ทาสรักเพลิงเเค้น

 เมื่อเขาพาเธอเข้ามาในห้องนอนของตนแล้วจึงปล่อยมือที่ปิดปากเธอไว้แล้วทุ่มหญิงสาวลงบนเตียงนุ่มเต็มแรงจนเธอหน้าเบ้ ก่อนจะตามไปทาบทับและบดจูบ  หญิงสาวดิ้นรนเพื่อให้พ้นจากเงื้อมมือเขา ร่างสูงที่ไม่ได้ทันตั้งตัวจึงถูกเธอถีบจนหงายหลัง เธอจึงใช้โอกาสนี้ทุบตีเขาอย่างแรง ก่อนจะหนีลงจากเตียงแต่ก็ช้ากว่ามือหนาที่เอื้อมมาคว้าข้อเท้าเธอไว้แล้วลากมาอยู่กลางเตียงแล้วขึ้นคร่อมเธออีกครั้ง

เธอพยายามไขว่คว้าหาของที่อยู่ใกล้มือที่สุด  จนไปคว้าเข้ากับรูปที่เขาวางตั้งอยู่บนโต๊ะข้างหัวเตียง เธอจึงหยิบมาฟาดไปที่ศีรษะเขาเต็มแรง ทำให้หน้าผากเขาโดนมุมแหลมๆของขอบกรอบรูปทิ่ม มีเลือดไหลออกมา เขาจึงรีบเอามือกุมหน้าผากไว้ทันที เมื่อได้รับความเจ็บปวด เธอจึงใช้โอกาสนี้วิ่งมายังประตูห้องแต่อีกแค่ไม่ถึงสองก้าวก็จะถึงประตูแล้ว ร่างบางก็ถูกเขารวบตัวไว้เสียก่อนแล้วทุ่มลงเตียงอีกครั้งโดยไม่คิดว่าเธอนั้นจะเจ็บหรือไม่ก่อนจะผลักลงไปบนเตียงแล้วขึ้นคร่อมเธอไว้

  ธีรภัทรก้มลงจูบปากที่กำลังจะร้องเรียกให้คนช่วยก็ เป็นการเปิดโอกาสให้เขาสอดลิ้นเข้ามาชิมความหวานของโพรงปากได้ง่ายขึ้น เธอพยายามดิ้นและใช้มือทุบไปที่ตัวเขาเพื่อให้พ้นจากการคุกคาม แต่ดูเหมือนว่าแรงอันน้อยนิดของเธอไม่อาจทำให้เขารู้สึกสะทกสะท้านเลยใบหน้าคมละจากปากหวานมาซุกไซ้ที่ซอกคอเธอพร้อมกับขบเม้นเป็นรอยแดงจางๆ

แพรวารู้สึกรังเกียจกับสัมผัสของเขา เธอดิ้นรนสุดแรงทั้งทุบ ทั้งตบตี  และถีบเขา เป็นพัลวันจนขาเขาต้องใช้แขนแข็งแกร่งยึดเธอไว้แน่นกว่าเดิมไม่ให้ขยับมาทุบตีเขาได้อีก เมื่อเขาเลื่อนไปหน้าลงมาเรื่อยๆจนมาถึงเนินอกที่มีชุดเดรสสีส้มอ่อนผ้าชีฟองปิดกั้นอยู่ และบีบเคล้นอย่างเบามือก่อนจะเพิ่มแรงบีบ 

“คุณกล้ามากนะที่เอากรอบรูปมาฟาดผม แต่อย่าคิดนะว่าแค่หัวแตกมันจะทำให้ผมไม่สามารถทำอะไรคุณได้ หึ ตรงกันข้ามเลยหละ มันยิ่งมีกำลังมากกว่าเดิมด้วยซ้ำที่จะจัดการให้คุณแหลกคามือ”เขาพูดด้วยความโมโหจัดที่เธอกลาทำเขาขนาดนี้ร้ายนักใช่ไหม

 “ไอ้ชั่ว! ไอ้สารเลว!”แพรวาตะโกนใส่หน้าธีรภัทรที่อยู่ห่างกันไม่ถึงคืบด้วยความโกรธแค้นที่ถูกเขากระทำอย่างป่าเถื่อน “คุณพ่ออุตส่าห์ไว้ใจแก หลงคิดว่าแกเป็นดีแต่ที่ไหนได้ มันก็แค่ฉากบังหน้าที่จริงแล้วแกมันก็งูพิษที่พ่อฉันหลงผิดเก็บแกมาเลี้ยง ไอ้คนเนรคุณ!!”

                 “เชิญด่าได้ตามสบายเลย เพราะหลังจากนี้คนที่ชั่วและสารเลวมันจะเป็นผัวคุณ!! ทำเป็นปากดีไปเถอะแทนที่จะด่าผมให้เปลืองแรงสู้เก็บเสียงไว้ครางดีกว่านะ”ธีรภัทรใช้มือข้างที่วางจากการรวบข้อมือเธอไว้บีบที่คางจนเธอรู้สึกเจ็บจนน้ำตาไหล ก่อนจะปล่อยมือแล้วบดจูบเร่าร้อนลงบนปากนุ่นของเธออย่างแรงจนปากเธอบวมช้ำ แล้วเลื่อนใบหน้ามาที่ซอกคออีกครั้งหลังจากที่เขาพิสูจน์มาแล้วว่ามันหอมแค่ไหน

               แพรวาพยายามดิ้นรนเพื่อหาทางหนีอีกครั้ง แต่คราวนี้ธีรภัทรใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กมามัดมือเธอเอาไว้ไม่ให้มาทำทุบเขาได้อีก เขาออกแรงกระชากชุดเดรสราคาแพงออกจากร่างบางจนไม่สามารถนำกลับมาใช้ใหม่ได้อีกครั้งแล้วเหวี่ยงไปไม่รู้ทิศทางภายในห้องนอนแคบๆของเขาก่อนจะซบใบหน้าคมลงบนเนินอกที่ยังมีบราสีหวานปิดกั้นไว้แทบไม่มิด

“อ๊ะ..ยะ..อย่านะ”ร่างบางพยายามร้องห้ามด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา เธอเหนื่อย จนไม่มีแม้แต่เสียงที่จะพูด  แล้วเธอจะเอาแรงจากไหนมาสู้กับร่างหนานี้ได้  เขาใช้มือดึงทึ้งบราสีหวานนั้นออกแล้วโยนทิ้งไปอย่างไม่ใยดี

              เมื่ออกสวยประจักษ์แก่สายตาของเขา ปากหนาจึงเข้าครอบครองหน้าอกอวบอิ่ม ทั้งดูดและไล้เลียจนร่างบางสั่นสะท้านกับสัมผัสแปลกใหม่จนเผลอแอ่นหน้าอกให้เขาได้เชยชมถนัดยิ่งขึ้น มืออีกข้างก็นวดเฟ้นเคล้นคลึงอย่างชื่นชม ความหอมหวานจากกายสาวทำให้เขานึกในใจว่าทำไมนิสัยแย่ๆอย่างกับแม่มดจะมีกลิ่นกายที่หอมหวานขนาดนี้ คงจะเป็นเพราะเธอดูแลตัวเองเป็นอย่างดีซินะ หึ คนรวยก็แบบนี้ เขานึกถึงการกระทำของเธอที่มักจะออกไปไหนมาไหนกับชินกรบ่อยๆ ภายนอกดูสดใหม่แต่ภายนอกคงจะไม่เหลืออะไรให้ได้เชยชมแล้วหละ

              เมื่อเขาชื่นชมทรวงอกของเธอจนพอใจแล้ว จึงเลื่อนใบหน้าลงต่ำลงเรื่อยๆจนมาถึงหน้าท้องที่แบนราบ เขากดจูบหนักๆที่สะดือบุ๋ม มือหนาที่เคล้นคลึงทรวงอกเมื่อครู่เลื่อนลงมาสัมผัสเรียวขาเนียนอย่างหลงใหลจนมาหยุดที่ขอบซับในตัวบางที่ซ่อนดอกไม้งามไว้ เขาบดขยี้มือหนาไปที่ดอกไม้นั้นก่อนจะสอดมือเข้าไปคลึงปุ่มเกสรจนเธอครางออกมาอย่างลืมตัว ก่อนดึงซับในตัวบางออกจากร่างบาง

             “หยุดดะ....เดี๋ยวนี้นะ อ๊ะ เอามือสกปรกๆขะ...ของแกออก ปะ....ไปจาก อ๊า...ตัวฉัน ”แพรวาร้องบอกด้วยเสียงอันหอบเหนื่อยและแหบแห้ง ตอนนี้เธอทำได้เพียงแค่ส่งสายตาโกรธแค้นมายังเขาพร้อมกับอาฆาตแค้นไว้ในใจ แต่ความเสียวซ่านที่เธอได้รับจากเขาทำให้เผลอไปกับสัมผัสนั้นอย่างลืมตัว

             ร่างหนาไม่สนใจเสียงร้องของเธอ แล้วเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหวานที่มีใบหน้าที่ขุ่นเคืองและโกรธแค้นที่ไม่สามารถทำอะไรเขาได้ ก่อนจะก้มหน้าแล้วลากปากหนาเคลื่อนย้ายจากสะดือบุ๋มไปหยุดที่ดอกไม้งาม แล้วใช้เรียวลิ้นหนาเลียกลีบดอกไม้และดูดชิมน้ำหวานที่ไหลรินออกมาไม่ขาดสาย แต่เมื่อได้ลิ้มลองแล้วทำให้เขาติดใจจนต้องดูดซับน้ำหวานนั้นจนแห้ง  เมื่อเห็นว่าเธอเริ่มอ่อนแรงแล้วจึงรีบจุดไฟให้เธอนั้นคล้อยตามไฟสวาทที่เขานั้นเป็นคนก่อ ก่อนจะผละเธอออกแล้วรีบปลดเสื้อผ้าราคาถูกๆออกจากตัวจนเปลือยเปล่าเช่นเดียวกับเธอ

             มือหนาเคล้นคลึงทรวงอกแล้วจูบเธออีกครั้งอย่างเร่าร้อนและอ่อนโยน ให้เธอหลงมัวเมาอยู่ในเพลิงสวาท  “ อ๊า...อ๊ะ...อ่า” ร่างบางเผลอตัวครางออกมาอีกครั้งเมื่อเขาปล่อยให้ปากเป็นอิสระแล้วแก้มัดมือเธอออก เมื่อมือเล็กเป็นอิสระจึงเผลอมาเกาะแขนแกร่งพร้อมลูบไล้คนบนร่างด้วยความรู้สึกจากความต้องการที่สติเธอนั้นได้หลุดลอยไป

ชายหนุ่มเห็นว่าหญิงสาวไม่ต่อต้านเหมือนอย่างคราแรกแล้ว เขาจึงแยกขาเรียวออกจากกันก่อนจะจับกายแกร่งที่ขยายใหญ่เต็มที่ถูไถไปที่ดอกไม้นั้นให้เธอได้คุ้นชินสักพักก่อนจะดันเข้าไปในโพรงดอกไม้นั้นทีเดียวจนสุดทางของกายแกร่ง

             “กรี๊ดดดดดดดด..!!”ความเจ็บปวดที่เธอได้รับทำให้สติที่หลุดลอยไปกลับมาทันที แพรวาพยายามที่ดันร่างหนาออกจากตัว เธออยากให้เขาออกไปจากร่างกายเธอเสียเดี๋ยวนี้ “ไอ้เลว ฉันเจ็บ เอาออกไป นะเอาออกไป ฮือๆ” น้ำตาแห่งความเจ็บปวดไหลรินอาบแก้ม เธอเสียใจที่ต้องเสียความสาวให้กับผู้ชายที่เธอนั้นแสนเกลียด เพราะความที่ไม่มีประสบการณ์ทำให้หญิงสาวต้องพ่ายแพ้ให้แก่บุรุษหนุ่ม

             เมื่อรับรู้ถึงสิ่งที่ถูกทำลายธีรภัทรตกใจกับสิ่งที่เพิ่งได้รับรู้  นี่เธอยังบริสุทธิ์อย่างนั้นหรอ เขาไม่อยากจะเชื่อเพราะมันขัดกับบุคลิกและนิสัยของเธอโดยสิ้นเชิง ถึงแม้จะอยู่รั้วบ้านเดียวกันแต่ หญิงมักจะไม่ค่อยอยู่ติดบ้านจึงทำให้ร่างสูงคิดว่าสำหรับเธอแล้วมันคงจะไม่หลงเหลือความสาวไว้อยู่   แต่เขาก็รู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูกที่ได้เป็นคนแรกของเธอ เขาเปลี่ยนจากความรุนแรงมาเป็นอ่อนโยนเพื่อที่เธอจะได้ไม่รู้สึกกลัวบทรักตั้งแต่ครั้งแรก

             “หะ...หยุดเดี๋ยว...อ๊ะ...นี้นะ...อ๊า...”คนตัวเล็กพยายามทุบแต่แต่ก็เหมือนคนบนร่างจะไม่รู้สึกอะไรเลย

                “หยุดตอนนี้ไม่ได้หรอกครับคุณหนู เรามาไกลแล้ว ทนเจ็บหน่อยแล้วกันเดี๋ยวคุณก็จะหายเจ็บ”ร่างหนาบอกเธออย่างหนักใจเพราะไม่ใช่แค่เธอที่เจ็บเขาเองก็เจ็บปวดเช่นกันที่ต้องอึดอัดกับทางที่แสนคับแน่นแต่คงไม่เท่ากับเธอที่ต้องเจ็บปวดจากการขาดของเยื่อบางๆนั้น

                “อ๊ะ..ออกไป..เอามัน..อะ..ออกไป..อ๊ะ”

เขาจึงก้มลงบดจูบเธออย่างอ่อนโยนและบีบเคล้นทรวงอกเพื่อให้หลงลืมความเจ็บ เมื่อเห็นว่าคนใต้ร่างเริ่มคล้อยตามและเริ่มปรับตัวได้แล้วเขาจึงเริ่มขยับสะโพกเข้าออกอย่างช้าๆสติเธอจึงหลุดลอยไปอีกครั้งจนร่างกายเธอเผลอตอบสนองเขาไปอย่างไม่รู้ตัวเขาจึงเริ่มขยับถี่ขึ้นเรื่อยและแรงขึ้นเรื่อยๆตามจังหวะของอารมณ์แห่งเพลิงสวาท ร่างหนากระแทกกายเข้าออกรุนแรงยิ่งขึ้น แล้วจับขาเรียวพาดบ่าเพื่อให้ทั้งเธอและเขาแนบชิดกันมากขึ้น

“อ่า....”เสียงครางต่ำของคนตัวโตดังขึ้น เมื่อมือบางเริ่มลูบไล้บนกายเขาแล้วกอดก่ายแน่นใบหน้าคมผละจากจูบปากบางมาดูดดึงทรวงอกอีกครั้ง มือเล็กเลื่อนมาขยุ้มผมดำของชายหนุ่มจนยุ่งไม่เป็นทรง ก่อนที่ใบหน้าสาวจะซุกซบซอกคอชายหนุ่มและกัดเข้าที่ไหล่เพื่อระงับความเสียวซ่าน  ถึงแม้จะเจ็บแต่ร่างสูงก็ทนเพราะความสุขและเสียวซ่านที่ได้รับตอบแทนมันถือว่าคุ้มเกินคุ้มแล้ว

              แต่อยู่ๆเสียงโทศัพท์จากเครื่องหรูก็ดังขึ้นหญิงสาวที่สติหลุดลอยไปกลับมาอีกครั้งพร้อมกับเอื้อมมือไปหยิบที่หล่นไม่ห่างจากตัวเธอมากนักเมื่อยามที่ถูกธีรภัทรทุ่มลงเตียง เธอกำลังจะกดรับสายเมื่อเห็นว่าชินกรเป็นคนโทรเข้ามาก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเสียงอันทรงพลังดังขึ้นมา “ถ้าคิดจะกดรับแล้วละก็กรุณาบอกไปว่าคุณไม่ค่อยสบาย ปวดหัวหรืออะไรก็ได้ที่ทำให้คุณลงไปที่งานไม่ได้ แล้วบอกให้ทุกคนกลับไปด้วย” แพรวาฟังสิ่งที่เขาพูดจบก็ส่งสายตาขวางๆไปที่เขาที่มาออกคำสั่ง

             “ไม่ ทำไมฉันต้องทำตาม คนกระจอกๆอย่างแกบอกด้วย”เธอถามออกไปด้วยความโมโหที่ต้องมาถูกเขาสั่งนั่นนี่ทั้งๆที่เธอต่างหากที่ต้องเป็นคนออกคำสั่งอย่างที่เคยทำเป็นประจำ

             “ก็แล้วแต่คุณแล้วกันนะครับถ้าไม่อย่างนั้นผมจะเป็นคนรับเองแล้วก็จะบอกไปว่าคุณกับผมกำลังทำอะไรกันอยู่ พร้อมกับเสียงครางของเรา หึ ทีนี่ทุกคนก็จะแห่มากันทีนี่แล้วก็เห็นฉากรักของเรา  ถ้าคุณฉลาดพอก็เลือกเอาแล้วกันว่าจะพูดตามที่ผมบอกหรือจะให้ผมพูด” เขาขู่เธอด้วยใบหน้าที่จริงจังแล้วท้าท้ายถ้าหากว่าเธอไม่ทำตามที่บอก ร่างหนาก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดขยับช่วงล่างนั้นแม้แต่วินาทีเดียวขณะที่ยังสนทนากับเธอแต่เพียงแค่ขยับช้าลงเท่านั้นเอง

             “ฮัลโหล...อ๊ะ..ค่ะพี่กร” แพรวาพยายามพูดออกไปให้น้ำเสียงเป็นปกติที่สุดแต่ก็ยากเย็นเหลือเกิน นอกจากคนบนร่างจะไม่ยอมหยุดขยับแล้วยังขยับเร็วขึ้นกว่าเดิม และยังก้มลงดูดทรวงอกเธอเล่นอีก

             “[แพรอยู่ไหนทำไมหายไปนานจังเลยครับ]”ชินกรเอ่ยถามทันทีที่เธอรับสายโดยไม่ทันสังเกตน้ำเสียงที่เธอตอบกลับมา  เธอหายออกไปจากงานสักพักใหญ่แล้วเขาจึงโทรหาด้วยความเป็นห่วง

             “พะ..แพรรู้..สะ..สึกไม่..อ๊ะ..ค่อยสบาย...อ๊า..ค่ะ..เลยขะ..ขึ้น..อ่า มานอน..พะ..พักใน..หะ..ห้องนอน..ค่ะ”เธอตอบชินกรอย่างยากลำบากกับอารมณ์พิศสวาทที่กำลังลุกโชน

             “[พี่ขึ้นไปดูแพรได้ไหมครับ]”ชินกรได้ยินดังนั้นก็อยากจะรีบไปดูว่าเธออาการหนักแค่ไหน

             “เอ่อ! ไม่ต้องหรอกค่ะ แพรจะนอนแล้วค่ะ แพรฝากพี่กรบอกเพื่อนๆด้วยนะคะว่า ขอโทษ แพรคงไม่ได้ลงไปที่งานแล้ว ถ้าจะกลับกันก็กลับได้เลยนะคะ แค่นี้นะคะราตรีสวัสดิ์ค่ะ”เธอรีบตัดบททันทีเพราะไม่อยากให้ชินกรล่วงรู้ความลับนี้

             “ฉลาดดีนี่  ที่ทำตามคำบอกกล่าวของผม”ธีรภัทรเอ่ยขึ้นหลังจากที่เธอวางสายไปแล้ว ที่เมื่อครู่เธอไม่ได้พูดติดขัดเพราะเขาหยุดขยับเพื่อให้เธอได้คุยได้สะดวก แม้เขาจะทรมานจนจะขาดใจก็ตาม ไม่อย่างนั้นอีกฝ่ายจะสงสัยน้ำเสียงที่ผิดปกติของเธอเอาได้

             “ไอ้บ้า ที่ฉันพูดออกไปแบบนั้นไม่ใช่เพราะทำตามคำสั่งแกหรอกนะแต่ฉันไม่อยากให้มารู้เรื่องราวทุเรศๆของฉันกับหมาข้างถนนอย่างแกต่างหาก!”แพรวาตอบไปด้วยความกรุ่นโกรธกับสิ่งที่เธอกำลังเผชิญอยู่

             “หึๆ” ธีรภัทรหัวเราะเบาๆกับความอวดดีของเธอ “จะทำตามหรือไม่ก็ช่างเถอะ ไหนๆก็ไม่มีใครมาขัดขวางแล้วมาทำต่อให้จบๆไปดีกว่านะ เผื่อบางทีคุณจะติดใจรสชาติของคนชั้นต่ำแบบผมจนถอนตัวไม่ขึ้น”เขาพูดเย้ยหยันเธอกลับอย่างโมโหที่เธอยังไม่ยอมหยุดพูดจาถากถางเขาแม้ว่าจะเสียสิ่งที่มาค่าให้กับชายหนุ่มแล้ว

               ธีรภัทรก้มมองจุดเชื่อมระหว่างเธอกับเขาที่หยุดขยับไปเมื่อครู่ ก่อนจะค่อยๆเริ่มขยับใหม่อีกครั้งอย่างเนิบช้า แล้วค่อยเร่งความเร็วและแรงตามอารมณ์ของเขาที่กำลังลุกโชนด้วยไปสวาทอีกครั้ง ร่างบางที่อยู่ใต้ร่างหนากำลังจะเอ่ยปากด่าทอ ก็ต้องหยุดไปเพราะเขารีบก้มลงไปบดจูบเธอให้กลับมาอยู่ในห้วงแห่งพิศสวาทนั้นอีกครั้ง

                มือหนาลูบไล้เรียวขาเนียนและทุกสัดส่วนของหญิงสาวจนพอใจ ก่อนจะมาหยุดที่อกอวบอิ่ม ชายหนุ่มจับขาเรียวลงจากบ่าไปเกี่ยวที่เอวหนาแล้วกระหน่ำแรงทั้งหมดที่มีใส่ร่างบาง

                “กรี๊ดดดดดดด/อ่าาา...”เสียงกรี๊ดนี้ไม่ใช่เสียงแห่งความเจ็บปวดเหมือนคราแรกแต่คือเสียงแห่งความสุขที่เธอและเขาได้รับ

                คนตัวโตถอดกายแร่งออกหลังจากที่ปล่อยน้ำสีขาวขุ่นใส่เธอจนหมด แล้วพลิกร่างบางให้นอนคว่ำก่อนจะยกสะโพกงามขึ้นแล้วสอดกายแกร่งเข้าไปใหม่ทั้งที่ยังมีน้ำหวานของหญิงสาวคอยให้ความหล่อลื่นอยู่  “ยกแขนเท้ากับเตียงไว้ครับคุณหนู” หญิงสาวที่ยังคงอยู่ในอารมณ์พิศวาสทำตามคำสั่งเขาอย่างว่าง่าย เมื่อเธอคล้อยตาม ชายหนุ่มจึงเร่งแรงกระแทกใส่เธอทันทีไม่มีออมแรง

                “อ๊า...อ๊ะ...อ๊า..”แพรวาครางออกมาหลังจากได้พบกับความสุข

                ธีรภัทรเห็นว่าคุณหนูที่เคยหยิ่งยโส พ่ายแพ้ให้กับเขาแล้วจึงกระแทกเข้าไปอีกจนสุดลำแล้วออกมาใหม่ช้าๆ ทำแบบนี้อยู่หลายครั้งเพื่อจะแกล้งหญิงสาว แต่กลับเป็นเขาเองที่ทรมานจึงกลับมาเร่งเครื่องอีกครั้งมือหนาที่จับสะโพกไว้เลื่อนมาบีบเคล้นทรวงอกและก้มหน้าพรมจูบไปตามหลังเนียนที่ชื้นไปด้วยเหงื่อ พอสุขสมแล้วจึงพลิกร่างบางให้นอนหงายแยกขาออกจากกันและส่งกายแกร่งที่ยังขยายตัวเต็มที่เข้าไปอีกครั้ง ร่างบางเมื่อได้รับการเติมเต็ม แยกเรียวขาออกมากขึ้นเพื่อให้ชายหนุ่มได้เข้ามาได้ถนัดยิ่งขึ้นแล้วตอบสนองทุกท่วงท่ามือบางลูบไล้ไปตามร่างกายหนาอีกครั้งและกดศีรษะคนบนร่างให้อยู่กับทรวงอกนั้นส่วนขาเรียวเกี่ยวเอวหนาไว้

“สุขสันต์วันเกิดนะครับคุณหนู คนจนๆอย่างผมไม่มีปัญญาซื้อของหรูมามอบให้ ถึงแม้สิ่งที่ผมมอบให้เป็นของขวัญวันเกิดจะไม่มีราคา แต่ผมคิดว่ามันก็สามารถทำให้คุณหนูมีความสุขได้มากกว่าของขวัญชิ้นอื่นๆที่คุณได้รับแน่ๆ”ชายหนุ่มกระซิบข้างหูหญิงสาวด้วยเสียงที่ยังแหบพร่า

“อ๊า...สะ..เสียว..อ๊ะ..” สติหลุดลอย ร่างบางหูอื้อ จึงทำให้ไม่ได้ยินในสิ่งที่เขาบอก แต่เสียงครางของเธอ เขารับรู้ได้ว่าเธอมีความสุขแค่ไหน ไฟสวาทดำเนินต่อไป ครั้งแล้ว ครั้งเล่า จนเกือบสว่าง ก่อนที่ทั้งคู่จะหมดแรงและร่างหนาซบไปหน้าลงที่อกอิ่มและเผลอหลับไปอย่างสุขสมโดยที่ร่างทั้งคู่ยังไม่แยกออกจากกัน

นิยายเรื่องนี้มีขายเเบบอีบุ๊คเเล้วที่ meb นะคะราคาเบาๆค่ะเเค่99บาท 

หรือหากท่านใดไม่สะดวกในการซื้อเเบบอีบุ๊คสามารถสั่งซื้อโดยขอเลขบัญชีไรท์ได้ที่ 

e-mail  nichapa34april@gmail.com  ได้ค่ะราคาเท่ากับอีบุ๊ค 

เมื่อส่งสลิบการโอนเงินมาเเล้วไรท์จะส่งไฟล์ไปให้ค่ะ