Higher Classes <ขโมยหัวใจนายรุ่นพี่>

 
เช้าวันสุดสัปดาห์ของการเรียน ก็เป็นเช้าที่ปกติทุกวัน แต่ที่ไม่ปกติคือ วันผู้ที่นั่งรถไป ร.ร มีเพียงแค่ 3คน เท่านั้น
 
 "นี่...เพื่อนเธออีกคนนึงไปไหนไม่มาไง๊" โฮวอนเอ่ยถามอลิซเมื่อมองไปไม่เห็นเมเบล..
"ไป ร.ร แล้วล่ะ " อลิซเอ่ยตอบสีหน้าเซ็งเมื่อเหลือบสายตาไปทางโฮวอน ที่นั่งเป็นทองไม่รู้ร้อน ไม่รู้สึกอะไรกับเนื่องที่เกิดขค้นแค่ขอโทษสักคำกับเพื่อนเรายังไม่มีเลย..อะไรจะเย็นชาขนาดนั้น...
"อ้าว แล้วทำไมวันนี้ไม่ไปด้วยกันอ่ะ " 
"ก็ไอเบลมันไม่อยากไปพร้อมกัน  แล้วนี่จะอยากรู้อะไรนะกหนาค่ะ ขนาดบางคนยังนั่งนิ่งเป็นทองไม่รู้ร้อนเลยเหอะ! "
ส่วนเมื่อเช้าแม่ของาองคนนี้ก็ถามว่าทำไมเมเบลไม่ไปพร้อมกันเร่เลยแก้ต่างให้ล่วงหน้าเลย มันยุ่งๆที่ ร.ร คงอีกหลายวันอะค่ะมันต้องไปเช้า
 
"เอ้ะ! เธอพูดไรของเธอเนี่ย ห้ะ! อะไรคือบางคน พี่บยอง หรอ" โฮวอนเริ่มงง แต่ก็เริ่มจะหงุดหงิดและด้วย 
"ไม่รู้ๆ พอเลิกถามได้แล้ว นายเป็นคนพูดมากตั้งแต่เมิ่อไหร่เนี่ย" อลิซก็ไม่วานจะกวนประสาทโฮวอน
"ยัยอลิซ!!! เดี๋ยวนี้เธอปากดีนักนะ เดี๋ยวตอนเย็นก็ให้เดินกลับเองซะเลยหนิ เออ ว่าแต่เดินกลับเอง ทำไมเธอไม่กลับพร้อมเพิ่อนเธอ ล่ะแล้วไม่ไป ร.ร พร้อมกันล่ะ ชั้นล่ะแปลกใจเธอสองคนจริงๆ! " โฮวอนก็เริ่มหงุดหงิดที่อลิซเริ่มกวนประสาท
"โฮวอนนายนี่น้า....เอางี้ชั้นจะตอบรวบรัดเลยแล้วกันนะ" จบประโยคอลิซก็แกล้งยื่นหน้าไปที่เบาะข้างหน้า 
"ชั้น อยากไปพร้อมนาย อยากกลับพร้อมนาย เก็ทนะ! "พูดจบก็กลับมานั่งที่เดิม...
"เห้ย!!....เล่นบ้าไรของเธอเนี่ย" โฮวอนรู้สึกเอ๋อๆชั่วขณะ 
เลยรีบเปลี่ยนเรื่อง..
"พี่พอจะรู้มั้ยว่า ยัยเมเบลทำไมไม่ มา ร.รพร้อมเราอ่ะ พี่ทะเลาะอะไรกับเธอรึเปล่า" โฮวอนจึงรียหันไปถามฮันบยอล
''ห้ะ...เอ่อ...ไม่รู้สิ" ฮันบยอลตอบแบบขอไปทีเพราะไม่รู้ว่าจะตอบว่ายังไง รู้ว่าอลิซพูดแขวะ แต่จะเถียงได้ไงในเมื่อเราเองก็คงผิดจริงๆ .........แต่จะสนทำไมในเมื่อเรื่องทั้งหมดมันเกิดจากความวุ่นวายของเมเบลเอง...
 
 
 
 
-โรงเรียนชื่อดังในโซล-
 
พอก้าวขาลงจากรถเจอคนคุ้นเคยอีกคนทันที...
 
"อ้าว พี่จีโฮ.."อลิซเอ่ยทักรุ่นพี่คนสนิท ที่เมื่อวันหยุดที่ผ่านมาพึ่งไปกินเที่ยวเล่นด้วยกันมามีเมเบลด้วย 
"อลิซ...แล้วไหนเมเบลล่ะวันนี้ไม่ได้มาด้วยกันหรอ"
"พอดีช่วงนี้ไอเบล มันมีงานเยอะอ่ะค่ะ เลยมาเองแต่ มาเช้าหน่อย" เเถไป 
"อ๋ออออ....เย็นนี้ว่างมั้ยราน่ะ" จีโฮเอ่ยถามน้องสาวที่ตนหลงรัก อลิซทำท่าชี้นิ้วเข้าตัวเองแล้วจีโฮก็พยักหน้า
"ก็....ว่างนะค่ะไม่ได้ไปไหนอยู่แล้ว...พี่จีโฮมีอะไรรึเปล่า"
"พี่ว่าจะชวยเราไปกินร้าน เนื้อย่างแถวๆเมียงดงเห็นมีแต่คนบอกว่าอร่อยกันพี่เลยอยากลองชวนเราไปกิน  "
"เอ๋....เมียงดง อ้อ ไปสิๆ แล้วมีใครไปบ้าง" เมียงดงตั้งแต่วันนั้นยังไม่ได้ไปเลยนี่นา แล้วอีกอย่างเรื่องกินนี่ขอให้บอกเถอะ
"มีแค่พี่กับเรา จะไปได้รึเปล่า.."จีโฮหยั่งเชิงถาม 
"หืมมมม ไปได้สิ ทำไมจะไปไม่ได้ล่ะ กี่โมงบอกมาเลยๆ" อลิซเอ่ยตอบอย่างไวโดยไม่รู้เลยว่าทำให้ใจใครบางคนยิ้มบานนน
"เลิกเรียนแล้วกัน เดี๋ยวพี่ยืนรอตรงนี้ก็ได้"
"โอเครค่ะ งั้นเดี๋ยว อลิซไปก่อนนะ..."
"ตั้งใจเรียนด้วยล่ะ"
"ค้าาาาา"
 
"น่ารักชะมัด...."จีโฮพนึมพรำมกับตัวเองก่อนจะเดินไปเข้าแก๊งที่ตอนนี้นั่งหน้าสลอนกันเป็นแถบๆ 
 
"มึงคุยไรกับยัยนั่นวะ.."โฮวอนที่นังมองทั้งสองคนยืนคุยกันอยู่ตั้งแต่แรก 
"เสือกน่ะ...''จีโฮเอ่ยตอบก่อนจะเอาฝ่าเท้าสะกิดที่หน้าแข้งของจุนโฮ...
"เชี้ยย!!! ลุกเลยมึง มันใช่ที่นอนมั้ยว่ะ เมื่อคืนทำห้าไรไม่หลับไม่นอน.."จีโฮพ่นคำด่าใส่จุนโฮที่นอนเอกเขนกยืนม้านั่งหินอ่อนโดยเอาหนัสือเรียนปิดหน้าไว้...พอจุนโฮเริ่มรู้สึกมีอะไรมาสกิดยิกๆที่ขาก็สะดุ้งจนถีบคยองโฮที่นั่งตรงไปเท้าหล่นโครมมมม~~~ไปนอนแอ้งแม้งที่พื้น..สาวๆที่มองภาพพวกนั่นก็ต่างหัวเราะต่อกระซิกกันกับความรักของพี่ๆพวกนี้
 
"เห้ย!!! ไอ้คยอง ไปนอนทำห่าไรตรงนั่น" จุนโฮที่ลุกขึ้นมาทำหน้าเหรอหราเอ่ยถามคยองโฮ
"สัส!.....เจ็บ ยัง!! ยังอีก!!! "คยองโฮเอามือดันหลังเพื่อให้คลายปวดพร้อมก่นด่าเพื่อนรักทั้งสามที่นั่งขำกันใหญ่..
"อะไรว่ะ ยังอะไรของมึง"จีโฮเอ่ยถามตาใส
"เอ้อ...อะไรว่ะ ยังๆ" โฮวอนเสริม
"เหี้ย!!! ยังไม่มาเอากูขึ้นไปอีก!!! "คยองโฮสบถลั่น พร้อมไอ้เพื่อนทั้งสามทำทีวิ่งเข้ามาประคอง...
"แล้วสรุปมึงไปนอนไรตรงนั่นว่ะ" จุนโฮยังไม่หยุดกวน 
"มึงไม่รู้เลยดิ ว่าเป็นคนอันเชิญ กูลงไป "คยองเอ่ยตอบพร้อมตวัดหางตามามองจุนโฮ
"ก็กูขี้ตกใจนี่หว่า....มึงต้องโทษไอนู้นไม่ใช่กู"จุนโฮบุ้ยปากไปทางจีโฮ...
"ตกใจแรงเนาะ...มึงก็อีกตัวเล่นห่าไรไม่รู้เรื่อง"
"ช่วยไม่ได้มานอนขวางที่นั่งคนอื่นนี่หว่า....เนาะๆโฮวอน" ทำทีเป็นหาพวก 
"อะไร...กูไม่รู้เรื่องงงง "โฮวอนตอบหน้าเหรอหรา
"เออสัส! จำไว้"จีโฮทำทีเป็นชี้หน้าคาดโทษ
"พอๆ เลิกทะเลาะกันได้ล่ะ โตแล้วนะเว้ย"จุนโฮทำเป็นเอามือมากั้นกลางโต๊ะเหมือนห้ามทัพ
"หรอออออ!!!! "
ทั้งสามคนตอบพร้อมกัน
"อื้มมมมมม"ทำหน้าควีโยมินะมึงจุนโฮ 
"เราขอเปิดประเด็นหน่อยสิ้......ได้ข่าวแว่วๆมาว่าคุณพี่จีโฮสุดหล่อของเนาเนี่ยได้ทำการจีบน้องอลิซอยู่จริงรึเปล่าครับ"คยองโฮเริ่มหายเจ็บจึงเริ่มเปิดประเด็น...แหม่...ทำเป็นจีบปากจีบคอนะสาสสส
"จริงครับผม.."นี่ตัวจริง
"เห้ย!!! มึงเนี่ยนะกำลังซุ่มจีบยัยนั่นอยู่"โฮวอนถึงกับอึ้งไม่คิดเลยว่าจีโฮจะชอบอลิซ
"เออ...แล้วกูว่าถ้าไม่ติดอะไรเย็นนี้กูจะลองบอกความจริงกะน้องเค้าว่ะ....."จีโฮพูดไปยิ้มไป...
"เย็นนี้!!! "โฮวอนโพล่งออกมา..
"เออ...เย็นนี้ น้องเค้าจะไปกินเนื้อย่างกับกูแถวๆเมียงดง "
"แต่แหม่..ไปแดกนี่ไม่ชงไม่ชวนกูเลยนะแสรดด"คยองโฮพูด"
"ให้เพื่อนมึงมีเวลา หวานๆก่อนน้าคร้าบ"จีโฮเอ่ยตอบ
"เชดเด้!!!! เพื่อนกูรุกหนักว่ะเห้ย"จุนโฮตบโต๊ะดังป้าบ 
"เอาล่ะเว้ยๆ ไอ้จีโฮมันจะมีเเฟน แต่มึง น้องเค้ามีท่าทีไงบ้างมั้ยเวลามึงชวนไปนู้นไปนี่"คยองโฮเอ่ยถาม
"น้องเค้าก็น่ารัก ไปไหนก็ไป กูว่าก็โอเครดีอ่ะ"จีโฮเอ่ยตอบ
"หืออออ จะอ้วกๆ คยองกระโถนดิ้ แหวะ!" จุนโฮทำท่าอ้วกแตก 
"อะไรมึง อะไรของมึง" แต่คยองโฮไม่รับมุขแสร้งงอน
"ชิ...ทำเปนงอนกูนะอีกระเทย!!! "จุนโฮก็ยังไม่วายกวนบาทาคยองโฮ
 
โป้กกกก~~~~
เสียงขวดน้ำครึ่งขวดฟาดลงบนกระบานจุนโฮ
 
"ไอเหี้ยจุ๋ม มึงหยุดพูดเลยนะ ปากนี่จะเก็บไว้แดกข้าวเที่ยงมั้ย!!!" คยองโฮเริ่มเดือดที่บังอาจมาว่าว่าตนเป็นกระเทย
"ห่าเอ้ย...กูชื่อจุนโฮไม่ใช่จุ๋ม สัสเด้ยยย รุนแรงเหลือเกิน เล่นซะกูวิ๊งเลย.."มือก็ประคบหัวตัวเอง ส่วนปากก็ว่าคยองโฮ ใครไม่รู้ซะแล้วว่า คยองโฮเห็นตัวเล็กๆเนี่ยมือตีนหนักเชี้ยๆเลยครับ...
"หรือมึงจะเอาอีก"คยอวทำท่า
"พอเห้อะ!!! แค่นี้กูก็อึนแดกแล้ว กูยอมให้มึงนะคราวนี้ หึ้ย!!!" 
จีโฮหัวเราะกับสองคนนี้..ทะเลาะกันทีไรรุนแรงทุกที...
 
ทุกคนต่างเฮฮาหัวเราะตามประสา โดยไม่มีใครได้สนใจพ่อมือกบองเลยว่ากำลังนั่งทะเลาะกับความรู้สึกภายในจิตใจตัวเองอยู่ ......ทำไมน่ะหรอ 
'ผมไม่รู้ว่าผมเป็นอะไร ทำไมถึงรู้แปลกๆอย่างงี้รู้สึกไม่อยากให้ยัยนั่นไป ไม่อยากให้ไอจีโฮชอบยัยนั่นเลยโอ้ยยยยย นี่ผมเป็นไรว่ะ ผมไม่เคยเป็นแบบนี้เลย แต่ผมคิดว่านี่คงเป็นอารมณ์ชั่ววูบมั้งเดี๋ยวคงผ่านไป.....แต่อยากจะบ้าจริงๆเลยรู้สึกงั้นไปได้ไงว่ะะะะ'
ตอนนี้โฮวอนกำลัวนั่งตบหน้าตบหัวตัวเองอย่างบ้าคลั่งเพื่อไร้ความคิดไร้สาระพวกนี้...
"เห้ย!!! เป็นไรมึง ใจเย็นๆ ไอโฮวอนของขึ้นเว้ย ฮ่าๆๆๆ" จีโฮพูด 
"ห่า!!!ตลกและ เดี๋ยวกูไปเข้าห้อวน้ำก่อนนะแล้วขึ้นห้องเลยพวกมึงก็ขึ้นได้ล่ะ เจอกัน"
พูดจบโฮวอนก็ลุกขึ้นแล้วเดินเข้าตึกและเเวะห้องน้ำเพื่อล้างหน้าไร้ความคิดบ้าๆบอๆ
 
 
 
 
 
-ทางด้านฮันบยอล-
"มาแล้วๆ มานี่เลยมานั่งตรงนี่เลย.."ยงฮวาผฝพอเห็นเพื่อนรักก้าวเท้าเข้าห้องก็รีบกวักมือเรียกฮันบยอลทันที
" มีอะไร.."ฮันบยอลเอ่ยถามเสียงเรียบพลางถอดเบ๊าทออกแล้วหยิบหนัวสือวรรณกรรมภาษาอังกฤษขึ้นมาอ่าน 
"ก็ไม่มีไรมากหรอกมึง....แค่กูได้นินมาแว่วๆน่ะว่า ต้นเดือนหน้าจะมีนร.จากฝรั่งเศษเข้ามาเรียนที่นี้ เป็น ผญ.ด้วยนะมึงเอ้ย อยู่ชั้นเดียวกะเรานี่แหละ"
"แล้ว..."ฮันวยอลละสายตาจากหนังสืในมือมามองยงฮวา
"เอ้า...โธ่...มึงนี่ที่หลังมีไรกูจะไม่บอกแม่งล่ะ อึสาห์ไปแอบฟังมาเลยนะ"
"อืมมม....."
"เออว่ะ..........เมื่อเช้ากูเข้ามาใน ร.ร เจอน้องเมเบลนั่งอยู่กับไอจองเบที่ โรงอาหารด้วยแหละ"
"อะไรว่ะ!!!......ห้ะจองเบ? "
"เออ...กูก็ยังแปลกใจนะ ว่าไปสนิทกันตอนไหน....ไม่ใช่จองเบมันสนใจเมเบลหรอว่ะ..."ยงฮวาเริ่มท้าวความ
"แล้วมาบอกกูทำไม....กูก็ไม่ได้ถามนะอยู่เงียบๆสักที"ฮันบยอลหันไปพูดเสียงดุดันใส่ยงฮวา...
"เออออออ!!!! "
"แล้วทำไมวันนี้ น้องเค้าไม่มาพร้อมมึงว่ะ"
"......."ฮันบยอลหันไปแรายตามอง มำเอายงฮวาอึ้บแทบไม่ท้น
"เลิกพูดเรื่องของยัยเมเบลสักที รำคาน..."
"ถ้าน้องเค้ามาได้ยินคงเสียใจ.."ยงฮวาแสร้งตีหน้าเศร้า...
"หยุด-พูด!"
"เอออ...ไอโลกส่วนตัวสูง สาสสสสหมั่นไส้"ยงฮวาพูดแค่นั้นแล้วสบัดตูดลุกไป..
ฮันบยอลลองมองไปตึกตรงข้ามก็เห็นคนยืนทะเลาะกันอยู่พอดี
 
 
 
 
-ทางด้านเมเบล-
 
"เมื่อไหร่จะหยุดตามสักทีเนี่ย...."เมเบลหันไปพูดเสียงรำคานใส่จองเบ...
"ไม่หยุด.!!..เมเบลชั้นจะหยุดทุกอย่างเพื่อมาเดินตามเธอเลย คิดดูว่าเธอมันพิเศษขนาดไหน" เมื่อเช้มจองเบลงทุนให้ลูกน้องไปเฝ้าหน้าบ้านของเมเบลที่ดันอาศัยอยู่กับไอฮันบยอลอีก พอเฝ้าเสร็จก็รู้ว่าเมื่อเช้าเมเบลออกมาคนเดียวตนจึงรีบตาบีตาเหบือกมายืนรอหน้า ร.ร ยืนได้สักพักก็เห็นดป้าหมานเดินมา เราก็รีบปรี่เข้าไปหาทันที....เเถมเมื่อเช้าได้นั่งกินข้าวด้วยกันอีก..แต่กว่าตะได้นั่งแม่คุณเค้าก็ย้ายโต๊ะซะอือหือ แต่ยังไงเราก็ย้ายตามรู้สึกสนุกจริงๆ มีความรู้สึกว่าสาวไทยคนนี้มันถูกใจเค้ามากตริงๆไม่เคยเห็นใครเป็นแบบนี้มาก่อน จองเบยอมเลิกผญ.ทั้งหมดเพื่อมาตามคนนี้เลนเอาดิ
 
"โหยยยยย....จองเบมีคนดีๆกว่าชั้นเยอะ นายอย่ามาสนมจชั้นเลย"เมเบลลองพูดเสียงอ่อนขนาดแหกขี้ตาตื่นแต่เช้าหนีคนที่นู้นดันมาเตอที่นี่อีกโอ้ยตายๆ
"ไม่เด็ดขาด!! ชั้นรูเสึกถูกชะตากับเธอเพราะชะนั้นก็ต้องเป็นเธอคนเดียวเท่านั้น เข้าใจ๊!!! แล้วอย่าได้ใจไปล้ะ ที่ชั้นยอมๆให้เนี่ย!" จองเบชี้หน้าเมเบลอย่างเอาแต่ใจ...
"ทำไมนายไม่คิดว่าชั้นจะรำคานบ้าง ห้ะ!!! "พูดจบแค่นั้นเมเบลก็เดินหนีแต่ดันถูกจองเบคว้าหมับที่ข้อมือบาง
"โอ้ยย...อะไรเนี่ย"
"จะไปไหน.."
"ไปฉี่!!!! จะไปด้วยไง๊!!"เมเบลไม่ต้องมีความอายอะไรแก่ ผช.คนนี้อีก
"ไปดิ."จองเบพูดหน้าตาเฉย
"เห้ยยย!!!.....นายตลกเป็นเวลาพอ"
"อ่าๆๆ "จองเบปล่อยมือเมเบล พอปล่อยเสร็จเมเบลรีบวิ่งปรู้ดไปเข้าห้องน้ำทันที จองเบส่ายหัวให้กับความน่ารักของ ผญ.คนนี้ ก่อนจะเดินตามมายืนกอดดกพิงกำแพงหน้าห้อวน้ำหญิง....
 
"อ้าวเห้ย! ยังไม่ไปอีก"เมเบลเดินออกมาจากห้องน้ำก็เจอไอบ้านี่อยู่รออีก 
"จะไปได้ไง...ก็เธออยธ่ตรงนี้"
"จองเบ!!!  ใช่คนเดียวกับเมื่อวานป้ะเนี่ย เสี่ยวมาก" เมเบลเบ้ปากอย่างเบื่อๆ
"คนละคนกะเมื่อวาน...แต่จะเป็นคนเดียวอย่างงี้ของดธอตลอดไป "
"โห้ยยยย จะบ้าตายกะนาย!!!"
เมเบลรีบสาวเท้าหนีทันที...
นี่ห็เดินตามจัง...
"ตอนเที่ยงจะมารับถ้า ไม่อยู่ เธอเจอดีแน่!!!"จองเบพูดเสียงเข้มก่อนจะเดินไป....
"ใครจะไปกะนายว่ะ..."