Higher Classes <ขโมยหัวใจนายรุ่นพี่>
9.6
เขียนโดย นามเอ๋อๆนิยายอึนๆ
วันที่ 26 มิถุนายน พ.ศ. 2558 เวลา 22.07 น.
49 chapter
24 วิจารณ์
48.68K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 25 มีนาคม พ.ศ. 2559 00.16 น. โดย เจ้าของนิยาย
24) คบกันแล้ว...แล้วคำว่ารักล่ะ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความอลิซที่กึ่งเดินกึ่งวิ่งออกมาจากห้องเรียนด้วยความรู้สึกหลากหลาย
เสียใจ ที่เค้ามองเราเป็นคนร้ายกาจที่เค้าเกลียดเราจริงๆ
ดีใจ ที่ได้พูดเรื่องที่ติดในใจออกไป
เจ็บใจ ที่เค้าไม่เชื่อเราเอาแต่เชื่อคนที่ตีสองหน้า
ปวดใจ ที่เรื่องมันจบไม่สวยแบบนี้
อลิซไม่อยากร้องไห้ต่อหน้านาบีที่มองตนด้วยสายตากดขี่และเหยียดหยามขณะที่ตนกำลังบอกความในใจกับโฮวอน
อลิซจะไม่อ่อนแอไม่อยากอ่อนแอ ไม่อยากเสียน้ำตาแม้ว่าข้างในจะเจ็บปวดและทรมานแค่ไหน แม้ว่าจะรู้เจ็บจุกจนยืนแทบยืนไม่อยู่กับสายตาที่เกลียดชันและหมดความเชื่อใจของเค้า อลิซไม่อยากเลย...ไม่อยากให้เรื่องมันแย่ขนาดนี้ มันแย่โดยที่ตนไม่ได้แก้ไขอะไร
อลิซซุดตัวลงนั่งพิงกำแพงห้องน้ำ ชันเข่าขึ้นมาแล้วเอาหน้าซุกลงที่เข่าอย่างเจ็บปวด แต่ไม่แม้แต่จะมีน้ำตาที่ไหลออกมามีเพียงเสียงร้องไห้ที่มันดังในใจเท่านั้น
เมเบลกับคอปเตอร์ที่วิ่งตามออกมาวิ่งถลาเข้ามาในห้องน้ำหญิงทันที ก่อนคอปเตอร์จะรู้ตัวว่าอยู่ในห้องน้ำหญิงก็เจอสายตาคาดโทษของเมเบลซะเเล้วตัวเองเลยเนรเทษตัวเองออกนอกห้องน้ำไป...
คอปเตอร์รู้สึกสงสารอลิซจับใจแม้ตนจะชอบอลิซแต่ถ้าอลิซให้แค่เพื่อนตนก็ยินดีที่จะอยู่เพียงแค่นั้น แต่ตนรู้สึกไม่ชอบใจสักนิดที่โฮวอนไม่ฟังที่อลิซพูดฟังแต่ยัยผญ.ร้ายกาจคนนั้น ....
"อลิซ.."เมเบลเอ่ยเรียกพลางนั่งคุกเข่าตรงหน้าแล้วเอามือตัวเองจับเงยหน้าเพื่อนขึ้นมาแล้วให้ซบลงที่ไหล่ตัวเอง
"ช...ชั้นไม่เป็นไร"อลิซเอ่ยเสียงสั่น
เมเบลรู้ดีว่าอลิซเป็นคนที่ร้องไห้ยากมากๆคนนึง แต่ถ้าเกิดเรื่องมันเกินจะทนจริงๆอลิซเลือกที่จะหนีออกมาอยู่คนเดียวแล้วนั่งซุกหน้าตัวเองแบบนี้ แม้จะไม่มีน้ำตาแต่เมเบลรู้ดีว่าเพื่อนตัวเองร้องไห้ในใจไปซะแล้ว เอาเข้าจริงอลิซแค่ต้องการคนเดียวที่เข้าใจและคอยปลอบตัวเอง แต่มันแทบไม่มี เพราะอลิซแทบไม่เคยร้องไห้ แต่เมเบลก็รู้เรื่องนี้มาจากมี๊ของอลิซนั่นเอง
เรื่องนี้คงหนักหนามากสินะ...ชั้นจะปลอบแกเอง
"ร้องสิอลิซ....อย่าเก็บไว้เลย ร้องไห้ชั้นเห็นคนเดียวพอ"เมเบลว่า แล้วลูบหลังปลอบประโลมอลิซ
"ไม่....ชั้นไม่..อยากขี้แงเหมือนแก...ฮึกกก" อลิซที่กัดปากตัวเองเพื่อกลั้นเสียงสะอื้น แต่เพียงแค่เพื่อนรักพูดแค่นี้เสียงก็หลุดเสียแล้ว
"ฮ่าๆๆ...แกเนี่ยนะ คนเราน่ะไม่ได้เข้มแข็งเสมอไปนะ อ่อนแอบ้างก็ได้ ยิ่งเรื่องความรักน่ะ ไม่มีใครเข้มแข็มอดทนได้หรอกนะอลิซ"เมเบลว่าขำแต่ก็พูดด้วยน้ำเสียงปลอบโยนเพื่อนตัวเอง
"......" ไม่มีเสียงสั่นมีเพียงแต่ไหล่บางที่สั่นน้อยๆ สัมผัสชื้นๆที่หัวไหล่ทำให้เมเบลรู้ว่าเพื่อนตัวเองนั่นร้องไห้ออกมาแล้ว ไม่มีเสียงฮือ หรือ เสียงสะอื้น
ทำนบน้ำตาที่อลิซพยายามข่มไว้มันได้ไหลนองเต็มของตาสวยของตัวเองแล้วเพียงเพราะคำพูดของเมเบล
เมเบลนั่งปลอบอลิซอยู่พักนึงก่อนที่อลิซเริ่มดีขึ้นแล้วปละหน้าออกจากไหล่เมเบลแล้วเช็ดหน้าอย่างลวกๆ
"ร้องไห้จนได้..."อลิซว่าเสียงเศร้า
"ขี้แง นิดหน่อยไม่เป็นไรหรอกน่า"เมเบลว่าพลางส่งยิ้มละมุนให้เพื่อน
"ชั้นจะไม่อ่อนแอหรอกนะ เดี๋ยวนาบีมันจะได้ใจ"
"อืม ดีแล้วล่ะ"
"ส่วนเรื่องนั่นชั้นตัดสินใจแล้ว..."อลิซว่าเสียงหนักแน่นเล่นเอาเมเบลงงที่อลิซเปลี่ยนอารมณ์เร็วเกิน
"เรื่องไหน."
"เดี๋ยวแกก็จะรู้...แฮร่ แต่เรื่องชั้นจบไม่สวยเหมือนแกนะ" อลิซว่าพลางลุกยืนแล้วเดินไปที่อ่างล้างหน้า
"ใครจะรู้ ยิ่งนาบีแม่ง พูดอะไรไม่รู้ เจ้าของๆ อะไรเนี่ยแหละ"เมเบลลุกยืนบ้าง พลางกอดอกขมวดคิ้ว
"อย่าไปใส่ใจคำพูดมันเลย.."
อลิซจัดแจงเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดวอร์มดีที่ในล๊อคเกอร์มีพอดี
"ชั้นพร้อมแล้วเว้ย.."อลิซว่าเสียงดังก่อนจะเดินหอบเสื้อผ้าที่เพื่อนไปตู้ล๊อคเกอร์ที่มีเมเบลกับคอปเตอร์เดินตามมาด้วย
"อ้าว ไอเตอร์ยังไม่ไปอีกหรอ" เมเบลเอ่ยถาม
"จะกลับได้ไง เพื่อนอยู่นี่หมด .อลิซโอเครนะ" ประโยคแรกตอบเมเบลก่อนประโยคหลังจะถามอลิซ
"อื้อ...โอเครดิ ชั้นน่ะเข้มแข็งจะตายไป" อลิซว่าพลางฉีกยิ้มแล้วทำท่าโอเคร
แล้วไอคนที่ร้องไห้ในห้องน้ำนี่ใครว่ะะะะ!!!!
.
.
.
.
.
หลังจากที่อลิซจัดแจงเก็บเสื้อผ้าเข้าล๊อคเกอร์เสร็จ ก็บอกไล่ให้เพื่อนรักทั้งสองกลับไปเรียนได้แล้ว แล้วยิ่งเป็น นร. ทุนมาทำงี้ได้ไง ทันที่อลิซก้าวเข้าห้องก็ขออนุญาติอาจารย์เข้าห้องอาจารย์ไม่พูดอะไรเพียงแต่พยักหน้ารับ ทันทีอลิซที่เดินเข้าโต๊หลังห้องเพื่อจะนั่งที่ของตนก็เจอสายตาเยาะเย้ยของนาบีซึ่งตนทำเพียงปรายตามองแล้วก็ลงนั่งที่เดิม
'ไม่ต้องกลัวว่าเรื่องจะถึงหู ผอ. เพราะเราปิดให้อย่างดี อยากรู้มั้ยเพราะอะไร.........เพราะกูกับมึงต้องมีเรื่องกันอีกเยอะ แต่เอ้...หรือนี่จะเป็นครั้งสุดท้ายนะ เพราะจากดูที่สารภาพรักไปแล้วๆพี่โฮวอนไม่มองไม่ตอบก็คงพอเข้าใจแล้วสินะ....'
โพสอิทของนาบีถูกแปะอยู่ที่โต๊อลิซ อลิซหยิบกระดาษแผ่นนั้นขึ้นมาขยำแล้วขว้างใส่หัวนาบีอย่างไม่สนใจสิ่งรอบข้าง
นาบีทำเพียวหันมาสแยะยิ้มให้แล้วก็ยักไหล่ก่อนจะทำทีเป็นหันไแตั้วใจเรียนต่อ
จากอารมณ์ที่เริ่มดรอปลงกลับปะทุขึ้นมาอีกครั้ง อลิซลุกขึ้นยืนจนถูกอาจารย์ส่งสายตาดุดันมาแล้วบอกให้นั่งลง อลิซดื้อดึงก่อนจะถูกเพื่อนข้างๆดึงแขนให้นั่งลง
"ใจเย็นๆนะเธอ เรารู้ว่าเรื่องนี้เป็นมายังไง ตอนนี้เรียนก่อนเถอะ อีกอย่างเธอเป็น นร.ทุนนะ ทำอะไรก็ใจเย็นๆ" เสียงของเพื่อน ผญ.ข้างๆ เอ่ยเตือนสตือลิซฮึดฮัดอย่างหงุดหงิดแล้วพยายามเอาจิตใจให้จดจ่อกับการเรียนตรงหน้าแต่ไม่เลย สมองและจิตใจกับนึกถึงแต่ใครคนนึง.....อลิซสบัดหัวไล่ความคิด...ก่อนจะเอาหน้าไถโต๊ะอย่างปรงๆ
.
.
.
.
.
.
.
โฮวอนที่ก็ไม่มีสมาธิเรียนเช่นกันก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่รู้อย่างเดียวว่าคำพูดใครคนนึงกลับลอยมาในหัวตลอด
'ชั้นว่าชั้นชอบนาย..'
'รักเลยล่ะ..'
'ถ้าฟังแล้วเข้าใจแล้วก็ปล่อยให้มันผ่านไป..'
'คำพูดจากคนร้ายๆเลวๆอย่างชั้น...'
คำพูดมันมาเป็นท่อน จนโฮสอนเริ่มปวดหัวจึงเอามือทึ้งหัวตัวเองอย่างหงุดหงิด ไม่เข้าใจว่าตัวเองเป็นอะไร....
"เชี้ยเอ้ยย"โฮวอนเหวอย่างหงุดหวิด ยิ่งนึกถึงน้ำเสียงตัดพ้อของอีกคนมันทำให้ใจวูวโหวงแปลกๆ
"เห้ย!!....โฮวอนเป็นไรมึง"จีโฮเอ่ยถามเพื่อนตัวเอง
"เหอะ! กูไม่เป็นไร "หันไปพูดเสียงไม่สบอารมณ์ใส่เพื่อนก่อนจะยกมือบอกว่าตัวเองไม่เป็นไร
"เออดี....กูก็นึกว่าต้องส่งเพื่อนตัวเองเข้า ร.พ บาลบ้าซะแล้วเห็นทำร้ายตัวเอง" จีโฮว่าติดตลก
"สัส! ตลกมั้ง" โฮวอนถลึงตาใส่ก่อนใส่ก่อนจะฟุบหน้าลงกับโต๊ะทันที ยังไงกูก็สอบผ่านไม่สน
.
.
.
.
.
.
.
ช่วงเวลากลับบ้าน
-ย้อนไปตอนเที่ยง-
หลังจากตอนเที่ยงทีาอลิซต้องไปนั่งกินข้าวกับจีโฮทั้งๆที่ไม่มีอารมณ์กินเลยสักนิด แต่โชคดีที่ยังมีคอปเตอร์มาด้วยทำให้จีโฮไม่ค่อยหยอดตนเท่าไหร่แต่ก็ไม่วายจะกำชับว่าเย็นนี้จะต้องมีคำตอบให้ตนแล้วตอนเย็นก็จะมารับอีก
ส่วนเมเบลก็มีฮันบยอลมารับไปกินข้าวตอนแรกทำท่าจะไม่ไปเพราะเป็นห่วงเพื่อนแต่อลิซก็ไล่ให้ไปพร้อมบอกว่าไม่เป็นไรแถมมีคอปเตอร์อีกไม่ต้องห่วง พอเดินกันสองคนฮันบยอลจึงถามกับอลิซว่ามีปัญหาอะไรกันรึเปล่า ตอนแรกเมเบลทำท่าอึกอักจนฮันบยอลต้องถามซ้ำอีกครั้ง เมเบลจึงเล่าให้ฟังจนหมด ฮันบยอลมีสีหน้าตกใจหลังจากที่ได้ฟังเรื่องราวทั้งหมด ทำท่าทางเหมือนไม่เชื่อจนเมเบลต้องถามว่าไม่เชื่อที่ตนเล่างั้นหรอ แล้วทำท่างอนๆ จนฮันบยอลต้องรีบง้อยกใหญ่ที่เด็กน้อยของตนนั่นงอนซะแล้ว
ทุกคนคงสงสัยสินะว่าทำไมจองเบไม่มา ฮ่าๆๆๆ ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกันแต่ดีแล้วล่ะที่ไม่มา
"อลิซให้ชั้นกลับด้วยมั้ย.."เมเบลเดินออกจากห้องมาหาเพื่อนทันที
"ไม่ต้องๆ ...ไม่เป็นไร คืองี้...ช"
"อลิซซซซ" เสียงของจีโฮตะโกนมาแต่ไกล่
"นี่ไงที่จะบอก..."อลิซบอกเสีนงเบา
"ไปกลับบ้านกันดีกว่า...แล้วก็..."
"ค่ะ...ไปก่อนนะเเล้วเจอกัน"อลิซเอ่ยตัดประโยคจีโฮก่อนจะหันไปโบกมือลาเพื่อน เมเบลพยักหน้าเข้าใจ แล้วทั้งคู่ก็เดินไป
.
.
.
.
.
.
.
.
"ว่าไงเราจะตอบพี่...ได้ยังครับหืม" จีโฮที่เริ่มตื่นเต้นจึงเอ่ยถามขณะมาหยุดอยู่หน้าตึกตัวเอง ที่ตอนนี้เพื่อนๆตนเริ่มลงมาแล้ว
"......."อลิซส่งยิ้มแหย๋ๆให้ก่อนจะกรอกตาเม้มริมฝีปากอย่างใช้ความคิด
ลองดูคงไม่เป็นไรมั้ง......ใช่มั้ย....เราจะได้ลืมได้ด้วย
เพราะคนที่เรารักเค้าดันเกลียดเราไปแล้ว ขืนชอบต่อเค้าจะยิ่งเกลียดเรามากไปอีก แม้ทั้งใจจะมีแต่โฮวอนก็ตอบเถอะ แต่ถ้าลองคบกับจีโฮเราจะลืมได้ใช่มั้ย เราจะรักพี่จีโฮได้ใช่มั้ย
"เห...อย่าบอกนะว่ายังไม่มีคำตอบ" จีโฮว่าพลางทำหน้าหงอยๆ
"ลองดูสิค่ะ.."อลิซตอบ จีโฮยิ้มกว้างก่อนจะรีบคว้ามืออลิซมาจับอย่างดีใจสุดขีด
อารมณ์ของคนฟังกับคนตอบต่างกันอย่างสิ้นเชิง ในใจอลิซกับร้อนรุ่มปวดหนึบไปหมด
เมื่อตอบไปเหมือนจะพึ่งรู้ตัวว่าตัวเองกำลังจะอล่นกับความรู้สึกใครรึเปล่า ทั้งๆที่ตนไม่ได้รักหรือชอบจีโฮเลยสักนิด แต่ก็นั่นแหละ ตัดสินใจไปแล้ว
"จริงนะครับ...จริงนะอลิซ"จีโฮตอบอย่างตื่นเต้น
อลิซพยักหน้าพลางหลบสายตา
"โอ้ยอีห่า....อะไรว่ะมาจับมือถือแขนกันใน ร.ร "เสียงค่อนขอดของคยองโฮดังขึ้น
"เออ!! ให้เกียติสถานที่บ้างครับคุณ จีโฮ"ตามมาด้วยเสียงของจุนโฮ
"พวกมึงๆ.....อลิซยอมตกลงเป็นแฟนกูแล้วเว้ยยย เห้ยยยย"จีโฮรีบหันไปพูดให้เพื่อนทั้งสามฟังทันที
อลิซที่หันไปก็สบกับตาคมของคนที่มองมาด้วยสายตานิ่งๆมองกันก่อนที่อลิซจะเป็นคนหลาบสายตาไป
โฮวอนรู้สึกวูบโหวงในใจอีกแล้วววว ท้องมันโหวงๆด้วยอาการนี่คืออะไร....ไม่รู้ว่าเผลอแสดงสีหน้ายังไงออกไป
"โฮวอนไม่ดีกับกูอ๋อว่ะ....ทำหน้ายังไม่ได้ขี้งั้นแหละ"จีโฮเอ่ยมองหน้าโฮวอนก่อนจะหันไปมองคนรักหมาดๆ ที่ตอนนี้เอาแต่ก้มหน้ามองพื้น ทำไม่ดีใจหรือยิ้มแย้มแถมพูดน้อยอีกต่างหาก
โฮวอนมองไปที่มือของคนสองคนที่จับกันมันทำให้เค้าเริ่มหงุดหงิดอีกแล้ว แล้วจะไม่หงุดหงิดเท่าไหร่ ถ้าคนที่บอกว่ารักตนตอนเช้าตอนนี้กำลังไปเป็นแฟนคนอื่นเเล้ว แล้วยังทำหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีก ให้ตายสิ.......
'หึ!!! เธอมันร้ายจริงๆด้วย'
★★★★★★★★★★★
TALK : เอาแล้ว...อลิซคบจีโฮ
แล้วโฮวอนจะคู่ใครล่ะเนี่ย....ติดตามๆ
ตอนนี้สั้นมั้ย ไม่หรอกเนาะ
จองเบยังไม่มานะ ตอนหน้าค่ะ5555
มีเรื่องกันทุกวัน.....
ไปแล้วค่ะสวัสดีชาวไทย...
เสียใจ ที่เค้ามองเราเป็นคนร้ายกาจที่เค้าเกลียดเราจริงๆ
ดีใจ ที่ได้พูดเรื่องที่ติดในใจออกไป
เจ็บใจ ที่เค้าไม่เชื่อเราเอาแต่เชื่อคนที่ตีสองหน้า
ปวดใจ ที่เรื่องมันจบไม่สวยแบบนี้
อลิซไม่อยากร้องไห้ต่อหน้านาบีที่มองตนด้วยสายตากดขี่และเหยียดหยามขณะที่ตนกำลังบอกความในใจกับโฮวอน
อลิซจะไม่อ่อนแอไม่อยากอ่อนแอ ไม่อยากเสียน้ำตาแม้ว่าข้างในจะเจ็บปวดและทรมานแค่ไหน แม้ว่าจะรู้เจ็บจุกจนยืนแทบยืนไม่อยู่กับสายตาที่เกลียดชันและหมดความเชื่อใจของเค้า อลิซไม่อยากเลย...ไม่อยากให้เรื่องมันแย่ขนาดนี้ มันแย่โดยที่ตนไม่ได้แก้ไขอะไร
อลิซซุดตัวลงนั่งพิงกำแพงห้องน้ำ ชันเข่าขึ้นมาแล้วเอาหน้าซุกลงที่เข่าอย่างเจ็บปวด แต่ไม่แม้แต่จะมีน้ำตาที่ไหลออกมามีเพียงเสียงร้องไห้ที่มันดังในใจเท่านั้น
เมเบลกับคอปเตอร์ที่วิ่งตามออกมาวิ่งถลาเข้ามาในห้องน้ำหญิงทันที ก่อนคอปเตอร์จะรู้ตัวว่าอยู่ในห้องน้ำหญิงก็เจอสายตาคาดโทษของเมเบลซะเเล้วตัวเองเลยเนรเทษตัวเองออกนอกห้องน้ำไป...
คอปเตอร์รู้สึกสงสารอลิซจับใจแม้ตนจะชอบอลิซแต่ถ้าอลิซให้แค่เพื่อนตนก็ยินดีที่จะอยู่เพียงแค่นั้น แต่ตนรู้สึกไม่ชอบใจสักนิดที่โฮวอนไม่ฟังที่อลิซพูดฟังแต่ยัยผญ.ร้ายกาจคนนั้น ....
"อลิซ.."เมเบลเอ่ยเรียกพลางนั่งคุกเข่าตรงหน้าแล้วเอามือตัวเองจับเงยหน้าเพื่อนขึ้นมาแล้วให้ซบลงที่ไหล่ตัวเอง
"ช...ชั้นไม่เป็นไร"อลิซเอ่ยเสียงสั่น
เมเบลรู้ดีว่าอลิซเป็นคนที่ร้องไห้ยากมากๆคนนึง แต่ถ้าเกิดเรื่องมันเกินจะทนจริงๆอลิซเลือกที่จะหนีออกมาอยู่คนเดียวแล้วนั่งซุกหน้าตัวเองแบบนี้ แม้จะไม่มีน้ำตาแต่เมเบลรู้ดีว่าเพื่อนตัวเองร้องไห้ในใจไปซะแล้ว เอาเข้าจริงอลิซแค่ต้องการคนเดียวที่เข้าใจและคอยปลอบตัวเอง แต่มันแทบไม่มี เพราะอลิซแทบไม่เคยร้องไห้ แต่เมเบลก็รู้เรื่องนี้มาจากมี๊ของอลิซนั่นเอง
เรื่องนี้คงหนักหนามากสินะ...ชั้นจะปลอบแกเอง
"ร้องสิอลิซ....อย่าเก็บไว้เลย ร้องไห้ชั้นเห็นคนเดียวพอ"เมเบลว่า แล้วลูบหลังปลอบประโลมอลิซ
"ไม่....ชั้นไม่..อยากขี้แงเหมือนแก...ฮึกกก" อลิซที่กัดปากตัวเองเพื่อกลั้นเสียงสะอื้น แต่เพียงแค่เพื่อนรักพูดแค่นี้เสียงก็หลุดเสียแล้ว
"ฮ่าๆๆ...แกเนี่ยนะ คนเราน่ะไม่ได้เข้มแข็งเสมอไปนะ อ่อนแอบ้างก็ได้ ยิ่งเรื่องความรักน่ะ ไม่มีใครเข้มแข็มอดทนได้หรอกนะอลิซ"เมเบลว่าขำแต่ก็พูดด้วยน้ำเสียงปลอบโยนเพื่อนตัวเอง
"......" ไม่มีเสียงสั่นมีเพียงแต่ไหล่บางที่สั่นน้อยๆ สัมผัสชื้นๆที่หัวไหล่ทำให้เมเบลรู้ว่าเพื่อนตัวเองนั่นร้องไห้ออกมาแล้ว ไม่มีเสียงฮือ หรือ เสียงสะอื้น
ทำนบน้ำตาที่อลิซพยายามข่มไว้มันได้ไหลนองเต็มของตาสวยของตัวเองแล้วเพียงเพราะคำพูดของเมเบล
เมเบลนั่งปลอบอลิซอยู่พักนึงก่อนที่อลิซเริ่มดีขึ้นแล้วปละหน้าออกจากไหล่เมเบลแล้วเช็ดหน้าอย่างลวกๆ
"ร้องไห้จนได้..."อลิซว่าเสียงเศร้า
"ขี้แง นิดหน่อยไม่เป็นไรหรอกน่า"เมเบลว่าพลางส่งยิ้มละมุนให้เพื่อน
"ชั้นจะไม่อ่อนแอหรอกนะ เดี๋ยวนาบีมันจะได้ใจ"
"อืม ดีแล้วล่ะ"
"ส่วนเรื่องนั่นชั้นตัดสินใจแล้ว..."อลิซว่าเสียงหนักแน่นเล่นเอาเมเบลงงที่อลิซเปลี่ยนอารมณ์เร็วเกิน
"เรื่องไหน."
"เดี๋ยวแกก็จะรู้...แฮร่ แต่เรื่องชั้นจบไม่สวยเหมือนแกนะ" อลิซว่าพลางลุกยืนแล้วเดินไปที่อ่างล้างหน้า
"ใครจะรู้ ยิ่งนาบีแม่ง พูดอะไรไม่รู้ เจ้าของๆ อะไรเนี่ยแหละ"เมเบลลุกยืนบ้าง พลางกอดอกขมวดคิ้ว
"อย่าไปใส่ใจคำพูดมันเลย.."
อลิซจัดแจงเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดวอร์มดีที่ในล๊อคเกอร์มีพอดี
"ชั้นพร้อมแล้วเว้ย.."อลิซว่าเสียงดังก่อนจะเดินหอบเสื้อผ้าที่เพื่อนไปตู้ล๊อคเกอร์ที่มีเมเบลกับคอปเตอร์เดินตามมาด้วย
"อ้าว ไอเตอร์ยังไม่ไปอีกหรอ" เมเบลเอ่ยถาม
"จะกลับได้ไง เพื่อนอยู่นี่หมด .อลิซโอเครนะ" ประโยคแรกตอบเมเบลก่อนประโยคหลังจะถามอลิซ
"อื้อ...โอเครดิ ชั้นน่ะเข้มแข็งจะตายไป" อลิซว่าพลางฉีกยิ้มแล้วทำท่าโอเคร
แล้วไอคนที่ร้องไห้ในห้องน้ำนี่ใครว่ะะะะ!!!!
.
.
.
.
.
หลังจากที่อลิซจัดแจงเก็บเสื้อผ้าเข้าล๊อคเกอร์เสร็จ ก็บอกไล่ให้เพื่อนรักทั้งสองกลับไปเรียนได้แล้ว แล้วยิ่งเป็น นร. ทุนมาทำงี้ได้ไง ทันที่อลิซก้าวเข้าห้องก็ขออนุญาติอาจารย์เข้าห้องอาจารย์ไม่พูดอะไรเพียงแต่พยักหน้ารับ ทันทีอลิซที่เดินเข้าโต๊หลังห้องเพื่อจะนั่งที่ของตนก็เจอสายตาเยาะเย้ยของนาบีซึ่งตนทำเพียงปรายตามองแล้วก็ลงนั่งที่เดิม
'ไม่ต้องกลัวว่าเรื่องจะถึงหู ผอ. เพราะเราปิดให้อย่างดี อยากรู้มั้ยเพราะอะไร.........เพราะกูกับมึงต้องมีเรื่องกันอีกเยอะ แต่เอ้...หรือนี่จะเป็นครั้งสุดท้ายนะ เพราะจากดูที่สารภาพรักไปแล้วๆพี่โฮวอนไม่มองไม่ตอบก็คงพอเข้าใจแล้วสินะ....'
โพสอิทของนาบีถูกแปะอยู่ที่โต๊อลิซ อลิซหยิบกระดาษแผ่นนั้นขึ้นมาขยำแล้วขว้างใส่หัวนาบีอย่างไม่สนใจสิ่งรอบข้าง
นาบีทำเพียวหันมาสแยะยิ้มให้แล้วก็ยักไหล่ก่อนจะทำทีเป็นหันไแตั้วใจเรียนต่อ
จากอารมณ์ที่เริ่มดรอปลงกลับปะทุขึ้นมาอีกครั้ง อลิซลุกขึ้นยืนจนถูกอาจารย์ส่งสายตาดุดันมาแล้วบอกให้นั่งลง อลิซดื้อดึงก่อนจะถูกเพื่อนข้างๆดึงแขนให้นั่งลง
"ใจเย็นๆนะเธอ เรารู้ว่าเรื่องนี้เป็นมายังไง ตอนนี้เรียนก่อนเถอะ อีกอย่างเธอเป็น นร.ทุนนะ ทำอะไรก็ใจเย็นๆ" เสียงของเพื่อน ผญ.ข้างๆ เอ่ยเตือนสตือลิซฮึดฮัดอย่างหงุดหงิดแล้วพยายามเอาจิตใจให้จดจ่อกับการเรียนตรงหน้าแต่ไม่เลย สมองและจิตใจกับนึกถึงแต่ใครคนนึง.....อลิซสบัดหัวไล่ความคิด...ก่อนจะเอาหน้าไถโต๊ะอย่างปรงๆ
.
.
.
.
.
.
.
โฮวอนที่ก็ไม่มีสมาธิเรียนเช่นกันก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่รู้อย่างเดียวว่าคำพูดใครคนนึงกลับลอยมาในหัวตลอด
'ชั้นว่าชั้นชอบนาย..'
'รักเลยล่ะ..'
'ถ้าฟังแล้วเข้าใจแล้วก็ปล่อยให้มันผ่านไป..'
'คำพูดจากคนร้ายๆเลวๆอย่างชั้น...'
คำพูดมันมาเป็นท่อน จนโฮสอนเริ่มปวดหัวจึงเอามือทึ้งหัวตัวเองอย่างหงุดหงิด ไม่เข้าใจว่าตัวเองเป็นอะไร....
"เชี้ยเอ้ยย"โฮวอนเหวอย่างหงุดหวิด ยิ่งนึกถึงน้ำเสียงตัดพ้อของอีกคนมันทำให้ใจวูวโหวงแปลกๆ
"เห้ย!!....โฮวอนเป็นไรมึง"จีโฮเอ่ยถามเพื่อนตัวเอง
"เหอะ! กูไม่เป็นไร "หันไปพูดเสียงไม่สบอารมณ์ใส่เพื่อนก่อนจะยกมือบอกว่าตัวเองไม่เป็นไร
"เออดี....กูก็นึกว่าต้องส่งเพื่อนตัวเองเข้า ร.พ บาลบ้าซะแล้วเห็นทำร้ายตัวเอง" จีโฮว่าติดตลก
"สัส! ตลกมั้ง" โฮวอนถลึงตาใส่ก่อนใส่ก่อนจะฟุบหน้าลงกับโต๊ะทันที ยังไงกูก็สอบผ่านไม่สน
.
.
.
.
.
.
.
ช่วงเวลากลับบ้าน
-ย้อนไปตอนเที่ยง-
หลังจากตอนเที่ยงทีาอลิซต้องไปนั่งกินข้าวกับจีโฮทั้งๆที่ไม่มีอารมณ์กินเลยสักนิด แต่โชคดีที่ยังมีคอปเตอร์มาด้วยทำให้จีโฮไม่ค่อยหยอดตนเท่าไหร่แต่ก็ไม่วายจะกำชับว่าเย็นนี้จะต้องมีคำตอบให้ตนแล้วตอนเย็นก็จะมารับอีก
ส่วนเมเบลก็มีฮันบยอลมารับไปกินข้าวตอนแรกทำท่าจะไม่ไปเพราะเป็นห่วงเพื่อนแต่อลิซก็ไล่ให้ไปพร้อมบอกว่าไม่เป็นไรแถมมีคอปเตอร์อีกไม่ต้องห่วง พอเดินกันสองคนฮันบยอลจึงถามกับอลิซว่ามีปัญหาอะไรกันรึเปล่า ตอนแรกเมเบลทำท่าอึกอักจนฮันบยอลต้องถามซ้ำอีกครั้ง เมเบลจึงเล่าให้ฟังจนหมด ฮันบยอลมีสีหน้าตกใจหลังจากที่ได้ฟังเรื่องราวทั้งหมด ทำท่าทางเหมือนไม่เชื่อจนเมเบลต้องถามว่าไม่เชื่อที่ตนเล่างั้นหรอ แล้วทำท่างอนๆ จนฮันบยอลต้องรีบง้อยกใหญ่ที่เด็กน้อยของตนนั่นงอนซะแล้ว
ทุกคนคงสงสัยสินะว่าทำไมจองเบไม่มา ฮ่าๆๆๆ ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกันแต่ดีแล้วล่ะที่ไม่มา
"อลิซให้ชั้นกลับด้วยมั้ย.."เมเบลเดินออกจากห้องมาหาเพื่อนทันที
"ไม่ต้องๆ ...ไม่เป็นไร คืองี้...ช"
"อลิซซซซ" เสียงของจีโฮตะโกนมาแต่ไกล่
"นี่ไงที่จะบอก..."อลิซบอกเสีนงเบา
"ไปกลับบ้านกันดีกว่า...แล้วก็..."
"ค่ะ...ไปก่อนนะเเล้วเจอกัน"อลิซเอ่ยตัดประโยคจีโฮก่อนจะหันไปโบกมือลาเพื่อน เมเบลพยักหน้าเข้าใจ แล้วทั้งคู่ก็เดินไป
.
.
.
.
.
.
.
.
"ว่าไงเราจะตอบพี่...ได้ยังครับหืม" จีโฮที่เริ่มตื่นเต้นจึงเอ่ยถามขณะมาหยุดอยู่หน้าตึกตัวเอง ที่ตอนนี้เพื่อนๆตนเริ่มลงมาแล้ว
"......."อลิซส่งยิ้มแหย๋ๆให้ก่อนจะกรอกตาเม้มริมฝีปากอย่างใช้ความคิด
ลองดูคงไม่เป็นไรมั้ง......ใช่มั้ย....เราจะได้ลืมได้ด้วย
เพราะคนที่เรารักเค้าดันเกลียดเราไปแล้ว ขืนชอบต่อเค้าจะยิ่งเกลียดเรามากไปอีก แม้ทั้งใจจะมีแต่โฮวอนก็ตอบเถอะ แต่ถ้าลองคบกับจีโฮเราจะลืมได้ใช่มั้ย เราจะรักพี่จีโฮได้ใช่มั้ย
"เห...อย่าบอกนะว่ายังไม่มีคำตอบ" จีโฮว่าพลางทำหน้าหงอยๆ
"ลองดูสิค่ะ.."อลิซตอบ จีโฮยิ้มกว้างก่อนจะรีบคว้ามืออลิซมาจับอย่างดีใจสุดขีด
อารมณ์ของคนฟังกับคนตอบต่างกันอย่างสิ้นเชิง ในใจอลิซกับร้อนรุ่มปวดหนึบไปหมด
เมื่อตอบไปเหมือนจะพึ่งรู้ตัวว่าตัวเองกำลังจะอล่นกับความรู้สึกใครรึเปล่า ทั้งๆที่ตนไม่ได้รักหรือชอบจีโฮเลยสักนิด แต่ก็นั่นแหละ ตัดสินใจไปแล้ว
"จริงนะครับ...จริงนะอลิซ"จีโฮตอบอย่างตื่นเต้น
อลิซพยักหน้าพลางหลบสายตา
"โอ้ยอีห่า....อะไรว่ะมาจับมือถือแขนกันใน ร.ร "เสียงค่อนขอดของคยองโฮดังขึ้น
"เออ!! ให้เกียติสถานที่บ้างครับคุณ จีโฮ"ตามมาด้วยเสียงของจุนโฮ
"พวกมึงๆ.....อลิซยอมตกลงเป็นแฟนกูแล้วเว้ยยย เห้ยยยย"จีโฮรีบหันไปพูดให้เพื่อนทั้งสามฟังทันที
อลิซที่หันไปก็สบกับตาคมของคนที่มองมาด้วยสายตานิ่งๆมองกันก่อนที่อลิซจะเป็นคนหลาบสายตาไป
โฮวอนรู้สึกวูบโหวงในใจอีกแล้วววว ท้องมันโหวงๆด้วยอาการนี่คืออะไร....ไม่รู้ว่าเผลอแสดงสีหน้ายังไงออกไป
"โฮวอนไม่ดีกับกูอ๋อว่ะ....ทำหน้ายังไม่ได้ขี้งั้นแหละ"จีโฮเอ่ยมองหน้าโฮวอนก่อนจะหันไปมองคนรักหมาดๆ ที่ตอนนี้เอาแต่ก้มหน้ามองพื้น ทำไม่ดีใจหรือยิ้มแย้มแถมพูดน้อยอีกต่างหาก
โฮวอนมองไปที่มือของคนสองคนที่จับกันมันทำให้เค้าเริ่มหงุดหงิดอีกแล้ว แล้วจะไม่หงุดหงิดเท่าไหร่ ถ้าคนที่บอกว่ารักตนตอนเช้าตอนนี้กำลังไปเป็นแฟนคนอื่นเเล้ว แล้วยังทำหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีก ให้ตายสิ.......
'หึ!!! เธอมันร้ายจริงๆด้วย'
★★★★★★★★★★★
TALK : เอาแล้ว...อลิซคบจีโฮ
แล้วโฮวอนจะคู่ใครล่ะเนี่ย....ติดตามๆ
ตอนนี้สั้นมั้ย ไม่หรอกเนาะ
จองเบยังไม่มานะ ตอนหน้าค่ะ5555
มีเรื่องกันทุกวัน.....
ไปแล้วค่ะสวัสดีชาวไทย...
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ