Care damn anything , it just underground

 " ไอซ์ตื่นๆๆๆ! สายแล้วนะ! "
โอ้ย ไอ้อาร์มแหกปากแต่เช้าเชียว ฉันกระพริบตาถี่ๆและมองนาฬิกา
" - - ....... o_0 ..... O[]O ..กรี๊สสสส !!! อีพี่บ้าทำไมไม่ปลุกฉ้านนนน "
"โอ้ย มัวแต่โวยวายอยู่ได้รีบไปอาบน้ำแต่งตัวซะ "
สิ้นเสียงอาร์มฉันก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันที เราสองคนย้ายบ้านมาได้ประมาณ3อาทิตย์ ฉันก็ไม่รู้อะไรมากนักหรอก บ้านนี้ฉันกับอาร์มอยู่ด้วยกันสองคน ปู่บอกว่ามันเป็นบ้านของลุงแต่ไม่มีคนอยู่ จึงให้ฉันกับอาร์มมาที่นี่ ความจริงฉันก็คิดว่ามันไร้เหตุผลอยู่เหมือนกันนะจริงสิ ฉันต้องคุยเรื่องนั้นกับอาร์มนี่นา เมื่อฉันลงมาจากชั้นสอง อาร์มก็ขับรถออกไปซะแล้ว ตกลงคือ ฉันต้องเดินมารอรถเมล์ที่ป้าย แถมช่วงนี้เป็นฤดูฝนอีก ตายๆๆฉันเดินกางร่มสีชมพูหวานแหว๋วพลางมองกระถางดอกไม้ที่ถูกวางเป็นแนวสองข้างทาง ขณะที่ทุกคนกำลังเร่งรีบ ฉันรู้นะว่าตอนนี้สายแล้วแต่ทำไงได้ล่ะ รีบไปรถเมล์มันก็ใช่ว่าจะรีบให้เรา ถึงจะมาสายมากรึน้อยยังไงก็สายอยู่ดี คิดได้อย่างนั้น ฉันจึงเป็นแม่พญาลีลาเดินทอดน่องกินลมชมผู้ชายอยู่ยังไงล่ะ อะฮ้า ถึงสักที..
เอี้ยดดดดด! จู่ๆรถเฟอรารี่คันสีดำเงาก็มาจอดอยู่ตรงหน้าฉันพอดีเป๊ะ กระจกด้านคนขับค่อยๆเลื่อนลงช้าๆ เผยให้เห็นชายวัยกลางคน ผิวคล้ำ ใส่แว่นมองมาที่ฉัน และยิ้มให้
"สวัสดีค่ะครูจีรังกุล"
ฉันเอ่ยขึ้นแข่งกับเสียงของสายฝนที่กระหน่ำตกลงมายังกับฟ้ารั่ว
" ไปด้วยกันก็ได้นะทางเดียวกัน"
"เอ่อ ค่ะ"
สิ้นเสียงของฉันครูก็กางร่มและเดินลงจากรถมาเปิดประตูรถให้ฉัน เอิ่ม - -^ ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้มั้ง ฉันเองก็ถือร่มอยู่แล้วหนึ่งคันนะ ครูเปิดประตูออกและผายมือให้ฉัน เสมือนราวกับคุณหนู   เอ่อ.. หนูเกรงใจอย่างมหาศาลเลยค่ะ ฉันเดินเข้ามานั่งในรถส่วนครูก็เดินอ้อมไปนั่งด้านคนขับรถเริ่มเคลื่อนตัวสู่ถนนใหญ่ด้วยความเร็วปานกลาง
"ว่าไง หายปวดหัวรึยัง"
เฮ้ย! จริงสิฉันบอกมิดไนท์ให้หาข้ออ้างที่ฉันหนีเรียนมานี่นา ซวยล่ะ ต้องเล่นไปตามน้ำซะแล้ว
"ค่ะ ดีขึ้นแล้ว"
"หายเร็วจังนะ เมื่อวานเพื่อนเธอบอกว่าป่วยหนักต้องเข้าโรงพยาบาลกระทันหัน"
ครูพูดและหันมายิ้มให้ฉัน ตายๆๆ ยัยมิดไนท์กะจะแช่งให้ฉันตายเลยรึไง
"เอ่อ..ค่ะ ยาที่โรงพยาบาลดีมากเลยค่ะ กินวันเดียวหายเลย"
เหอะๆ แน่สิ ไปโรงเรียนวันแรกก็หายไปเลย"หึๆ อยากเห็นหน้าตายาที่เธอบอกจริงๆคงจะดีอย่างที่เธอว่า" -*- ฉันไม่ตอบแต่อย่างใด นั่งเงียบพลางมองข้างทางไปเรื่อยๆ
 ติ๊ดๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น ฉันจึงหันไปยิ้มให้ครูรอบนึงก่อนจะหยิบมันมาแนบหู"ฮัลโหล" (ไอซ์ๆ แกฟังเพลงใหม่ของnazesusยังวะ)"ฟังแล้วค่ะ ชอบมากกกกกก"(เนอะแก สุดยอดเลยอะ)"เออๆ แค่นี้ก่อนนะแก ไว้คุยกันใหม่ฉันไม่ค่อยว่าง"ฉันรีบพูดตัดบทและกดวางทันที เพราะเกรงใจคุณครูที่กำลังจดจ่ออยู่กับการขับรถ ไหนๆก็หยิบโทรศัพท์มาละฟังเพลง -บงการ Nazesus- หน่อยดีกว่า ฉันหยิบหูฟังในกระเป๋าใบเล็กออกมาและเปิดเพลงเบาๆ อืม... เสียงนาซีซัซนี่คุ้นๆจังแฮะ คล้ายๆใครหว่า?? " ตอนนี้กี่โมงแล้วล่ะ"อืม.... เหมือนครูจีรังกุลจัง ฮะ!.. ??? " อะ ไร นะ คะ""ตอนนี้กี่โมงแล้วครับ"ชัดเลย ง่ะ งง ??"07:32 ค่ะ""^^"ลองถามดูจะดีปะวะ ฮ่าๆๆๆ คงไม่ใช่แหละ โธ่ คิดมากๆ"อ่า ถึงแล้ว""ขอบคุณค่ะ ^^"พอฉันเดินลงจากรถมาก็รู้สึกเหมือนโดนรังสีอัมหิตพุ่งเข้าโจมตีด้วยสายตาของนักเรียนทุกคนทุกทิศทางที่อยู่บริเวณนั้น เห?? นี่ฉันแค่ติดรถมากะครูเองนะ... ซุบซิบๆๆๆ ๆๆ โอ๊ย! ฉันต้องฟังเสียงนินทาจากรอบข้างมาตลอดทาง น่าเบื่อชะมัด " ไอซ์ ""คะ?""เอ่อ มารยาทนี่ ไม่เสแสร้งใช่ปะ? ""ค่ะ มีอะไรหรอมิดไนท์""เกิดเรื่องแล้ว"มิดไนท์พูดมีเลศนัย ไม่นะ รึว่าเธอรู้ความจริงแล้ว! 
" ทะ ทำไมหรอ มะ มีอะไร""ก็แฟนของเรย์น่ะ ดันมาชอบเธอและได้ข่าวว่าเย็นนี้เรย์จะมาจัดการเธอ ""อ้าวว ทำไมต้องจัดการฉันล่ะ""ไม่ต้องห่วงหรอกฉันจะช่วยเธอเอง ^^"คือยังไงๆ ก็จะมีเรื่องให้ได้ใช่มั้ยเนี่ย ฉันนั่งลงที่เก้าอี้ไม้ตัวเก่า และหันหน้าไปทางหน้าต่างอย่างหน่ายๆ อ๊ะ! นั่นพี่พ้อยนี่! มาทำไมที่นี่ล่ะ"พี่พ้อยยยยยยย! ! > <"ฉันแหกปากจากชั้นบนมาสุดเสียงจนทุกคนหันมามอง พี่พ้อยยืนโบกมือให้ฉันอยู่ด้านล่าง หลังจากเห็นกริยานั้นแล้วฉันจึงรีบออกจากห้องลงไปที่บรรได กรี้ส ตุ้บ! โอ้ย จู่ๆฉันก็กลิ้งตกบรรไดเพราะรู้สึกว่ามีคนจงใจยื่นขามาขวางฉัน แต่ไม่ทันได้มองตอนนี้มัวไปหมด หัวมันมึนๆเห็นแต่โลหิตสีแดงฉานไหลมาบังตาพยายามเช็ด มันก็ไหลมาเรื่อยๆ นักเรียนที่อยู่ระแวกนั้นวิ่งกรูมารุมล้อมฉัน มีนักเรียนบางคนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูป ให้ตายสิ สวยก็บอก ไม่ใช่ละ หึ! สัจจะธรรมจริงๆ ไม่คิดจะมาช่วยกันหน่อยรึไง ตอนนี้ดูเหมือนว่ามีอาจารย์คนนึงมองฉันสักพักและเขาก้มลงมาอุ้มฉันก่อนที่จะเดินฉับๆมาที่รถคันสีดำ ซึ่งฉันเห็นอยู่ลางๆ"ซุ่มซ่ามจังนะ เดี๋ยวครูไปส่งโรงพยาบาล เจ็บตรงไหนรึเปล่า "ครูพูดพลางหยิบผ้าสะอาดมาปิดที่แผลฉัน ใช่ คนๆนั้นจะเป็นใครล่ะก็ครูจีรังกุลไง ขณะที่รถเคลื่อนตัวสู่บนถนนอย่างรวดเร็ว ความเจ็บปวดก็แล่นมาที่ขาขวาทันที รู้สึกเจ็บแปลบไปทั่ว ฉันหันมองครูเป็นระยะๆ และค่อยๆหลับตาลงช้าๆ...
 
 "อืม.... "ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการปวดหัวสุดๆเหมือนมันจะระเบิดให้ได้ในตอนนี้ จู่ๆคอฉันก็แห้งเหมือนเป็นผุยผง ฉันจึงพยายามเอื้อมมือไปหยิบแก้วน้ำที่วางอยู่ข้างๆเตียง และรินน้ำจากเหยือกก่อนจะยกขึ้นมาดื่มมันจนหมดแก้ว เพล้ง! ตายล่ะฉันทำแก้วแตก ฉันพยายามอีกรอบเพื่อหยิบเศษแก้วบนพื้น กรี้สส !! หมับ! -//- ฉันพลาดตกเตียงแต่โชคดีที่ครูจีรังกุลรับได้ก่อนที่ร่างกายฉันจะร่วงไปทับเศษแก้ว " ทำอะไรหัดระวังบ้างสิ ถ้าครูไม่อยู่แล้วเธอจะเป็นยังไง ฯลฯ... "ครูอุ้มฉันมานอนบนเตียงเสร็จครูก็ทำการปฐมเทศนาให้ฉันซะยาวเหยียด " ขอโทษค่ะ หนูตรัสรู้แล้วค่ะ "ฉันรีบพูดตัดบท ครูถอนหายใจและมองหน้าฉันสักพัก " ตอนนี้หิวมั้ย "" ไม่ค่ะ หนูเพิ่งทานข้าวเช้ามานี่เองตอนนี้ก็แค่11โมงเองค่ะ " ฉันหันไปมองนาฬิกาแขวนผนังที่ตั้งอยู่ตรงหน้าฉัน" ออ เธอ เพิ่งทานข้าวเมื่อวันพุธตอนเช้าสินะ ""ค่ะ ทำไมครูจีรังกุลพูดแบบนี้ล่ะคะ "" ฮ่าๆๆ นี่มันวันจันทร์น่ะสิ เธอเสียเลือดมาก เลยหลับยาวไปตั้ง6วันแน่ะ ""0[]0" อยากบอกว่าฉันทำหน้าแบบนี้จริงๆ ฉะ ฉันหลับไปตั้ง 6วัน !! นี่เรียกว่าหลับหรอ แถวบ้านฉันเรียกซ้อมตายได้เลยนะ!"ครูดีใจมากนะที่เธอตื่นเดี๋ยวจะแจ้งทางครอบครัวให้ ที่บ่นเมื่อกี้ก็กลัวเธอจะเป็นเจ้าหญิงนิทราอีกรอบ""ค่ะ" ฉันทำได้แค่ตอบไปสั้นๆ จู่ๆก็รู้สึกเหมือนโลกหมุนอย่างรุนแรง ห๊ะ ! โลกจะแตกแล้วหรอ กรี้ส วันสิ้นโลก(ปากหมา) 
" เป็นอะไรรึเปล่า""ปวดหัว""ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวไปเรียกหมอให้"ไม่นานหมอก็เดินเข้ามาในห้อง ไม่รู้ด้วยความกลัวหมอหรืออะไร ไอ้ที่ปวดหัวเมื่อกี้ก็ค่อยๆหายไป แหม่ สำออยจริงๆ หมอค่อยๆแกะผ้าปิดแผลออกและเตรียมอุปกรณ์ล้างแผลมา -"- เอ่อ งั้นดูหน้าหมอไปพลางๆก่อนละกัน เพราะเพิ่งสังเกตเห็นว่าหมอน่ารักมาก ดัดฟัน หน้าขาว กรี้ส น่ากิ้นนน น่ากิน"โอ๊ย""โอ๋ๆ ไม่เป็นไรนะครับ เดี๋ยวก็หาย"ละลาย ~ หมอค่อยๆล้างแผลอย่างเบามือ เมื่อล้างแผลเสร็จหมอก็ทำฉันละลายอีกรอบคือการยิ้มหวานให้ก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับอุปกรณ์ ตอนนี้ก็เหลือแค่ฉันกับครูจีรังกุล ".............."เอิ่ม คือมันเงียบไปไหม? ครูไม่คิดจะพูดอะไรบ้างหรอ " เอ่อ.. ""อ่ะ นี่โทรศัพท์เธอ เผื่อว่าเบื่อๆจะได้เล่นไปพลางๆ""ขะ.. ขอบคุณค่ะ"ฉันรับโทรศัพท์จากครู และกดฟังเพลง อืม... ฟังเพลงบงการ ของNAzesus ดีกว่า ฮิๆ จากนั้นเสียงเพลงก็ดังขึ้นแต่ไม่ถึงกับดังมาก เพราะเกรงใจคนที่เอาแต่นั่งเงียบอยู่ที่โซฟาข้างเตียง' จะทำอีกกี่เพลงมึงก็เฟล หัวมึงก็เหลว เพลงมึงก็เลว วันนึงคนฟังตาสว่างมึงก็อาย ถึงตอนนั้นใครอยู่ข้างมึงมันก็ควาย '"แหม่ ฟังเพลงกันด้วย""ฮะ?""ฮ่าๆๆ ฟังเพลงของครูด้วยหรอ"ชัด... -*- "ครูคือนาซีซัซหรอคะ""ค่ะ ^^"กรี๊ส! ครูนาซี ! กรี๊ส! ทำไมฉันถึงไม่รู้เนี่ย ! -//- เขิน "ฮ่าๆๆ หน้าแดงแล้ว กิ้วๆ"" -///- เอ่อ..""ฮ่าๆ ทานข้าวเถอะ"ครูพูดตัดบทก่อนที่เลือดจะขึ้นหน้าฉันตาย ครูถือถ้วยข้าวต้มอันหอมกรุ่นมาวางบนโต๊ะที่อยู่ตรงหน้าฉัน หวา ข้าวเรียงเม็ดสวย กลิ่นหอมอ่อนๆค่อยๆโชยมาเตะจมูกฉัน น้ำลายไหลเลย ~"มาเดี๋ยวครูป้อน ^^ หิวแล้วล่ะสิ "เอ่อ แค่ครูมายืนทำหน้าหล่อตรงนี้หนูก็ละลายแล้วนี่จะป้อนข้าวให้ด้วย ครูฆ่าหนูเถอะ!! " นี่เธอ เรียกครูว่าเอ็มก็ได้นะ ตอนอยู่นอกโรงเรียนแล้วเรียกซะเต็มยศขนาดนี้มันดูทะแม่งๆ" 
"ค่ะ"ครูยกช้อนขึ้นมาตักข้าวต้มและค่อยๆเป่าเพื่อไล่ความร้อนและยื่นมันมาตรงหน้าฉัน ด้วยความหิว เอ้ย เกรงใจ ฉันจะกินแต่โดยดี อั้ม~ อร่อยง่ะ เขินก็เขิน หิวก็หิว โอ๊ยยยย! "อร่อยมั้ยครับ"อย่าถามเถอะค่ะ หนูจะสำลักความหล่อ เอร้ย สำลักข้าวตายอยู่แล้ว ฉันทำได้แค่ยิ้มให้ครูครั้งนึง และครูก็ตักข้าวให้ฉันอีก .... It the good time~~ ไม่นานข้าวในชามก็หมดลง "มามะ กินยา ^^""ค่ะ อี๊ ขม""ไม่หรอก กินเถอะจะได้หาย""ตั้งห้าเม็ดเลยหรอคะ""ค่ะ"นี่หนูยอมความน่ารักของครูนะ กินก็กิน "เก่งมากค่ะ นอนเถอะ เดี๋ยวครูต้องไปทำงานแล้ว มีอะไรโทรมาเบอร์ครูนะ ครูบันทึกให้ในโทรศัพท์เธอแล้ว""ครู รู้รหัสโทรศัพท์หนูด้วยหรอคะ""ฮ่าๆๆ ตั้งซะง่ายเชียว ไปละ บาย"จากนั้นครูก็เดินออกจากห้องไป เอ?? รู้ได้ไง? ไหนดูซิครูบันทึกว่าอะไร....."NAZESUS"หึ ชัดเจนแจ่มแจ้งเลยค่ะ ผมนิเปิดกะลาเลย -"-