เกมร้ายวุ่นรักฉบับยัยอ้วน
7.6
เขียนโดย น้องแจ้มจ้น
วันที่ 26 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 เวลา 21.39 น.
38 ตอน
19 วิจารณ์
42.81K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 22 มิถุนายน พ.ศ. 2558 14.28 น. โดย เจ้าของนิยาย
36)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความคอนโดสุดหรูในประเทศฝรั่งเศษ แคว้นอิเดอร์ฟร็องกรุงปารีส ร่างเล็กเดินถ่ายรูปและตื่นเต้นกับแสงไฟยามค่ำคืนและทำให้เธอหลงรักเมืองนี้ เธอเดินลงมาที่นอกตัวคอนโดและเที่ยวเล่นไปตามทางจนมืดค่ำแต่ถนนที่งดงามเมื่อถึงยามวิกาลกลับทำให้หัวใจของเธอเปลี่ยวเหงาและลึกๆเริ่มคิดถึงบ้าน เธอจึงหยิบสมาทโฟนขึ้นมาพร้อมกลับวีดีโอคลอถึงเพื่อนสาวที่ประเทศไทย
"ว่าไงแก ไปตะแลดแต๊ดแต๊ที่ไหนมาย่ะรีบกลับมาเลยนะเว้ย-3-"ปลายสายทำเสียงอ้อนพร้อมกับหน้าบึ้งเพื่อบ่งบอกว่าเธอน้อยใจที่ถูกจิ๊กซอว์ทิ้งเอาไว้ใบบ้านเช่าเพียงลำพัง
"เอ่อน่า นี่ชั้นมาได้แค่เดือนเดียวเองนะเว้ยแต่ก็เหงาเหมือนกันนะเนี่ย" อีกฝ่ายเริ่มงอแง
"นี่แกเจอใครบ้างยัง" ดาด้าถามจิ๊กซออย่างมีเลศนัย
"แกหมายถึงใครว่ะ" คนถูกถามเริ่มสงสัยเมื่อเห็นเพื่อนสาวอมยิ้มและเธอสนิทจนดูออกว่าเพื่อนของเธอกำลังปิดบังอะไรบางอย่าง
"ไปเกือบเดือนยังไม่เจอกันอีกหรอ" ดาด้าทำท่าจะบอกแต่กลับถูกแฟนหนุ่มรีบถลาเข้ามาปิดปากเธอเอาไว้
"เห้ยพี่ทีร์อา•_• ยัยดาด้าแกเอาผู้ชายมาอยู่แทนที่ชั้นหรอ" จิ๊กซอว์แผดเสียงด่าเพื่อนสาวด้วยความตกใจ
"เอ่อ...แหะๆ" ดาด้ายิ้มแหย่ๆก่อนจะทำหน้าอ้อนวอนเพื่อนรัก
"ยัยป้าข้างบ้านต้องเอาเรื่องนี้ไปฟ้องพ่อแกแน่"จิ๊กซอว์แลบลิ้นใส่เพื่อนสาวผ่านวีดีโอคอลอย่าล้อเลียน
"ไม่มีทางเพราะพ่ออนุยาต 5555"
"เอ่อๆแล้วแต่แกละกัน มีแค่ชั้นเท่านั้นแหละที่อยู่คนเดียวชิ่ๆ ชั้นวางล่ะนะอิจฉาเว้ย" จิ๊กซอว์กดวางสายในทันที
ระหว่างที่เธอเดินกลับเข้ามาที่คอนโดเธอก็ได้ยินเสียงดังกระหึมมาจากภายในห้องข้างๆห้องของเธอ
และมีหญิงสาวสูงอายุเปิดประตูออกมาจากอีกห้อง
"บอกให้มันปิดเพลงให้ชั้นที" หญิงสูงอายุพูดด้วยสำเนียงฝรั่งเศสที่ฟังดูดุและโมโหอย่างมาก จิ๊กซอคิดในใจว่าถ้าหากเธอรำคาณเธอน่าจะไปต่อว่าเองแต่จิ๊กซอก็ทำได้เพียงคิดในใจและจำยอมไปกดกริ่งที่หน้าห้องต้นเสียงความวุ่นวายนี้
~ตริ่ง ตริ่ง ตริ่ง ตริ่งๆๆๆๆๆๆๆ~ เสียงกริ่งเริ่มดังถี่ขึ้นเรื่อยๆเมื่อคนในห้องยังไม่ยอมออกมาส่วนหญิงสูงอายุก็ได้ส่ายหัวและเดินกลับห้องของเธอไป
จิ๊กซอหันหลังและกำลังเดินกลับห้องของเธอเช่นกันแต่ประตูจากห้องต้นเหตุความวุ่นวายนี้ก็ถูกเปิดออกด้วยร่างสูงของชายหนุ่มที่ยืนพิงประตูอย่างเอาเรื่อง
พอเธอรู้ว่าเจ้าของห้องเปิดประตูเพื่อพร้อมรับคำด่าสาดจากเธอ ร่างเล็กจึงรีบหันควับจนผมสีบอนของเธอสะบัดไปตามแรง
ร่างเล็กเบิกตาโตเมื่อพบกับคนตรงหน้าที่ทำให้เธอหัวใจเต้นแรงราวกับคนตรงหน้าเป็นผีที่คอยตามหลอกหลอนในความฝันของเธอ
และไม่ต่างกันเมื่อชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งที่กำลังยืนพิงผนังอย่างหงุดหงิดกลับต้องเปลี่ยนสีหน้าและดวงตาเรียวเล็กของเขาเลิกขึ้นเล็กน้อยด้วยความแปลกใจก่อนจะขยี้ตาและมองมาที่เธออีกครั้ง
ร่างเล็กรีบวิ่งเข้าไปในห้องของเธอด้วยความแปลกใจ
"ผีหลอก!" ดวงตากลมโตของจิ๊กซอยังคงเปิดกว้างและค้างอยู่อย่างนั้นนานหลายนาทีก็จนมีเสียงกริ่งดังขึ้นที่หน้าห้องของเธอ
ร่างเล็กค่อยๆเปิดประตูและยื่นหน้าออกไปเธอก็ต้องตกใจที่คนตรงหน้าเธอนั้นยังคงเป็นเทวิณ ที่ยืนยิ้มจนตาเป็นสระอิอยู่ตรงหน้าของเธอ
"ขอชั้นเข้าไปหน่อยได้ไม๊" ชายหนุ่มพูดกับเธอด้วยภาษาฝรั่งเศสทำเอาเธอแปลกใจอยู่ไม่ใช่น้อยแต่ก็เปิดรับเขาเข้ามาอย่างงงๆ
"สวัสดีครับผมชื่อนาคิน^^" เทวิณยื่นมือเพื่อทักทายจิ๊กซอที่ยืนงงตัวแข็งทื่อและแกล้งหลอกเธอ
"คุณเคยเจอผมหรอหน้าตาคุณดูตกใจมาก"
"อะเอ่อ ชั้นแค่รู้สึกว่าคุณเหมือนเพื่อนเก่าของชั้นที่ประเทศไทยน่ะคะ"
จิ๊กซตอบกลับชายหนุ่มด้วยภาษาฝลั่งเศษ
"งั้นคุณก็พูดไทยได้ใช่ไม๊ผมชื่อนาคินครับมีฝาแฝดอยู่ที่ประเทศไทย" เทวินยื่นมือส่งให้เธออีกครั้งและเธอก็ตั้งสติและยื่นมือของเธอออกมาเพื่อรับคำทักทายจากเขาและเมื่อมือของเธอจับเข้าที่มือหนาๆของเขา แขนกำยำก็ถือวิสาสะดึงตัวเธอเข้ามาประชิดตัวก่อนระดมจูบลงที่ริมฝีปากเธออย่างคิดถึง
ร่างเล็กเบิกตากว้างอีกครั้งด้วยความแปลกใจก่อนที่เธอจะจำสัมผัสจากริมฝีปากของคนตรงหน้าได้ .จิ๊กซอค่อยๆหลับตาและน้ำตาของเธอก็ไหลออกมาอีกครั้งด้วยความดีใจ
เทวิณถอนจูบที่แสนเนินนานนั้นออกจากเธอก่อนที่เธอจะโวยวายเขาก็คว้าตัวเธอเข้ามากอดไว้แน่นได้ยินเพียงเสียงอู้อี้จากร่างเล็กที่ตรงหน้าอกของเขาก่อนที่แขนเล็กๆของเธอนั้นจะถูกยกขึ้นมาและโอบกอดร่างกายของเขาเอาไว้เช่นกันเมื่อเทวิณถูกจิ๊กซอกอดตอบแบบนี้ทำเอาหน้าของเขาแดงและร้อนพ่าวขึ้นมาดื้อๆ
ร่างเล็กค่อยๆถอยออกมาและเงยหน้ามองคนตรงหน้าอย่างดีใจ
"บังเอิญจังชั้นคิดถึงนายอ่ะ" เธอสบตาเทวิณและยิ้มร่าให้กับเขาทำเอาหน้าของชายหนุ่มแดงขึ้นกว่าเดิม
"เธอกล้าสบตาและยิ้มแบบนี้ได้ยังไง"
"ทำไมล่ะ"
"มันน่ารักเกินไป พอเถอะ หัวใจชั้นเต้นตูมตามแล้ว"
ทั้งคู่ส่งยิ้มให้กันด้วยความดีใจราวกับว่าไม่มีใครทำให้พวกเขามีความสุขได้เท่ากันและกันอีกแล้ส
"ว่าไงแก ไปตะแลดแต๊ดแต๊ที่ไหนมาย่ะรีบกลับมาเลยนะเว้ย-3-"ปลายสายทำเสียงอ้อนพร้อมกับหน้าบึ้งเพื่อบ่งบอกว่าเธอน้อยใจที่ถูกจิ๊กซอว์ทิ้งเอาไว้ใบบ้านเช่าเพียงลำพัง
"เอ่อน่า นี่ชั้นมาได้แค่เดือนเดียวเองนะเว้ยแต่ก็เหงาเหมือนกันนะเนี่ย" อีกฝ่ายเริ่มงอแง
"นี่แกเจอใครบ้างยัง" ดาด้าถามจิ๊กซออย่างมีเลศนัย
"แกหมายถึงใครว่ะ" คนถูกถามเริ่มสงสัยเมื่อเห็นเพื่อนสาวอมยิ้มและเธอสนิทจนดูออกว่าเพื่อนของเธอกำลังปิดบังอะไรบางอย่าง
"ไปเกือบเดือนยังไม่เจอกันอีกหรอ" ดาด้าทำท่าจะบอกแต่กลับถูกแฟนหนุ่มรีบถลาเข้ามาปิดปากเธอเอาไว้
"เห้ยพี่ทีร์อา•_• ยัยดาด้าแกเอาผู้ชายมาอยู่แทนที่ชั้นหรอ" จิ๊กซอว์แผดเสียงด่าเพื่อนสาวด้วยความตกใจ
"เอ่อ...แหะๆ" ดาด้ายิ้มแหย่ๆก่อนจะทำหน้าอ้อนวอนเพื่อนรัก
"ยัยป้าข้างบ้านต้องเอาเรื่องนี้ไปฟ้องพ่อแกแน่"จิ๊กซอว์แลบลิ้นใส่เพื่อนสาวผ่านวีดีโอคอลอย่าล้อเลียน
"ไม่มีทางเพราะพ่ออนุยาต 5555"
"เอ่อๆแล้วแต่แกละกัน มีแค่ชั้นเท่านั้นแหละที่อยู่คนเดียวชิ่ๆ ชั้นวางล่ะนะอิจฉาเว้ย" จิ๊กซอว์กดวางสายในทันที
ระหว่างที่เธอเดินกลับเข้ามาที่คอนโดเธอก็ได้ยินเสียงดังกระหึมมาจากภายในห้องข้างๆห้องของเธอ
และมีหญิงสาวสูงอายุเปิดประตูออกมาจากอีกห้อง
"บอกให้มันปิดเพลงให้ชั้นที" หญิงสูงอายุพูดด้วยสำเนียงฝรั่งเศสที่ฟังดูดุและโมโหอย่างมาก จิ๊กซอคิดในใจว่าถ้าหากเธอรำคาณเธอน่าจะไปต่อว่าเองแต่จิ๊กซอก็ทำได้เพียงคิดในใจและจำยอมไปกดกริ่งที่หน้าห้องต้นเสียงความวุ่นวายนี้
~ตริ่ง ตริ่ง ตริ่ง ตริ่งๆๆๆๆๆๆๆ~ เสียงกริ่งเริ่มดังถี่ขึ้นเรื่อยๆเมื่อคนในห้องยังไม่ยอมออกมาส่วนหญิงสูงอายุก็ได้ส่ายหัวและเดินกลับห้องของเธอไป
จิ๊กซอหันหลังและกำลังเดินกลับห้องของเธอเช่นกันแต่ประตูจากห้องต้นเหตุความวุ่นวายนี้ก็ถูกเปิดออกด้วยร่างสูงของชายหนุ่มที่ยืนพิงประตูอย่างเอาเรื่อง
พอเธอรู้ว่าเจ้าของห้องเปิดประตูเพื่อพร้อมรับคำด่าสาดจากเธอ ร่างเล็กจึงรีบหันควับจนผมสีบอนของเธอสะบัดไปตามแรง
ร่างเล็กเบิกตาโตเมื่อพบกับคนตรงหน้าที่ทำให้เธอหัวใจเต้นแรงราวกับคนตรงหน้าเป็นผีที่คอยตามหลอกหลอนในความฝันของเธอ
และไม่ต่างกันเมื่อชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งที่กำลังยืนพิงผนังอย่างหงุดหงิดกลับต้องเปลี่ยนสีหน้าและดวงตาเรียวเล็กของเขาเลิกขึ้นเล็กน้อยด้วยความแปลกใจก่อนจะขยี้ตาและมองมาที่เธออีกครั้ง
ร่างเล็กรีบวิ่งเข้าไปในห้องของเธอด้วยความแปลกใจ
"ผีหลอก!" ดวงตากลมโตของจิ๊กซอยังคงเปิดกว้างและค้างอยู่อย่างนั้นนานหลายนาทีก็จนมีเสียงกริ่งดังขึ้นที่หน้าห้องของเธอ
ร่างเล็กค่อยๆเปิดประตูและยื่นหน้าออกไปเธอก็ต้องตกใจที่คนตรงหน้าเธอนั้นยังคงเป็นเทวิณ ที่ยืนยิ้มจนตาเป็นสระอิอยู่ตรงหน้าของเธอ
"ขอชั้นเข้าไปหน่อยได้ไม๊" ชายหนุ่มพูดกับเธอด้วยภาษาฝรั่งเศสทำเอาเธอแปลกใจอยู่ไม่ใช่น้อยแต่ก็เปิดรับเขาเข้ามาอย่างงงๆ
"สวัสดีครับผมชื่อนาคิน^^" เทวิณยื่นมือเพื่อทักทายจิ๊กซอที่ยืนงงตัวแข็งทื่อและแกล้งหลอกเธอ
"คุณเคยเจอผมหรอหน้าตาคุณดูตกใจมาก"
"อะเอ่อ ชั้นแค่รู้สึกว่าคุณเหมือนเพื่อนเก่าของชั้นที่ประเทศไทยน่ะคะ"
จิ๊กซตอบกลับชายหนุ่มด้วยภาษาฝลั่งเศษ
"งั้นคุณก็พูดไทยได้ใช่ไม๊ผมชื่อนาคินครับมีฝาแฝดอยู่ที่ประเทศไทย" เทวินยื่นมือส่งให้เธออีกครั้งและเธอก็ตั้งสติและยื่นมือของเธอออกมาเพื่อรับคำทักทายจากเขาและเมื่อมือของเธอจับเข้าที่มือหนาๆของเขา แขนกำยำก็ถือวิสาสะดึงตัวเธอเข้ามาประชิดตัวก่อนระดมจูบลงที่ริมฝีปากเธออย่างคิดถึง
ร่างเล็กเบิกตากว้างอีกครั้งด้วยความแปลกใจก่อนที่เธอจะจำสัมผัสจากริมฝีปากของคนตรงหน้าได้ .จิ๊กซอค่อยๆหลับตาและน้ำตาของเธอก็ไหลออกมาอีกครั้งด้วยความดีใจ
เทวิณถอนจูบที่แสนเนินนานนั้นออกจากเธอก่อนที่เธอจะโวยวายเขาก็คว้าตัวเธอเข้ามากอดไว้แน่นได้ยินเพียงเสียงอู้อี้จากร่างเล็กที่ตรงหน้าอกของเขาก่อนที่แขนเล็กๆของเธอนั้นจะถูกยกขึ้นมาและโอบกอดร่างกายของเขาเอาไว้เช่นกันเมื่อเทวิณถูกจิ๊กซอกอดตอบแบบนี้ทำเอาหน้าของเขาแดงและร้อนพ่าวขึ้นมาดื้อๆ
ร่างเล็กค่อยๆถอยออกมาและเงยหน้ามองคนตรงหน้าอย่างดีใจ
"บังเอิญจังชั้นคิดถึงนายอ่ะ" เธอสบตาเทวิณและยิ้มร่าให้กับเขาทำเอาหน้าของชายหนุ่มแดงขึ้นกว่าเดิม
"เธอกล้าสบตาและยิ้มแบบนี้ได้ยังไง"
"ทำไมล่ะ"
"มันน่ารักเกินไป พอเถอะ หัวใจชั้นเต้นตูมตามแล้ว"
ทั้งคู่ส่งยิ้มให้กันด้วยความดีใจราวกับว่าไม่มีใครทำให้พวกเขามีความสุขได้เท่ากันและกันอีกแล้ส
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ