ปีศาจ เลือด ความทรงจำ

และแล้ววันที่3ก็มาถึง ในเช้าวันนีทุกคนก็ยังคงคุยกันเช่นเดิม ถึงแม้จะเป็นสถานะการทึ่สิ้นหวงแต่ทุกคนก็ยังคงยิ้มอยู่เสมอ
"เอาล่ะวันนี้พวกเราจะประชุมเรื่องอะไรดีล่ะ"เมย์พูดแล้วยิ้มให้กับทุกคนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น อาจเป็น เพราะ ทุกคนพบวิธีการออกไปแล้วก็ได้. แต่แค่ไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อก็แค่นั้น
"เอาเป็นว่าวันนี้เรามาคุยกันเรื่องวิธีการกำจัดพวนนั้นดีกว่ามั้ย"เอโกะพูดขึ้น
"นั้นสินะ แต่เอินอิจิหายไปไหนแล้วล่ะ"เมย์ถามพร้อมกับมองหาชินอิจิ
"สงสัยจะยังไม่ตื่นละมั้ง แต่แปลกจังปกติชินอิจิตื่นเช้ากว่าพวกเราสะอีกนะ"เรย์พูดขึ้นมา
"งั้นพวกเราลองไปเรียกเค้าดูไหม"ยูมะพูดขึ้นมา
"ไปสิ"เมย์พูดขึ้นทำให้ทุกคนลุกขึ้นแล้วไปรวมกันอยู่ที่หน้าห้องของชินอิจิ แต่ระหว่างทางนั้นยูมะได้สังเกตเห็นรอยสีแดงแปลกๆที่เปื้อนอยู่ที่พื้น และสงสัยว่ามันคืออะไรกันแน่ แต่ก็ยังคงเดินตามคนอื่นไป เพราะ บางทีรอยแดงนั้นอาจเป็นเพียงลูกเล่นของคนพวกนั้นก็ได้
"ชินอิจิ ตื่นอยู่ไหม ชินอิจิ"เมย์ตะโกนเรียกพร้อมกับเคาะปะตู แล้วก็ลองปิดลูกปิดปะตูดู
"เอะ! ปะตูไม่ได้ล็อกนิ งั้นขอเข้าไปละนะ"เมย์พูดพร้อมกับเปิดปะตูเข้าไปดู ปรากฎว่า ชินอิจิหายไปแล้ว
"แย่ล่ะทุกคนชินอิจิหายไปแล้ว"เมย์ตะโกนขึ้น
"(หรือว่ารอยแดงนั้น)"ยูมะเริ่มคิดในใจแล้ววิ่งออกไปนอกห้อง
"เป็นอะไรเหรอยูมะ"เอนะตะโกนถามแต่ยูมะยังคงวิ่งต่อไปไม่ยอมหยุด
"พวกเรารีบตามไปดูเถอะ"เมย์พูดขึ้นพร้อมกับวิ่งตานยูมะไป
ส่วนยูมะยังคงวิ่งตามรอยสีแดงปริศณานั้นไปเรื่อยๆจนเจอกับห้องห้องหนึ้งซึ่งรอยสีแดงนั้นไปหยุดลงที่หน้าห้อนั้น ภายในห้องในั้นมีทั้งเครื่องมือแลอุปกรทรมานอยูเต็มไปหมด
"คุณชินอิจิอยู่ในนี้รึเปล่าคะ"เธอตะโกนขึ้นแต่ก็ไม่ได้ยินเสียงตอบรับ. เธอจึงลองเดินเข้าไปในห้องนั้ไปเรื่ยๆจนเจอกับร่างของชินอิจิในสภาพนั้นหันหน้าเข้าหากำแพงและมีเลือดเประเต็มตัว
"คุณชินอิจิมาทำอะไรตรงนี้คะ แล้วทำไมถึงมีเลือดเประเต็มตัวแบบนั้ล่ะคะ"ยูมะเริ่มตามแจ่ชินอิจิกลับไม่ตอบอะไร
"หวังว่าคงไม่บาดเจ็บอะไรมากนะคะ เราออกไปกันเถอะเดี่ยวทุกคจะเป็นห่วงเอานะคะ"ยูมะพูดพร้อมกับเอื่อมมือไปเตะตัวชินอิจิ แต่ทันใดนั้นแทนทีชินอิจิจะตอบกลับแต่หัวของเข้าและร้างของเข้ากับแหลกเป็นชิ้นๆต่อหน้ายูมะ ทำให้ยูมะกรีดร้องออกมด้วยความหวาดกลัว
"เกิดอะไรขึ้นเหรอยูมะ"เรย์ตะโกนขึ้นพร้อมกับผลักปะตูเข้ามา แล้วพอทุกคนเห็นในสิ่งที่เกิดขึ้นก็อึ้งจนพูดอะไรไม่ออก
"ทุก....คน...คะ...ชิน...อิ...จิ....เค้า"ยูมะพูดด้วยเสียงสั่นๆพร้อมกับร้องไห้ออกมา