ทาสรักเพลิงเเค้น

               แสงแดดเจิดจ้าที่บ่งบอกถึงเวลาในช่วงสายของวันใหม่สาดส่องมาที่สองร่างเปลือยเปล่าของชายหญิงที่นอนก่ายกัน เพื่อรับไออุ่นซึ่งกันและกันภายใต้ผ้าห่มผืนบางเก่าๆที่เพิ่งเข้าสู่นิทราเมื่อช่วงเช้าตรู่

             ร่างสูงที่รู้สึกตัวก่อนตื่นขึ้นด้วยความเพลียจากศึกรักเมื่อคืนหันไปมองนาฬิกาบนผนังห้องบอกเวลาว่าใกล้สิบโมงแล้ว ปกติแล้วเขาไม่ใช่คนที่นอนตื่นสายขนาดนี้แต่เป็นเพราะคนขี้เซาที่นอนใต้ร่างทำให้เขาต้องออกแรงตลอดทั้งคืนธีรภัทรก้มมองใบหน้าหญิงสาวที่เขาได้ครอบครองเป็นของตนอย่างพิจารณา พลางคิดบางอย่างภายในใจ  นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้มองหน้าเธออย่างใกล้ชิด ในขณะที่เธอกำลังหลับตาพริบอยู่อย่างนี้

               ใครจะเชื่อว่าผู้หญิงที่แสนจะเอาแต่ใจและชอบดูถูกคนอื่นอย่างเธอ เมื่อหลับแล้วไม่ต่างอะไรกับเด็กเล็กที่ไม่มีพิษสงอะไรเลย ตรงกันข้ามเธอกลับยิ่งน่ามองและหลงใหล หากเธอไม่แต่งหน้าเหมือนตอนที่กำลังหลับอยู่แบบนี้คงจะดีไม่น้อยเขาจ้องมองริมฝีอย่างหลงใหลจนอดใจไม่ไหวต้องก้มลงไปจูบเบาๆเพราะไม่ต้องการจะปลุกให้คนใต้ร่างต้องตื่น แต่เมื่อจูบแล้วก็ไม่อาจห้ามใจที่จะผละออกจากปากบางนั้นได้จนเผลอจูบเธอหนักขึ้นแล้วสอดเรียวลิ้นหนาสอดเข้าไปหาความหวาน

               “ฮือ...ฮืออ..”ร่างบางครางเบาๆเมื่อรู้สึกว่ามีคนกำลังกวนเวลานอนของเธอ “แพรขอนอนต่ออีกหน่อยนะคะ คุณแม่”เธอพูดทั้งๆที่ยังไม่ได้ลืมตาเพราะคิดว่าบุคคลที่กำลังกวนเธอคือมารดาที่ซึ่งมักจะเข้ามาปลุกเธอในช่วงเช้า

               คนด้านบนเมื่อเห็นความขี้เซาของร่างบางจึงอดยิ้มกับความน่ารักของเธอไม่ได้ ก้มไปสูดความหอมจากแก้มเนียนก่อนจะซุกไซ้ซอกคอขาว ร่างบางเมื่อเริ่มรู้สึกตัวมากขึ้นลืมตาขึ้นมองสิ่งที่กำลังกวนการนอนของเธอจึงใช้มือดันอกกว้างให้ออกห่างเมื่อภาพเมื่อคืนนั้นลอยเข้ามาในโสตประสาท “สะใจแกแล้วใช่ไหม ที่สามารถทำลายชีวิติฉันให้ย่อยยับแบบนี้ได้ฉันเกลียดแก เกลียดๆๆ ออกไปนะ ออกไป๊”เธอตะหวาดใส่เขาทันทีเมื่อเธอตื่นเต็มตาแล้ว พร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้มกับสิ่งที่สูญเสียไปซึ่งไม่สามารถเรียกกลับคืนมาได้

               ร่างสูงที่ถูกเธอนั้นขยับจึงเกิดการเสียดสีกันขึ้นของร่างกายทำให้กายแกร่งที่ยังอยู่ในร่างบางขยายอีกครั้ง จนเธอรู้สึกได้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ  ธีรภัทรไม่รอให้เธอทักท้วงแต่ไปให้ความสำคัญกับร่างกายในขณะนี้มากกว่า มือหนาลูบไล้ไปตามเรือนร่างหญิงสาวปลุกอารมณ์ให้ลุกโชนอีกครั้ง เมื่อเธอครางออกมา เป็นสัญญาณว่าคนใต้ร่างเดินตามทางที่เขาชักนำแล้วจึงขยับกายแกร่งนั้นด้วยความเร็ว

เมื่อร่างกายเรียกร้องเธอจึงไม่สามารถปฏิเสธความต้องการนี้ได้จึงตอบโต้ออกไปอย่างไม่ยอมแพ้ กว่าที่คนทั้งสองจะตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็ผ่านไปเกือบสองชั่วโมงเขาขยับกายออกจากตัวเธอที่นอนหมดแรงจากบทพิศวาส เมื่อครู่ แล้วลุกออกจากเตียงไปอาบน้ำ

                “ไม่คิดจะลุกไปอาบน้ำบ้างหรือไง ไม่ได้อาบตั้งแต่เมื่อคืนไม่ใช่หรอ”ธีรภัทรเอ่ยทักแพรวาเมื่อออกมาจากห้องน้ำเขาก็ยังเห็นเธอนอนอยู่อยู่บนเตียงเช่นเดิมแล้วใช้ผ้าห่มคลุมร่างกายขาวเนียนที่มีรอยแดงๆจากฝีมือของเขา

                “เรื่องของฉัน ขี้ข้าอย่างแกไม่ต้องมายุ่ง”เธอรู้สึกอับอายและเจ็บใจตัวเองเป็นอย่างมากที่ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับเขา จริงอยู่ที่เมื่อคืนนี้เขาใช้กำลังรุนแรงปลุกปล้ำเธอจนหมดแรงไม่สามารถสู้แรงเขาได้แต่เมื่อครู่นี้เพียงแค่เข้าปลุกเร้าเพียงนิดเดียวเธอก็คล้อยตามแล้ว

                “งั้นหรือครับ...คุณหนูอย่าลืมซิครับว่าขี้ข้าคนนี้เป็นผัวคุณหนู เลิกทำตัวว่าเป็นคนสูงส่งเสียที เพราะตอนนี้ฐานะของเราเท่ากันแล้ว”เขาพูดเย้ยหยันเพื่อให้เธอต้องอับอายแต่สิ่งที่เขาพูดมันคือความจริงเมื่อครู่นี้ทั้งเธอและเขาต่างก็มีความสุขด้วยกันทั้งสองฝ่ายโดยที่เขาเองไม่ได้ใช้กำลังกับเธอเลยแต่อาจจะมีปลุกเร้าอารมณ์ให้คล้อยตามบ้างก็เท่านั้นเอง

                “กรี๊ดด หยุดพูดพล่อยๆเดี๋ยวนี้เลยนะฉันไม่อยากได้ยิน”แพรวากรี๊ดอยากคนที่ถูกพูดแทงใจดำจนต้องเอาข้าวของในห้องปาใส่เขา ก่อนจะเอามือปิดหู ไม่อยากจะได้ยินในสิ่งที่เขาพูด

                “ผมพูดความจริงก็ทำเป็นรับไม่ได้”ร่างสูงพูดขึ้นขณะกำลังเดินมาแต่งตัวที่ปลายเตียงโดยไม่ใส่ใจว่ายังมีเธออยู่ในห้อง

                “ไอ้บ้า ทำไมแกไม่แต่งตัวในห้องน้ำ  ห๊ะ ไอ้ทุเรศ  ฉันยังนั่งหัวโด่อยู่ตรงนี้ไม่คิดจะอายบ้างหรือไง”ร่างบางที่นั่งอยู่บนเตียงมองดูคนที่กำลังยืนแต่งตัวอยู่โดยไม่มีอะไรห่มกายเลย ส่วนผู้ขนหนูที่เขาพันไว้เมื่อครู่ถูกสลัดออกตั้งแต่เดินมาหยุดอยู่ที่ราวแขนเสื้อแล้ว

                “ทำไมต้องอาย เราก็คนคุ้นเคยกันดีอยู่แล้วทำเป็นไม่เคยเห็นไปได้ แล้วที่ผมทำอยู่นี่มันก็ห้องของผม ผมอยู่คนเดียวจนเคยชินและการที่แก้ผ้าให้เมียดูผมไม่เห็นว่ามันจะทุเรศตรงไหนเลย”ปกติแล้วเขาก็ไม่ได้ทำอย่างนี้อย่างปากบอกเธอหรอก เขาเพียงแค่ต้องการจะแกล้งเธอเล่นเท่านั้นเอง

                “.................”เธอไม่พูดอะไรตอบกลับมาเพียงแต่เมินหน้าไปอื่นเท่านั้น ถึงเถียงไปก็ถูกเขาตอกกลับมาได้อยู่ดี

               “นี่เสื้อผ้าผม คุณใส่ไปก่อนแล้วกัน เดี๋ยวผมออกไปซื้อชุดใหม่มาให้”ร่างสูงหยิบเสื้อผ้ามาวางข้างๆตัวหญิงสาว หลังจากแต่งตัวเสร็จแล้ว

               “แกว่าอะไรนะ จะให้ฉันอยู่ในห้องนี้งั้นหรอ ไม่เอาหรอก เล็กก็เล็กสกปกรกจะตายฉันอยู่ไม่ลงหรอก...แล้วนี่อะไร อี๋ เสื้อผ้าแกอย่างงั้นหรอ ฉันใส่ไม่ลงหรอกนะ ตัวก็ใหญ่ เหม็นสาบคนจน” ร่างบางใช้นิ้วชี้กับนิ้วโป้งหยิบชุดชายหนุ่มขึ้นมาดูอย่างรังเกียจ

                “แกให้แต่ชุดมา จะให้ฉันอยู่โล่งๆแบบนี้รึไง ทุเรศ! ไปหาชุดชั้นในมาให้ฉันเดี๋ยวนี้”ร่างบางตะหวาดใส่ร่างสูง กลบเกลือนความอายที่ต้องพูดเรื่องแบบนี้กับเขา

                ร่างสูงเดินไปหยิบบราเซียและซับในที่หล่นอยู่บนพื้นห้องมายื่นให้เธอ “ใส่ตัวเดิมไปก่อนแล้วกันแล้วจะไปซื้อมาให้ใหม่แต่ถ้ายังเรื่องมาอีกก็ไม่ต้องใส่”ธีรภัทรรีบพูดดักคอ

                “เป็นเมียคนจนก็ต้องอยู่อย่างคนจนแล้วอย่างคิดนะว่าผมจะให้คุณออกจากห้องนี้ คุณจะได้ออกต่อเมื่อถึงเวลาที่คุณพ่อคุณแม่ของคุณจะกลับ ฉะนั้นคุณต้องอยู่แต่ในห้องนี้ไปอีกสี่วันเข้าใจมั้ย?” เมื่อพูดจบเข้าออกไปพร้อมกลับใส่กุญแจประตูไว้กันเธอหนี

                “กรี๊ดดดดดดดด ไอ้ภัทร ไอ้บ้า แกทำอย่างนี้กับฉันได้ยังไง คอยดูนะถ้าถ้าคุณพ่อคุณแม่กลับมาฉันจะฟ้องแล้วจะให้ตำรวจมาลากคอแก”แพรวากรี๊ดออกมาอย่างโกรธเคืองที่ถูกชายหนุ่มกระทำเหมือนเป็นทาสที่ต้องถูกกักขังพร้อมกับวิ่งไปทุบประตูห้องแรงหวังจะให้เข้ากลับมาเปิดแต่ก็เปล่าประโยชน์เธอจึงทรุดกายอยู่ตรงประตูนั้นกับความสมเพสตัวเอง

                หลังจากที่ธีรภัทรออกไปได้ไม่นานแพรวาใช้ผ้าห่มคลุมกายเดินเข้าห้องน้ำไปด้วยท่าทางทุลักทุเล เธอเข้ามาในห้องแล้วจึงถอดผ้าห่มคลุมกายออกเพื่อจะอาบน้ำแต่สายตาเธอที่เหลือบไปเห็นร่างตัวเองในกระจกก็พบว่ามีรอยแดงเป็นจุดๆทั่วร่างโดยเฉพาะบริเวณยอดอกจะมีสีแดงเด่นชัดกว่าตรงอื่น

                 “ไอ้บ้าภัทร  ทำตัวฉันเป็นรอยหมดเลย...แล้วกี่วันกว่ามันจะหายหมด”เธอบ่นเจ้าของห้องอย่างอารมณ์เสียที่ทำให้ร่างกายเธอไม่เรียบเนียนเหมือนเช่นที่เคยเป็น จึงพยายามลบมันออก แต่นอกจากมันจะไม่ออกแล้วรอยแดงยังเด่นชัดขึ้นไปอีกเธอจึงไม่ใส่ใจกับเรือนร่างที่มีรอยแดงแล้วหันมาอาบน้ำที่เป็นอ่างน้ำขนาดเล็กซึ่งต้องใช้ขัดตัก เธอจำใจต้องอาบน้ำจากอ่างไม่เช่นนั้นเธอจะต้องสกปรกแบบนี้ไปตลอดเวลาที่อยู่ที่นี่ ขันแรกที่เธอตักอาบทำให้เธอถึงกับสะดุ้งกับความเย็นเฉียบของน้ำที่ไม่ใช้น้ำอุ่นเหมือนในห้องนอนเธอ

                  “หนาวจัง” ถ้าฉันออกไปที่นี่เมื่อไหร่จะไปแช่ สปา ชำระสิ่งสกปรกออกไปให้หมดเธอทนอาบน้ำจนเสร็จแล้วแต่งจนเรียบร้อยแล้วจึงออกมานั่งรอที่บนเตียง

                ระหว่างที่รอเจ้าของห้องกลับมา แพรวามองสำรวจห้องอย่างพิจารณา ถึงแม้ขนาดห้องจะเล็กมากเมื่อเทียบกับห้องนอนเธอแต่เจ้าของห้องก็จัดของเป็นระเบียบจึงทำให้ห้องที่แคบดูกว้างขึ้น

                “จะว่าไปแกก็เป็นคนมีระเบียบและรักษาความสะอาดอยู่เหมือนกันนะเนี่ย”ร่างบางพูดกับตัวเองเมื่อได้เห็นห้องนอนของคนใจร้ายอย่างละเอียด

                ภายในห้องมีหนังสือวางเรียงอยู่บนชั้นหวาย โดยแยกเป็นหมวดหมู่เพื่อให้ง่ายต่อการหยิบมาอ่านซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นหนังสืออ่านเล่นเท่านั้น หญิงสาวสำรวจไปเรื่องจนไปสะดุดกับกล่องเหล็กใบหนึ่งซึ่งทลมีขนาดเล็กเพียงครึ่งหนึ่งของกระดาษA4 วางอยู่ใต้ชั้นหวาย แพรวาจึงหยิบขึ้นมาดูและเขย่าห้างหู แต่ก็ฟังไม่ออกว่าคืออะไร จึงเปิดดูเพื่อคลาความสงสัย เมื่อเปิดออกดูมีถุงผ้าสีขาวห่อไว้อีกชั้นหนึ่ง หญิงสาวจึงวางกล่องลงหวังจะหยิบถึงขึ้นมาเปิดดู แต่ไม่ทันจะได้เปิดออก เธอก็ได้ยินเสียงไขกุญแจห้องเสียก่อนจึงรีบเก็บเข้าที่เดิมแล้วกลับมานั่งที่เดิม

นิยายเรื่องนี้มีขายเเบบอีบุ๊คเเล้วที่ meb นะคะราคาเบาๆค่ะเเค่99บาท 

หรือหากท่านใดไม่สะดวกในการซื้อเเบบอีบุ๊คสามารถสั่งซื้อโดยขอเลขบัญชีไรท์ได้ที่ 

e-mail  nichapa34april@gmail.com  ได้ค่ะราคาเท่ากับอีบุ๊ค 

เมื่อส่งสลิบการโอนเงินมาเเล้วไรท์จะส่งไฟล์ไปให้ค่ะ