ได้โปรดส่งใจเธอมาให้ฉัน

               ฉันตื่นมากับเช้าวันที่แสนจะยุ่งวุ่นวายยย อ๊ากกกก ~ ไปโรงเรียนหรอ
          หึ ๆ ขี้เกลียดจุงกะเบย กรี๊งงง กรี๊งงงงง~~ เสียงโทรศัพดังขึ้น อุ้บ พี่แซกโทรมา
          ฉันจึงหยิบโทรศัพท์และรับสายยย
          "ฮัลโหลลล "
          "เป็นไรมั้ง ไม่เห็นโทรมาหาพี่เลย "
          "สบายดีค่ะ "
          "แฮปปี้ไหมล่ะ นุงส์เชนพาไปทานข้าววมื้อเย็น "
          "อะไร บ้าาาา " ฉันพูดเพราะขัดเขิน
          "ฮั้นน่อว เขิน ๆ "
          "ทำไมรู้ทัน 55555 "
          "คนมันหล่อ "
          "เกี่ยวไหมค่ะ "
          "อ่ะๆ ไปอาบน้ำ ไปโรงเรียน "
          "รับทราบค่ะ คุณพ่อคนที่สอง"
          ติ้ดติ้ดดดดด. เสียงสิ้นสุดการสนทนาระหว่างเราสองพี่น้อง ฉันจึงเดินมุ่งหน้าสู่ห้องน้ำ
          หลังจากที่ฉันอาบน้ำแต่งตัวมัดผมเสร็จเรียบร้อยเเล้ว ก็ กรี๊งงง กรี๊งงงงง~ อีกล่ะ -..-
          ใครโทรมาอีกฟ้ะเนี้ยยยย  ฉันจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู อ๋ออ ยัยแพรว นี้เอง -..-
          "ฮัลโหลล มีไรจ้ะ "
          "นี้ออม ไปโรงเรียนหรือยางง "
          "ยังอ่ะ ทำไมหรอ กินขนมปังอยู่ "
          "วันนี้แกไปโรงเรียนพร้อมเรานะ เดอะไปรับที่บ้าน "
          "อืม ๆ โอเค อย่าสายนะ "
          "จ้าาาาา "
          ฉันรอยัยแพรว มารับ นาน น่าน น้าน น๊าน น๋านน 7:15 เเล้วนะ -..-
          เมื่อไรจะมา ฉันบ่นไปบ่นมา บ่นคนเดียว ยัยแพรวก็มารับซักที่ 7:25 ค่ะ
          ให้ตายเหอะโรบิ้น !! ช้ามากค่ะ -"-