เกมร้ายวุ่นรักฉบับยัยอ้วน

คอนโดสุดหรูในประเทศฝรั่งเศษ แคว้นอิเดอร์ฟร็องกรุงปารีส ร่างเล็กเดินถ่ายรูปและตื่นเต้นกับแสงไฟยามค่ำคืนและทำให้เธอหลงรักเมืองนี้ เธอเดินลงมาที่นอกตัวคอนโดและเที่ยวเล่นไปตามทางจนมืดค่ำแต่ถนนที่งดงามเมื่อถึงยามวิกาลกลับทำให้หัวใจของเธอเปลี่ยวเหงาและลึกๆเริ่มคิดถึงบ้าน เธอจึงหยิบสมาทโฟนขึ้นมาพร้อมกลับวีดีโอคลอถึงเพื่อนสาวที่ประเทศไทย

"ว่าไงแก ไปตะแลดแต๊ดแต๊ที่ไหนมาย่ะรีบกลับมาเลยนะเว้ย-3-"ปลายสายทำเสียงอ้อนพร้อมกับหน้าบึ้งเพื่อบ่งบอกว่าเธอน้อยใจที่ถูกจิ๊กซอว์ทิ้งเอาไว้ใบบ้านเช่าเพียงลำพัง

"เอ่อน่า นี่ชั้นมาได้แค่เดือนเดียวเองนะเว้ยแต่ก็เหงาเหมือนกันนะเนี่ย" อีกฝ่ายเริ่มงอแง

"นี่แกเจอใครบ้างยัง" ดาด้าถามจิ๊กซออย่างมีเลศนัย

"แกหมายถึงใครว่ะ" คนถูกถามเริ่มสงสัยเมื่อเห็นเพื่อนสาวอมยิ้มและเธอสนิทจนดูออกว่าเพื่อนของเธอกำลังปิดบังอะไรบางอย่าง

"ไปเกือบเดือนยังไม่เจอกันอีกหรอ" ดาด้าทำท่าจะบอกแต่กลับถูกแฟนหนุ่มรีบถลาเข้ามาปิดปากเธอเอาไว้

"เห้ยพี่ทีร์อา•_• ยัยดาด้าแกเอาผู้ชายมาอยู่แทนที่ชั้นหรอ" จิ๊กซอว์แผดเสียงด่าเพื่อนสาวด้วยความตกใจ

"เอ่อ...แหะๆ" ดาด้ายิ้มแหย่ๆก่อนจะทำหน้าอ้อนวอนเพื่อนรัก

"ยัยป้าข้างบ้านต้องเอาเรื่องนี้ไปฟ้องพ่อแกแน่"จิ๊กซอว์แลบลิ้นใส่เพื่อนสาวผ่านวีดีโอคอลอย่าล้อเลียน

"ไม่มีทางเพราะพ่ออนุยาต 5555" 

"เอ่อๆแล้วแต่แกละกัน มีแค่ชั้นเท่านั้นแหละที่อยู่คนเดียวชิ่ๆ ชั้นวางล่ะนะอิจฉาเว้ย" จิ๊กซอว์กดวางสายในทันที

ระหว่างที่เธอเดินกลับเข้ามาที่คอนโดเธอก็ได้ยินเสียงดังกระหึมมาจากภายในห้องข้างๆห้องของเธอ

และมีหญิงสาวสูงอายุเปิดประตูออกมาจากอีกห้อง

"บอกให้มันปิดเพลงให้ชั้นที" หญิงสูงอายุพูดด้วยสำเนียงฝรั่งเศสที่ฟังดูดุและโมโหอย่างมาก จิ๊กซอคิดในใจว่าถ้าหากเธอรำคาณเธอน่าจะไปต่อว่าเองแต่จิ๊กซอก็ทำได้เพียงคิดในใจและจำยอมไปกดกริ่งที่หน้าห้องต้นเสียงความวุ่นวายนี้

~ตริ่ง ตริ่ง ตริ่ง ตริ่งๆๆๆๆๆๆๆ~ เสียงกริ่งเริ่มดังถี่ขึ้นเรื่อยๆเมื่อคนในห้องยังไม่ยอมออกมาส่วนหญิงสูงอายุก็ได้ส่ายหัวและเดินกลับห้องของเธอไป

จิ๊กซอหันหลังและกำลังเดินกลับห้องของเธอเช่นกันแต่ประตูจากห้องต้นเหตุความวุ่นวายนี้ก็ถูกเปิดออกด้วยร่างสูงของชายหนุ่มที่ยืนพิงประตูอย่างเอาเรื่อง

พอเธอรู้ว่าเจ้าของห้องเปิดประตูเพื่อพร้อมรับคำด่าสาดจากเธอ ร่างเล็กจึงรีบหันควับจนผมสีบอนของเธอสะบัดไปตามแรง

ร่างเล็กเบิกตาโตเมื่อพบกับคนตรงหน้าที่ทำให้เธอหัวใจเต้นแรงราวกับคนตรงหน้าเป็นผีที่คอยตามหลอกหลอนในความฝันของเธอ 

และไม่ต่างกันเมื่อชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งที่กำลังยืนพิงผนังอย่างหงุดหงิดกลับต้องเปลี่ยนสีหน้าและดวงตาเรียวเล็กของเขาเลิกขึ้นเล็กน้อยด้วยความแปลกใจก่อนจะขยี้ตาและมองมาที่เธออีกครั้ง

ร่างเล็กรีบวิ่งเข้าไปในห้องของเธอด้วยความแปลกใจ

"ผีหลอก!" ดวงตากลมโตของจิ๊กซอยังคงเปิดกว้างและค้างอยู่อย่างนั้นนานหลายนาทีก็จนมีเสียงกริ่งดังขึ้นที่หน้าห้องของเธอ

ร่างเล็กค่อยๆเปิดประตูและยื่นหน้าออกไปเธอก็ต้องตกใจที่คนตรงหน้าเธอนั้นยังคงเป็นเทวิณ ที่ยืนยิ้มจนตาเป็นสระอิอยู่ตรงหน้าของเธอ

"ขอชั้นเข้าไปหน่อยได้ไม๊" ชายหนุ่มพูดกับเธอด้วยภาษาฝรั่งเศสทำเอาเธอแปลกใจอยู่ไม่ใช่น้อยแต่ก็เปิดรับเขาเข้ามาอย่างงงๆ

"สวัสดีครับผมชื่อนาคิน^^" เทวิณยื่นมือเพื่อทักทายจิ๊กซอที่ยืนงงตัวแข็งทื่อและแกล้งหลอกเธอ

"คุณเคยเจอผมหรอหน้าตาคุณดูตกใจมาก"

"อะเอ่อ ชั้นแค่รู้สึกว่าคุณเหมือนเพื่อนเก่าของชั้นที่ประเทศไทยน่ะคะ" 

จิ๊กซตอบกลับชายหนุ่มด้วยภาษาฝลั่งเศษ

"งั้นคุณก็พูดไทยได้ใช่ไม๊ผมชื่อนาคินครับมีฝาแฝดอยู่ที่ประเทศไทย" เทวินยื่นมือส่งให้เธออีกครั้งและเธอก็ตั้งสติและยื่นมือของเธอออกมาเพื่อรับคำทักทายจากเขาและเมื่อมือของเธอจับเข้าที่มือหนาๆของเขา แขนกำยำก็ถือวิสาสะดึงตัวเธอเข้ามาประชิดตัวก่อนระดมจูบลงที่ริมฝีปากเธออย่างคิดถึง 

ร่างเล็กเบิกตากว้างอีกครั้งด้วยความแปลกใจก่อนที่เธอจะจำสัมผัสจากริมฝีปากของคนตรงหน้าได้ .จิ๊กซอค่อยๆหลับตาและน้ำตาของเธอก็ไหลออกมาอีกครั้งด้วยความดีใจ

เทวิณถอนจูบที่แสนเนินนานนั้นออกจากเธอก่อนที่เธอจะโวยวายเขาก็คว้าตัวเธอเข้ามากอดไว้แน่นได้ยินเพียงเสียงอู้อี้จากร่างเล็กที่ตรงหน้าอกของเขาก่อนที่แขนเล็กๆของเธอนั้นจะถูกยกขึ้นมาและโอบกอดร่างกายของเขาเอาไว้เช่นกันเมื่อเทวิณถูกจิ๊กซอกอดตอบแบบนี้ทำเอาหน้าของเขาแดงและร้อนพ่าวขึ้นมาดื้อๆ

ร่างเล็กค่อยๆถอยออกมาและเงยหน้ามองคนตรงหน้าอย่างดีใจ

"บังเอิญจังชั้นคิดถึงนายอ่ะ" เธอสบตาเทวิณและยิ้มร่าให้กับเขาทำเอาหน้าของชายหนุ่มแดงขึ้นกว่าเดิม

"เธอกล้าสบตาและยิ้มแบบนี้ได้ยังไง"

"ทำไมล่ะ"

"มันน่ารักเกินไป พอเถอะ หัวใจชั้นเต้นตูมตามแล้ว"

ทั้งคู่ส่งยิ้มให้กันด้วยความดีใจราวกับว่าไม่มีใครทำให้พวกเขามีความสุขได้เท่ากันและกันอีกแล้ส