Super star หัวใจมึงกูขอนะ

Part 10
เสียงที่เหมือนคลื่นทะเล...ซัดเข้าหาฝั่ง ใช่...ผมฟังไม่ผิดแน่ๆ มันคือเสียงทะเล แล้วทำไม? เสียงทะเลถึงเข้ามาอยู่ในโสตประสาทผมได้หล่ะ ความฝัน? ใช่...มันต้องเป็นความฝันแน่ๆ
พรวด!!
ผมรีบกระเด้งตัวลุกขึ้นทันที คนที่ไม่ปลื้มทะเลแบบผมจะไปฝันถึงทะเลได้ไงเล่า!!! ผมไล่สายตามองไปรอบห้อง วอลเปเปอร์ผนังห้องเป็นลายลูกไม้สีหวานๆ ตัวผมนั่งอยู่บนเตียงขนาดคิงไซส์ที่ผ้าปูเป็นสีชมพูอ่อน เฟอร์นิเจอร์หรูถูกจัดเรียงให้มันเข้ากับพื้นที่ของห้อง ประตูห้องน้ำเป็นกระจกขุ่น ห้องนี้...ไม่ใช่ห้องผม!!! แถมยังดูหรูกว่าห้องผมอีกต่างหาก ที่นี่มันที่ไหน =_= ? ใช่...ตอนนั้นผมโดนใครบ้างคนโปะยาสลบ เฮ้ย!! นี่มันคือการลักพาตัวสินะ พี่ฟลุ๊ค!! ใช่พี่ฟลุ๊ค!! ผมเอื้อมมือล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงตัวเอง...แต่มันก็ว่างเปล่า!! โทรศัพท์ผมหายไปไหนอ่ะ มันควรที่จะอยู่ในกระเป๋ากางเกงผมไม่ใช่เหรอ ต้องหาวิธีหนีทางอื่นสินะ ผมเดินรอบห้องอย่างใช้ความคิด แต่แล้วสายตาของผมก็เหลือบไปเห็นหน้าต่างบานโต ที่มีระเบียงยื่นออกไปด้วย รู้หล่ะ!!จะหนีออกไปยังไง
ครืด!~
ผมเปิดหน้าต่างบานโตก่อนจะเดินไปเกาะขอบระเบียง ลมพัดมาทีเส้นผมสุดสว่างของผมถึงกับปลิวไปมา เกะกะหน้าโว้ย!!! ที่นี่คือทะเลจริงๆด้วย แสดงว่าที่นี่ก็ไม่ใช่กรุงเทพอ่ะดิ แถมข้างล่างยังมีพวกผู้ชายชุดดำเดินกันให้เพียบ ถ้าใช้ผ้าห่มผูกกับระเบียงแล้วไต่ลงไปมีแต่ตายกับตายสินะ เชี่ยเอ้ย!!! ใครแมร่งจับผมมาวะ ทำไมช่วงนี้ชีวิตผมมันถึงได้ยุ่งเหยิงแบบนี้ด้วยเนี่ย อ้ากกกกกก!!! คนหน้าตาดีอยากตายTTOTT
ก๊อกๆ
คะ...ใครมาเคาะประตูตอนนี้ กูยังไม่ได้เตรียมใจเลยนะโว้ย กูเป็นดาราอย่าเอากูไปขายด้วย T^T!! ผมจะเอาไงดีครับ ไอ้ตรงระเบียงนี่ก็ไม่มีที่ให้ซ่อนด้วย แงๆๆๆๆ!!!~~
" อยู่ตรงนี้เอง นายน้อยให้มาเปลี่ยนเสื้อผ้าอคุณมิรินค่ะ (' ') "
" =[]=!!!! "
" ขออนุญาตนะค่ะ (' ') "
" อย่าาาาาาาาาาาาาา!!!!~~~~~~ "
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป....
ผมมองตัวเองในกระจกอย่างอึ้งๆ ผมยาวเป็นลอนใหญ่ที่น้ำตาลเข้ม ใช่...มันคือวิก คิ้วเรียวสวยถูกเขียนให้เข้มขึ้น ดวงตากลมโตสีน้ำตาลอ่อน ขนตายาวเป็นแผที่ถูกปัดโดยมาสคาร่า แก้มทั้งสองข้างเป็นสีชมพูอ่อนๆ ริมฝีปากบางของผมถูกแต่งแต้มให้เป็นสีพีช ไหนจะเสื้อผ้าที่ผมใส่อยู่ มันเป็นชุดเดรสยาวเนื้อเข่ามาหนึ่งคืบแถมยังเป็นแบบเกาะอกสีส้มอ่อน ซึ่งหน้าอกของผมอัดแน่นไปด้วยกระดาษทิชชูที่ยัยหน้ามึนนี่เป็นคนยัดให้ผม ผู้หญิง!!!! ใช่ ผมถูกจับแต่งเป็นผู้หญิง =[]=!!!!! แถมไอ้ส้นสูงสามนิ้วนี่ทำผมเกือบหน้าทิ่มมาหลายรอบแล้วด้วย!!!
" นายน้อยรออยู่ชั้นล่างค่ะ (' ') "
" นายน้อยของเธอคือใคร =_= " ผมถามหล่อนเสียงเรียบพลางเดินตามเธอไป มันช่างลำบากในการเดินจริงๆ
" ก็คือนายน้อยค่ะ (' ') "
นี่เธอกวนตีนฉันใช่ไหมหะ=[]=^!!!!! ผมอยากจะฆ่ายัยนี่จริงๆเลย
เมื่อผมเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าพวกผู้ชายชุดดำ ก่อนที่ทุกคนจะแยกย้ายกันออกไป เผยให้เห็นผู้ชายใบหน้าคมเข้ม ดวงตาคมดุดันสีดำ จมูกโด่งรับกับริมฝีปากบางสีพีช ผมสีดำถูกตัดซอยสั้นเปิดหู หูข้างขวามีตุ้มหูสีดำหนึ่งคู่
ภัทร!!! ใช่ ไอ้ภัทรมันกำลังนั่งยิ้มให้ผมอยู่!!!
ผมนี่ทำอะไรไม่ถูก มันสั่งคนจับผมมาทำไม -_- ผมยังคงยืนมองมันนิ่งในสภาพผู้หญิงที่สวย ผมพึ่งรู้ว่าตัวเองหน้าหวานมากขนาดนี้ ภัทรลุกขึ้นจากเก้าอี้กำมะหยี่สีแดงเลือดหมู เดินตรงมาหาผม
" คงจะสงสัยสินะ ว่ากูพามึงมาที่นี่ทำไม "
" -_- ^ "
" เพราะข่าวเชี่ยๆนั่นทำกูไม่มีชีวิตที่สงบ " มันว่าพลางเดินจับคางตัวเองวนรอบตัวผม " มึงเองก็คง...จะลำบาก "
" มึงก็เลยลักพาตัวกูมา มึงไม่กลัวโดนตำรวจจับรึไง "
" กูไม่ได้ลัพาตัวมึง เขาเรียกว่าพามาก่อนแบบไม่ได้บอกก่อนล่วงหน้า "
ดูมันสิครับ แถได้ใจสุดๆ =_= ผมยังคงยืนมองตามมันนิ่ง นี่มึงช่วยหยุดเดินก่อนได้ไหม กูมึนหัว =_= !!!
" และเรื่องตำรวจ...ไม่ต้องห่วง กูบอกผู้จัดการมึงแล้ว "
บอกพี่ฟลุ๊คแล้วนี่นะ!!!! เวรเอ้ย!!! แล้วพี่แกก็ปล่อยให้ผมไปกับมันเนี่ยนะ!!! อยากว้ากจริงๆ!!!!
หมับ!
ภัทรจับที่ข้อมือผมก่อนจะลากออกไปจากที่นี่ เฮ้ยๆ กูใส่ส้นสูงอยู่ มันเดินลำบาก!!! สรุปคือผมโดนภัทรลากมาขึ้นรถสปอร์ตคันเดิมของมัน ก่อนที่มันจะขับออกมาจากบ้านพักหลังใหญ่ ภายในรถมีเพียงเสียงเพลงจากวิทยุเปิดคลอไปตามทาง ส่วนผมก็ทำได้แค่เท้าคางมองออกไปนอกรถ ตลอดข้างทางเต็มไปด้วยร้านมากมายที่เปิดกันแข่งให้ลูกค้าเข้าร้าน นี่เที่ยงพอดีบวกกับผมเริ่มหิวนิดๆ เพราะไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เมื่อวาน
" กูแค่บอกให้ปลอมตัวให้มึง ไม่คิดว่าพี่มีร่าจะจับมึงแต่งหญิงแบบนี้ "
ยัยเมดหน้ามึนนั่น -_- ^!!!!
" หึ แต่งหญิงก็เข้ากับมึงดีนิ "
" เข้าเชี่ยอะไร -_- " ขยะแขยงตัวเองในชุดนี้ชิบหาย เกิดมาเป็นชายทั้งทีไม่ควรใส่กระโปรงนะโว้ย (แต่ควรโดนเอาตูดสินะ ) รถของภัทรขับมาจอดในลานจอดรถของร้านอาหารอิตาเลี่ยนแห่งหนึ่ง มันเป็นที่มีแต่คนรวยๆมากินทั้งนั้นเลยแฮะ ผมก้าวขาเรียวยาวที่สวมส้นสูงสามนิ้วออกมาจากรถ ภัทรเดินมายืนข้างๆผมพร้อมกับยื่นแขนล่ำๆมาให้ ยื่นมาทำจวยอะไรครับ -_-
" เกาะแขนกู "
" ทำไมต้องเกาะวะ " ผมถามออกไปด้วยความสงสัย ภัทรทำสีหน้าเซ็งๆพลางจับมือผมให้มาเกาะแขนล่ำๆแล้วพาเดินเข้าไปในร้าน เฮ้ย!!
" ยินดีต้อนรับค่ะ จองไว้รึป่าวค่ะ "
" จิรกร กฤติเดช จองไว้ครับ "
" งั้นเชิญทางนี้ค่ะ "
พี่พนักงานเดินนำผมกับภัทรเข้าไปในโซนของแขกวีไอพี ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่โต๊ะที่เรียกว่าเป็นมุมลับเลย ผมนั่งลงบนเก้าอี้พลางหยิบเมนูมาเปิดดู อืม...กินอะไรดีหว่า
" ผมขอสเต็กปลากับน้ำพันซ์ครับ " ผมสั่งเสร็จก็วางเมนูลงบนโต๊ะ
" ผมของสเต็กไก่กับLindeman’s ครับ "
" กรุณารอสักครู่นะค่ะ ^^ " พี่พนักงานจดออร์เดอร์จบก็เดินออกไปจากโซนของวีไอพี
"โทรศัพท์กูอ่ะ " ผมว่าพลางยื่นมือไปตรงหน้าภัทร
" อ่ะ " ภัทรวางโทรศัพท์ลงบนมือผม
เมื่อได้โทรศัพท์ผมก็รีบเป็นอินเทอร์เน็ตเช็คข่าวทันที ข่าวที่ผมได้แถลงไว้ออกไปสู่สายตาประชาชีแล้ว อาจมีบางหัวข้อที่ยังคงจะโพสข่าวเสียๆหายๆ บางข่าวก็มั่วไปว่าผมศัลยกรรม พ่องมึงเถอะครับ!! กูอายุ 16 ศัลยกรรม มึงบ้าแล้ว!! กูไม่มีข่าวเสียหายไงพวกมึงถึงได้สร้างข่าวควายๆแบบนี้ออกมา ที่สำคัญ...กูกลัวเข็ม!!! ยิ่งดูข่าวตัวเองก็ยิ่งหงุดหงิด กูจะฟ้องให้หมดเลย!!!
หลังจากที่อาหารมาเสิร์ฟ ผมก็เริ่มกินแบบเซ็งๆ ดูเหมือนที่นี่จะเป็นจังหวัดพัทยานะ เพราะมีสถานที่บางที่ผมเคยมา แต่ผมไม่เคยคิดว่าจะมีบ้านหลังใหญ่ๆแบบของไอ้ภัทรอยู่แถวนี้ด้วยเลย พอทานข้าวกลางวันกันเสร็จภัทรก็พาผมไปเที่ยวที่อื่นต่อในสภาพชุดผู้หญิง
17:00 P.M.
ปวดขาชิบหาย!!!! ผมถอดไอ้รองเท้าส้นสูงบ้าๆนี่ออกจากเท้า ตอนนี้ผมกลับมาที่บ้านพักตากอากาศของภัทรแล้ว แต่ยังไม่ได้เข้าไปในบ้าน ผมนั่งดูวิวทะเลในยามเย็นที่ม้านั่งพลางนวดข้อเท้าตัวเองไปด้วย ผู้หญิงนี่...ทนกับการใส่ส้นสูงแบบนี้ได้ยังไง และไอ้ที่รำคาญรองลงมาคือ ไอ้วิกบ้าๆนี่ ผมดึงวิกออกมาจากหัว ปล่อยผมสีบลอนด์ของผมปลิวไสวไปตามลม ผมต้องอยู่ที่นี่จนกว่าข่าวจะเงียบสินะ
" อ่ะ น้ำ " ภัทรเดินมานั่งลงข้างๆผม พลางยื่นแก้วน้ำมาให้ผม
" เชี่ยเอ้ย!! ปวดเท้าชิบหาย " ผมบ่นกระปอดกระแปดพลางดื่มน้ำไปด้วย
" ยกขาขึ้นมาดิ "
" อะไรมึง กูใส่กระโปรงอยู่ มึงช่วยแหกตาดูด้วย =_= "
" เรื่องมากจริงๆมึง "
ภัทรลงไปนั่งกับพื้นพร้อมกับจับเท้าผม เฮ้ยๆ!! มึงจะทำอะไรเนี่ย!!~~ ภัทรทำการนวดที่ฝ่าเท้าผมเบาๆ มือเบาชิบ ผมมองคนที่กำลังตั้งอกตั้งใจนวดเท้าผมนิ่ง ภัทร...คนที่มีแต่ลูกน้องคอยล้อมรอบ แต่ตอนนี้...เขากลับมานวดเท้าให้ผม ให้ผู้ชายที่ไม่เคยเข้าใจ...คำว่าความรัก จู่ๆภาพในวันวานสมัยที่ผมยังอยู่ ม.ต้นก็ลอยมา ผมเคยคบกับรุ่นพี่คนหนึ่ง รุ่นพี่บอกว่าเขารักผม เขารักผมมาก จนเมื่อ...ถึงวันที่ผมยกสิ่งที่สำคัญให้ไป เขากลับมาทิ้งผมไปอย่างไร้ความเยื่อใย ตอนนั้นผมเกือบฆ่าตัวตาย แต่แม่เข้ามาเห็นไว้ก่อน จากนั้น...ผมก็ไม่เชื่อ ไม่เชื่อเรื่องความรักอีกเลย จนตอนนี้...ผมเริ่มได้มาสัมผัสมันอีกครั้ง แต่ผมก็ยังไม่ยอมรับมัน มันยังชัดเจนไม่พอ อาจจะเป็น...แค่อารมณ์ชั่ววูบของผมก็ได้ ที่เผลอหวั่นไหวไปกับสิ่งที่ภัทรทำให้ ผมอมยิ้มให้กับตัวเอง
" ภัทร.... "
ผมเรียกชื่อคนตรงหน้า ภัทรเงยหน้าขึ้นมามองผม ดวงตาคมดุดันสีดำสบเข้ากับดวงตาของผม ใบหน้าที่น่าหลงใหล ใช่...มันช่างน่าหลงใหล ผมเอื้อมมือไปสัมผัสใบหน้าหล่อเหลานั่น ก่อนจะทาบทับริมฝีปากตัวเองลงบนริมฝีปากบางนุ่มสีพีชของคนตรงหน้า หัวใจผมเต้นระรัว เหมือนกับหายใจไม่ทั่วท้อง ทำไมถึงเป็นต้องมึงวะ ริมฝีปากร้อนของภัทรเริ่มทวีความร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ ปลายลิ้นอุ่นที่เลียอยู่ที่ริมฝีปากล่างผมก่อนจะค่อยๆดุนเข้ามา อย่างกับมนต์สะกดบางอย่างที่ชวนให้ผมหลงใหลจูบนี้จนยากที่จะถอนตัว รสชาติหวานหอมที่ตราตรึงใจ มันเป็นจูบที่อ่อนโยน เป็นจูบที่ผมหลงใหล เป็นจูบที่ผม...ไม่อยากจะให้ใครได้ไปเลยจริงๆ