เกมร้ายวุ่นรักฉบับยัยอ้วน

"แกต้องไปเรียนต่อปารีส" เสียงแข็งของชายอาวุโสเอ่ยกับลูกชายด้วยใบหน้าจริงจังซึ่งน้อยครั้งนักที่เขาจะเป็นแบบนี้กับลูกชาย

"พ่อไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้ ทำไมจู่ๆอยู่พอต้องมาบังคับผมแบบนี้ด้วย"  เทวิณตะโกนเสียงหลงด้วยใบหน้าบิดเบี้ยว เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าพ่อที่ตามใจเขามาตลอดจะเขี่ยวเข็นกับเขาเอาตอนนี้

"ในเมื่อความฝันของฉัน ไอ้ติณมันทำให้ไม่ได้แล้ว แกต้องเป็นคนไป" พ่อของเขาหยิบแก้วกาแฟดำขึ้นมาจิบเพียงเล็กน้อย พร้อมกับพูดอย่างเยือกเย็น

"พ่อ!" เทวิณอุทานด้วยความตกใจเขาแทบไม่อยากเชื่อหูตัวเอง เมื่อมารู้ทีหลัง ว่าน้องชายของเขาต้องมาถูกผู้เป็นพ่อบังคับและเมื่อตินทำตามที่พ่อต้องการไม่ได้ความซวยก็มาตกอยู่ที่เขา

"ฉันอยากให้แกโตเป็นผู้ใหญ่และมีอนาคตที่ดีกว่านี้"

ชายอาวุโสเสียงแข็งขึ้นอีกครั้ง

"อนาคตของผมหรือไม่แค่ความต้องการของพ่อคนเดียวกันแน่" เทวิณลุกพรวดออกมาจากบ้านหลังใหญ่ของเขา บ่อยครั้งที่เขาทะเลาะกับพ่อและแทบทุกครั้งเขาไม่สามารถเอาชนะความปรารถนาใดใดของพ่อได้เลย

"บัดซบ นี่เขาเป็นพ่อคนได้ยังไง"เทวิณ สทบเบาเบา เมื่อเขาขับ lamborghini รุ่นล่าสุด ตัวโปรดของเขาออกมาจากบ้านอย่างรวดเร็ว ความเร็วของรถทำให้เทวิณรู้สึกมีสติ และสนใจท้องถนนได้มากจนทำให้เขาอารมณ์เย็นขึ้น ชายหนุ่มถอดแว่นกันแดดสีชา ออกจากใบหน้าอันหล่อเหลาหลังจากที่เขาขับรถมานานเกือบชั่วโมง เพื่อมายังร้านอาหารกึ่งบาร์สุดหรูใจกลางเมือง

"เตกีล่า"ชายหนุ่มสั่งเครื่องดื่มแม้พนักงานยังไม่เอ่ยถามพร้อมกับนั่งลงหน้าเคาน์เตอร์ เมื่อบริกรหนุ่มยื่นแก้วมาส่งให้ อีกฝ่ายก็รับมันไปดื่มอย่างหน้าตาเฉยราวกลับเป็นน้ำหวานแล้วยังไม่มีทีท่าเรียกหาน้ำมะนาวมาดับความร้อนในร่างกายอีกด้วย 

เขาครุ้นคิดถึงหญิงสาวร่างเล็กที่ไม่ได้เจอกันเกือบเดือนแล้วหลังจากที่น้องชายต่างสายเลือดของเขาจากไปเพราตัวของเทวิณเองก็เอาแต่เที่ยวเล่นและเริ่มไม่สนใจการเรียนจนพ่อของเขางัดไม้แข็งเพื่อสยบเสือรายอย่างเทวิณ

"เหอะๆ ขนาดชั้นไม่ไปเรียนเป็นเดือนเธอกลับไม่คิดจะตามหากันบ้างเลย" เทวิณเริ่มเพ้อด้วยการการเมาและเขาคิดจะตัดใจจากจิ๊กซอว์ด้วยการหนีเธอไปเรียนตามที่พ่อของเขาขอไว้

"พี่เทวิณ!" เสียงตื่นตะหนกจากร่างบางของดาด้าทักทายเทวิณด้วยความแปลกใจที่มาพบเขาที่นี่

"นี่เธอ.... เพื่อนยัยจิ๊กซอว์สิ่นะ@_@" แม้จะเมาแอ๋ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอแต่เทวิณยังมีสติที่จะจดจำใบหน้าของเธอได้แม้ไม่คุ้นเคยนัก

"พี่เทวิณ กับจิ๊กซอว์ มันยังไงกันแน่"

ดาด้านั่งลงข้างๆเทวิณที่ทำท่าจะพลุบหน้าลงบนเคาน์เตอร์ที่มีแก้วเหล้าที่ถูกซดเรียบของเขาเรียงรายอยู่ตรงหน้า

"จิ๊กซอว์ไม่ติดต่อชั้นเลย เอิ้ก!" ชายหนุ่มพูดออกมาด้วยอาการที่เมาอย่างหนักและใบหน้าแดงกล่ำ

"เธอก็รอให้พี่ทักเธอไปเหมือนกันนะ"

"หึ! ผู้หญิงตั้งเยอะแยะ กะอีแค่ยัยจิ๊กซอคนเดียวชั้นไม่เห็นจะสนเลย"

"ให้มันจริงเถอะคะเพราะเธอกำลังไม่อยู่ที่นี่แล้ว" 

หลังจากที่หญิงสาวพูดจบเทวิณก็หลับไปด้วยหัวที่หนักอึ้ง