Super star หัวใจมึงกูขอนะ

Part 6
ครืด...ครืด...ครืด
รู้แล้ว....น่า =_= ผมเอื้อมมือไปคว้าโทรศัพท์ที่สั่นได้สั่นดี ก่อนจะรี่ตามองบุคคลที่โทรมา ณ เวลานี้
# พี่ฟลุ๊ค #
พ่อผมเองแหละ -_- ผมตัดสายพี่ฟลุ๊คทันที แต่แก็ไม่วายโทรมาใหม่อีกครั้ง โอ้ยยยย!!~~ พี่ไปมีนิสัยแม่ไก่มาจากไหนเนี่ย โทรจิกอยู่นั่นแหละ ผมย่นจมูกอย่างหงุดหงิด ก่อนจะกดรับสาย แต่ผมยังไม่ทันได้พูดอะไรเสียงที่ดังผ่านสัญญาณโทรศัพท์มาสัก 180 เดซิเบลได้ ผมนี่ยกหนีออกจากหูแทบไม่ทัน
" พี่ จะตะโกนเสียงดังทำไมเนี่ย =_= ^^ "
( นี่มันเก้าโมงแล้วนะ หยุดเรียนอีกแล้วเหรอหะ!!!! )
" รู้แล้วน่า อย่าบ่น =_= "
ผมจัดการตัดสายพี่ฟลุ๊คทิ้งก่อนจะรีบถลาลงมาจากตียง ฮากิยังนอนหลับอยู่...ใช้โอกาสนี้แหละ ผมเดินเข้าไปในห้องน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้ากลับมาเป็นชุดเดิมถึงมันจะแอบเหม็นเลือดหมูไปหน่อยก็เถอะ ก่อนจะจากลาผมของทิ้งโน๊ตไว้ให้ฮากิหน่อยดีว่า
ฉันกลับก่อนนะ เมื่อคืนสนุกมาก : )
                           - มิริน -
ผมเดินออกมาจากบ้านฮากิ ก่อนจะโบกรถแท็กซี่ที่ขับผ่านมาพอดีกลับไปที่บ้าน เข้าโรงเรียนช้าหน่อยคงไม่เป็นอะไรสินะ เมื่อรถแท็กซี่มาจอดอยู่ที่หน้าผม ผมยื่นเงินไปให้ลุงคนขับก่อนจะก้าวลงมาจากรถ พี่ฟลุ๊คยืนหน้านิ่ง ใบหน้าที่ผมรับรู้ในตอนนี้คือ...พร้อมจะว้ากใส่ผมได้เสมอ =_= เอาเถอะ!! ผมเตรียมหูไว้พร้อม
" รู้แล้วสินะ ว่าจะเจออะไร " น้ำเสียงเย็นๆ ที่ผมฟังแล้วแอบหวาดหวั่นลึกๆ
" เข้าบ้านเถอะพี่ ผมจะรีบไปเรียน " ผมบอกตัดบท ก่อนจะรีบชิ่งขึ้นไปบนห้อง อาบน้ำเปลี่ยนเป็นชุดนักเรียน มีข้อความในไลน์มากมาย ที่พวกไอ้แบงค์ส่งมาตามผมไปโรงเรียน ผมสำรวจความเรียบร้อยเสร็จ ก็คว้ากระเป๋านักเรียนมาถือไว้ แต่พอลงไปข้างล่าง พี่ฟลุ๊คที่นั่งจิบกาแฟ ช้อนสายตาขึ้นมามองผม
" นายเตรียมหูรับฟังคำบ่นของฉันตอนไปโรงเรียนได้เลย "
" คร้าบ....U_U " ยังไงผมก็ต้องโดนด่าอยู่ดีสินะ T^T
10:00 P.M.
ตลอดทางที่มาถึงโรงเรียน หูผมนี่ชาไปแทบหนึ่งเลยครับ TTOTT พี่ฟลุ๊คเล่นด่าผมแบบไม่เปิดโอกาสให้ผมเถียงอะไรทั้งสิ้น กว่าอาจารย์ฝ่ายปกครองจะให้ผมเข้ามาเรียนได้ พี่ฟลุ๊คต้องงัดข้ออ้างต่างๆนาๆ มาโน้มน้าวให้อาจารย์ฝ่ายปกครองเชื่อ ผมเดินคอตกมาหยุดอยู่หน้าห้องตัวเอง
ครืด~
" ขออนุญาตเข้าครับ " ผมว่าพลางก้มหัวให้อาจารย์ที่กำลังสอนอยู่หน้าชั้นเรียน ก่อนจะเดินไปนั่งข้างๆไอ้แบงค์
" เมื่อวานก็หยุด วันนี้ยังมาสายอีกนะมึง "
" กูมีธุระ -_- ^ " ผมตอบกลับไอ้แบงค์ด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างหงุดหงิด
" เออๆ วันนี้ไปเที่ยวไนท์คลับกันป่าว ไอ้เอกแมร่งชวน " แบงค์หันมามองผม พร้อมกับยักคิ้วให้หนึ่งที หาเรื่องแดกเหล้าเก่งจริงๆ อืม....ดีเหมือนกันนะ คลายเครียด ช่วงนี้อารมณ์ผมมันไม่ค่อยดีเท่าไร สภาพจิตใจอยู่ในช่วงสภาวะสับสน ผมพยักหน้าให้แบงค์เป็นการตกลงก่อนจะเหม่อมองไปที่นอกหน้าต่าง ท้องฟ้าที่มืดครึ้มอย่างกับผมจะตก วันนี้น่าจะเป็นวันที่ภัทรออกจากโรงพยาบาลได้แล้วนี่น่า ช่างมันเถอะ!! ผมไม่ได้สนใจอะไรไอ้หมอนั่นสักหน่อย - ^ - ผมไม่ได้สนใจจริงๆนะ เชื่อผมสิ!!!
ออด!!~~
เสียงสวรรค์ที่บ่งบอกว่าพักกลางวันแล้ว ผมเก็บหนังสือ กระเป๋าดินสอยัดใส่เข้าไปใต้โต๊ะ ไอ้แบงค์ยืนบิดขี้เกียจมันทำตัวเหมือนมันตั้งใจเรียนมาตลอดสามชั่วโมงเต็ม แต่ผมมันเห็นว่ามันหลับตลอด
" วันนี้สองทุ่ม เจอกันร้านเดิมนะโว้ย " ไอ้เอกว่าพลางขยิบตาส่งมาให้ผม ขณะที่กลุ่มผมกำลังจะเดินออกไปโรงอาหาร จู่ๆพวกเพื่อนผู้ชายในห้องต่างก็กรูกันที่หน้าประตูเต็มไปหมด เฮ้ย!!! พวกมึงจะมาออกันหน้าประตูทำพระแสงเลเซอร์อะไรวะ ผู้ชายหนึ่งในนั้นใส่แว่นหนาเตอะ เดินเข้ามาหาผมอย่างกล้าๆกลัวๆ
" เอ่อ...รุ่นพี่คนนั้น " ว่าพลางชี้มือไปที่ รุ่น..พี่ ผมมองตามนิ้วนั้นไป น่ะ นั่นมัน ไอ้ภัทร!!!!
" =[]=!!! "
อึ้งได้อึ้งดี ภัทรเดินเข้ามาหาผมอย่างช้าๆ ใบหน้าเรียบตึง เรียวคิ้วสวยขมวดเข้าหากัน ผมเดินก้าวถอยหลังไปเรื่อยๆจนแผ่นหลังของผมติดกับกำแพงห้อง มันจะทำอะไรวะ =[]=!!!!
" เมื่อคืนมึงไม่ได้กลับบ้านสินะ "
" ใครบอกมึง "
" ผู้จัดการมึงอ่ะ " ไอ้พี่ฟลุ๊ค!!!! ไปบอกมันทำหอยอะไรคร้าบบบบบบ!!!!
" กูจะไปไหนมันก็เรื่องของกู มึงเสือกไปไรด้วยวะ!! "
มือใหญ่ของภัทรตรงมากระชากคอเสื้อผม แววตาคมๆดุๆนั่น มองมาที่ผมอย่างกินเลือดกินเนื้อ ทำไมมันต้องโกรธอะไรผมมากขนาดนั้นวะ ผมจับมือมันแน่น จน....
เพียะ!!
ใบหน้าผมหันไปแรงเหวี่ยง มัน....ตบผมอีกแล้ว แต่เหตุการณ์แบบนี้เหมือนเคยโดนมาแล้วก็จริง แต่ทำไม...ครั้งนี้ผมถึงรู้สึกเจ็บที่ใจแบบนี้ ดวงตาทั้งสองข้างของผมเบิกโพลงด้วยความตกใจ
" นี่คือสำหรับที่มึงร่านไปหาคนอื่น!!! "
แล้วร่างของภัทรเดินหายออกไปจากห้องเรียน ผมยืนจับแก้มตัวเองนิ่ง เจ็บ....เจ็บที่แก้มไม่เท่าไร แต่เจ็บที่ใจนี่สิ หยาดน้ำใสของไหลลงมาจากตา หยดแล้วหยดเล่า ทำไมผมต้องไปเสียน้ำตาให้มันด้วย....