เกมร้ายวุ่นรักฉบับยัยอ้วน

ชั้นกับไอ้บ้าตินเข้ามาในห้องโถงพร้อมกัน 

     "สองคนน่ะ มานี่ซิ่" และแล้วความซวยก็บังเกิดกับผู้หญิงตัวเล็กๆน่ารักๆอย่างชั้นจนได้ TT

     "พวกเธอมาช้า เราจะลงโทษเธอสองคนยังไงดี"

เจ๊รุ่นพี่ตุ้ดทำเสียงเข้มวางมาดดุพวกเรา

     "พี่คะ ให้พวกเค้ามัดขาผูกติดกันไว้จนกว่าจะเสร็จกิจกรรมดีไหม๊คะ"

     "ห๊ะ!" ชั้นเผลออุทานออกมาอย่างดังทำเอาคนทั้งห้องขำในความเปิ่นของชั้น

     "ก็ดีนะ โอเค ขอโซ่กับแม่กุญแจหน่อย" รุ่นพี่ตุ๊ดสั่งรุ่นพี่หน้าปลาไหลไปเอาโซ่กับกุญแจมา ให้ตายเถอะชั้นแค่มาสายเองนะทำกับชั้นขนาดนั้นเลยหรอเนี่ย :'(

     "อะ" รุ่นพี่ตุ๊ดยื่นอุปกรณ์คล้องรักให้ชั้นและไอ้บ้าติน

     "ขอบคุณครับ^^" อ้บ้าตินรับมาแถมยังขอบคุณอีก จะบ้าไปกันใหญ่แล้วนะ

นายตินกล้มลงคล้องโซ่ที่ข้อเท้าของเค้าและชั้น ทำไมหมอนี้ยิ้มอยู่ตลอดเลยนะ น่าหงุดหงิดชะมัด

      "นี่เธอโกรธขนาดนั้นเลยหรอ"นายตินถามในตอนที่เรากำลังนั่งในแถวกับเพื่อนๆด้วยท่าทางเก้งก้าง

      "ก็ใช่น่ะสิ่ ชั้นไม่ใช่คนที่อารมดีตลอดอย่างนายหรอกนะ"

      "^^" ตินยิ้มแล้วจู่ๆก็เอามือมายีที่หัวชั้นเล่น

      "นี่นาย เราสนิทกันขนาดเล่นหัวเลยรึไง"

      "อ่าวทำไมโมโหง่ายจังล่ะ ^_^" ไอ้หมอนี้ยิ้มอีกแล้ว ทำไมเวลาชั้นเห็นเค้ายิ้มแล้วชั้นต้องหงุดหงิดตลอดเลยนะ

      "ทำไมเธอน่ารักจังเลยล่ะ เธอชื่อไรหรอ^^"

      "ห๊ะ-////-"

      "เธอเขิลหรอเนี่ย 0_0"

      "อะ เอ่อ ป่าวซะหน่อย "

      "นั่นสิ่เธอไม่น่าเขิลหรอกคงมีคนชมจนชินแล้วสิ่นะ"

      "5555 ใช่ๆชินแล้วล่ะ ><"

      "เธอยิ้มแล้วนิ่ ^---^"

      "นี่นายหลอกให้ชั้นยิ้มใช้ไม๊ห๊ะ!"

      "นี่พวกเธอสองคนที่นั่งคุยกันน่ะออกมานี่ซิ่"

โดนอีกหนึ่งกะทง -''- เสียงของรุ่นพี่ผู้ชายคนนั้นดัง

ก้องไปทั่วห้องโถงทำเอาทุกคนเงียบกริบ

แม้แต่รุ่นพี่ตุ๊ดก็ทำหน้าเหวอไปเลยล่ะ

อิอิสะใจ (ใช่เวลาไหม๊) =_=

เราเดินก้มหน้ามาหน้าแถว อีกแล้ว! 

     "พวกเธอสองคนรู้ไม๊ว่าเพื่อนซ้อมร้องเพลงอะไร!"

รุ่นพี่คนนี้ทำไมหน้าอ่อนจัง หน้าหวานยังกะผู้หญิง

เลยแถมมีลักยิ้มด้วย ทำไมน่ารักแบบนี้น้า-///-

     "ที่ถามน่ะไม่ได้ยินหรอ! แล้วยิ้มทำไม ยัยหน้าเผือก"

นี่รุ่นพี่ที่น่ารักกำลังด่าชั้นอยู่หรอคะ^///^ ด่าอีกสิ่คะ 

     "นี่เธอยิ้มประชดพี่ใช่ไม๊ เฉพาะเธอคนเดียวกระโดด

ตบสามสิบครั้ง เดี๋ยวนี้!" 

     "ห๊ะ°-°" ชั้นที่พึ่งตื่นจากผวัง

     "พี่ครับคือขาเราติดกันนะฮะ" ตินที่เป็นตัวปรสิต

     "ทำยังไงก็ได้ให้กระโดดครบสามสิบครั้ง ไม่งั้น

เพื่อนคุณไม่ได้ไปพัก"

ชั้นให้นายตินนั่งเก้าอี้ตรงข้ามตัวชั้นแล้วเริ่มกระโดด

ตบช้าๆโดยที่แกว่งเท้านายตินไปด้วยทุกคนต่างอึ้งใ

ในความชาญฉลาดของชั้นนะเนี่ย หุหุ

หลังจากผ่านการกระโดดตบพวกนักศึกษาก็ถูก

ปล่อยไปพัก

      "นี่แกฮามากอะตอนกระโดนตบน่ะ"เพื่อนรักชั้นเปิด

ประเด็นระหว่างกินข้าว

      "แง่มๆๆๆ อื้ม ชั้นน่ารักใช่ม้า งั้มๆๆ"ชั้นกำลังกินและ

คุยกับดาด้า 

      "ตลกมากอะแก น่าอกแกอะจะฟาดหน้าเพื่อนอยู่แล้ว"

      "แอ้กๆๆๆ" ชั้นสำลักข้าวกลางวันที่รสชาดเลอค่า

เพราะคำพูดของยัยเพื่อนบ้านี่ พอชั้นเงยหน้าจาก

จานข้าวไปมองหน้าตินเค้ากลับหน้าแดงยังกะลูก

มะเขือเทศ 

      "แกพูดบ้าอะไรนั่นมันเป็นมุมภาพที่แกเห็นอะ ที่จริง

เราอยู่ห่างกันจะตายไป" ชั้นรีบแก้ตัวก่อนที่หน้าชั้นจะแดงไปตามไอ้หมอนี่ 

      "นี่ ขอนั่งด้วยคนสิ่" รุ่นพี่ที่ให้ชั้นกระโดดตบนี่นา