ยยยยย ดีจริงๆเลยโว้ยยยยยยยยยย หยาบๆนะ กูอยากวารก์...อ้ากกกกกกก ไอบ้าเอ้ย .ติดแท๊กๆ .จะทำอะไร ทวงคืนงั้นหรอ ฝัน ชั้นไม่ยอมหรอกนะไม่ว่าเธอตะมาไม้ไหน แต่เอาจริงๆโตแล้วก็ควรจะยอมรับความจริง ไม่หน้าด้านมาทำอะไรงี้ป้ะ 

 

 

 

เมเบลกดออกจากเฟสบุ๊คด้วยใบหน้าเบื่อหน่ายก่อนข้อความจะเด้งรัวๆจากแอปไลน์ต้องสืบป้ะว่าใคร 

 

 

P.HBY : เมเบลอยู่ไหน 

 

 

ยังมีหน้ามาถามนะ 

 

P .HBY :  พี่เป็นห่วงนะ โทรก็ไม่รับเลย รับสายหน่อย 

 

 

P. HBY : ทำไมเดินออกมาก่อนอย่างงั้น ถ้าเมเบลเป็นงี้เราคงคุย

กันไม่ได้นะ 

 

และอีกบลาาาาๆๆๆๆๆ

 

สรุปชั้น ผิด ดีมาก อ่ะ โทรมาพอดี 

 

 

"ค่ะ ว่าไง"

 

 

(ทำไมไม่รับสายครับ)

 

 

"ไม่ได้ยินค่ะ เบลเปิดสั่นพอดีอยู่ในกระเป๋า นร."

 

ซะเมื่อไหร่ แบร่....

 

 

(แล้วนี่เราอยู่ไหน พี่เป็นห่วงนะ เดินออกไปตอนไหนไม่บอกพี่ล่ะครับ)

 

ตอนที่ปล่อยมือชั้นนั้นแหละ 

 

 

"เดี๋ยวกลับแล้ว เจอกันนะพี่บยอล" 

 

เมเบลเลี่ยงตอลคำถาม แล้ววางสายทันที ใครจะอยากมำตัวให้ตัวเองดูงี่เง้ากัน 

.

.

.

.

..

.

.

.

.

ฮันบยอลร้อนใจไม่น้อย ทึ่พอฟลังจากกอดปลอบเเจมินเสร็จหันมาก็ไม่เตอเมเบลซะแล้ว ตนรีบบอกชาแตมินก่อนจะสิ่งตามหาเมเบลไปทั่วก็ไม่เจอโทรก็ไม่รับข้อความอ่านไม่ตอบความกลัวกังสลเริ่มเกาะกินใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นแต่ทันทีที่ เมเบลกดรับสายก็ทให้หายใจคล่องคอ จะบอกว่าถ้าเมเบลจะโกรธก็พร้อมน้อมรับ เพราะเรื่อนี้ตนผิดจริงๆที่ทำ อะไรโดยไม่คิด มีอย่างที่ไหนปล่อยมือจากคนรักมากอดปลอบอดีตนี่นะบ้าไปแล้ว แต่ตะบ้ากว่านั้นอีกถ้า ทำไมตอนปลอบเธอ ใจมันต้องรวนๆโหวงๆ ผมไม่เข้าใจทำไมต้องรู้สึกอย่างงี้..

 

ขอร้องขอให้ผมควบคุมมันได้...

 

 

ผมไม่อยากทำให้น้องเจ้าหญิงเสียน้ำตา ถ้าผมจะ ต้องกลายเป็นคนโลเล เหมือนที่กำลังกลัวตอนนี้

 

 

 

 

 

 

 ++++++50%+++++++

 

 

 

 

 

เสียงฝีเท้าย่างเข้ามาในบ้าน ทำเอาผมดีดตัวลุกจากโซฟาแล้วหันไปมองพร้อมกับมือที่กำโทรศัพท์ไว้ตอนนี้ผมเป็นห่วงน้องมากจริงๆ แต่ถ้าถามว่าทำไมไม่ออกไปตามผมออกไปมาแล้วครับแต่ไม่เจอ เลนกลับมาที่บ้านก็คิดว่าเค้าจะกลับมา แต่เปล่าไม่มีใครทั้งบ้านมีแค่ผม ผมยอมรับนะว่าที่ผมทำเมื่อเย็นมันแย่และผิด ผมพูดตรงๆเลย ผมลืมตัวที่ปล่อยมือเมเบล นั่นน่าจะเป็นเหตุที่ทำให้เมเบลเดินออกมา แล้วก็อีกอย่างที่สาเหตุหลักเลยคือ ผมกอดแจมิน เมเบลคิดมากกังวลผมรู้ .ผมเลยพยายามจะเจอหน้าเพื่อบอกเล่าทุกอย่างให้เมเบลรู้ว่าผมไม่ได้มีความลับอะไร แต่ผมขอเว้นไออาการใจป่วงๆได้มั้ยครับผมอยากจะจัดการกับมันเอง 

 

แต่สุดท้ายคนที่ว่าเมเบลแต่กลับเป็นไอน้องชายตัวดี กับแฟนสาวอลิซ เดินเข้ามาเหมือนเถียงอะไรกันซักอย่างแต่ผมว่ามันดูน่ารักดีนะ 

 

"อ้าว....ฮยองกลับมาแล้วหรอครับ"โฮวอนยุติการเถียงกับอลิซเรื่องว่าไอศกรีมรสชาติไหนอร่อยที่กินเมื่อครู่มาทักทายพี่ชายก่อน 

 

"อืม.."ฮันบยอลส่งเสียงอืมนิ่งๆ

 

"เอ้อ...แล้ววันนี้เป็นไงบ้างฮะ แต่ผมว่านะชนะอยู่แล้วใช่มั้ยล้ะ" 

 

"ใช่.."ตอบสั้นอีกและเอ้ะ...พี่ผมนี่ยังไงถ้าไม่ใช่เมเบลจะคุยเกินหนึ่งคำไม่ได้ใช่มั้ย 

 

"คุณๆ แล้วไอเบลอ่ะ อยู่ไหนหรอ"เป็นอลิซบ้างที่เอ่ยถามเมื่อสอดส่องมองหาเพื่อนก็ไม่เจอแถมรองเท้าก็ไม่มี

 

"ยังไม่กลับน่ะ.." เหย!!! พี่ผม พูดกับยัยเซ่อมากกว่าผมอีก 

 

"ทำไมล่ะ ทะเลาะกันอ๋อ!" อลิซทำเสียงดังคิ้วขมวดเมื่อคิดว่าสองคนนี้ทะเลาะกัน 

 

"นี่! จะเสียงดังทำไม พี่ชั้นก็ยืนใกล้แค่เนี่ย" โฮวอนเอ่ยกวนอลิซให้ลดเสียง อลิซหันไปถลึงตาใส่เหมือนน่ากลัว

 

"เปล่า แต่จะอะไรก็ช่าง เดี๋ยวชั้นจัดการเอง" ฮันบยอลเอ่ยตัดบททำหน้านิ่งๆเดินผ่านน้องชายและอลิซไป ก่อนเดินผ่านก็ยีหัวโฮวอนไปที 

 

"เป็นไง ยุ่งงง ไม่เข้าท่า" โฮวอนไม่วายกวนประสาทอลิซ เลยโดนอลิซเอาศอกทุ้งสีข้างไปที 

 

"หึ้ย!  นายนี่นะ กวนชั้นได้ทุกวันเลย!!",อลิซว่าเสียงไม่พอใจเดินปึงปังขึ้นห้องไป โฮวอนได้แต่ยกนิ้มพอใจที่แหย่ให้แฟนทำหน้ามู่ทู้แบบที่ชอบสมใจ 

 

ถึงจะคบกันก็ใช่ว่าจะหวานหยดนะครับ ผมอ่ะคู่รัก คู่เกรียน

 

 

 

 

ฮันบยอลยืนกอดอกพิงกำแพงหน้าประตูใน รอการกลับมาของเด็กดื้อ ที่ป่านนี้ไม่รู้ทำไมไม่กลับ พอโทรไปคราวนี้ก็ปิดเครื่องซะแล้ว .ฮันบยอลยืนรอได้สิบนาทีเห็นจะได้ความอดทนจึงหมด ตั้งท่าสวมรองเท้ากำลังเปิดประตูออก แต่กลับมีคนจะด้านนอกเปิดเข้ามาเสียก่อน 

 

"จะไปไหนค่ะ.." เมเบลเอ่ยถามเสียงเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เมื่อเปิดประตูเข้ามาก็เจอฮันบยอลตั้งท่าจะออกข้างนอก 

 

"เราไปไหนมา หืม... พี่เป็นห่วงแทบแย่" ฮันบยอลเอ่ยเสียงทุ้มนุ่ม พร้อมเดินไปจับศรีษะกลมโยกไปมา 

 

"ไปสวนสาธรณะมา แต่ไม่รู้หรอกว่าที่ไหน เพราะตอนเดินออกมาเบลบอกมองไม่เห็นอะไรเลย.......เพราะภาพที่พี่กอดกับเค้ามันบาดตาบาดใจไปหมดแล้ว" เมเบลทนไม่ไหวว่าจะไม่งี่เง่าก็ไม่ได้เมื่อได้รับความอดอุ่นแบบนี้จึงต้องบอกออกไปให้หมอเดี๋ยวพี่เค้าจะหาว่าเราไม่รู้สึก 

 

น้ำเสียงน้อยใจปนตัดพ้อทำเอาคนฟังใจเสีย ฮันบยอลรวบตัวเมเบลเข้ามากอดแน่นกดศรีษะกลมให้ซบลงตรงไหล่แกร่งของตนพร้องลูบหัวปลอบประโลม 

 

"คนดีของพี่.....ขอโทษได้มั้ย ขอโทษนะครับ" ฮันบยอลเอ่ยเสียงนุ่มแต่ฟังดูจริงใจ พร้อมกดจูบลงยมยาวหอมของเมเบลอย่างรักใคร่ 

 

เมเบลพยักหน้าหงึกหงักว่าให้อภัย แค่เค้าอ่อนโยนเราก็ใจอ่อนนี่แหละเมเบล 

 

"แจมินเธอแค่ขอโอกาสเป็นเพื่อนกับพี่เท่านั้น พี่คิดว่าถ้าแค่เพื่อนพี่ก็ให้เธอได้ เราโอเครรึเปล่าครับ"

 

"แต่......พี่บยอลจะไม่หวั่นไหวใช่มั้ยค่ะ"เมเบลเอ่ยถามด้วยใจที่วูบโหวงแปลกๆ น้ำเสียงสั่นๆ พยายามจะไม่ร้องไห้ กลั้นเอาไว้ มันก็ยังปริ่มๆ มือบางเช็ดมันอย่างรวดเร็ว

 

"เมเบล แค่เชื่อว่าพี่รักเมเบลก็พอแล้ว รักคนเดียวไงครับ" ทำไมผมไม่ตอบเมเบลล่ะ เค้าจะคิดมากมั้ย

 

"........" เมเบลนิ่งไม่ตอบอะไร ทำไม.....พี่เค้าไม่ตอบเรา ทำไม หรือเราคิดมากไปอีกแล้วหรอ เรา....ก็แค่กลัว เมเบลคิดว่าไม่อยากจะทำให้ฮันบยอลคิดมากเกินไปว่าตนจะคิดอะไรนักหนาจึงเอ่ยตอบ

 

"เมเบล...ทำไมเงียบครับ"ผมเองก็ใจหวิวๆนะที่เมเบลเงียบแบบนี้

 

"ก็ไม่ได้เงียบนะ แค่คิดอะไรเฉยๆ แค่คิดว่า ถ้าคุณแจมินเค้ามาทวงพี่คือเบลจะทำยังไงดีเมเบลเปลี่ยนเป็นพูดเสียงเจื้อยแจ้วพร้อมผละออกจากอ้อมกอดแล้วส่งนิ้มทะเล้นให้ฮันบยอล

 

"ทวงคืนก็ไม่กลับหรอกครับ มีเด็กแสบอยู่ทั้งคน" ฮันบยอลว่ายีผมเมเบล จนได้เสียงงุ้งงิ้งตอบกลับมา 

 

"สรุปเรื่องนี้เคลียแล้วนะครับ..."ต้องเอาให้จบครับ แต่จะว่าไปถ้าเธอมาทวงหรืออะไรผมคงไม่ไปไหนหรอกครับ ไออาการพวกนั้นมันคงเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบแหละครับ

 

"เคลียค่ะ....แต่จะบอกเลยนะว่าพี่ห้ามให้เธอโดนตัวพี่บ่อยๆนะ เบลไม่ชอบ เบลขี้หวงมากนะจะบอกให้!" เมเบลพูดน้ำเสียงเอาเรื่องพร้อมทำปากยื่นๆจนฮันบยอลต้อนยื่นนิ้วมาคีบปากเล่น 

 

"ครับ พี่จะทำตามที่เด็กแสบบอกทุกอย่าง จะไม่ขัดคำสั่ง" ฮันบยอลว่ายิ้มๆ 

 

"ดีมาก ค่อยน่ารักหน่อย" เมเบลก็เอาบ้างยื่นมือไปโยกจมูกโด่งเล่นอย่างน่ารัก จะเชื่อทุกอย่างที่พี่บอก..

 

"แล้วรักมั้ยครับ.."ฮันบยอลเอ่ยถาม

 

 

 

จุ้บ~~~

 

 

เมเบลไม่ตอบคำถามแต่กับกดจูบเร็วๆไแบนแก้มฮันบยอลแล้ววิ่งหนีขึ้นข้างบนไปด้งยใบหน้าแดงก่ำ ทิ้งให้คนถูกหอมแก้มยืนเอามือลูบๆแล้งยกยิ้มอย่างสุขใจ 

 

 

ขอให้เรารักกันอย่างงี้อย่ามีอุปสรรคอะไรที่จะมาทำให้เธอต้องเสียน้ำตาเลย เพราะน้ำตาเธอก็เปรียบเสมือนน้ำกรดที่พร้อมจะราดบนใจให้พี่เจ็บปวดได้พี่ทุกเมื่อ 

 

 

♢♢♢♢♢♢♢♢♢♢♢♢♢♢♢

TALK: MERRY CHRISTMAS. ค่ะทุกคน 

ขอให้ติดตามกันไปจนจบนะตัวเอง

รักคนอ่านทุกคนเลยค่ะ 

#บรัยสสส

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา