PRES : เพรส นานาชาติพิศวง ตอน ความลับในห้องวิทย์

เควินพาอัยกับอันนามานั่งที่ร้านอาหารอิตาเลียนบนชั้นสี่ของห้างบรอนซ์ ทั้งสามเลือกนั่งมุมในสุดของร้าน สั่งของกินเล่นมาระหว่างคุยกันเงียบ ๆ

“ไอโดนให้ออกจากหอพัก”

เควินเริ่มเปิดประเด็นก่อน อัยกับอันนาหน้าเสีย

“โหดร้าย!”

อันนาร้องขึ้น

“แค่นายออกมานอนกับอัยแค่นี้ ถึงกับต้องไล่นายออกจากโรงเรียนเลยเหรอ ...โธ่! แล้วแบบนี้นายจะทำยังไง เกรด 11 แล้วแท้ ๆ นายจะไปเรียนต่อที่ไหนได้เนี่ย”

หล่อนเริ่มฟูมฟายดังขึ้น อัยสะกิด

“เบา ๆ หน่อยแก พูดจาน่าเกลียด นายเควินไม่ได้ไปนอนกับฉัน...เขาแค่ไปบ้านฉัน”

เด็กสาวว่าหน้าง้ำ เควินอมยิ้ม

“แต่ถ้าได้นอนกับอัยแล้วโดนไล่ออก ไอก็ว่ามันโอเคนะ”

“ว้าย!”

เสียงร้องจากอันนา ก่อนจะรีบปิดปากยิ้มคิกคัก เด็กสาวมองลอดผ่านไรผมสีทองไปทางเควินที อัยที เห็นเพื่อนสาวมองเด็กหนุ่มตาเขียว

“ไม่มีที่เรียนแล้วยังจะปากดีอีกนะนาย”

อัยขบฟันพูด เด็กหนุ่มทำหน้างง

“หูไม่ปกติกันทั้งคู่เลย พวกยูเนี่ย ไอบอกว่า ถูกไล่ออกจากหอพัก .. ไม่ใช่โรงเรียน”

“อ้าว...”

สองสาวร้องขึ้นเกือบพร้อมกัน สีหน้าคลายลง อันนาจึงนึกครึ้มใจหยิบชีสทอดขึ้นมาเล็ม ๆ ชิ้นหนึ่ง ... แกล้งลืมคำว่าไดเอทไปชั่วครู่

“หลงตกใจแทบแย่ แบบนี้ก็สบายโก๋เลยสินาย ได้ไปเช่าบ้านอยู่ข้างนอก ลัลลาเต็มที่”

“ฮื่อ”

เควินพยักหน้า เขาเล่าต่อว่า เขาถูกเรียกตัวไปหลังจากกลับไปที่หอพักเมื่อสายวันศุกร์พร้อมกับพ่อ ถูกพ่อบ่นไปตลอดทางเรื่องทำผิดกฎโรงเรียนไม่เว้นแต่ละวัน แต่เมื่อไปถึงห้องอาจารย์ใหญ่เขาก็ถูกให้นั่งรอข้างนอก ปล่อยพ่อเข้าประชุมร่วมกันกับทั้งอาจารย์ฝ่ายปกครอง และก็อาจารย์หัวหน้าหอพักด้วย

“เส้นใหญ่นี่ พ่อนายน่ะ”

อัยค่อนขอด

“ไอก็โดนเรียกเข้าไปหลังจากนั้นด้วยนะ”

เควินพูดต่อ อัยกับอันนาวางมือจากของกินตรงหน้า ด้วยรู้สึกถึงอะไรบางอย่างในน้ำเสียงเด็กหนุ่ม เขาหรี่เสียงลงอย่างน่าสงสัย

“มีอะไรเหรอ”

“เงื่อนไข”

เขาตอบสั้น ๆ สองสาวเลิกคิ้วรอฟังประโยคถัดไป

“ไอต้องช่วยยูเคลียร์...ทุกอย่าง”

เขาวาดมือ

“ทุกอย่าง”

อัยทวนคำ

“ใช่ จนเสร็จสมบูรณ์”

เขาทำน้ำเสียงเนิบนิ่ม อัยถอนใจยาว

แล้วมันเมื่อไหร่กันล่ะ ที่จะพูดได้ว่า ‘เสร็จสมบูรณ์’ เมื่อห้องเคลียร์จนเกลี้ยง…. เมื่อข่าวลือหายไป…หรือ… เมื่อจับผีปลอมได้…

“นายว่า ที่ฉันเจอคืนนั้น เป็นผีจริง ๆ ไหม”

อัยถามเควิน เมื่อนึกถึงเจ้าเงาไร้ร่างที่ทำเสียงหายใจรดหน้าหล่อนในคืนนั้น

“ไอไม่เห็น เห็นแต่ยูร้องกรี๊ดลั่นโรงเรียน”

เขายิ้มทางลูกตา ใช่สินะ…อัยคิด แล้วเรื่องมันก็บาน…ยาว… มาจนถึงขั้นเควินต้องระเห็ดออกจากหอพัก

“คิดแล้วแค้นจริง ๆ อย่าให้ได้รู้นะว่าใครทำผีปลอมมาแกล้งหลอกพวกเรา… ฉันจะเอาน้ำยาในห้องวิทย์ปรุงผสมให้มันกินจะได้เป็นผีไปจริง ๆ เสียเลย”

ประธานนักเรียนว่าอย่างแค้นเคือง ลืมไปแล้วว่า ระดับความดังของเสียงเป็นปกติแล้วหรือดังกว่าเดิมต่อเมื่อมีคนมายืนตรงหน้า

“ผีอะไรเหรอจ๊ะ… อัย คุยกันหน้าซีเรียสเชียว”

แซม!

อัยสะดุ้งสุดตัว อันนากับเควินก็หน้าถอดสี ไม่มีใครสังเกตมาก่อน ว่านายแซม เลขาหนุ่มชาวเกาหลี ขวัญใจท่านประธานอัย โผล่เข้ามาในร้านตั้งแต่ตอนไหน

“อ้าว! แซม มาตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะ”

อันนาถาม ยิ้มกว้างเกินปกติ มองหน้าแซมที่ยังดูเหมือนติดใจสงสัย

“มาได้ซักพักแล้วล่ะ”

เขาตอบสั้น ๆ เบี่ยงตัวออกให้เพื่อน ๆ เห็นโฉมของ ‘ผู้มาด้วย’

ยัยซันโฮ!!

อัยหันกลับมาซ่อนสีหน้าสะเทือนใจไม่ไม่มิด เพื่อนสาวมองหล่อนอย่างเห็นใจปนระอา

เศร้ารอบที่แปดร้อย...

“ตกลงเมื่อกี๊พวกเธอคุยกันเรื่องผีอะไรเหรอ ผีโรงเรียนเราหรือเปล่า ตกลงข่าวลือพวกนั้น...มันเป็นเรื่องจริงใช่ไหม”

แซมยังไม่ยอมเปลี่ยนเรื่อง อัยอ้ำอึ้ง

“ผีอะไร...”

หล่อนหลบตาเขา ในหัวสมองคิดตีกันยุ่งจนแยกไม่ออกว่าระหว่างความเครียดปัญหาเรื่องผี กับความเศร้าเรื่องที่นายแซมกับซันโฮดูจะสนิทสนมกันมากขึ้น หล่อนกำลังเทน้ำหนักไปกับเรื่องไหนมากกว่า

“ผีที่โรงเรียน...”

แซมยังพูดไม่จบเควินก็แทรกขึ้น

“ผีที่บ้านผีสิงน่ะ”

“ฮะ!!”

แซมร้องหน้าฉงน ที่จริงก็ทั้งอัยและอันนาด้วย ประสานเสียงขึ้นพร้อมกัน เควินยักไหล่

“โปรเจกท์งานฮัลโลวีนปีนี้ไง เราจะทำบ้านผีสิงกัน”

เขาพูดเรียบ ๆ ราวกับเป็นเรื่องจริง ขณะที่อัยคิ้วขมวด บ้านผีสิงงั้นเหรอ .... ทันไปผุดโปรเจกท์นี้ตั้งแต่ตอนไหน แต่แล้วแซมก็ทำท่าเหมือนเพิ่งคิดอะไรได้ เขาหันมาทางเควิน

“แล้ว...นาย... เควิน ... นายมากับอัย อันนา ได้ยังไงน่ะ”

ทั้งสามหันมามองหน้ากัน แล้วก็เพิ่งจะมองเห็นว่ามันเป็นวิวใหม่อย่างที่แซมสงสัย เพราะทั้งเควิน อัย และอันนา ไม่เคยมีอะไรเกี่ยวข้องกันมาก่อนเลย มันน่าประหลาดใจสุด ๆ ก็ตรงที่เป็น ‘เควิน’ นี่แหละ นักเรียนใหม่ นักเทนนิส ที่วัน ๆ ไม่เคยจะเข้าร่วมวงเสวนากับใคร นอกจากเฝ้าคอร์ทเทนนิสกับอาหารที่โต๊ะบุฟเฟต์โรงเรียน

“เควินมาทำงานกับอัยน่ะ”

อันนารีบตอบ

“บ้าเหรอ ทำงานอะไร เขาปิดรับสมัครคณะกรรมการนักเรียนตั้งแต่ปีที่แล้ว…แล้วนะ”

แซมท้วงเสียงหลง อันนาสบตากับอัยทันควัน สื่อความหมายผ่านนัยน์ตาว่า ‘พลาดไปแล้ว’

“เฮ้! อันนา..”

เสียงเควินขัดขึ้น

“ยูจะไปหลอกให้แซมงงไปทำไมล่ะ ก็บอกเขาไปตรง ๆ สิ ว่าอัยน่ะ คบกับไออยู่”

นักเทนนิสหนุ่มพูดต่อเสียงเรียบ ที่จริง อัยออกจะรู้สึกเบื่อกับการพูดภาษาอังกฤษปนฝรั่งเศส (ภาษาบ้านเกิดของนายเควิน) ของเขาอยู่บ้าง มันพาให้งงพอ ๆ กับที่บางทีเขาใช้ภาษาไทยปนภาษาอังกฤษเวลาพูดกับหล่อน แต่หน้าตาเขาในตอนนี้มันพาให้ดูมีชัยในวงสนทนาดีเหลือเกิน อัยจึงพลอยพยักเพยิดตามไปด้วย… อย่างลืมตัว

“ใช่….”

อันนากับแซมอ้าปากค้าง

“หา”

“เฮ้ย!”

อัยเพิ่งจะรู้สึกตัว ในขณะที่อันนาก็เพิ่งจะได้สติ

“เยส....ใช่ ๆ โอ้! ก้อช! มัวแต่อายทำไมล่ะ เบ้บบบ..บอกเพื่อนไปตามตรงเถอะ เขาเพิ่งคบกันน่ะ”

อัยถูกเหยียบเท้าไว้แน่น ขณะมองหน้าฉงนฉงายของคู่สนทนา แซมดูท่าทางกระอักกระอ่วนใจพิลึก แน่ล่ะสิ เด็กหนุ่มรู้อยู่แก่ใจมานานหลายปีแล้วนี่ ว่าอัยชอบเขา แต่จู่ ๆ ทำไมจึงหันหลังให้หนุ่มในฝันอย่างเขาไปง่ายดาย

หรือคนกินเยอะอย่างนายนักเทนนิสนี่..จะมีเสน่ห์ร้อนแรงกว่า

“แล้ว...บ้านผีสิงคืออะไร”

ดูเหมือนแซมจะกลับลำทัน เขาขยับแว่นรีบพูดจาเป็นการเป็นงานขึ้นมา

“งานฮัลโลวีนปีนี้ไง เราจะทำบ้านผีสิง”

เควินพูดง่าย ๆ เหมือนเตรียมตัวมาแล้ว อัยเงียบฟังอย่างสนใจ

“ที่ไหน”

“ในห้องวิทย์ปิดตายนั่นไง ”

“เฮ้ย!”

ผู้ฟังทั้งสามร้องขึ้นพร้อมกัน เควินรีบขยิบตาให้สองสาว

“นายพูดอะไร จะบ้าเหรอ!”

แซมโวยวาย แต่ก่อนที่เขาจะพูดอะไรต่อไป ก็มีนิ้วมาสะกิดที่สีข้างเบา ๆ

“นี่... จะให้นั่งรออีกนานไหม .. นายจะกินไหม ที่สั่งมาน่ะ”

ซันโฮนั่นเอง หน้าหวานมีแววหงุดหงิด อัยปรายตามองหล่อนแว้บหนึ่ง น่าหมั่นไส้เสียจริงเชียว ยัยหน้าสวย ตาหวาน ... ซันโฮมองอัยกับอันนาตาขุ่น

“พวกเธอพูดเสียงดังมากเลย ไม่อายคนในร้านบ้างเหรอ”

“อุ๊ย! ตายจริง ขอโทษนะ เราลืมตัวไปหน่อย”

อันนาว่า กลิ้งลูกตามายังเควิน ซึ่งกำลังเริ่มโซ้ยสปาเก็ตตี้ที่สั่งมาเพิ่ม หล่อนแอบสังเกตเห็นซันโฮเหลือบมองเด็กหนุ่มเมื่อครู่

“มัวแต่ชักช้าอยู่ได้ เดี๋ยวก็ไม่ทันไปซื้อของหรอก”

ซันโฮบ่น พวกนักเรียนหอพักมีเวลามาช้อปปิ้งเท่าที่ครูหอพักกำหนดเท่านั้น ก่อนที่จะต้องนั่งรถตู้โรงเรียนกลับ แซมจึงจำต้องหยุดบทสนทนาไว้เท่านั้นก่อน รีบแยกกลับไปนั่งกับซันโฮอีกทาง ปล่อยให้สองสาวหันมาเอาเรื่องกับพ่อปากดีต่อ

“เอาไงต่อล่ะทีนี้ บ้านผีสิง ห้องวิทย์อะไรของนายเนี่ย”

เควินก้มหน้าโกยเส้นสปาเก็ตตี้เข้าปาก หมุบหมับพูดตอบเบา ๆ

“ไอช่วยยูแล้วนะอัย ยูจะได้มีโปรเจกท์ไปเสนออาจารย์ใหญ่ แถมมีข้ออ้างจะให้คนไปช่วยเก็บกวาดห้องวิทย์เพิ่มด้วย....จะได้เสร็จเร็ว ๆ ไง”

อัยกับอันนาสบตากัน แม้ในใจประธานนักเรียนสาวอยากจะลุกขึ้นถีบนายเควินให้ตกเก้าอี้ไปพร้อมกับจานข้าวของเขา แต่ไอเดียนี้ก็เข้าท่าดีไม่หยอก ยิงปืนนัดเดียว ตายหมดเลยทั้งราว...ยอดเยี่ยมมาก

ทีนี้ก็เหลือแค่ลองไปคุยกับศาสตราจารย์สตีเฟ่นดูก็เท่านั้น