รักวุ่นวายของยัยบ้านนอก

            
.......ทรูเลนลี่สคูลAB 5/1……
“เฮ๊ยยย...รุ้งเทอไปกับต้าร์มาหรอ?เจ๋งว่ะมาวันแรกก็.......”
                   “ก็อะไร.....ไปแร้วเป็นไร ทำไม ?” ฉันหงุดหงิดทันทีที่ยัยบีบีพูดอ้ำๆอึ้งๆแบบนี้เหมือนมีอะไร  เพราะนิสัยแบบนี้ใช่มั้ยเทอถึงไม่มีคนคบ ฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับยัยนี่หรอกน่ะ  แต่ดูๆแร้วเรื่องของนักเรียนที่นี่มันมีเงื่อนงำอะไรแปลกๆฉันสัมผัสได้
“ป๊าวววว  ฉันไม่ได้ว่าอะไรเทอเลยน่ะรุ้ง คือฉันจะบอกเทอว่าระวังตัวไว้ให้ดีแร้วกัล เพราะนายต้าร์มีแฟนคลับเยอะ ระวังพวกนักเรียนหญิงที่นี่บ้างแร้วกันโรงเรียนนี้ยิ่งมีอะไรแปลกๆ ปกติฉันไม่เคยเห็นนายต้าร์ไปกับผู้หญิงคนไหนเลย มีเทอคนแรกที่ฉันเห็น ฉันว่ามันต้องมีอะไรสักอย่างแน่รุ้ง”
      เฮ้อออออ  “แร้วฉันจะต้องทำตัวยังไงล่ะ บอกเลยน่ะฉันไม่อยากเป็นจุดเด่นและไม่อยากมีเรื่องกับใคร”
ยัยบีบีมองหน้าฉันอย่างจิงจัง ฉันก็ไม่รู้หรอกน่ะว่ายัยนี่จะสื่อถึงอะไรแต่มันต้องมีอะไรแน่ๆ
“แก๊งคุณชาย  นายนี่เป็นสมาชิกแก๊งคุณชายไม่มีอะไรมากหรอก แต่ระวังตัวด้วยล่ะกัลเพราะนักเรียนหญิงที่คลั่งแก๊งพวกนี้มากๆเคยตบกันอาการสาหัสมาแร้ว”
“เฮ๊ยยยยย  มีแบบนี้ด้วยหรอ ? น่ากลัวอ่ะ ถึงฉันจะเป็นหญิงแกร่ง แต่ก็ไม่ต้านทานแรงผู้หญิงเป็นสิบๆหรอกน่ะพูดแร้วสยองงงง”
“เทอยังต้องเรียนรู้อะไรอีกมากสายรุ้ง  เทอต้องรู้อะไรอีกเยอะ”
ยัยนี่พูดเป็นเงื่อนงำไว้ให้ฉันคิดปวดสมอง ฉันแค่มาเรียนน่ะย่ะ ทำไมต้องมีอะไรซับซ้อนแบบนี้ด้วยฉันไม่เข้าใจเลยจิงๆ แร้วมีอะไรที่ฉันยังไม่รู้อีกหรอ  แค่เรื่องที่รู้ก็จะปวดหัวตายล่ะน่ะ!!!
………………………………………………………………
“รุ้งเดี๋ยวเรากลับก่อนนะพุ่งนี้เจอกัลโอเคม่ะ!!! ”
ยัยบีบีพูดหน้าตาระรี้ระริก ก็แหง๋สิ่ตาฟรานซิสสุดหล่อยืนยุข้างๆนิ่ คงจะไปดูหนังกินข้าวกัลสิ่ท่าอิจฉาคนมีคู่ซะจริงๆ
“จ้าาาาา  เชิญตามสบายเด่วก็กลับแร้วเหมือนกัล”  >_<
              “จะไปเดทกับคุนชายอ่ะป่าวววว”>_<
               “รีบไปเลยน่ะแหม๋แซวยุได้  ไม่มีอะไรสักหน่อย ไปเลยเทออ่ะ ....” *_*
ยัยนี่ทำหน้าทะเล้นแหม๋!! นายฟรานซิสเนี๊ยชอบยัยนี่ไปได้ไง  ดูๆแร้วนิสัยคนละแนวกัลเลย  เฮ้อ  คนสวยปวดหัวโทรเรียกลุงสุขมารับดีกว่า
“สายรุ้ง    สายรุ้ง  ”
ฉันหันไปตามเสียงที่เรียก  นายต้าร์งั้นหรอ  มีอะไรกับฉันอีกล่ะเนี๊ยยยยย
“มีไรรึป่าวต้าร์  วิ่งกระหืดกระหอบมาเชียว”
              “กลับบ้านยังไงอ่ะคัยมารับ!! ”
               “อ๋อออ   เรากำลังจะโทให้ลุงสุขมารับหน่ะ”
               “คัยหรอลุงสุข  ลุงของสายรุ้งหรอ ? ”
ฉันจ้องหน้านายนี่ งงๆ นี่คือนายจะถามไปทำไม  จะรู้ไปเพื่ออะไรย่ะ
“ลุงสุขเป็นคนขับรถของคุณหญิงย่าหน่ะ  เราพึ่งย้ายมาอยู่กรุงเทพหน่ะ เพราะพ่อเราขอย่าเป็นครั้งสุดท้ายก่อนท่านเสียให้เอาเรามาดูแลที่กรุงเทพ  จิงๆเราก็ไม่ได้ไฮโซอะไรหรอกน่ะ  ทุกอย่างที่มีอยู่คุณอาหามาให้ทั้งนั้น  รวมทั้งห้องรับรองอะไรอีกที่อยู่หลังตึก 15 หน่ะคุนอาท่านก็เตรียมไว้ให้  คุนอาบอกว่าไม่อยากกลับบ้านก็ให้นอนที่นี่ ใจก็อยากนอนยุน่ะ  แต่เราก็เกรงใจคุณหญิงย่า เพราะเราพึ่งมาอยู่ ที่บ้านนั้นวุ่นวายมากเลยแหละ  ”
ฉันพูดจบก็หันไปมองหน้านายต้าร์  นายนั่นทำหน้าแปลกๆ คือนายรู้สึกยังไงกันที่ฉันเล่าไป คือฉันไม่ได้ไว้ใจใครอะไรง่ายๆแบบนี้  แต่อยู่ดีๆก็รู้สึกถูกชะตา ก็เลยเล่าไปซะหมดนายนี่คง  งง  ว่าฉันทำไมถึงพูดยาวแบบนี้
                “ต้าร์ๆต้าร์  นายเป็นอะไรรึป่าววว”
                “ป....ป่าวววว  เดี๋ยวเราไปส่งเทอล่ะกันน่ะเทอจะว่าอะไรมั๊ย ? ”
เอิ่มมมม   จะให้พูดยังไงดีล่ะ นี่นายกำลังจีบฉันอยู่ใช่มั๊ย ? หรือยังไง ฉันยิ่งเป็นคนหวั่นไหวง่ายอยู่  หน้าตานายก็ออกจะหล่อเหมือนเกาหลีซะขนาดนี้  ฉันเผลออย่ามาว่ากัลน๊า>_<
“ก็ดีเหมือนกัล  เราจะได้ไม่ต้องรบกวนลุงสุขด้วย แร้วไหนล่ะรถนาย”
                  “’งั้นรุ้งรอเราอยู่นี่น่ะเด่วเรามานะ”
“อืมมมมมม”^_________^