ทาสรักเพลิงเเค้น

เขา เป็นแค่เด็กกำพร้าที่ผู้มีพระคุณรับเขามาเลี้ยงจากสถานสงเคราะห์ แต่ตลอดเวลาที่อยู่ในบ้านไม่มีใครรู้ว่า เขาต้องเก็บความแค้นและความอดทนต่อคำดูถูกเหยียดหยามจากเธอ ผู้เป็นลูกสาวเพียงคนเดียวของผู้มีพระคุณตลอดเวลา 15 ปี นับตั้งแต่วันที่เขาก้าวเขามาเหยียบบ้านหลังนี้เป็นวันแรก...เขาจะอดทนรอจนกว่าที่จะได้ชำระความแค้นกับเธอให้เธอได้รู้สึกถึงความเจ็บปวดและทุกข์ทรมานเหมือนอย่างที่เขาเคยได้รับ!!
เธอ เป็นลูกสาวเพียงคนเดียวที่บิดาและมารดารักและตามใจมาก มาตั้งแต่เด็กๆ จึงทำให้เธอเป็นคนที่เอาแต่ใจตัวเองและชอบดูถูกคนที่ต่ำต้อยกว่าโดยเฉพาะเขาเด็กผู้ชายที่บิดามารดารับมาเลี้ยง เธอเกลียดๆๆ เพราะความที่เขาเป็นคนจนเธอจึงกลั่นแกล้งเขาตลอด ยิ่งเขาไม่ตอบโต้ เธอก็ยิ่งได้ใจ แต่เธอหารู้ไม่ว่าสิ่งที่เธอทำมันจะย้อนกลับมาทำร้ายเธออย่างทรมานและแสนสาหัส..

“แกจ้องอะไร กินเค้กที่ฉันให้หมดแล้วหรอ เป็นไงอร่อยไหมหละที่ได้กินของราคาแพงๆแบบนี้ หึ ไอ้คนชั้นต่ำ” ยังไม่ทันที่เธอจะเดินผ่านเขาไปหลังจากพูดจบก็ถูกมือหนาจับแขนไว้ก่อน
“ปล่อยแขนฉันเดี๋ยวนี้นะ ไอ้ภัทร ไอ้สกปรก ฉันไม่อยากติดเชื่อโรคจากแก”แพรวาร้องโวยวายพยายามดิ้นให้หลุดจากข้อมือหนา
“ไม่ปล่อย”ธีรภัทรตะคอกใส่หน้าเธอ พร้อมกับเอามือปิดปากเธอไว้แล้วพาเธอมาทางด้านหลังของบริเวณรั้วบ้านที่อาคารหลังเล็กซึ่งเป็นห้องของคนใช้ในบ้าน “หึ ผมอยากจะรู้นักว่าถ้าคุณหนูจอมหยิ่งยโส ชอบดูถูกคนที่ต่ำต้อยกว่า เป็นเมียไอ้หมาข้างถนนแล้วยังจะปากดีอยู่อีกไหม!!” เขาระเบิดอารมณ์ที่สั่งสมมานานโดยเฉพาะวันนี้ที่เธอดูถูกและประจานเขาต่อหน้าแขกที่มาในงานจนทำให้เขาต้องอับอายจนไม่สามารถที่จะระงับความอดทนได้อีกต่อไปแล้ว
“เงียบเถอะครับเพราะต่อให้คุณหนูส่งเสียงร้องจนสุดเสียง ก็ไม่มีใครได้ยินหรอกครับ”ชายหนุ่มมั่นใจนักว่าไม่มีใครได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือของเธอแน่ เพราะทางที่เธอและเขายืนอยู่มันไกลจากตึกใหญ่มาก ประกอบกับเสียงเพลงในงานที่ดังกลบเสียงบริเวณโดยรอบยิ่งให้ไม่มีใครได้ยิน