ได้โปรดส่งใจเธอมาให้ฉัน
10.0
เขียนโดย Krapook
วันที่ 11 มิถุนายน พ.ศ. 2558 เวลา 17.57 น.
7 ตอน
1 วิจารณ์
9,584 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 12 มิถุนายน พ.ศ. 2558 21.31 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) แนะนำตัวเด็ก ออมสิน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ ณ โรงเรียนชื่อดังแห่งหนึ่ง ลาล่าล้าล่าล้าา~ เย้วันนี้เปิดเทอมวันแรกเลยยย เห้ออ แล้วเราจะมีเพื่อนมายย
ฮัลโหลล สวัสดีค้า ฉันชื่อ ออมสิน สุดสวยนะ อิอิ 5555 ฉันเป็นเด็กไห่ที่พึ่งเข้ามา
เรียน ณ โรงเรียนชื่อดังแห่งหนึ่ง ฉันได้เดินเข้าไปในโีงเรียน ไปสำรวจรอบ ๆ คนเดียว
เหงาจรุม -//- เสียงประกาศให้เข้าแถวดึงขึ้น
"ให้นักเรียนทุกระดับชั้นมาเข้าแถวที่อาคารโดมนะครับ "
ฉันจึงเดินไปเข้าที่อาคารโดม ฉันก็ไม่รู้หรอกว่าอาคารโดมอยู่ไหน ก็เดินตามคนอื่นนั้นล่ะ
555555 ฉันจึงรีบเดินไปที่โดม เอ๊อะ ใครเดินชนฉานนน หรือฉันไปชนเขา -..-
ฉันจึงเงยหน้าขึ้นไปดูหน้าอีตาคนที่ชนฉัน โอ้ยยยยยแม่เจ้า หล่อจัง 555555
ขาว สูง ตาโต จมูกโด่ง ว๊ายยย สวยกว่าฉันอีก แล้วเขาคนนั้นก็พูดกับฉันว่า
"เป็นอะไรหรือป่าวคับ "
ฉันก็ได้สตั๊นไปซักพัก เเล้วบอกเขาคนนั้นไปว่า
"ไม่เป็นไรค้ะ มั้งง -//- "
"นี้รุ่นน้องม.4 หรือป่าวคับ เด็กไหม่หรือป่าว ?? "
โอ้ยยย ที่จะคำถามสิค่ะ ตอบไม่ทัน เริ่มไม่ชอบแหละ เอานี้เราชอบเขาหรอว่ะ555555
"ใช่ค่ะ เป็นเด็กไหม่ค่ะ "
"พี่ชื่อเชนนะ อยู่ม.5 น้องล่ะ"
"ออมสินค่ะ "
นี้เฟรนลี่หรือตกหลุมความน่ารักของฉัน 555555 ผ่านๆหลงตัวเองมาก ฉันเดินไปเข้า
แถวที่แถวของชั้นม.4 ฉันเห็นเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่ง เธอดูนิ่งๆ น่ารักเธอน่ารัก เธอตัวสูง
ฉันจึงเดินเข้าไปทักเธอคนนั้น
"เธอ ๆ ชื่ออะไรหรอ ? "
"ฉันชื่อ แพรว เธอล่ะ "
"ฉันชื่อ ออมสินนะ เธอเป็นเด็กไหม่ใช่ไหม "
"ใช่ เธอก็เหมือนกันสินะ "
"ใช่จ้า "
และฉันกับแพรวก็ได้เดินขึ้นเรียนไปด้วยกัน ไปไหนมาไหนด้วยกันทั้งกินข้าว ทั้งเดิน
กลับบ้าน โชคดีที่ฉันและแพรวอยู่หมู่บ้านเดียวกัน เธออยู่ซอย 11 ฉันอยู่ซอยที่ 5
ที่บ้านของฉัน ฉันอยู่คนเดียวมาได้ประมาณ 1 ปีกว่าเเล้วล่ะ แต่ฉันมีพี่ชายนะ
พี่ชายของฉันชื่อ แซก แต่พี่ชายของฉันได้ทุนไปเรียนต่อต่างประเทศ เหตุที่ฉัน
มาเรียนโรงเรียนนี้ก็เพราะพี่ชายของฉันนั้นเอง
ฮัลโหลล สวัสดีค้า ฉันชื่อ ออมสิน สุดสวยนะ อิอิ 5555 ฉันเป็นเด็กไห่ที่พึ่งเข้ามา
เรียน ณ โรงเรียนชื่อดังแห่งหนึ่ง ฉันได้เดินเข้าไปในโีงเรียน ไปสำรวจรอบ ๆ คนเดียว
เหงาจรุม -//- เสียงประกาศให้เข้าแถวดึงขึ้น
"ให้นักเรียนทุกระดับชั้นมาเข้าแถวที่อาคารโดมนะครับ "
ฉันจึงเดินไปเข้าที่อาคารโดม ฉันก็ไม่รู้หรอกว่าอาคารโดมอยู่ไหน ก็เดินตามคนอื่นนั้นล่ะ
555555 ฉันจึงรีบเดินไปที่โดม เอ๊อะ ใครเดินชนฉานนน หรือฉันไปชนเขา -..-
ฉันจึงเงยหน้าขึ้นไปดูหน้าอีตาคนที่ชนฉัน โอ้ยยยยยแม่เจ้า หล่อจัง 555555
ขาว สูง ตาโต จมูกโด่ง ว๊ายยย สวยกว่าฉันอีก แล้วเขาคนนั้นก็พูดกับฉันว่า
"เป็นอะไรหรือป่าวคับ "
ฉันก็ได้สตั๊นไปซักพัก เเล้วบอกเขาคนนั้นไปว่า
"ไม่เป็นไรค้ะ มั้งง -//- "
"นี้รุ่นน้องม.4 หรือป่าวคับ เด็กไหม่หรือป่าว ?? "
โอ้ยยย ที่จะคำถามสิค่ะ ตอบไม่ทัน เริ่มไม่ชอบแหละ เอานี้เราชอบเขาหรอว่ะ555555
"ใช่ค่ะ เป็นเด็กไหม่ค่ะ "
"พี่ชื่อเชนนะ อยู่ม.5 น้องล่ะ"
"ออมสินค่ะ "
นี้เฟรนลี่หรือตกหลุมความน่ารักของฉัน 555555 ผ่านๆหลงตัวเองมาก ฉันเดินไปเข้า
แถวที่แถวของชั้นม.4 ฉันเห็นเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่ง เธอดูนิ่งๆ น่ารักเธอน่ารัก เธอตัวสูง
ฉันจึงเดินเข้าไปทักเธอคนนั้น
"เธอ ๆ ชื่ออะไรหรอ ? "
"ฉันชื่อ แพรว เธอล่ะ "
"ฉันชื่อ ออมสินนะ เธอเป็นเด็กไหม่ใช่ไหม "
"ใช่ เธอก็เหมือนกันสินะ "
"ใช่จ้า "
และฉันกับแพรวก็ได้เดินขึ้นเรียนไปด้วยกัน ไปไหนมาไหนด้วยกันทั้งกินข้าว ทั้งเดิน
กลับบ้าน โชคดีที่ฉันและแพรวอยู่หมู่บ้านเดียวกัน เธออยู่ซอย 11 ฉันอยู่ซอยที่ 5
ที่บ้านของฉัน ฉันอยู่คนเดียวมาได้ประมาณ 1 ปีกว่าเเล้วล่ะ แต่ฉันมีพี่ชายนะ
พี่ชายของฉันชื่อ แซก แต่พี่ชายของฉันได้ทุนไปเรียนต่อต่างประเทศ เหตุที่ฉัน
มาเรียนโรงเรียนนี้ก็เพราะพี่ชายของฉันนั้นเอง
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ