Super star หัวใจมึงกูขอนะ

Part 8
Chuu~~
หืม...อื้อ OxO!!!!
ตื่นมามึงก็ต้อนรับกูเลยเหรอคร้าบบบ!!! ผมดันแผงอกล่ำๆของภัทรออกไปไกลๆ ก็มันเล่นจูบผมต้อนรับเช้าวันใหม่แบบนี้ ผมก็ช็อคสิครับ!! ผมมองภัทรอย่างคาดโทษ แต่เมื่อสังเกตดีๆเสื้อผ้ามันในตอนนี้เป็นชุดนักเรียน มันเอาชุดนักเรียนที่ไหนมาเปลี่ยนวะ หรือเตรียมไว้อยู่แล้ว....เอาเป็นว่าช่างแมร่งเถอะ ผมเหลือบสายตาหันไปมองนาฬิกาที่ตั้งอยู่บนโต๊ะข้างเตียง หกโมงเช้างั้นเหรอ.... =_=
     มึงมาปลุกกูอะไรเวลานี้เนี่ยยยยย!!!!
ผมยังนั่งหน้ามึนๆไม่ยอมลุกไปไหน ง่วงก็ง่วง วันนี้ยังต้องไปโรงเรียนอีกเหรอ เอาเถอะ!!ยังไงก็วันศุกร์แล้ว พรุ่งนี้ก็ได้เวลาพักผ่อน ผมลุกขึ้นจากที่นอน บิดขี้เกียจพอเป็นพิธี ดูจากสภาพภัทรแล้ว...พี่ฟลุ๊คยังคงไม่กลับมาสินะ
หลังจากที่ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จและไม่ลืมที่จะคว้ากระเป๋านักเรียนมาด้วย เมื่อผมลงมาข้างล่างกลิ่นเหมือนขนมปังปิ้ง ไข่ดาวและเบคอนลอยมาแตะจมูกผมแต่ไกล ผมเดินตามกลิ่นนั้นไปจนเห็นร่างสูงของภัทรในชุดนักเรียนสวมด้วยผ้ากั้นเปื้อน ไม่อยากจะเชื่อ...ว่าผู้ชายแบบมันจะทำอะไรเป็น
" จะยืนดูอีกนานไหม รีบกินข้าว กูไม่อยากไปโรงเรียนสายเพราะมึง "
" เหอะ!! ทำเป็นเด็กเรียน "
ผมเดินไปหยิบจานข้าวเช้าของผมแล้วไปนั่งลงที่โซฟา พลางหยิบรีโมทมาเปิดทีวีดูข่าวตอนเช้า
ครืด...ครืด
ผมหยิบโทรศัพท์ที่สั่นได้สั่นดีออกมาจากกระเป๋าเสื้อกั๊กคุรัน พลางมองหน้าจอที่สว่างวาบๆ บ่งบอกว่าคนโทรเข้าเนี่ยมีเรื่องสำคัญที่อยากจะคุยกับผมขนาดไหน ใช่...ไม่ใช่ใครที่ไหน พี่ฟลุ๊คนั่นแหละ
" ว่าไงพี่ "
( ยังจะมาว่าไงอีกเหรอหะ!!! ) ผมเอาโทรศัพท์ออกห่างจากหูแทบไม่ทัน =_= ถ้าพี่จะตะโกนใส่ผมขนาดนี้นะ กรุณาบอกก่อนล่วงหน้า
" มีอะไร ก็ว่ามา =_= " ผมบอกเสียงเรียบ
( ไปเช็คข่าวในเน็ตซะนะ!!! ) แล้วพี่ฟลุ๊คก็วางสายไป เช็คในเน็ตงั้นเหรอ....
ผมวางจานข้าวเช้าไว้บนโต๊ะหน้าทีวี พลางเช็คข่าวในเน็ตไปด้วย
ดารารุ่นเล็กอย่างหนูมิรินพาลูกชายนักธุรกิจที่กำลังดังอยู่ในช่วงนี้ออกจากไนท์คลับแห่งหนึ่งแล้วพาเข้าบ้านจร้า!!!! นางมาแรงจริงๆ ทำเอาผู้หญิงเกือบทั้งประเทศร้องไห้โห ไม่รู้ว่าแอบไปกินใครแล้วบ้าง เห็นนางน่ารักเงียบๆ แต่กิ๊กเพียบนะจ้ะ!!!
ตามด้วยรูปใต้พาดหัวข่าวยังเป็นรูปตอนที่ผมออกจากไนท์คลับมาพร้อมกับภัทร ไหนจะรูปตอนภัทรเข้าบ้านผมอีก ไอ้ข่าวเฮงซวยเอ้ย!!! ผมกำโทรศัพท์แน่น ในใจก็นึกอยากจะไปถล่มสำนักข่าวที่เขียนเหี้ยๆอะไรออกมาแบบนี้ ถึงมันจะมีจริงด้วยส่วนหนึ่งก็เถอะ!!!
8:00 A.M.
ผมมาถึงโรงเรียนในเวลาปกติส่วนภัทรก็แยกย้ายจากผมไปขึ้นห้องเรียนตัวเอง ตอนนี้ผมบอกได้เลยว่าหงุดหงิดมากๆ เพราะตั้งแต่ผมเดินเข้ามาในโรงเรียน มีแต่คนมองผมและหันหน้าไปซุบซิบกัน ยิ่งเป็นพวกกระเทยนะ มองผมแบบเหยียดมากๆ ถ้าไม่ติดว่าตอนนี้เป็นดารานะ มึงเจอส้นตีนกูยันหน้าแน่ หึ!!!
ครืด~
ผมเปิดประตูห้องเข้าไปด้วยอารมณ์ที่แบบ....มีออร่าดำทะมึนล้อมรอบตัวผมอยู่ เรียกได้ว่าใครมากวนตีนช่วงนี้จะโดนตีนสวนกลับไปอย่างแน่นอน
ปึง!!!
ผมวางกระเป่าบนโต๊ะเสียงดัง ก่อนจะนั่งลงอย่างหมดแรง พลางล้มตัวเอาหน้าแนบไปกับโต๊ะ ทำไมเรื่องบ้าๆแบบนี้ต้องมาเกิดขึ้นกับชีวิตซุปตาร์แบบผม อยากจะร้อง T^T!!!
" เป็นอะไรวะ หน้ามึงดูแย่มาก รึจะเป็นเพราะข่าวนั่น "
ผมตวัดสายตาดุๆหันไปมองไอ้แบงค์ ที่พูดอะไรได้แทงใจผมมาก เลิกเรียนผมก็ต้องเข้าบริษัทเพราะผู้ใหญ่เรียกพบจะหาคำแก้ตัวอะไรไปแก้ดี นี่เป็นครั้งแรกที่ผมมีข่าวแบบนี้แล้วโดนเรียกให้ไปพบผู้ใหญ่ อาจจะเป็นเพราะภัทรเป็นลูกชายของนักธุรกิจดังๆในตอนนี้ ให้ตายเถอะ!!!
เลิกเรียน
เป็นอย่างที่คิด...พี่ฟลุ๊คมารอรับผมที่หน้าโรงเรียน ผมเดินคอตกไปขึ้นรถอย่างจำยอม ได้เวลาที่ต้องไปเผชิญหน้ากับผู้ใหญ่สินะ ภายในรถเงียบกริบมีเพียงแค่เสียงแอร์ที่ดังขับกล่อมไปตลอดทาง
" ซวยเลยสินะงานนี้ " พี่ฟลุ๊คครับ!!! หยุดตอกย้ำผมได้ไหม
" อยากจะไปถล่มสำนักข่าวนั่นชะมัด "
ไอ้สำนักข่าวบ้า...เสร็จต้องนี้เมื่อไรเจอกัน!!!!