เจ้าหญิงหงส์ดำ

"เธอชื่ออะไร" ลูกค้าที่ปิดหน้าปิดตาจนเห็นแค่ไรผมสีดำสนิทถาม
"โอดีลค่ะ"
     เมื่อวานฉันแนะนำตัวกับสองแม่ลูกเรียบร้อย และฉันก็ตกลงใจกับตัวเองว่าฉันจะช่วยพวกเขาทุกอย่างในร้านขนมปังนี้ ให้สมกับที่พวกเขาให้ที่พักที่แสนอบอุ่นกับฉัน แต่ฉันกลับเย็นชาและตีหน้าตายเกินไปจนลูกค้าหลายคนกลัวTT
"ฉันไม่เคยเห็นหน้าเธอเลย"
"ฉันก็ไม่รู้ว่ามาที่นี่ได้ยังไงค่ะ..." ฉันเลือกที่จะปิดความจริง
"โกหก" เสียงเขาแข็งขึ้น "เธอจะไม่รู้ที่มาของตนเองได้ยังไง"
"..." นี่เขาจะถามมากไปแล้วนะ
"ตอบฉัน"
"ขอโทษค่ะ"ฉันถอนหายใจ"แต่ฉันคิดว่าคุณไม่มีสิทธินั้น"
"...ฉลาดใช้คำนี่ แต่คำนั้นใช้กับฉันไม่ได้" เขาเปิดผ้าคลุมออก ใบหน้าหล่อเหลานั่นมันอะไรกัน-///- ผมยาวซะด้วย ตาสองสีงั้นหรอ นี่คนรึปล่าวเนี่ย
"โอดีล!!!" แซมเรียกฉันเสียงดังพร้อมกับฉุดตัวฉันให้ย่อลงเหมือนทำความเคารพ "นี่องค์เดม่อนนะ"
"หืม?"
"ทำความเคารพเร็วเข้า"
"...อืม"
"เธอควรตอบคำถามฉันก่อน" เขากระชากแขนฉันไปใกล้ "สาวน้อย"
"..." เกลียดคนแบบนี้ชะมัด...
"ว่าไง"
"ฉันมาจากดินแดนเทพนิยายค่ะ พอใจรึยัง"
"โอดีล! เธอกำลังเสียมารยาทนะ" แซมรีบท้วง
"คนจากดินแดนเทพนิยายมาทำอะไรที่นี่" เขาขู่เสียงแข็ง "ถ้าหาคำตอบที่ดีไม่ได้นะ..."
"ฉันคือเจ้าหญิงโอดีล ฝาแฝดพี่ของเจ้าหญิงโอเด็ต พระองค์คงไม่รู้จัก เนื่องจากฉันไม่เคยได้รับอนุญาติให้ออกจากจุดลึกสุดของปราสาทเลยแม้แต่ครั้งเดียว"
"เจ้าหญิง? น่าขำ"เขาเค้นหัวเราะก่อนโอบเอวฉันดึงเข้าไปใกล้ "อยู่ที่นี่แล้วเธอก็ไม่ใช่เจ้าหญิงแล้วล่ะสาวน้อย เธอไม่มีวันได้ออกไปจากที่นี่!"
"ก็แล้วแต่พระองค์"ฉันสบตาของเขา"ฉันไม่คิดจะไปไหนอยู่แล้ว"
"หึ! กล้าสบตาฉันเชียวหรอ กล้าไม่เบา"
"..." ฉันหลุบตาลงต่ำ แซมนั่งตัวสั่นอยู่กับคุณนายแซนดี้ เธอคงกลัวว่าฉันจะกล้าท้าทายอำนาจมืดมากเกินไป
"ฮ่าๆๆ ฉันชอบๆ พรุ่งนี้ฉันจะมารับเธอไปในวัง"
"..."ฉันจ้องเขาอีกครั้ง"ขอปฏิเสธค่ะ"
"หืม ปฏิเสธฉันนี่นะ" เขาเริ่มขมวดคิ้ว
"ฉันทราบดีว่าพระองค์มีอำนาจสูงสุด แต่ชีวิตของฉันยังมีค่ามากกว่าการเข้าไปในวัง ฉันคือคนจร หวังว่าพระองค์คงเข้าใจ"
"มากไปแล้วนะ"เขายิ้มร้าย"ฉันไม่ใช่คนใจเย็นนักหรอก"
"..."
กึง!
พริบตาเดียวที่เขาดีดนิ้ว ฉันก็มาโผล่บนเตียงขนาดใหญ่สีทองพร้อมกับเขาที่ยืนอยู่ตรงปลายเตียง
"ท่าน!"
"หึ! ผู้หญิงมากมายปารถนาจะมาเป็นสนมของฉัน แต่เธอกลับปฏิเสธมันงั้นหรอ" เขาค่อยๆเข้ามาใกล้ฉัน
"ออกไปนะ" ฉันถอยจนติดหัวเตียง "พระองค์เป็นราชา พระองค์ควรให้สิทธิในประชาชนของพระองค์!"
"แต่เธอไม่ใช่" เขาแสยะยิ้ม