Super star หัวใจมึงกูขอนะ

Part 9

รถแรมโบกินี่ของพี่ฟลุ๊คมาจอดอยู่ในโรงรถ ผมถอนหายใจให้กับตัวเองอีกครั้ง ใจผมตอนนี้ไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเองเลย พี่ฟลุ๊คเอื้อมมือมาจับบ่าผมแน่นเหมือนเป็นการให้กำลังใจอย่างนึง ผมส่งยิ้มบางๆไปให้พี่ฟลุ๊คเหมือนเป็นการบอกว่า...ผมโอเค ทั้งที่ลึกๆแล้ว ผมโครตไม่โอเคเลย T^T ผมเดินตามพี่ฟลุ๊คเข้าไปในบริษัท พวกพนักงานต้อนรับต่างก็มองมาที่ผม แล้วส่งยิ้มบางๆมาให้ ผมขอขอบคุณพวกพี่จริงๆที่เป็นกำลังใจให้ผม

ลิฟท์ค่อยๆเลื่อนขึ้นไปทีละชั้น ใจผมก็เต้นตึกตัก ผมยังไม่ได้เตรียมคำตอบอะไรไว้เลยแม้แค่น้อย งื้ออออ!!!~~ จบงานนี้่เมื่อไร...ไอ้สำนักข่าวบ้า!!! พวกแกได้เจอดีกับฉันแน่!!

เมื่อลิฟท์มาหยุดอยู่ที่ชั้นบนสุดของบริษัท ใช่...ทั้งชั้นนี้เป็นหอประชุมสำหรับผู้ใหญ่ นานๆผมจะได้เข้ามาที ได้เข้ามาก็แค่ได้รับหน้าที่ให้ไปแสดงหนังก็แค่นั้น ไอ้เรื่องพวกข่าวเสียๆหายๆผมไม่เคยได้เข้าไปหรอก พี่ฟลุ๊คเปิดประตูห้องประชุมเข้าไปด้านใน ภายในห้องเย็นเชียบด้วยเครื่องปรับอากาศ มีทั้งพวกฝ่ายบริหารและประธานนั่งหน้าเครียด กดดันครับ...บอกเลย ผมเดินไปนั่งที่เก้าอี้ยังว่างอยู่ พี่ฟลุ๊คก็ตามมานั่งข้างผม

ปึง!!

เสียงหนังสือพิมพ์ข่าวซุบซิบที่ถูกขว้างมาลงบนกลางโต๊ะโดยฝีมือของประธาน ผมถึงกับสะดุ้งเฮือก สบตาชายวัยกลางคนตรงหน้า ผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นประธานและเป็นคุณลุงของผมนั่นเอง แต่ในเวลางานแบบนี้ผมต้องเรียกลุงตัวเองว่า...ประธาน และผมก็กลัวเขามากด้วย TOT

" อธิบายมาซิ!! " คุณลุงพูดเสียงเรียบออกแนวโหดๆ จนตอนนี้หน้าผมคงอยู่แค่สองนิ้วแล้วมั้ง

" เอ่อ... คือ... ผู้ชายในหนังสือพิมพ์ " ประสานมือตัวเองแน่น " เป็นเพื่อนผมเอง...เพื่อนกันก็มาค้างที่บ้านได้ไม่ใช่เหรอ (_ _ ' ) " ผมตอบเสียงอ้อมแอ้ม หลบสายตาที่จะสบตาคุณลุงโดยตรง

" ไนท์คลับหล่ะ อายุยังไม่ถึงไม่ใช่เหรอ เป็นดาราวัยรุ่นทำตัวแบบนั้น มันเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีรู้ไหม!!!! "

สะดุ้ง...อีกแล้วครับท่าน TTOTT คุณลุงจะตะโกนเสียงดังทำไมอ่าาาาา!~~~

ผมยังคงก้มหน้ามตายอมรับผิดแต่โดยดี ฮึก...อยากจะร้องไห้ T^T คุณลุงยังคงที่จะมองผมมาอย่างไม่วางตาเหมือนเดิม ใจเต้นตุบตับ บรรยากาศในห้องก็ชวนน่าอึดอัด ภายในห้องก็ยังคงปกคุมไปด้วยความเงียบ กับอากาศเย็นๆที่ทำให้ร่างกายผมโครตที่จะไม่ผ่อนคลายเลย

" จัดงานแถลงข่าวซะ!! เดี๋ยวนี้!!! " เสียงของคุณลุงตวาดลั่น ทำเอาทุกคนในห้องประชุมถึงกับสะดุ้งรวมถึงผมด้วย พี่ฟลุ๊ครีบโทรติดต่อพวกนักข่าวเรื่องที่จะจัดงานแถลงข่าวเรื่องของผมที่สตูดิโอ B เมื่อเคลียกันในห้องประชุมเสร็จเรียบร้อย พวกบริหารต่างก็ลุกออกจากห้องประชุมไป เหลือเพียงผม พี่ฟลุ๊คและคุณลุง

" มิริน ถ้าแกยังทำตัวแบบนี้อยู่อีก ฉันจะจับแกย้ายไปอยู่กับพ่อแกที่อเมริกา "

" ครับ " น้อมรับความผิดแต่โดยดี U_U

" ฟลุ๊ค ดูแลมันให้ดีๆด้วย อย่าให้มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก "

" ครับ ท่านประธาน "

คุณลุงมองผมอีกหนึ่งครั้งก่อนจะลุกขึ้นจากเก้าอี้ประธานออกไปจากห้องประชุม ผมถอนหายใจอย่างโล่งอก พลางนอนแนบหน้าไปกับโต๊ะ จบแล้ว.... ทีนี้ต้องไปที่สตูดิโอ B ที่อยู่ชั้น 5 ป่านนี้พวกทีมงานคงกำลังจะเตรียมงานแถลงข่าวอยู่ ผมหลับตาพริ้มคลายความเครียด ก่อนจะใช้มือขยี้ผมบลอนด์ตัวเองให้ยุ่งๆ เซ็ง!!! ไอ้สำนักข่าวบ้านั่นรอก่อนเถอะ!!! ผมหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า พลางเช็คข่าวในอินเทอร์เน็ต

ลูกชายของนักธุรกิจดังบุกถล่มสำนักข่าวที่ออกฉาวของดาราหนุ่มอย่างหนูมิริน ซึ่งเขาบอกว่าแค่ ' มาค้างบ้านเพื่อนผิดเหรอ ' ทำเอาคนในสำนักข่าวหน้าเสีย

ภัทร....นี่มึง แก้แค้นแทนกูงั้นเหรอ...

หนูมิรินกำลังออกแถลงข่าว เรื่องรูปฉาวของตัวเอง

ไอ้.....ผมกำโทรศัพท์แน่น อารมณ์โกรธนี่แทบปะทุถึงขีดสุด ไอ้สำนักข่าวเฮงซวยเอ้ย!!!!

ปึง!!!

ผมปาโทรศัพท์ตัวเองไปกระแทกกับผนังห้อง จนมันแตกกระจายเต็มพื้น พี่ฟลุ๊คมองมาที่ผมอย่างอึ้งๆพร้อมกับเอื้อมมือมาแตะบ่าผมอย่างกับให้กำลังใจ

" ใจเย็นๆ อย่างพึ่งโมโห "

" เขียนได้มั่วมาก เป็นใครก็โมโหทั้งนั้น!!! "

ก๊อกๆ

" คุณมิรินค่ะ เตรียมตัวแถลงข่าวได้ค่ะ " พี่ทีมงานเปิดประตูเข้ามาบอกให้ผมเตรียมไปที่งานแถลงข่าวได้แล้ว

ผมลุกขึ้นพลางเดินผ่านซากโทรศัพท์ออกไปนอกห้องประชุม ก่อนจะเดินตามพี่ทีมงานไปที่ลิฟท์ ให้ผมแถลงข่าวด้วยชุดนักเรียนเนี่ยนะ!!! ให้ตายเถอะ!!!

ผมเดินเข้ามาในสตูดิโอก่อนจะเดินไปนั่งที่เก้าอี้ซึ่งพวกทีมงานจัดไว้ให้ ทางด้านซ้ายมือผมเป็นคุณลุง ส่วนทางด้านขวามือผมเป็นพี่ฟลุ๊ค พวกนักข่าวต่างก็ออกันอยู่หน้าโต๊ะแถลงข่าวผม แสงแฟลชจากกล้องพร้อมกับเสียงลั่นชัตเตอร์กันระนาว ผมหล่ะเกลียดแสงแฟลชมากๆ มันแสบตาผม

" ข่าวที่ออกไปในวันนี้มันไม่เป็นความจริงทั้งหมดครับ ผมยอมรับเรื่องการไปเที่ยวไนท์คลับก็จริงแต่เรื่องพาภัทรเข้าบ้านไปทำแบบนั้นมันไม่จริงครับ แค่เพื่อนมาค้างที่บ้านผมมันผิดด้วยเหรอ " ผมแถลงข่าวด้วยน้ำเสียงแบบเรียกร้องความเห็นใจ

" แล้วที่ทำท่าทางกระหนุงกระหนิงก่อนเข้าบ้านล่ะค่ะ " นักข่าวหญิงคนหนึ่งยกมือถาม

" เพื่อนกันจะหยอกล้อแกล้งกันไม่ได้เหรอครับ!! ดาราแบบผมจะมีเพื่อนเป็นลูกชายนักธุรกิจดังๆไม่ได้เหรอ " ผมแอบใส่อารมณ์เล็กน้อย หมั่นไส้ยัยนี่ชะมัด =_= ^

นักข่าวทุกคนไม่มีใครที่จะถามอะไรเพิ่มเติม จนเมื่อหมดเวลา...ทุกคนก็ต่างทะยอยกันออกไปจากห้องแถลงข่าว ผมยังคงนั่นนิ่งๆไม่ยอมขยับตูดไปไหน

" กลับบ้านไปก่อนนะมิริน ฉันยังมีธุระต้องทำ " พี่ฟลุ๊คว่าพลางยื่นกระเป๋านักเรียนให้ผมพร้อมกับโทรศัพท์อีกเครื่องของผม ปกติเครื่องนี้ก็ไม่ค่อยได้ใช้หรอก ผมเอาไว้คุยกับครอบครัวเท่านั้น แต่เครื่องที่ผมใช้เป็นประจำก็ดันขว้างจนมันพังไปละ สรุป....ผมก็ต้องนั่งแท็กซี่กลับบ้านเองสินะ เฮ้อออออ!!~~ ผมหยิบแว่นกันแดดสีชามาสวมไว้ก่อนจะเดินขึ้นลิฟท์ กดลงไปที่ชั้น 1

ตึ้ง!!

เมื่อประตูลิฟท์เปิด ผมก็เริ่มเดินไปทางด้านหน้าบริษัท มืดแล้วเหรอเนี่ย....ผมมองท้องฟ้าที่เปลี่ยนเป็นสีดำก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ในจุดรอรถ ขณะที่ผมกำลังรอรถเพลินๆ จู่ๆก็มีผ้าเช็ดหน้ามาปิดปากผม เฮ้ย!!! ไอ้กลิ่นฉุนๆแบบนี้มัน!! ผมยังไม่ทันได้ดิ้นอะไร สติของผมก็ดับวูบ....

" ขอโทษนะครับคุณมิริน พอดีนายน้อยสั่งมา ^^ "