รักวุ่นวายของยัยบ้านนอก

……ทูเลนลี่สคูล....... 07.45 น.

ฉันนั่งรถมาได้สักพักรถก็แล่นมาจอดที่หน้าโรงเรียนแห่งหนึ่ง ฉันเห็นเด็กนักเรียนที่นี่แล้วรู้สึกกล้าๆกลัวๆยังไงบอกไม่ถูก  เหมือนมันจะเป็นโรงเรียนอินเตอร์อะไรสักอย่างบอกไว้ก่อนเลยว่าภาษาอังกฤษของฉันไม่กระดิกเลยสักนิด ก็ฉันเรียนโรงเรียนวัดมานิ่ชุดนักเรียนโรงเรียนนี้หน๊ะหรอ  กระโปรงสั้นขึ้นมาเหนือเข่า สั้นมาก เสื้อแขนสั้นรัดๆมีเนคไทผูกอีกต่างหาก ถุงเท้าก็ยาวเกือบจะเหนือเข่า ฉันบอกตรงๆว่าฉันอึดอัดมากตอนนี้ทำอะไรไม่ถูกเลย  หน้าตาของฉันก็ไม่ได้ขี้เหร่ถือว่าสวยใช้ได้เลยทีเดียว ผมสีน้ำตาลอ่อนยาวปะบ่า ซอยๆเซ็ทๆมีผมหน้าม้าปิดหน้า ปากเล็กได้รูปสีชมพูอ่อนๆ ฉันเป็นคนผิวขาวมากจัดว่าสวยมากเลยแหละถ้าเทียบกับยัยรังผึ้งนะฉันสวยกว่ามากฉันไม่เคยเอาเครื่องสำอางมาแปรดเปื้อนใบหน้าฉันสักครั้งก็ฉันพึ่งอายุ  17  เองนิ่  ฉันค่อยๆเดินตามคุณอามา มีแต่คนมองฉันทุกๆสายตาจ้องมองฉันเหมือนฉันเป็นตัวประหลาด แต่ไม่เป็นไรฉันเป็นคนมั่นใจมากนิ่  คุณอาพาฉันมาหยุดที่หน้าห้อง  ห้องนึง คุณอาเปิดกุญแจเข้าไป  พอเข้าไปฉันก็เห็นเครื่องอำนวยความสะดวกมากมาย มีเตียงนอน  มีคอมพิวเตอร์  ตู้เย็น ตู้เสื้อผ้า มันเหมือนห้องนอนของฉันที่บ้านคุณย่าเลย ใหญ่กว่าด้วยซ้ำ เพราะมันมีที่เดินออกไปเป็นครัวเล็กๆไว้ทำกับข้าวด้วย  ขนาดเครื่องซักผ้ายังมี เสื้อผ้าเยอะเหมือนที่ห้องนั้นเลย ฉันอดแปลกใจไม่ได้ว่าที่นี่คือห้องอะไร

“เอ่อ.....คุณอาค่ะคุณอาพาหนูมาที่นี่ทำไมค่ะ”  +_+

“นี่คือห้องรับรองห้องพักที่อาสร้างไว้ให้หนูไง เวลาไม่ได้กลับบ้านหนูก็อยู่ที่นี่ก็ได้แค่โทรบอกบอกอาแค่นั้นนะ อ่ะนี่โทรศัพท์ไว้ติดต่อนะ”

คุณอายื่นโทรศัพท์ ไอโฟน 6s ให้ฉัน นี่ฉันฝันไปรึป่าว แล้วยังจะมีไอแพดมินิวางอยู่บนเตียงอีกต่างหาก นี่ฉันมาโรงเรียนที่สุขสบายจริงๆ

“ทีนี้อาจะพาหนูไปห้องเรียนนะ”

          “ไม่เป็นไรค่ะคุณอาเดี๋ยวหนูไปเองก็ได้  แค่คุณอาบอกว่าอยู่ที่ไหน หนูอยากจะทำความคุ้นเคยหน๊ะค่ะ”

        “โอเคงั้นก็ตามใจนะ ชื่อห้องหนูอยู่บนใบนี้นะลองเดินหาดู”

คุณอาพูดพลางยื่นเอกสารให้ฉัน และกระเป๋าแบรนเนมใบโต ฉันไม่กล้าใช้แล้วสิ่ มันดูไฮโซแปลกๆ เหมือนมันไม่ใช่ตัวฉันเลย

       “เงินสด 30000 บาท และบัตรเครดิตวงเงินไม่จำกัดอยู่ในกระเป๋านะ ถ้าเงินไม่พอยังไงโทหาอา เด่วอาจะโอนมาให้ งั้นอาไปล่ะ ถ้าไม่กลับบ้านโทรบอกอาด้วยเบอร์อาอยู่ในเครื่อง”

คุณอายิ้มให้ฉันครั้งสุดท้ายแล้วเดินหันหลังไป  นี่ชีวิตฉันจะสุขสบายไปไหน เงินสด 30000 บาทยังไม่รวมบัตรเครดิตแค่เงินสดฉันใช้  2 เดือนยังไม่หมดเลยอยากจะบอกเดี๋ยวตอนเย็นฉันจะต้องไปโอนเงินให้แม่ซะแล้ว  ฉันเดินจ้ำอ้าวๆมาหยุดที่หน้าห้อง AB5/1นี่สิ่นะห้องเรียนของฉัน เฮ้อ  พร้อมแล้ว  ลุย !!!!

      “ขออนุญาตเข้าห้องค่ะ ”

ฉันเดินก้มหน้างุดๆไปนั่งเก้าอี้ตัวที่มันว่าง ได้ยินแต่เสียงหัวเราะดังลั่นห้อง นี่ทุกคนหัวเราะฉันอยู่หรอ ?

“อ้าวนักเรียน  เงียบ  เงียบ นี่คือเพื่อนใหม่ของเราเป็นลูกของหุ้นส่วนใหญ่ที่โรงเรียนนี้ ขอให้นักเรียนช่วยรักษามารยาทด้วยนะค่ะ ”

คุณครูพูดจบนักเรียนในห้องต่างก้มหน้าก้มตาไม่มีใครกล้ามองหน้าฉันเลย  ชิ่! กล้าหัวเราะเยาะฉันหรอ เดี๋ยวพวกนายมีเจ็บตัวแน่

“นี่ๆเธอ จะบอกให้นะที่นี่เค้าไม่ขออนุญาตกันหรอก ใครอยากเข้าตอนไหนก็เข้า อยากออกตอนไหนก็ออกมันเป็นโรงเรียนลูกคนมีเงินอยู่แล้ว เค้าไม่สนใจกันหรอก”

ผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างๆอธิบายให้ฉันฟังเรื่องที่พวกนั้นหัวเราะฉัน

“ขอบคุณมากนะ  ฉันชื่อสายรุ้ง แล้วเธอล่ะชื่ออะไร”

ยัยนั่นทำหน้าเหมือนจะขำอะไรสักอย่า ง

“5555  ชื่อเธอเชยดีนะ ฉันชื่อ บีบี จ๊ะ ”

ชื่อเธอสิเชย บีบี โธ่ !!! ฉันต้องอยู่ในสังคมไฮโซแบบนี้จริงๆหรอ ......