รักวุ่นวายของยัยบ้านนอก

.......พักกลางวัน.......

“สายรุ้งไปโรงอาหารกับฉันมั๊ย? ”

ยัยบีบีสะกิดฉัน ความจริงก็ไม่อยากจะหยิ่งแหละเพราะนอกจากยัยนี่ก็ไม่มีใครคนไหนเลยที่จะเข้ามาคุยกับฉัน

 “แร้วเธออยากกินอะไรล่ะบีบี”

          “สปาเก็ตตี้  คาโบนาร่าไปมั๊ยไปมั๊ย”

เราสองคนเดินคุยกันไปเรื่อยๆก็ผ่านหน้าโรงยิม  ก็มีผู้ชายคนนึงวิ่งมาหายัยบีบี

“บีบี เทอจะไปไหนดาร์ลิ้ง ไอไปตามหาอยูไปทั่วไปหาไรกินกัลไอหิวแล้ว”

ผู้ชายลูกครึ่งผมทอง คิ้วหนา ตาโต ตาสีฟ้า ปากหนาได้รูป รู้สึกว่าที่เห็นๆมามีคนนี้แหละเข้าตาสุดๆแต่ฉันก็ไม่ได้สนอะไหรอกน่ะ แค่นายนี่หน้าตาดีก็เท่านั้น

“ฟรานซิส นี่สายรุ้งเพื่อนใหม่เค้าเอง”

นายหัวทองนั่นหันมามองหน้าฉันแร้วยิ้มกว้างๆฉันยิ้มตอบไม่พูดอะไร

           “บีบี เทอไปกับฟรานซิสก็ได้เด่วไปเจอกันบนห้องน่ะ ฉันว่าจะไปห้องสักหน่อย”

“โอเคงั้นเจอกัลบนห้อง มีไรเมสเซสหาฉันน่ะ”

ฉันพยักหน้าและยิ้มให้ฟรานซิสอีกครั้ง เหตุผลที่ฉันแยกตัวออกมาน่ะหรอ เป็นเพราะว่าฉันไม่รู้จักและไม่เคยกิน ‘สปาเกตตี้ คาโบนาร่าอะไรนั่น’ ช่างมันเถอะไปห้องดีกว่า

“เทอๆ  หวัดดีเราชื่อต้าร์น่ะ”

มีผู้ชายตัวเล็กๆขาวๆวิ่งมาแนะนำตัวกับฉัน ถึงกับ งง หน่ะสิ่ค่ะ เค้าเป็นใคร อะไรยังไง งง

“เอ่อออ  หวัดดี เราสายรุ้งอ่ะเทอมีอะไรรึป่าว”

นายนั่นยิ้มแก้มปริ เกาหัวแกรกๆ นี่นายนี่บ๊องรึป่าวเนี้ยยยยยย

“พอดีเราเห็นเทอเดินมาคนเดียวเลยมาทักหน่ะ เราอยู่ห้องเดียวกันเทอเห็นเรามั้ยแร้วนี่เทอกินข้าวรึยัง  ไปกับเรามั้ย เราไม่มีเพื่อนพอดี ”

มาถึงตอนนี้ฉันก็ยัง งง อยู่ดีเดินมาแนะนำตัวชวนไปกินข้าว  เอ๊ะ ! นายนี่คิดอะไรกับฉันรึป่าวเนี๊ย แต่รู้จักกัลไว้ก็ไม่เสียหายอะไรนี่นา  จริงมั้ย ? อีกอย่างนายนี่ก็หล่อไม่เบา ตัวเล็ก ขาว น่ารัก  สเป็ครุ้งเลยอ่ะฮ่าฮ่าฮ่า

“ไปก็ไปดิ่  แร้วจะไปกินอะไรอ่ะ”

“ไปกินข้างนอกมั้ย  เดี๋ยวเราเลี้ยงเองเทออยากกินอะไรล่ะ ? ”>_<

ฉันพูดไม่ถูกก็ไม่รู้จะตอบยังไงดี ฉันไม่รู้จักอาหารที่นี่เลยสักอย่าง เอาไงดีล่ะ

“อะไรก็ได้  ตามใจนายเลย  นายเลี้ยงเรานิ่เน๊อะ!!! ”^_^

นายนั่นไม่พูดอะไร ยิ้มแหยๆ เกาหัวหัวแกรกๆสไตล์เดิม แต่ก็น่ารักดีเน๊อะ!!!

………12.45น............. ร้านโมเดล ฟู๊ด!!

               “สวัสดีครับคุณต้าร์  วันนี้มากี่ที่ครับ”

เด็กเสิฟที่ร้านนี้ถามนายนั่นดูสนิทสนมกันดี สงสัยนายนี่จะมาบ่อย

“สองที่อ่ะ  เดี๋ยวเลือกเองล่ะกัล นายไปทำงานเหอะ !! ”

นายนั่นพูดกับเด็กเสิฟมาดขรึมๆ หืยเก๊กไม่เบาเลยน่ะนาย นายนั่นดูแก่กว่านายตั้งเยอะแหม๋ๆคิดว่ามีเงินว่างั้น  นายต้าร์นี่ดูมีหลายมุมให้น่าค้นหาน่ะ

“นั่งก่อนสิสายรุ้ง  แร้วอยากกินอะไรสั่งเลย”

ฉันพึ่งจะสังเกตว่าแอร์ที่นี่มันเย็นเฉียบ บรรยากาศชวนขนลุกยังไงไม่รู้ ดูท่าทางจะมีแต่พวกไฮโซ มากิน ฉันเปิดดูเมนู ถึงกับตาค้างรายการอาหารแต่ละอย่างฉันไม่รู้จักสักอย่าง

แร้วราคาก็ 1000 อัพซะด้วยแหม๋!! เอาไงดีล่ะทีนี้

“เทอจะกินอะไรสั่งเลยน่ะ  ไม่อั้น วันนี้ป๋าเลี้ยง”

นายนี่ดูพูดจะมีความสุขมากเลยน่ะอยากจะบอกว่าอาหารจานนึงวันนี้ มันมากกว่ากำไรที่แม่ฉันขายของได้ซะอีกไม่เข้าใจ คนกรุงเทพเลยซะจริงๆ

“นายสั่งมาเลยเรากินได้หมดอ่ะ  แร้วแต่นายเลย”-_-

               “เอาเหมือนเดิมน่ะ  แต่ขอพิเศษทุกอย่าง แค่นี้แหละ”

เด็กเสิฟพยักหน้ารับ  แหม๋!!! มาดเก๊กๆของนายน่ารักดีน่ะเนี๊ยยยยยยย