รักวุ่นวายของยัยบ้านนอก

          
       ......เช้าวันต่อมา.....05.30 น.
ฉันตื่นขึ้นมาตั้งแต่ตี 5 ครี่งก็มันชินนิ่ปกติฉันอยู่กับแม่ก็ต้องตื่นเวลานี้เพราะจะต้องช่วยแม่จัดของ ฉันเดินลงไปข้างล่างเดินหาห้องครัวก็เดินมาเจอป้านมก้มๆเงยอยู่ในครัว
“ป้านมค่ะ ทำอะไรอยู่หรอค่ะ”
      “ว๊ายยยยย  ตายแล้วคุณหนูลงมาทำอะไรค่ะฟ้ายังไม่แจ้งเลย คนแก่ตกใจหมด”
   ป้านมพูดพลางจับหน้าอกตัวเองหายใจสูดเข้าสูดออกพักใหญ่ๆ
“รุ้งขอโทษค่ะป้า รุ้งตื่นเวลานี้ทุกวันอยู่แล้วเดี๋ยวรุ้งช่วยนะค่ะป้า”
     “ไม่ได้ค่ะคุณหนู  คุณหนูไปอาบน้ำเตรียมตัวไปโรงเรียนเถอะค่ะ เดี๋ยวป้าจัดการเอง”
 
“ไม่เอาค่ะป้า ถือว่านี่คือคำสั่งนะค่ะ ป้าไปพักผ่อนเถอะเดี๋ยวรุ้งโชว์ฝีมือเอง”
“ก็ได้ค่ะ  อยากทำป้าก็ไม่ขัดค่ะ เดี๋ยวป้าขอตัวก่อนนะค่ะ”
........โต๊ะอาหาร.........07.15 น.
“นมทำไมวันนี้ทำข้าวต้มอร่อยจังเลย”
คุณย่าหันไปชมนมสาย นมสายยิ้มแหยๆ โชว์ฟันหรอ
“นมไม่ได้ทำหรอกค่ะคุณผู้หญิง  คุณหนูรุ้งเธอทำหน๊ะค่ะ”
       “โห๊ววว..รุ้งทำหรออาชอบรสชาตินี้มากเลยไม่ได้ทานแบบนี้นานล่ะตั้งแต่คุณพ่อรุ้งอยู่แหนะ  ”
ฉันยิ้มตอบคุณอาไม่พูดอะไร  แต่พอหันไปเห็นหน้าคุณย่าแล้วฉันอยากจะสำลักข้าวต้มจริงๆ พูดแล้วก็ฮา หน้าคนแก่งอลนี่ช่างตลกจริงจริ๊งงงงงง
“คุณวัฟเฟิลยังไม่ตื่นหรอค่ะคุณอา”
ฉันถามเพราะความอยากรู้ เพราะตอนนี้  7  โมงกว่าๆแล้วยัยนั่นไม่ลงมากินข้าวรึไง
      “คัยบอกหนูให้เรียกยัยเฟิลว่าคุณ  ตลกจังเรียกวัฟเฟิลแหละรุ้งยังไงยัยเฟิลก็เป็นน้องของหนูอยู่ดีฮ่าๆๆ รายนั้น 9 โมงกว่านู้นแหละค่อยตื่น”
      “ค่ะคุณอา  J”
       “มายังไม่เท่าไหร่ก็เอาอกเอาใจกันเลยนะ โอ๋กันเข้าไปเดี๋ยวจะเหลิงขึ้นมาแล้วจะเอาไม่อยู่”
บนโต๊ะอาหารบรรยากาศเงียบลงอีกครั้งทุกคนรับรู้ถึงพลังงานบางอย่างได้  ฉันก็ไม่อยากสนใจอะไรมากหรอก ฉันมาอยู่ที่นี่ตามคำขอของแม่  และคำขอของพ่อครั้งสุดท้ายเท่านั้นเองเรียนจบเมื่อไหร่ฉันคงจะได้กลับไปอยู่กับแม่เหมือนเดิม
“เดี๋ยวทานเสร็จอาจะไปส่งหนูที่โรงเรียนนะสายรุ้ง”