เกมร้ายวุ่นรักฉบับยัยอ้วน

ภายในห้องสุดหรูของโรงแรมที่พักของกลุ่มชมรมเทควันโด้ร่างเล็กนั่งนิ่งอยู่บนเตียงโดยที่สติสตังของเธอนั่นได้หล่นหายไปกับสารภาพรักของเขา แต่เธอกลับเดินออกมาจากเขาทั้งที่ยังไม่ตอบรับหรือปฏิเสธใดใด เธอครุ่นคิดและกังวลว่าหลังจากที่เธอเดินจากมานั้นเทวิณจะมีความรู้สึกยังไงเธอควรจะกลับไปหาเขาดีไหม๊

"จิ๊กซอ เธอโอเคไม๊"

"คะพี่แบงค์ ซอไม่เป็นไร"

"เธออย่าไปเชื่อหมอนั่นเด็ดขาด มันก็แค่หวังในตัวของเธอเท่านั้น"

".เหมือนที่พี่เคยหวังใช่ไม๊คะ"

"ปะ ป่าวนะ มันไม่ใช่อย่างที่เธอคิดนะ"

ร่างสูงพูดพร้อมกับนั่งลงข้างๆเธอ มือหนาลูบอยู่บนหัวของเธอด้วยความอ่อนโยนและสายตาที่แสร้งทำเป็นหวังดีของเขานั้นทำให้เธอตายใจและเชื่อใจเขามากยิ่งขึ้น

"ให้โอกาศพี่อีกครั้งได้ไหม๊จิ๊กซอ"ชายหนุ่มเอ่ยปากขอโอกาศกับเธอ

"เราก็ยังคงเป็นพี่น้องที่ดีต่อกันได้หนิคะ"

"ช่างเถอะตอนนี้เธออาจยังไม่เชื่อใจพี่นักแต่พี่จะทำให้เธอยอมรับรักพี่อีกครั้ง"

ชายหนุ่มเดินออกไปและสวนทางกับตินที่เดินเข้ามาอย่างร้อนใจ

"จิ๊กซอ เธอหายดีแล้วหรอ จะลงไปทำไมไม่บอกชั้นห่ะ"

ชายหนุ่มร่างบางน่าเอ็นดูเอ่ยถามเธอด้วยความเป็นห่วง

"ถ้าจะให้ชั้นเชื่อใจ คงมีแค่นายและดาด้าเท่านั้นที่ชั้นเชื่อได้"

"เธอดราม่านะ ยังไม่ปวดหัวอยุ่รึป่าวน่ะ"

ตินพูดพร้อมเอามือของเขาแตะหน้าผากเธอ จิ๊กซอมองหน้าตินด้วยความอุ่นใจ

"เธอมองชั้นแบบนี้ชั้นรู้สึกเหมือนพ่อของเธอเลยนะเว้ย><"

"นายคิดยังไงกับชั้นหรอติน" อยู่ๆจิ๊กซอก็ถามคำถามที่เข้าไม่เคยคิดว่าจะได้ยินขึ้นมาทำเอาสีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นเขร่งขรึมในทันที

"เธอไม่รู้หรือแค่อยากแน่ใจ"

"ชั้นแค่อยากแน่ใจ ว่าถ้าชั้นจะบอกนายว่าชั้นรักเทวิณ นายจะเจ็บปวดรึป่าวติน"

มือเล็กๆของเธอเอื้อมเข้าไปกุมมือของเขาอย่างเป็นห่วงแต่ก็ไม่ได้ทำให้ความเจ็บปวดจากหัวใจของเค้าบรรเทาลงแม้แต่น้อย

"5555เธอนี่หลงตัวเองชะมัด^ ^"

ชายหนุ่มแสร้งยิ้มเพื่อกลบเกลื่อนความเจ็บปวดของเขาที่มีความรู้สึกมากกว่าเพื่อนกับเธอ แต่ทว่าตินกลับปฏิเสธความรู้สึกของตัวเองเพราะเขาเองรู้ดีว่าการทำให้คนที่เขารักรู้สึกอึดอัดใจมันเจ็บปวดต่อเธอแค่ไหน

อีกด้านเมื่อแบงค์เดินออกมาจากห้องของเธอและได้เผชิญหน้ากับเทวิณที่กำลังจะไปหาจิ๊กซอ

"จะไปหาแฟนของผมหรอครับพี่เทวิณ^^"แบงค์ยิ้มยวนกวนประสาทเทวิณที่กำลังหัวเสีย

"หลบไปชั้นไม่มีอารมณ์จะกัดกับคนอย่างนาย"

"จิ๊กซอไม่อยากเจอพี่หรอกนะพี่เทวิณ เธอบอกว่าเะอไม่กล้าปฏิเสธคำสารภาพรักจากพี่ เพราะเธอกลัวพี่โมโหและทำร้ายจิตใจเธออีก"

ชายหนุ่มพูดจบและกำลังจะเดินจากไปแต่เทวิณกับกระชากคอเสื้อของเขาเข้ามา

"นายหมายความว่าไง!!" เทวิณชายหนุ่มเจ้าอารมณ์ที่คราดการไม่ได้ของเขาตอนนี้ความร้อนในร่างกายประทุขึ้นอีกครั้ง

"ผมก็หมายความอย่างที่พูดไงล่ะ ^^"แบงค์ยิ้มอย่างไม่สะทกสะท้านในความโกรธที่มากขึ้นเรื่อยๆของเทวิณ

"เหอะ ชั้นไม่เชื่อคนอย่างนายแน่" เทวิณระงับอารมโกรธของเขาและพลักแบงค์ไปอย่างไม่ถือสา

"ก็ลองเข้าไปดูเธอเองสิ่ กำลังพรอดรักกับน้องชายต่างสายเลือดของพี่อยู่เลยหนิ ผมล่ะแปลกใจกับความมีเสน่ห์ของเธอที่ทำให้ครอบครัวแตกร้าวซะจริงๆ"

"นายอย่าปากหมาให้มันมากนักล่ะ ยังไงความจริงก็คือความจริงชั้นไม่ใช่คนที่หุเบาจะหลงเชื่อคนอย่างนาย"

เทวิณพูดจบและทำท่าจะเดินออกไป

"เอ่อมีอีกอย่าง เรื่องที่นายกับเรนโบว์ร่วมมือกันถ้านายไม่อยากถูกข้อหาพยายามฆ่าก็อย่ายุ่งกับเธออีกไม่งั้นอย่าหาว่าชั้นไม่เตือน"

เทวินเดินออกมามาหยุดที่หน้าห้องของเธอ

'กีอกๆ'

ประตูถูกเปิดขึ้นพร้อมกับร่างของหยิงสาวที่ยืนชะงักเพราะความตกใจที่ผู้มาเยือนเป็นชายหนุ่มที่เค้าอยากจะหลบหน้ามากที่สุดในตอนนี้

ร่างเล็กปิดประตูปละยืนพิงประตูอยู่อย่างนั้น

"ออกไปสิ่ ออกไปบอกว่าเธอรู้สึกยังไง"ตินพุดด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแม้ในหัวใจของเขากลับรู้สึกเหมือนจะร้องไห้ออกมาตรงนั้น

จิ๊กวอเปิดประตูอีกครั้งและทันใดนั้นเองร่างของเธอก็ถูกร่างหนาดึงเข้าไปสวมกอดอย่างรวดเร็วจนแทบไม่ทันได้ตั้งตัว เธอไม่ดิ้นและขัดขืนอะไรทั้งสิ้นสองแขนของเธอโอบรอบตัวร่างหนาของเทวิณอย่างเต็มใจ

"ทุกครั้งที่ชั้นตะคอกเธอรู้ไม๊ว่าชั้นเจ็บปวด"

"..."

"ทุกครั้งที่เธอเสียใจหัวใจของชั้นเจ็บปวดเหลือเกิน"

"..."

"ทุกครั้งที่..."

ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะได้พุดจบเธอก็ได้ผลักตัวของเขาออกมาก่อนที่เขย่งปลายเท้าเพื่อประกบริมฝีปากของเธอลงที่ริมฝีบางของเขาอย่างนุ่มนวล

ดวงตาของชายหนุ่มเบิกกว้างอย่างตกใจและใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงในทันทีที่รับสัมผัสนั้น

ร่างสูงค่อยๆโน้มหน้าลงมาตอบรับจูบของเธอ มือของเขาสวมกอดเข้าที่เอวขอเธอดวงตาเฉียบคมค่อยๆหลับลงช้าๆเพื่อวึมซับความรู้สึกนั้น

หัวใจของทั้งคุ่เต้นพร้อมๆกันด้วยความรู้สึกเดียวกัน

และน้ำตาของชายหนุ่มก้ค่อยๆไหลด้วยความดีใจ

หญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเขาไม่เคยโกรธเขานานแม้เขาเองจะโหโหร้ายและรุนแรงกับเธอมากมายขนาดไหน

เธอมักจะใจอ่อนและให้อภัยเขาเสมอแม้เขาจะหาเรื่องแกล้งจนทำให้เธอเจ็บตัวแต่เธอก็ยังยอมรักจูบที่เขามอบให้ทุกครั้งอย่างเต็มใจ

จูบนั้นเนินนานซะจนลืมคนที่อยู่ข้างหลังของพวกเขาที่ไม่แม้แต่จะหันมามองภาพแสนเจ็บปวดนี้ ตินได้แต่ก้มหน้านั่งนิ่งอยู่อย่างนั้นแม้เขาจะไม่มีน้ำตาแต่ในหัวใจของเขากลับเจ็บปวด ก่อนที่ร่างบางของชายหนุ่มจะล้มลงทำให้เทวิณและจิ๊กซอหันกลับมาเห็นร่างที่ไรสติของตินนอนแน่นิ่งที่พื้นห้องด้วยความตกใจ