Super star หัวใจมึงกูขอนะ

Part 5

" อื้อ..... "

ผมค่อยๆรีบตาขึ้น พลางไล่สายตามองไปรอบๆ เช้าแล้วสินะ แต่ไอ้คนตัวสูงที่นอนป่วยพะงาบๆอยู่นี่ไม่ยักกะตื่นนอน ผมลุกขึ้นยืนพลางบิดขี้เกียจไล่ความขบเมื่อยเดินไปล้างหน้าแปรงฟันในห้องน้ำ เหนียวตัวชะมัด น้ำยังไม่ได้อาบตั้งแต่เมื่อคืนและกว่าพี่ฟลุ๊คจะมารับ ผมคงได้เน่าตาย และแล้ว!~~ สายตาอันเชียบคมของผมก็ดันเหลือบไปเห็นผ้าขนหนูสีขาวสะอาดตา ที่พาดไว้อยู่บนราว ขออาบน้ำให้ชื่นใจหน่อยแล้วกัน

หลังจากที่ผมอาบน้ำเสร็จโดยการพันผ้าขนหนูรอบเอว แล้วเดินออกมาจากห้องน้ำ ภัทรยังคงหลับอยู่เหมือนเดิม นี่ก็เจ็ดโมงแล้ว มึงยังไม่ตื่นอีกเหรอวะ

ก๊อกๆ

" ขออนุญาตเสิร์ฟอาหารคนไข้ค่ะ "

อ้อ...พยาบาลนี่เอง ผมหยิบแว่นที่พี่ฟลุ๊คให้มาเมื่อวานมาใส่ก่อนจะเดินไปประตูให้พยาบาลด้วยสภาพผ้าขนหนูผืนเดียว เล่นเอาพยาบาลถึงกับผงะ หน้าแดงแปร๊ด ถึงผมจะตัวเล็กแต่บอดี้หุ่นบางๆแบบนี้ ผู้หญิงก็ชอบเหมือนกันนะครับ แต่ติดตรงที่ว่าผมไม่เคยคิดที่จะชอบผู้หญิงมาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

พยาบาลวางอาหารไว้ที่โต๊ะสำหรับคนไข้ก่อนจะรีบออกไปจากห้อง ส่วนผมก็เดินมานั่งที่เก้าอี้ข้างคนไข้เหมือนเดิม พลางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นอินสตาแกรม

" อือ..... "

หืม O_O?

ผมละสายตาจากโทรศัพท์เงยหน้าขึ้นไปดูภัทร เรียวคิ้วสวยขมวดเข้าหากันเล็กน้อย ก่อนที่จะลืมตาขึ้น ดวงตาคมเข้มสีดำกวาดมองไปรอบๆห้องและมาหยุดอยู่ที่ผม ดวงตาทั้งสองของภัทรเบิกโพลงพร้อมกับกระเด้งตัวลุกขึ้นนั่ง

" มึง!!! "

" เออกูเอง =_= ตื่นแล้วดีเลย " ผมเดินไปลากโต๊ะกินข้าวสำหรับคนไข้ มาหยุดอยู่ตรงหน้าภัทร ข้าวต้มหอมกรุ่นเรียกน้ำย่อยในกระเพาะผมหล่ะ ลืมไปเช้านี้ผมยังไม่ได้กินข้าวเลยนีน่า ภัทรสะบัดหน้าหนีผมไปอีกทางก่อนจะบ่นอะไรอุบอิบที่ผมฟังไม่ถนัด มึงบ่นไรของมึงคร้าบ!!! =_= ^^^

" ป้อนให้ด้วย " ภัทรบอกผมด้วยน้ำเสียงที่เอาแต่ใจ ผมที่้ก้มหน้าก้มตาเล่นโทรศัพท์ถึงกับเงยหน้าขึ้นไปมอง

" มึงโดนรถทับแขนเหรอ แดกเองดิ =_= "

" ก็....กูป่วยอยู่ "

สำออยแดกกะทันหันรึไง ผมมองคนตรงหน้าอย่างจับผิด แต่ไอ้ภัทรยังทำหน้านิ่งเป็นการยืนยันคำเดิมว่าให้ป้อน โอเค๊!!! ป้อนก็ป้อน!!! ผมหยิบช้อนขึ้นมาตักข้าวต้มก่อนจะเป่าฟู่ๆแล้วป้อนไอ้คนสำออยตรงหน้า ภัทรอมยิ้มเล็กน้อยและน้อมรับการป้อนของผมแต่โดยดี

เมื่อกินข้าวเสร็จผมก็หยิบยาที่หมอจัดให้มาให้มันแดกตบท้าย ส่วนผมก็หยิบชุดเดิมมาใส่ก่อนจะขอตัวออกไปซื้อของข้างนอก ผมจำได้ว่า....มันมีเซเว่นอยู่ไม่ไกลจากโรงพยาบาล ผมขยับแว่นตากันแดดให้เข้าที่ก่อนจะเดินไปยังเซเว่น

" ยินดีต้อนรับครับ "

อ้ากกกก!!!*O* พนักงานเซเว่นหล่ออ่ะ!! เอิ่ม...ผมมาหาของกินไม่ใช่มาหาผู้ชาย ผมเดินจนมาหยุดอยู่หน้าตู้พวกอาหารสำเร็จรูป ในขณะที่ผมกำลังจะหยิบไส้กรอกที่อยู่ทางด้านขวา จู่ๆก็มีมือปริศนามาคว้าหมับเข้าที่มือผม เมื่อผมเงยหน้าขึ้นไปมองผู้บังอาจมาแย่งของกินในช่วงหิวๆแบบนี้ ถ้าหน้าตาไม่หล่อนะ พ่อจะด่าให้เสียชาติเกิดเลยจริงๆ

" มิริน "

" ฮากิ " ทำไมฮากิมาในที่แบบนี้ หรือว่าบ้านฮากิอยู่แถวนี้

คนตรงหน้าส่งยิ้มหวานมาให้ผมก่อนจะละจากมือผม ฮากิเกาแก้มอย่างเขินๆ ผมเองก็ไม่รู้จะพูดอะไร

" ทำไมเมื่อวานไม่ออนอ่ะ ฉันรอมิรินตั้งนาน "

" อ้อ....เมื่อคืนมีธุระนิดหน่อยน่ะ ^^ "

ระหว่างเดินทางกลับมาที่โรงพยาบาล ฮากิเขาอาสามาส่งผม ส่วนคนอย่างผมก็ต้องตกลงทันที เมื่อมาถึงหน้าโรงพยาบาลฮากิโบกมือลาผมพร้อมกับประโยคทิ้งท้าย

" เดี๋ยวเจอกันที่กองถ่ายนะ "

" โอเค ^^ "

ผมเดินกลับมาที่ห้องพักของภัทร ซึ่งไอ้ห่านั่นก็หลับปุยไปอีกแล้ว บทจะทำตัวเป็นเด็กก็ทำมาเลย มึงรู้ไหม...ว่ากูแพ้ผู้ชายหล่อที่ทำตัวน่ารักนะโว้ย แต่กูก็ต้องขออภัย...ที่กูคงจะหยุดแค่มึงคนเดียวไม่ได้ : ) ผมนั่งมองคนหลับอย่างเพลินตา มือก็แอบถ่ายรูปคนนอนหลับไม่รู้ มึงขู่กูเมื่อไร มึงเสร็จกูด้วยรูปชวนฝันแน่ๆฮ่าๆๆ

12:00 P.M.

" รีบไปอาบน้ำ จะได้รีบไป "

ผมละจากการปอกแอปเปิ้ลให้ภัทรกิน หลังจากที่มันตื่นมาก็สำออยใส่ผมเลย =_= สุดทำผมก็จนใจต้องยอมปอกให้มันกิน พี่ฟลุ๊คเดินมารับหน้าที่ปอกแอปเปิ้ลต่อจากผม ส่วนผมก็เดินเข้าห้องน้ำชำระร่างกายอีกรอบ ดีนะที่พี่ฟลุ๊คเอาเสื้อผ้าผมติดมาด้วย หลังจากอาบน้ำเสร็จผมก็หยิบเสื้อผ้าในถุงกระดาษที่พี่ฟลุ๊คเอามาให้ เสื้อเชิ้ตสีผ้าอ่อน กางเกงยืนขาเดฟสีน้ำตาลเข้ม และ...กางเกงลิง ( ' ' ) สมแล้วที่เป็นผู้จัดการ ละเอียดจริงๆ

พอแต่งตัวเสร็จพี่ฟลุ๊คกับภัทรก็หันมามองผมพอดี สองคนนั้นแอบเม้าอะไรเกี่ยวกับผมรึป่าววะ =_=

" เสร็จแล้วใช่ไหม ไปกันได้แล้ว " พี่ฟลุ๊คว่าจบก็เดินออกจากห้องพักไป ส่วนผมเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าภัทร คำว่า หายไวๆนะ เนี่ยทำไมมันพูดยากจังวะ >_< มันติดอยู่ที่ปากเนี่ย อื้ม!! หนึ่ง สอง ซั่ม!!!

" หายไวๆนะมึง " พูดจับปั๊บ ผมรีบก้าวเท้าออกมาจากห้องทันที แต่ทว่า....ข้อมือผมกลับถูกคว้าไว้

หมับ!!!

" อื้อ OxO!!!! "

ริมฝีปากผมถูกปิดโดยไอ้คนป่วยที่กระชากแขนรั้งผมไว้ได้อย่างพอดิบพอดี มันเป็นครั้งแรกในรอบเกิดมาจากท้องแม่เลยมั้ง ที่ผมโดนจูบแล้วอึ้งแบบนี้ หัวใจผม...มันเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง ร่างกายผมเป็นอะไร ทำไมเดี๋ยวนี้พออยู่กับไอ้บ้านี่ ร่างกายผมกับควบคุมแทบไม่อยู่ สมองสั่งการเป็นอัมพาตชั่วขณะ ภัทรค่อยๆถอนจูบจากผม

" ตั้งใจทำงาน อย่าแรดใส่ผู้ชายคนไหนหล่ะ "

แรด...ใส่ผู้ชายคนไหนงั้นเหรอ =_= ^^!!!!

ผมมองค้อนใส่ภัทร แต่ไอ้คุณภัทรกับนั่งหัวเราะสบายใจ ฝากไว้ก่อนเถอะมึง!!! ผมสะบัดหนีก่อนจะเดินออกมาจากห้องพัก ผมวางมือตัวเองทาบลงบนหน้าอกของตังเอง

ตึกตัก....ตึกตัก...ตึกตัก

มันจะต้องเกิดอะไรขึ้นกับตัวผมอย่างแน่นอนนนนนนน!!!!

@ สถานที่ถ่ายละคร

ร้อน....ร้อนมาก โครตร้อนเลยโว้ย!!!! ผมนั่งหน้าบูดอยู่ในกองถ่ายหลังจากที่มาถึงที่นี่ เสื้อผ้าผมไม่ต้องเปลี่ยนแค่แต่งหน้าก็พอ เพราะฉากนี้ผมต้องโดนนางเอกแทงตาย แล้วพระเอกอย่างฮากิมาเห็นเข้าพอดี เลยยอมติดคุกแทนนางเอกและหนังเรื่องนี้ก็จบลง หนังบ้าอะไรวะ!!! พระเอกติดคุกแล้วนางเอกมันจะไปอยู่กับครายยยย!!~~~~ พี่ช่างแต่งหน้ายังคงละเลงหน้าผมอย่างมันส์มือ ส่วนผมก็เอาเลือดปลอมใส่เข้าไปในท้องตัวเอง

" มิริน... "

ใครมาเรียกอะไรตอนนี้วะ ผมเงยหน้าขึ้นหลังจากที่ใส่เลือดปลอมเข้าไปในเสื้อเสร็จแล้ว อ้าว....ฮากินั่นเอง ผมส่งยิ้มหวานไปให้ฮากิ

" อะไรเหรอ ฮากิ "

" วันนี้...ไปบ้านผมไหม พอดี เอ่อ... " ฮากิเกาแก้มตัวเองอย่างเขินๆ " ผมอยากมีเพื่อนไปอยู่ด้วยน่ะ "

บ้านฮากิ....งั้นเหรอ แล้วภัทรหล่ะ ยังไม่ออกจากโรงพยาบาลนิ แต่...ผมไม่ได้เป็นอะไรกับมันนิ จะไปแคร์ทำไม

" เอาสิ ^^ "

" เริ่มถ่ายได้!!! " เสียงผู้กำกับตะโกนผ่านโทรโข่งเป็นการตัดบทระหว่างผมกับฮากิ ผมเดินไปสแตนบายตามบท แสงแดดที่สาดส่องมานี่ทำผมหงุดหงิดนิดๆนะ เหงื่อก็เริ่มไหล เฮ้ออออ!!! ถ้าตัวผมดำนะ ผู้กำกับโดนผมวีนแน่ นางเอกของเรื่องเดินเข้ามาหาผมด้วยสีหน้าโกรธๆ

" นิค...ฉันบอกคุณแล้วไง ว่าคุณอย่ามายุ่งกับฉัน!!! "

" ผมรักคุณ แอนนา ผมจะไม่ปล่อยคุณไป "

" งั้นเราคง...จะอยู่ร่วมโลกด้วยกันไม่ได้แล้วหล่ะ!!!! "

นางเอกวิ่งตรงเข้ามาหาผม พร้อมกับเงื้อมีด (ปลอม ) ขึ้นสุดแขน ส่วนผมก็ก้าวเท้าถอยหลัง ทำเป็นสะดุดเท้าตัวเองหงายหลังไปนอนกับพื้น

" แอนนา อย่า!!! "

จึก!

" อุก!! แอน....นา " ผมพูดเสียงแผ่วในคำสุดท้าย ก่อนจะหลับตาตายอย่างสงบ UoU

" คัท!!! "

พอผู้กำกับสั่งคัทปั๊บ ผมรีบลุกขึ้นควักเอาซากถุงเลือดปลอมออกมาจากเสื้อ เลอะไปหมดแล้วเสื้อผม ผมเดินไปหาพี่ฟลุ๊คที่ยื่นแก้วน้ำเปล่ามาให้ดื่ม ต่อจากนี้ก็ไม่มีบทผมอีกแล้ว ส่วนผมก็ทำได้แค่...รอกว่าฮากิจะถ่ายเสร็จ

16:00 P.M.

" เลิกกอง ขอบคุณทุกคนมาก "

" เฮ้!!!!! "

เหนื่อย =_= ผมค่อยๆลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่นั่งร่วมหลายชั่วโมง พลางบิดขี้เกียจไล่อาการเมื่อย ฮากิรีบวิ่งมาหยุดอยู่ตรงหน้าผมหลังจากที่ถ่ายเสร็จ ใบหน้ายิ้มแย้มที่เต็มไปด้วยเหงื่อดูสดใสตลอดเวลา ถ้าผมบอกับพี่ฟลุ๊คว่าจะไปบ้านฮากิ คงโดนห้ามแน่ๆ ผมเลยจำเป็นต้องลากไปที่รถส่วนตัวของฮากิ

" รีบไปกันเถอะ เดี๋ยวผู้จัดารฉันมาเจอ "

" อ่า....ครับๆ "

ผมเปิดประตูรถเข้ามานั่งในรถมินิคูเปอร์ของฮากิ ผมแอบเห็นว่าพี่ฟลุ๊คกำลังหาผมอยู่ พูดไม่ทันขาดคำสายเรียกเข้าจากพี่ฟลุ๊คก็โทรมาพอดี แต่ผมเลือกที่จะตัดสาย ขืนรับ...มีหวังโดนด่าหูชา แต่ควรต้องส่งข้อความไปบอกหน่อยสินะว่าจะไปอยู่ไหน ไม่งั้นมีหวังพี่ฟลุ๊คแจ้งตำรวจแน่ๆ

[ คืนนี้ผมไปค้างที่บ้านฮากินะ ]

รถของฮากิขับมาจอดที่หน้าบ้านหลังใหญ่ภายในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ผมว่าแล้วเชียว...ว่าบ้านของฮากิอยู่ใกล้ๆกับโรงพยาบาลที่ภัทรอยู่ ผมเดินลงมาจากรถพลางไล่สายตามองไปรอบๆบ้าน อยู่คนเดียว...ในบ้านหลังใหญ่แบบนี้เนี่ยนะ ฮากิจับมือผมพาเข้าไปด้านใน โอ้....ด้านในตกแต่งด้วยสไตล์วินเทจ แถมเฟอร์นิเจอร์แต่ละอย่างก็เป็นของนำเข้าทั้งนั้น ลูกคุณหนูตัวจริงเสียงจริงเลยนะเนี่ย

" แม่บ้านที่ผมจะจ้างมา เขาจะมาทำความสะอาดบ้านอาทิตย์ล่ะครั้ง ถ้ามันรกไปบ้างก็ไปไม่แปลกนะ "

" ฮากิ...อยู่คนเดียวเหรอ "

" อือ....ป๊ากับม๊าไปทำงานต่างประเทศ นานๆจะกลับที " เหมือนพ่อแม่ผมเลยแฮะ

ผมเดินมานั่งลงที่โซฟากำมะหยี่สีน้ำตาลเข้ม ซึ่งมีทีวีแบนติดผนังห้าสิบนิ้ว กำลังฉายการ์ตูนโดราเอมอนอยู่ในขณะนี้ ที่นีมีเสื้่อผ้าให้ผมเปลี่ยนไหมเนี่ย เหม็นคาวเลือดหมูมากเลย เจ้าของบ้านก็อยู่ในครัว จะไปไหนมาไหนก็กลัวหลง ก็บ้านเล่นใหญ่แบบนี้นี่นา

" ฮากิ ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ " ผมว่าพลางเดินขึ้นไปชั้นสอง

" ครับ!! ห้องผมอยู่ทางซ้ายมือนะ "

ซ้ายมือ....ซ้ายมือ

ผมเดินเลี้ยวไปทางซ้าย ซึ่งมันมีอยู่สองห้อง แล้วห้องไหนหล่ะเนี่ย ผมเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าห้อง ห้องแรกแต่พอเปิดเข้าไป กับเป็นห้องที่มีชั้นหนังเรียงเต็มไปหมด แน่นอนว่าแต่ล่ะชั้นเต็มไปด้วยหนังสือ ตรงกลางห้องก็มีโต๊ะหนังสือตั้งอยู่ คงไม่ใช่แล้วหล่ะ =_= ห้องที่สองต้องใช่แน่นอน

แอดดดด.~~

ใช่จริงๆด้วย ห้องใหญ่เหมือนห้องผมเลย แต่เฟอร์นิเจอร์เยอะกว่า ผมเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าของฮากิ เสื้อแต่ละตัว ใหญ่ชิบหาย แค่ใส่เสื้อก็เหมือนผมใส่กระโปรงแล้ว -_- ผมคว้าเสื้อเชิ้ตสีขาวก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ

หลังจากที่ผมอาบน้ำเสร็จผมก็เดินลงมาข้างล่าง พร้อมกับกลิ่นอาหารหอมๆที่ลอยมาแตะจมูก ผมเดินตามกลิ่นนี้เข้าไปในห้องครัว ซึ่งฮากิกำลังจัดจานวางลงบนโต๊ะอาหาร อาหารมากมายละลานตา เรียกน้ำย่อยในระเพาะผมให้ทำงานเลยทีเดียว

" นั่งลงสิมิริน "

" ฮากิทำคนเดียวหมดเลยเหรอ สุดยอดอ่ะ *O* "

" อื้อ...ก็ผมต้องอยู่คนเดียวนิ " ฮากิว่าพลางเกาแก้มตัวเองอีกแล้ว รู้ไหม...ทำแบบนี้มันน่ารักน่ะ!!~~ แต่ความน่ารักของฮากิมันหยุดชะงักลงเมื่อผมนึกถึงใครอีกคน ไอ้สำออยนั่น...ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้าง

พึ่บพับพึ่บพับ!! (>< )( ><)(>< )( ><) สะบัดหน้าไล่ความคิดบ้าๆ แล้วผมจะเป็นห่วงมันทำบ้าอะไรฟ่ะ!!!

ผมตักอาหารตรงหน้าเข้าปากอย่างเซ็งๆ อืม...อร่อยดีนะ อยู่คนเดียวได้ แต่ผมน่ะ...อยู่ไม่ได้หรอก ขืนอยู่คนเดียวมีหวังอดตายแหง๋มๆ เพราะงั้นพี่ฟลุ๊คถึงต้องมาอยู่กับผมไง เมื่อทานอาหารเย็นเสร็จแล้ว ผมก็ช่วยฮากิล้างจานเล็กน้อย ก่อนจะเดินขึ้นไปบนห้อง นอนเปิดทีวีดูละครหลังข่าว ที่ฉายหนังที่ผมแสดง ฮากิเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับเบียร์สองขวด ฮากิยื่นเบียร์มาให้ผมหนึ่งขวด เหอๆ จะมอมเหล้ากันรึไงเนี่ย ผมรับเบียร์นั่นมาดื่มแทบหมดขวด นานแล้วมั้งที่ผมไม่ได้ดื่มอะไรแบบนี้

" มิริน... "

" หืม " ผมหันไปมองฮากิที่กำลังดื่มเบียร์อยู่

" ผมชอบมิรินนะ "

" ฉันรู้.... " ผมจับมือฮากิแน่น พลางช้อนสายตายั่วๆส่งไปให้ " แต่ฉันไม่เคยคิดที่จะจริงจังกับใครหรอก "

" คุณใจร้ายจังนะ....มิริน " จบคำนั้น ฮากิจับผมเสยคางขึ้น ก่อนจะกดริมฝีปากลงมาบนริมฝีปากผม ปลายลิ้นที่มีรสขมของเบียร์ ทำเอาจูบนี้ร้อนแรงอย่างน่าเหลือเชื่อ ผมโอบรอบคอฮากิพร้อมกับกดจูบให้ดูดดื่มยิ่งขึ้น บ่งบอกให้ผมรู้ว่า....ผมสามารถทำแบบนี้กับใครก็ได้ ผมไม่เคยให้ความสำคัญกับใครเป็นพิเศษ แม้แต่...หมอนั่น แต่ทำไม..ใจผมถึงไม่เต้นแรงเหมือนกับที่ผมได้รับสัมผัสมาจากภัทร....ทำไมกันนะ นายพอจะตอบฉันบ้างได้ไหม

ฮากิดันผมจนแผ่นหลังผมนอนราบไปกับที่นอน ผมหอบหายถี่ๆ พยายามที่จะสูดอากาศเข้าปอดเยอะๆ มือใหญ่ของฮากิค่อยๆปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตผมออกทีละเม็ด ทั้งตัว ผมมีแค่เสื้อเชิ้ตปกปิดร่างกายแค่ตัวเดียว เมื่อเสื้อเชิ้ตถูกถอดให้ไปนอนแอ่งแม้งอยู่ข้างเตียง ร่างกายผมตอนนี้เปลือยเปล่า สายตาฮากิที่มองมาอย่างกับต้องการร่างกายผม ทำเอาผมเขินเล็กน้อย ลิ้นร้อนเลียวนไปมาแถวยอดยกผม ที่ไม่ว่าจะไปมีอะไรกี่ครั้ง มันก็ยังสีชมพูน่าสัมผัสเหมือนเดิม มืออีกข้างฮากิ เอาก็รูดดุ้นผมขึ้นลง ความต้องการของผมเพิ่มพูนขึ้นเรื่อยๆ ผมเม้มริมฝีปากแน่นพลางจิกผ้าปูที่นอนจนยับยู่ยี่

" มิรินตอนนี้...น่ารักมากเลยนะ "

" อ๊ะ!~ " ผมเผลอออกมาเมื่อฮากิเริ่มเร่งจังหวะมือ

ฮากิหยุดมือก่อนจะถอดกางเกงตัวเองออก เผยให้เห็นแก่นกายใหญ่ยาวที่ตอนนี้กำลังแข็งได้ที่ ผมจับมันมาอมอย่างที่เคยทำบ่อยๆ ทำไมกันนะ....มันถึงไม่มีความรู้สึกเดียวอย่างที่เคยทำกับภัทร

ฮากิผลักผมให้นอนเหมือนเดิม ก่อนจะจับขาผมอ้าออกแล้วสอดแก่นกายเข้ามาในช่องทางของผม

" อ๊ะ!! อ๊า!~~ "

" แน่นจังมิริน รู้สึกดีสุดๆ " ฮากิเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น ผมกำผ้าปูที่นอนแน่น เสียว...เสียวจริงๆ

" อ๊ะ เร็วๆหน่อย อ๊าาาาาา!!~~ "

" จัดให้ครับ อ่าาาา!!~~~~~ "

ฮากิขยับสะโพกเร็วขึ้นตามคำขอของผม ไม่ไหวแล้ว....

" อ๊ะ อึก!!! อ๊าาาาา!!~~ "

ผมน้ำรักของตัวเองออกมาเต็มหน้าท้องของตัวเอง ฮากิเองก็ขยับสะโพกตัวเองให้เร็วขึ้น

" อิคุ!! อิคุ!!! อึก!!! "

ฮากิปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเข้ามอยู่ในตัวผม สุดท้าย....ผมก็ยังคงร่านเหมือนเดิม ผมยังคงแรดเหมือนเดิม แต่สิ่งที่ผมเปลี่ยนไปคือ หนึ่งในกิ๊กผม...ดันมีความสำคัญกับผมแล้วน่ะสิ!!!