รักวุ่นวายของยัยบ้านนอก

          
               ฉันนั่งนิ่งๆอยู่บนรถไม่พูดไม่จาไม่มองไม่อะไรทั้งสิ้นตั้งแต่โตมาจนอายุ 17 ฉันยังไม่เคยจากบ้านมาไกลแบบนี้เลย
                    “คุณหนูนะแวะเข้าห้องน้ำ หรือซื้ออะไรทานมั๊ยครับ?”
       ฉันค่อยๆเงยหน้ามองตามเสียง เห็นลุงแก่มากคนหนึ่งมองมาทางฉันและยิ้มอย่างเอ็นดู
      “ไม่หรอกค่ะหนูไม่หิว หนูอยากถึงเร็วๆมากกว่าหนูรู้สึกเพลียๆยังไงไม่รู้” 
        “ครับคุณหนูอีกไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็ถึงแล้วครับ”
      …ฉันไม่ตอบอะไรได้นั่งมองเหม่อไปยังนอกหน้าต่างรถป่านนี้แม่จะเป็นยังไงบ้างน๊า....

                            ……………………………………………………………….

          รถตู้คันหรูค่อยๆแล่นเข้ามาจอดที่ลานจอดรถหน้าบ้าน อะไรมันจะใหญ่โตขนาดนี้ นี่มันบ้านหรือวังกันแน่ หรือจะเป็นศาลากลางจังหวัด ใหญ่แบบที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อนในชีวิต ฉันลืมคิดเรื่องแม่ไปสักพักเพราะการนั่งรถมา 8 ชั่วโมงทำให้ฉันอ่อนเพลียจนไม่ได้คิดถึงเรื่องอะไรแล้วคิดแค่เรื่องที่จะเกิดขึ้นตอนนี้ วินาทีนี้ ฉันอยากจะรู้จริงๆว่าสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับฉันต่อไปนี้มันจะเป็นเรื่องที่ดีเหมือนอยู่บนสวรรค์หรือจะลงนรกกันแน่ ฉันยังเดาชะตาชีวิตตัวเองไม่ออกเลย!!!
                    “มาถึงแล้วหรอ”
           ฉันที่กำลังตะลึงกับบรรยากาศรอบบ้านอยู่นั้นหันขวับไปตามประโยคคำถามที่แข็งกระด้างเยือกเย็นอย่างรวดเร็ว ฉันเห็นผู้หญิงคนหนึ่งอายุน่าจะราวๆ 60 กว่าปีได้แต่การแต่งเนื้อแต่งตัวของเธอบ่งบอกถึงฐานะได้นี่คงจะเป็นคุณย่าสิ่นะ หน้าตาดูท่าทางไม่น่าจะใจดีเลย
      “ค่ะ สวัสดีค่ะคุณย่า”
   ผู้หญิงคนนั้นมองฉันตาถลึง
     “คำพูดคำจาภาษาเธอควรใช้ให้ถูกต้องนะ เรียกฉันว่าคุณหญิงเพราะว่าฉันมีหลานเพียงคนเดียวคือวัฟเฟิลเธอมาอยู่ที่นี่ในฐานะผู้อาศัยอย่ามาพริ้งเพิศตัวเองว่าเป็นหลานของฉัน ที่ฉันให้คนไปรับเธอมาที่นี่เพราะมันเป็นคำขอครั้งสุดท้ายของพ่อเธอก่อนตายต่างหาก ฉันจะให้นมสายเป็นคนดูแลเธอเรื่องที่กินที่อยู่และเรื่องเรียนฉันจะให้ตานพหลานของนมสายไปติดต่อให้ ไปห้องของเธอได้แล้ว”
แค่ฉันฟังประโยคการทักทายของคุณหญิงอะไรนี่ฉันก็รู้ตัวแล้วว่าชีวิตฉันคงเจออะไรแย่ๆเยอะแน่นอนยิ่งฟังชื่อยัย”วัฟเฟิล”อะไรนั่นยิ่งดูจั๊กจี๋แปลกๆทำไมจะต้องทำตามคำขอของพ่อฉันด้วยล่ะให้ฉันอยู่กับแม่เหมือนเดิมก็ได้ ไม่จำเป็นต้องทำตามก็ได้ยังไงพ่อก็ไม่รับรู้อะไรอยู่แล้ว
           “คุณหนูค่ะขึ้นไปบนตึกก่อนเถอะค่ะเดี๋ยวนมพาไปห้องนอน”
     “ป้าค่ะเรียกหนูรุ้งเฉยๆก็ได้ค่ะ ไม่ต้องเรียกคุณนงคุณหนูอะไรหรอก มันแปลกๆค่ะป้า” 
ฉันยิ้มให้ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเธอยิ้มตอบโชว์ฟันหรอ ฮ่าๆ คิดแล้วขำ ฉันรู้สึกผูกพันกับนมสายยังไงไม่รู้บอกไม่ถูก 
 
                           ………………………………………………………………
     “โห้ว....ป้าค่ะนี่หรอห้องนอนของหนู มันใหญ่กว่าบ้านของหนูอีกนะค่ะ”
            ฉันกระโดดโลดเต้นดีใจใหญ่ ไม่เคยนึกไม่เคยฝันว่าตัวเองจะได้มาอยู่บ้านหลังใหญ่แบบนี้
         “เบาๆค่ะคุณหนูเดี๋ยวคุณหญิงท่านจะดุเอา แกมีแขกอยู่ข้างล่างแหนะค่ะ”
            “ป้าค่ะหนูไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้เลย เคยเห็นแต่ในทีวีมันสุดยอดมากค่า”
          ฉันทำหน้าฟินสุดๆก็มันใหญ่โตจริงๆนิ่ ตื่นเต้นหน่อยจะเป็นอะไรไปเนาะ
          “งั้นคุณหนูพักผ่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวตอนเย็นนมจะขึ้นมาเรียกนะค่ะ”
             “โอเคค่าาาาา”
                  ป้านมออกจากห้องไปแร๊วตอนนี้ก็มีแค่ฉันตื่นเต้นจริงอะไรจริง ห้องกว้างมากเตียงนอนนุ๊มนุ่มแบ่งเป็นโซนมีมุมหนังสือเล็กๆมีโต๊ะคอมวางอยู่ข้างชั้นหนังสือแถมยังมีทีวี จอ แอลอีดี  อีกต่างหากนี่คงจะ 52 นิ้วได้ห้องน้ำก็มีอ่างอาบน้ำที่ใหญ่มากในชีวิตนี้ไม่เคยสัมผัส ห้องน้ำใหญ่กว่าห้องนอนบ้านฉันเสียอีก ออกมาข้างห้องน้ำมีมุมเล็กๆเข้าไปเป็นห้องแต่งตัวเสื้อผ้าเยอะม๊ากมีตู้ตั้ง 3 ใบโต๊ะเครื่องแป้งคิตตี้สีชมพู ของใช้มากมายนี่ฉันมาแต่ตัวก็ได้นะ ทุกอย่างครบเว่อร์อีกอย่างก็มีเครื่องปรับอากาศที่เย็นสบาย แค่ผ้าปูที่นอนลายคิตตี้ และของในห้องที่มีแต่คิตตี้ก็ทำให้ฉันฟินแทบบ้าแล้วไปอาบน้ำแต่งตัวดีกว่า ฮิฮิ้ววววววววว