{Ψɑöɨ} Obsessed Project 1 [FAP]

 
สุดท้ายแล้วผมก็หนีออกมาจากเหตุการณ์อันน่าสะพรึงกลัวจากสายตาของสาววาย(?) -.,- เรียกได้ว่า 'วิ่งหนีสุดชีวิต' ปล่อยให้เฮียฟรียืนหน้าเอ๋ออยู่ที่เดิม แต่เอ๊ะ..นี่มันไอ้ดุกสามตัวเมื่อเช้านี่หว่า ผมแอบตัวลีบอยู่ซอกตึก มองไปยังเป้าหมายสามตัวที่ออกมาจากรถ 'หึหึ..เห็นดีกันแน่ไอ้ดุก!'ว่าแล้วก็กดโทรหาไอ้เพื่อนตัวดีอย่างไอ้จั๊ก ให้มาร่วมปฏิบัติภารกิจลับ("โทมาทำเชี้ยไรครัช") เสียงจากปลายสายดังขึ้น"เชี้ยเหมือนหน้าตามึงนั้นแหละไอ้ห่า" ผมตอบกลับ("แรงมาก!! งั้นกูวางสาย") "ตอนนี้มึงอยู่ไหน ที่เดิมปะ"("ตอนนี้กูอยู่ตรงห้องน้ำด้านหลังตึก ปวดขี้มีไรวะ")ทุเรศชะมัด ไอ้เพื่อนเวร! ห้องน้ำหลังตึกก็ใกล้ๆนี่นะ"รีบขี้แล้วมาหากูที่ข้างตึกนะ มีเรื่องสนุกให้มึงทำด้วย" ("จริงดิ งั้นรอกูขี้แปบนึง ปู๊ดดดดด~") มันถามด้วยน้ำเสียงดีใจไม่พอยังตดก่อนตัดสายไปด้วย"ไอ้เหี้ยจั๊ก!" ผ่านไปสิบกว่านาทีไอ้จั๊กก็โผล่หัวมา"กูคิดว่ามึงตายคาส้วมละ"ผมปาดเหงื่อที่ซึมอยู่บนหน้าผาก"ไหนเรื่องสนุกที่มึงพูดถึง" มันถาม ผมเองก็ชี้ไปที่รถกะบะที่แต่งมาอย่างงามให้ดู มันขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วยิ้มออกมา"อย่างที่มึงคิดเลยเพื่อน หน้ากูเละแบบนี้ เพราะไอ้ห่านี่เลยที่ทำให้กูเข้าวิชาเจ้มะลิสาย" เกลียดแม่งคูณร้อยเลยที่ทำให้ผมสายคาบนี้แล้วยัง เกือบตอบคำถามไม่ได้อีก "แค่นี้?""ไว้กูจะขอคลิปจากน้องยูมาให้มึงดู" ผมบอก"จัดเลยมั้ยเพื่อนพอร์ต" มันเก๊กเสียงหล่อ"จัดเลยเพื่อนจั๊ก" ผมมองดูลาดเลาตอนรอมันมาแล้วตรงนี้เป็นมุมมืดไร้ กล้องวงจรปิด สะดวกแก่การสร้างผลงานชิ้นใหม่ล่าสุด บนรถกะบะคันนี้จริงๆ เมื่อภารกิจลับเสร็จสิ้นผมกับไอ้จั๊กก็มองดูผลงานกัน อย่างภูมิใจ แล้วยืนหัวเราะคิกคักก่อนจะไปรวมสี จริงๆแล้วอยากจะสร้างผลงานให้สวยงามกว่านี้แต่ติด ว่าเขาเรียกรวมสีนี่น่ะสิ -*-"เอาล่ะ..เอาล่ะ เงียบหน่อยๆ ที่พี่เรียกรวมตอนนี้ เพราะ ต้องการให้น้องๆได้รู้จักกับสปอนเซอร์ของสีชมพูของ เรา" เฮียเพลนมันบอกให้ทุกคนเงียบ ก่อนจะเอ่ยจุดประสงค์หลักที่เรียกรวม"เฮียๆ เชิญด้านหน้าเลย" เฮียเพลนเรียกเฮียทั้ง 4 มายืนด้านหน้า เท่านั้นแหละฮะ เสียงฮือฮาก็ดังขึ้นมาอีกระลอก ด้วยบุคคลิก หน้าตา การแต่งตัว ก็ดูดีเกินไป (?) "เฮียชื่อเฟส จะเป็นโค้ชให้เริ่มตั้งแต่พรุ่งนี้" เฮียเฟสบอก"เรียกเฮียว่า เฮียหมอ แล้วกันนะ พวกเฮียเป็นศิษย์เก่าที่นี่ไม่ต้องสงสัยกันเห็นทำหน้า คิ้วขมวดกันหมด" เฮียฟินบอกยิ้มๆส่วนผมนั้นนั่งแอบอยู่หลังไอ้จั๊กเรื่องของเรื่องเลยแอบเล่นเกมส์อยู่ "ถ้าเขาเรียกห้องเรามึงสะกิดบอกกูทีนะ" ผมกระซิบบอกไอ้จั๊ก "เออๆกูก็เล่นเกมอยู่ไอ้ห่าพอร์ตเดี๋ยวตายสะกิดอยู่ได้" มันสะบัดแขน"ไอ้นรกแตก!" ป้าบ~ ผมตบหัวมันไปที มันฮึดฮัดนิดหน่อยแต่ไม่ทำผมคืน เพราะ เกมส์มันกำลังจะโอเวอร์ ฮ่าๆ"เอาละพี่ขอให้น้องที่เป็นนักกีฬาแยกกันออกมารวม ทางด้านขวามือ ส่วนขบวนแยกไปซ้ายมือ ที่เหลือฟังพี่กล่องนะ""ไอ้กล่องฝากด้วย กูจะดูเด็กที่ทำขบวน"ผมนี่บอกเลยว่าไม่ได้ฟังอะไรทั้งสิ้นเห็นอีกทีคือ เขาลุกกันหมดก็เลยแอ๊บเนียนลุกเดินตามทิ้งไอ้จั๊กไว้ ผมเป็นเพื่อนที่ดีนะ แต่หูตาผมไวกว่ามัน"สนุกมากมั้ยไอ้ลูกหมา?" เสียงคุ้นๆ"ก็ดี" ผมตอบ"งั้นดีเลย ไปช่วยขนของที่รถ" เฮียฟรีบอก"ไม่ไป ร้อน ขี้เกียจ" ผมจิ้มโทรศัพท์ต่อเฮียฟรีมองหน้าผมนิ่ง "มึงกินแรงคนอื่น ดูเพื่อนมึงนู้น ไปช่วยแบกไม้แล้ว" ชี้ไปที่ไอ้จั๊กที่แบกไม้อยู่ มันไปตอนไหนของมันฟ่ะ!"หึ้ยยยย ก็ได้ๆ ไหนขนอะไร" ผมลุกขึ้นปัดกางเกงแล้วเดินตามเฮียฟรีไปที่รถก็เห็นเฮียหมอยืนหยิบเครื่องไม้ เครื่องมือ อุปกรณ์ทำอะไรซักอย่างมากอง อย่าบอกนะว่าต้องขน หมดนี้"แอร์พอร์ตน้องรัก มามะพี่ชายคนนี้จะช่วยเอง" เฮียเพลนเดินมาจากไหนไม่รู้คว้าคอผมเข้าไปกอด"ดีเลยเฮีย อะนี่ นี่ นี่ นี่ แล้วก็นี่" ผมคว้าของที่ใกล้ตัวส่งให้เฮียเพลนอย่างรวดเร็วมันก็ รับงงๆ"เฮียหมอฮะ นี่ของเฮีย เฮีย เฮีย แหละเฮีย" ผมยัดทุกอย่างใส่มือเฮียฟินแล้วหันไปยิ้มหวานให้เฮียฟรี"เฮียรู้ว่าเราคิดอะไรอยู่" เฮียฟรีเอ่ยขึ้นหลังจากที่เฮียทั้งสองเดินไป"รู้ดีชะมัด" ทำทำปากจู๋ใส่"อ้อนซิ" เฮียฟรียิ้ม"อ้อนเอิ้นอะไร วู้!" ผมหันไปเห็นของที่เหลือแล้วหันไปหลังไปมองเฮีย ฟรี"ขนไปให้หมด" เฮียฟรีทำท่าจะเดินไป"เดี๋ยว เดี๋ยวฮะ เฮียช่วยพอร์ตหน่อยสิ..น่ะ" ผมจับมือเฮีย"ไม่""นะ..นะเฮีย" กระพริบตาปริบๆให้ดูน่าสงสาร พร้อมกับใช้หัวถูแขนแกร่งไปมา"หึหึ ส่งของมาสิ" ชิ! พอใจเขาหน่อยเป็นต้องหัวเราะในลำคอตลอด เอาแต่ใจคิดบ้างมั้ยว่า ตูจะอาย!"เหมือนไอ้เปียกปูนจริงๆ" เฮียพึมพำ(?)"เปียกปูน?" งงครับ ขนมรึไง(?) หรืออะไร (?)"หมาที่บ้าน" "อ๊ากกกกกกกกกกกก""ฮ่าฮ่าฮ่า"กร๊าซซซซ~ อยากพ่นไฟได้ เปรียบเทียบตูกับหมาที่บ้าน กระซิก~ ร้องไห้แปบ แล้วดูเฮียมันทำเดินแบกลังไปอย่างสบายใจเชิบ! ผิวปากอีกเป็นของแถม"ไอ้ลุงบ้า!! หาเปรียบอย่างอื่นไม่รึไง ! ไอ้บ้า! ไอ้แก่เอ้ย!" ผมตะโกนด่า"นี่เธอด่าชั้นแก่ใช่มั้ย?" มีตาหาแหกตาดูไม่ไอ้พอร์ต อาจารย์ดนตรีไทยเดินย่างสามขุมมา"เปล่าฮะ ผมเรียกเพื่อนฮะ" แถไปก่อน"แต่ชั้นได้ยินเธอพูด""อาจารย์หูฝาดแล้วละฮะ ผมพูดว่า ไอ้แจ้เอ้ย ชื่อเพื่อนน่ะฮะ ที่ยืนอยู่นู้น" ผมชี้ไปมั่วๆ อาจารย์แกก็มองตาม"อืม..สงสัยชั้นจะหูฝาดไปจริงๆงั้นทำงานของเธอต่อ เถอะ" อาจารย์ทิ้งท้ายแล้วเดินจากไป สงสัยวันนี้ก้าวขาออกจากบ้านผิดข้าง มีแต่เรื่องตั้งแต่เช้ายันบ่าย "งื้อ ถุงที่เหลือทำไงดี" ผมมองถุงที่กองอยู่ตรงพื้น แล้วหันมองซ้าย มองขวา"เจอแล้ว!" ผมวิิ่งตรงดิ่งไปหาลุงภารโรง "ลุงฮะ พอร์ตยืมจักรยานลุงได้มั้ยฮะ" ผมเรียกลุงแกที่ยืนกวาดใบไม้"ตามสบายเลยพ่อหนุ่ม แต่มันอาจจะเกเรหน่อยนะ อายุมันเยอะพอกับเจ้าของมันเลย" ลุงแกหันมายิ้ม"อิอิ ขอบคุณฮะลุง แล้วมันมีชื่อมั้ยฮะ?""ลุงเรียกมันว่า อีแก่ ฮ่าฮ่า" ผมมองดู 'อีแก่' ที่ผมหมายปอง(?) เพื่อให้ช่วยงาน ก่อนจะขึ้นคร่อมมัน "เดี๋ยวพอร์ตจะดูแลอีแก่ของลุงอย่างดีเลยนะฮะ" สร้างความมันใจให้ลุงแกนิดนึงเอี๊ยดดดดด ~ อ๊าด ~ เสียงอีกแก่ที่ผมปั่นอยู่ร้องเป็นจังหวะตามแรงที่ผมถีบ จะรอดไหมกู! แต่โชคดีของผมคือ อีแก่มันเชื่อฟังดี ปั่นลื่นไหลแม้ช่วงแรกจะอืดแต่เสียงของมันก็ตามอายุจริงๆเอี๊ยดดด~ อ๊าดดด~ อี๊ดดด~ อาดดด~ เสียงช่างหวานไพเราะเสนาะหู ผมปั่นมาใกล้กับที่เฮียเพลนอยู่ ปั่นวนเล่นอยู่แถวนั้น"คุณน้องแอร์พอร์ตสุดที่รัก ขออันเชิญเด็จลงมาช่วย ด้วย" เฮียเพลนตะโกน"ไม่ว่าง ปั่น'ยานดูความเรียบร้อยอยู่" ผมเก๊กหน้าขรึม"กูดูอยู่ไอ้ความเรียบร้อยเนี่ย มึงตัวเล็กๆมาช่วยเดิน หยิบของส่งให้หน่อย" เฮียเพลนบอก แต่สายตาผมนี่ดันไปเห็นเฮียฟรีที่ยืนกอดอกสงสายตา เรียบนิ่งมาทางผม โคตรกดดันเลย ชิ!สุดท้ายผมก็ยอมจอดอีแก่ไว้ แล้วมาช่วยทุกคน เดี๋ยวหาว่าผมเรื่องมากอีก โดยเฉพาะ.."ไปหยิบตะปูตัวใหญ่มาในถุงสีส้มมาด้วย""นู้นๆ ไปเปลี่ยนค้อนกับเฮียเฟียตให้ที" "เร็วๆเลย เดินไปหยิบให้มันรวดเร็ว ว่องไวหน่อย เดินนับก้าวรึไง" อิดออดนิดนึงก็ตะโกนว๊ากผมทันที จะใครซะอีกละ ก็เฮียฟรีของทุกคน(?) นั้นแหละ ใช้งานดี๊ดี เดินหยิบนู้นทำนี่ทำนั้นยังเสร็จต้องวางมือแล้วทำที่คุณเฮียต้องการช้านิดหน่อยก็ไม่ได้บ่นเป็นหมีกินรังผึ้ง เลย "เช็ดเหงื่อให้หน่อย" เฮียแกหันหน้ามาหาผม "โนวว~ ดูปากภูเบตร์นะฮะ โน!" ผมชี้ปากตัวเองให้เฮียฟรีดู"จะเช็ดให้มั้ย?""ถามย้ำอีกล๊า วัยรุ่นเซ็งแต่ก็เข้าใจนะ คนแก่อายุเยอะก็ อาจจะมีบ้างที่ได้ยินเสียงไม่ค่อยชัดเจน" "ปากดีจริงๆ" เฮียฟรีแสยะยิ้มแล้วดึงแขนผมก่อนจะ ซบหน้าลงบนแขนเสื้อนักเรียนของผม แล้วถูไปมา"ยี้!~ เฮีย!!! ทำไรวะเนี่ย" ผมดีดตัวเองออกทันที"ก็เช็ดเหงื่อไง หึหึ" "ไม่ต้องมาหัวเราะเลย แขนเสื้อพอร์ตเลอะมันไม่โอเค!"ผมชี้ให้แขนเสื้อให้ดู"มันโอเคนะ เพราะไม่ใช่เสื้อเฮีย"  เฮียแกพูดจบก็หันไปตอกตะปูต่อ ปล่อยให้ผมยืนจับแขนเสื้อตัวเอง ถ้าแอร์พอร์ตคนนี้ทำอะไร ไอ้เฮียฟรีคนนั้นไม่ได้ สิ่งที่ทำได้คือ ..เอี๊ยดดด~ อ๊าดดด~ อี๊ดดด~ อาดดด~ปั่นจักรยาน 'อีแก่' สุดสวย(?) คันที่สนิมเกาะเกอะกรังไปทั้งคัน แต่ผมว่ามันคงมีค่ากับลุงภารโรง เพราะ เวลาแกพูดแล้วแววตาแกยิ้มตลอดเนี่ย ผมปั่นหนีมาจากที่เขาทำขบวนมาดูเฮียเฟส ที่กำลังให้นักกีฬาวิ่งวอร์มอยู่เลยแวะทักแกซะหน่อยอี๊ดดดดด~ แต่เสียงเบรกนี่ทำใครหลายคนเสียวฟันกันไปข้างนึง เลยทีเดียว"ฮะโหลเฮียเฟส ไหนว่าจะเป็นโค้ชพรุ่งนี้ไง ไหงมาคุมเองเลยละฮะ" ผมคร่อมจักรยาน มองดูคนที่กำลังวิ่งอยู่รอบสนาม"มันขัดลูกตาเลยมาคุมเอง แล้วเราไม่ช่วยไอ้ฟรีรึึไง?" "ไม่อะเฮีย พอร์ตโดนใช้ยิ่งกว่าทาสอีก ขอมาเป็นนั่งปั่นตรวจความเรียบร้อยของสีดีกว่า อิอิ" เจอแล้ว เชี้ยจั๊ก! "ไม่น่ารอด" "อะไรรอดๆ นะเฮีย" ผมได้ยินไม่ชัด"เราหูฝาดแล้วละ ไปตรวจแถวนู้นไปไป๊"แง่ว โดนไล่ตลอด ไปแกล้งไอ้จั๊กดีฟ่า เอี๊ยดดด~ อ๊าดดด~ ผมปั่นมาเทียบกับไอ้จั๊กที่วิ่งอยู่ มันเองก็หันมามองแล้ววิ่งต่อ ไม่สนใจผมเลย =="เหี้ยจั๊กสนใจกูนิดนึงได้ปะอุตส่าห์ปั่นมาหามึงเลยเนี่ย" "กูสนใจจะเป็นตัวจริงมากกว่าตอนนี้" มันตอบ"มึงจะไม่สนใจกูจริงหรอ?" ผมลองอ้อน"ขนลุกวะไอ้สัด"! มันลูบแขนไปมา"กูปั่นตามมึงจนเมื่อยแล้วนะจั๊ก" ผมก็พยายามตื้อมัน"กูก็เหนื่อย วิ่งไปคุยไปเสียงพลังงานกูหมด มึงไปวิ่งเล่นกับน้องๆไป๊ ชิ้ว!" ไล่ตรูอีกคนละ = ="ไอ้นรกแตก นี่แหน่ะ" ผมถีบมันขณะมันวิ่ง มันเองก็หน้าถลาเกือบทิ่ม ทำไมไม่โดน หึ้ย! ขัดใจ นั้นไงเป้าหมายต่อ..เฮียหมอ"เฮียหมอออออ~ ทำไรฮะ?" ผมปั่นจักรยานมาใกล้เฮียหมอที่กำลังสอนคนกลุ่มนึง อยู่"มาก็ดีไอ้หนู มานี่ๆ" เฮียหมอกวักมือเรียก ผมก็จอดจักรยานแล้วรีบเดินไปหา"ว่าไงฮะเฮีย?""นั่งลงๆ รวมกับทุกคน" ผมก็มองซ้ายมองขวาก่อนจะนั่งลงข้าง หน้าและตั้งใจฟังสิ่งทีเฮียจะบอก"คนที่ได้ฟังเฮียพูดวันนี้ เราสามารถนำเอาไปใช้ช่วยเหลือตนเอง และผู้อื่นได้ เฮียบอกเลยว่ามันอาจจะฟังดูน่าเบื่อรึบางคนก็คิดว่าจะรู้ไปทำไมหรือบางคนก็รู้อยู่แล้ว แต่เฮียอยากจะย้ำอีก รอบ คือฝ่ายที่เราได้รับมอบหมายคือ ปฐมพยาบาล ถูกมั้ย?" เฮียหมอเริ่มเกริ่นขึ้นมา สาวๆหลายคนก็ดี๊ดี ตอบคำถามอย่างพร้อมเพรียง"การปฐมพยาบาล หมายถึง การช่วยเหลือผู้ป่วยหรือผู้บาดเจ็บเป็นการฉุกเฉิน ก่อนที่จะได้รับการรักษาทางการแพทย์การปฐมพยาบาล จึงเป็นการช่วยเหลือชั่วคราวระหว่างรอ คอยการรักษา จากแพทย์ในรายที่บาดเจ็บรุนแรง การปฐมพยาบาลอาจเป็นสิ่งที่ช่วยให้ผู้ป่วยเจ็บรอดชีวิตได้" เฮียหมอบอกความหมายของการปฐมพยาบาล ซึ่งผมเองก็พยักหน้างึกงักไปกับทุกคน เฮียหมอก็อธิบายทั้งทฤษฎีและก็การปฏิบัติแบบรวดเร็วและเข้าใจง๊ายง่าย ขั้นต่อไปคือการปฏิบัติจริง "เฮียจะสมมุติสถานการณ์ ที่มีคนเป็นลมแดด ขอตัวแทนหนึ่งคน" เฮียหมอกวาดสายตามองไปรอบๆ"ผมครับ" ผมหันไปมองตามเสียงคนเสนอที่จะเป็นผู้ป่วย แถมยังมีการมองค้อนมาที่ผมอีก เอ้า!นี่ตรูผิดอะไรอีกฟะ"เชิญด้านหน้าเลย แล้วมีใครอาสาจะเป็นคนช่วยดี""หนูคะ" เอ๋..นั้นมันน้องยูนินิหว่า อาสาด้วยละกัน"เฮียหมอ ผมด้วยๆ" เฮียหมอแกก็ยิ้มแล้วพยักหน้า แต่ไอ้คนแรกนี่ดิ จ้องมองหน้าผมอย่างหาเรื่องน่าดู หึหึ รู้จักแอร์พอร์ตน้อยไปละไอ้เด็กบ้า"อาการของคนเป็นลมแดด ใบหน้าและนัยน์ตาแดง เวียนศีรษะ คลื่นไส้ อาเจียน กระหายน้ำ  หายใจถี่  ชีพจรเต้นเร็วและเบา ผิวหนังและใบหน้า แห้ง  ตัวร้อน ถ้าเป็นมากอาจจะมีอาการ ชักและหมดสติได้ ต้อยนำคนป่วยเข้าพักในที่ร่มและอากาศถ่ายเท โอเคนะครับเด็กๆ เริ่มเลยดีกว่า""น้องคนแรกนอนลงบนผ้าที่เฮียปูไว้ ส่วนน้องผู้หญิงก็ยกศีรษะผู้ป่วยให้สูงกว่าลำตัว ที่สำคัญ  อย่าให้แอมโมเนียหรือยากระตุ้นหัวใจ  เพราะจะกระตุ้นให้เลือดไปเลี้ยงสมองมากขึ้น" น้องยูยกศีรษะไอ้หน้าอ่อนนั้นวางบนตักอย่างที่เฮียหมอบอก"ต่อมาให้ขยายเสื้อผ้าของผู้ป่วยให้หลวม  เพื่อให้เลือดหมุนเวียนได้สะดวก" น้องยูปลดกระดุมเสื้อไอ้หน้าอ่อน 2 เม็ด แล้วรอเฮียหมอบอกต่อ"เมื่อผู้ป่วยรู้สึกตัวแล้วและร่างกายเย็นมาก  ให้เอาผ้าห่อคลุมตัวให้อบอุ่นและหาเครื่องดื่มร้อนๆให้ดื่ม เพื่อให้ความอบอุ่นร่างกาย แต่..ถ้าผู้ป่วยยังไม่รู้สึกตัวให้รีบนำส่งโรงพยาบาลโดยเร็ว" "เก่งมากคนสวย" เฮียหมอเอ่ยชมน้องยู"ขอบคุณคะเฮียหมอ" น้องยูยกมือไหว้อย่างสวยงาม"ต่อไป ไอ้หนูมานี่" เฮียหมอเรียกผมไปใกล้ๆแล้วกระซิบข้างหูผม "ไปหาไอ้ฟรีได้ละ ตอนนี้หมดเวลาของเราแล้ว ไอ้ฟรีมันเห็นว่าเราอยู่กับเฮีย หนีไม่พ้นแล้วละไอ้หนู" "เฮียหมอไล่พอร์ตอีกคนละ ใจร้ายกันจริง! บู่ววววว~ " ผมทำปากจู๋ใส่เฮียหมอแล้วเดินไปหายูนิ"ยูนี่ไลน์พี่แอดมาหน่อย พอดีพี่ขอคลิปเมื่อเช้า" ผมยื่นกระดาษโน้ตใบเล็กที่เขียนไว้ตั้ง แต่คาบอาจารย์มะลิให้ยูนิ"โอเคค่าพี่ เดี๋ยวยูแอดไป" ยูนิยิ้มกว้างหมดเวลาสนุกแล้วสิ หมดเวลาสนุกแล้วสิ สัญญาณเตือนดังขึ้นในหัว เป็นนางทาส อีกแล้วสิแอร์พอร์ต = ="มีอะไรละลุง อุตส่าห์ปั่นหนีไปคนละฟาก แล้วยังจะเห็นอีกเนอะ"ผมเดินมาหยุดตรงหน้าเฮียฟรีพลางบ่น"หูตากูเยอะ" เฮียฟรีบอก"แล้วเรียกมาทำไมอีก ไม่เดินหยิบของให้แล้วนะ เมื่อยขา" ผมทำเป็นนั่งเหยียดขาใช้มือบีบๆ นวดๆ ต้นขาของตัวเองเฮียฟรีอมยิ้มก่อนจะ "อะ กินซะ" เฮียยื่นกล่องโดนัทมาตรงหน้า "ยิ้มซะกว้าง ไอ้ลูกหมา!" น้านน! ยีหัวผมอีก "ยิ้มที่ไหนไม่ได้ยิิ้ม" ผมคว้ากล่องโดนัทมากอด เฮียฟรีนั่งลงข้างผมก่อนจะจับขาผมไปวางพาดบนตักแล้วนวดให้ -/-"ทะ ทำอะไรของเฮียเนี่ยไม่ต้องนวดเลยนะ ไปทำงานของเฮียไป๊" "ปากดีจริงๆ เอ่ยปากไล่แต่หน้าตานี่พริ้มเชียวนะมึง"แฮร่ ~ โดนเลย ก็มันสบายจริงๆนี่่น่า กินโดนัทไปมีคนนวดขาให้เนี่ย มันสบายจริ๊งจริง "เย็นนี้ว่างมั้ยเฮีย?" เฮียฟรีเลิกคิ้วนิดนึงที่ได้ยินผมถาม"มีอะไร" "เถอะน่ะ ว่างมั้ย?" "เดี๋ยวดูก่อน" เฮียฟรีบอกแล้วกัดโดนัทชิ้นที่ผมถืออยู่"ของพอร์ตอย่ามาแย่ง" ผมหันโดนัทหนี เฮียฟรีก็เคี้ยวไม่สนใจในสิ่งที่ผมพูด"ที่มึงกินอะเงินกูทั้งนั้นไอ้ลูกหมา หึหึ" "ก็ซื้อมาให้พอร์ตก็เป็นของพอร์ต จบนะ" ผมรีบยัดชิ้นที่เฮียฟรีกัดเข้าปาก "กินไปเถอะ คำเดียวก็เกินพอหวานชิบ กินเข้าไปได้ยังไง" เฮียฟรีดูกาแฟเย็นไปบ่นไป"มันอร่อย ถ้าไม่อร่อยแล้วเฮียกินทำไมเมื่อกี้" ผมจ้องหน้าเฮีย"แค่ชิม" เฮียยักคิ้วแล้วลุกขึ้นยืน "เฮ้ยยยยยย!" ผมร้องลั่นเหมือนมีบางสิ่งตกใส่หัว ก่อนจะหยิบมันออกก็เห็น ... ซิกแพคโอ้ย!กำเดาแทบจะพุ่งทะลักหมดตัว คนอะไรหุ่นเพอร์เฟคชะมัด -.,- ซิกแพคเป็นลอนอย่างสวยงาม กล้ามแขนเป็นมัดๆ แอร์พอร์ตหลงหุ่นแบบนี้ อยากได้อยากโดน ตรงอกข้างขวามีรอยสักเล็กๆ ที่เป็นภาษาอังกฤษนามสกุลของเฮีย แต่พอเฮียหันหลังนี่ละ แผ่นหลังครึ่งซ้าย มีเสือตัวใหญ่เต็มตัวยืนอยู่ ส่วนอีกครึ่งยังคงปล่อยว่างไว้ แค่นี้ก็เรียกเสียงกรี๊ดจากสาวทั้งโรงเรียนกระหึ่ม "นี่เฮียเสื้อเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อแล้วยังมาโยนใส่คน อื่นอีก อี๋~" ผมทำท่าแขยง"คนอื่นที่ไหนครับน้องพอร์ต" เฮียฟรีเดินมากก้มหน้าใกล้ๆหน้าผม แถม ฟู่ว~ เฮียฟรีแกล้งเป่าลมใส่หูผมอีก"คงครับอะไร ขนลุก" ผมดันหน้าเฮียฟรีให้ออกห่าง "หึหึ..ทำหน้าตลกชะมัด เขินรึไง?" "นี่แซวช้ะ?" ผมทำปากจู๋ใส่ "เปล่า"แล้วเฮียฟรีก็เดินไปหยิบเสื้อยืดอีกตัวในรถแล้วไปช่วยเฮียเพลนทำขบวนต่อ ส่วนผม..นั่งกินนอนกิน โดนัทจนเพลิ มองดูนาฬิกาอีกทีก็เย็นมากแล้ว..."วันนี้ร้อนชิบหาย!!!" ผมนี้สะดุ้งเฮือกเลยที่จู่ๆไอ้เฮียเพลนแม่งก็ร้องตะโกนออกมา"วันนี่อากาศแจ่มใส กินอิ่มนอนหลับ" ผมพูดขึ้น"มึงสบายอยู่คนเดียวไอ้พอร์ต" เฮียเพลนถอดเสื้อนักเรียนโยนใส่ผม"อี๋! สกปรกวะเฮีย!" ผมจับเสื้อเฮียเพลนทิ้งไว้ข้างตัวรวมกับเสื้อเฮียฟรี สักพักก็เห็นไอ้จั๊กวิ่งเข้ามาหา "ฮะแฮ่กๆ ชะ..เชี้ยพอร์ต นะน้ำ แฮ่กๆ" ไอ้จั๊กที่วิ่งมาจากทางสนามก็หอบซะ เหมือนหมา ปากก็พูดขอน้ำแต่มือมันคว้าน้ำจากมือผมไปดื่มอย่าง รวดเร็วแล้วทิ้งตัวนอนแหมะอยู่ข้างผม "นักกีฬาตัวจริงของสี หอบเป็นหมาเลยนะไอ้สัด" ผมหันไปด่ามันมันเองก็อยากจะโต้ตอบแต่ทำได้เพียงนอนหอบหายใจไป"ตายยังมึง?" ผมถามพลัก~ ไอ้ห่าจั๊กมันเลยหมุนตัวถีบกลางหลังผม "พูดกับกูดีๆก็ได้ ไอ้ห่า!" ผมหันไปแยกเขี้ยวใส่มัน มันก็ยิ้มแล้วหลับตา ผมก็ไม่วายแหย่มันเช่นกัน "หลับให้สบายนะเพื่อน ไม่ต้องห่วง.." พูดไม่ทันจบประโยค ไอ้จั๊กก็ดีดตัวขึ้นมานั่งแล้ว"ไอ้เหี้ยพอร์ตตตตตต!! กูยังไม่ตาย!!" "ฮ่าฮ่าฮ่า ขำๆ นอนไปเถอะ" ผมหลุดขำ"วันนี้ดีจริงๆ อาหารตาเพียบ" เฮียเฟียตเดินมานั่งลงข้างๆไอ้จั๊กที่นอนหลับตา ก็เท่า กับว่า ไอ้จั๊กนอนอยู่ตรงกลางระหว่างผมกับเฮียเฟียต"เฮียนิยมกินเด็กรึ?" ผมถาม"แล้วไอ้ลูกชายนิยมกินคนแก่บ้างเปล่า?"เงิบครับ! โดนอีกละ"แฮร่~" ผมแลบลิ้นใส่เฮียเฟียต"ตลกรึไง กิ้วๆ อย่าหลงเสน่ห์เฮียก็แล้วกัน" เฮียเฟียตยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนแทบจะติดกับหน้าผมพรึ้บ~ จู่ๆไอ้จั๊กก็ดีดตัวลุกขึ้นคั้นกลาง"ฮ่าๆ ความรู้สึกเร็วดีจริงๆ" เฮียเฟียตตบบ่าไอ้จั๊ก"รังสีอำมหิตแพร่กระจายส่งผ่านมาขนาดนั้น ใครจะนอนลง" ไอ้จั๊กเอ่ยขึ้นแล้วมองซ้าย มองขวา"ลุงเฟียต ผมจะบอกอะไรให้นะ ผมไม่หลงเสน่ห์หุ่นแบบลุงหรอก" ผมแลบลิ้นปลิ้นตาพลางนึกถึง 'ซิกแพค' ของคนชอบฉวยโอกาสอย่างเฮียฟรี -/- บ้าเอ้ย.. คิดอะไรเนี่ย"ชิ! ไอ้ลูกชายหุ่นแบบเฮียมันทำไม?" "หุ่นลุงมันไม่โอเค ไม่ใช่สเป็คของพอร์ต ลุงแก่ลงพุงแล้วน่ะนะ""เห้ยย ไม่จริง" เฮียเฟียตจับหน้าท้อง"ฮ่าฮ่าฮ่า" จริงๆแล้วบรรดาเฮียๆนี่ไม่ได้มีใครอ้วน ลงพุงเลยสักคน ผมก็แกล้งแหย่เฮียเฟียตไป"แกล้งกูหรอวะไอ้ลูกชาย!" เฮียเฟียตเตรียมจะลุก แต่ผมนี่วิ่งเลย"หยุดเลยไอ้ลูกหมา กูขะจับมึงมาตีก้น!" เฮียเฟียตวิ่งไล่ผมตามมาติดๆ "อ๊าก~ อย่าตามพอร์ตมา กรี๊ด!" ด้วยความเสียวสันหลังกลัวจะโดนจับได้เลยหลุดกรี๊ด เสียงร้องออกมาตุ๊บ~ ผมวิ่งชนแผงอกเฮียฟรีเต็มๆ แล้วแอบอยู่ด้านหลังอย่างรวดเร็ว"ไอ้ฟรี ส่งไอ้ลูกชายปากหมามาให้กู" เฮียเฟียตชี้นิ้วมาที่ผม"ไม่นะเฮีย" ผมกอดเอวเฮียฟรีจากทางด้านหลัง"กอดแน่นเลยนะ หึหึ" เฮียฟรีเอ่ยขึ้น"หึ้ย~" ผมเปลี่ยนมาเกาะเสื้อแทน"ไอ้ลูกชาย ยังไงๆกับไอ้ฟรีเนี่ย" เฮียเฟียตแซว"อะไรเล่า~" ผมทำปากจู๋"หุบปากไปเลยเฮีย" เฮียฟรีพูดยิ้มๆ"ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านจริงๆ ไอ้เชี้ยเฟียต" เฮียหมอเดินมากอดคอเฮียเฟียต"กูหิวข้าวแล้วไปหาอะไรแดกกันเถอะ" เฮียหมอลูบท้อง"พอร์ตก็หิว" ผมเดินมาใกล้เฮียหมอ"โทรหาไอ้ตัวเล็กด้วย เดี๋ยวงอนบ้านแตก" เฮียฟรีบอกเฮียหมอแล้วลากผมไปนั่งที่เดิม"กี่โมงแล้ว?" เฮียฟรีถาม ผมดูนาฬิกาข้อมือตัวเองทันที "ทุ่มสิบห้า""อืม..ใกล้จะได้เวลาละ" เฮียฟรีถอดเสื้อยืดพาดไหล่ไว้ โอ้ย..โชว์อีก หวง! เอ้ย..อิจฉา~//"เฮียๆ สวัสดีค้าบ พวกผมกลับบ้านก่อน"//พวก ม.6 ที่เหลือเดินมายกมือไหว้ขอตัวกลับบ้านกัน"กลับบ้านดีๆ" เฮียๆทั้ง 4 บอก"กูกลับบ้านก่อนไอ้เพลน เจอกันพรุ่งนี้นะมึง" เพื่อนๆเฮียเพลนก็เดินไปตบไหล่เฮียเพลน"ขอบใจพวกมึง เดี๋ยวเสาร์กูเลี้ยงเหล้า" เฮียเพลนบอกเพื่อน"เลี้ยงพอร์ตด้วยนะครัช" ผมโผล่หน้าไปตรงรักแร้เฮียเพลน"ฝันไปเถอะมึง!" เฮียเพลนหนีบคอผมไว้"ปล่อยยยยยย~" ผมดันตัวเองออก"ไปแดกข้าวกัน" ไอ้จั๊กโผล่มากอดคอผมต่อ "ไปยังไงวะเพื่อน ไม่ได้เอารถมา""กูก็นั่งสองแถวมาวะ" ไอ้จั๊กทำหน้าเศร้า"ไปกับกู" เฮียฟรีคว้าข้อมือผมเดินไปที่รถ โดยมีไอ้จั๊กวิ่งตามมาติดๆ"เฮียฟรีผมไปด้วย" ไอ้จั๊กขอเฮียฟรี เฮียฟรีก็พยักหน้าเล็กน้อย"เจอกันร้านเดิมนะไอ้เพลน!"เฮียฟรีตะโกนบอกเฮีย ของผม
 
 
 
 
2 BE CONTINUE