เกมร้ายวุ่นรักฉบับยัยอ้วน

     "วันนี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่" เมื่อเราเดินออกมาหน้าโรงพยาบาลไอ้ตินก็เริ่มถามผม

     "ชั้นแกล้งจิ๊กซอจนสลบไป"

พอผมพูดจบ ไอ้ตินก็กระชากคอเสื้อผม 

หมอนี้สูงน้อยกว่าผมนิดหน่อยและเรื่องชกต่อยเรารู้ๆกันอยู่ว่ามันสู้ผมไม่ได้ซักครั้ง

      "พี่ไม่มีสิทเข้าใกล้เธออีก" ไอ้ตินตัวสั่นด้วยความโกรธ

      "นายมีสิทอะไรมาห้ามชั้น" ตินปล่อยมือจากคอเสื้อของผม

      "ถือว่าผมขอร้องล่ะ..พี่มีทุกสิ่ง ผมไม่อยากแย่งอะไรจากพี่อีกแล้ว แต่คนนี้ผมขอนะ"

      "นายอย่าพูดอะไรเว่อๆสิ่ กลับบ้านซะแล้วเรื่องจิ๊กซอ ชั้นไม่มีทางคิดอะไรแบบนั้นแน่"

ผมรับปากตินแต่ในใจกลับหวั่นๆ แต่คงไม่ม่ทางเป็นแบบนั้นแน่ ผมไม่ได้ชอบผู้หญิงอวบแบบนั้น 

เสป็คผมต้องแบบเพื่อนของเธอ หรือระดับดาว มหาลัยด้วยซ้ำไป 55บ้าชะมัด

ไอ้ตินกลัวผมจะชอบยัยหมูนั่นเนี่ยนะ ไม่มีทาง!!!

-เช้าวันต่อมา-

ผมเข้ามาหาจิ๊กซอที่ห้องพักผู้ป่วย เธอนอนหลับอยู่บนเตียงส่วนเพื่อนของเธอ

เตรียมตัวจะเข้าเรียนในช่วงเช้านี้

     "อ่าวพี่เทวิณ จะมาหาเรื่องอะไรเพื่อนชั้นอีกหรอคะ"

เพื่อนของเธอเอ่ยทักซะหน้ากลัว เมื่อคืนพวกเธอคงเม้าถึงผมกันแน่ๆ

     "ชั้นมาเฝ้าไข้จิ๊กซอน่ะ ไม่ต้องห่วงนะ พอยัยนี่หายดีเมื่อไหร่ค่อยแกล้งกันใหม่"

ผมยิ้มท่าทางหน้ากลัวใส่เพื่อนของจิ๊กซอ เธอทำหน้าตาตื่นกลัวซะจนเว่อร์

     "ชั้นว่ารุ่นพี่กลับไปเถอะ อีกหน่อยนายตินก็จะแวะมาแล้ว"

     "เธอไปเรียนเถอะเดี๋ยวอีกหน่อยชั้นก็กลับแล้ว ถ้ายัยนี่ตายก็จับชั้นเข้าคุกได้เลย"

ผมพูดแหย่เธอ ดูเธอห่วงเพื่อนเอามากๆคิดว่าผมจะฆ่าคนได้เลยรึไงกัน

     "ชั้นสายแล้วไปละนะ แต่ถ้าเพื่อนชั้นเป็นอะไรอีกชั้นจะบอกเพื่อนพี่ทีร์

ซ้อมรุ่นพี่ให้สลบเลยคอยดูสิ่คะ" เธอพูดจบก็รีบวิ่งออกไปทันที

ยัยนี่คงเป็นแฟนไอ้กะล่อนทีร์อาสิ่นะ พวกนั้นน่ะลูกน้องผมทั้งนั้น555

ผมนั่งลงข้างเตียงจิ๊กซอ เธอกำลังหลับตาพริ้ม ได้มองใกล้ๆแบบนี้ยัยนี่หน้าใสชะมัด 

ยิ่งตอนเธอกำลังนอน ใบหน้าที่ไร้เครื่องสำอางดูน่ารักแบบที่ผมไม่ค่อยได้เห็นมา

ผู้หญิงที่เข้ามาในชีวิตผมแต่ล่ะคน ทั้งที่สวยอยู่แล้วพวกเธอกลับแต่งหน้าจัด

ซะจนปกปิดตัวตนของพวกเธอเอง หลายๆคนวิ่งตามแฟร์ชั่นจนลืมความเป็นตัวเอง

ผมชักเริ่มเบื่อผู้หญิงพวกนี้ซะแล้วล่ะ

     "นี่นายมาตั้งแต่เมื่อไหร่" เสียงจิ๊กซอพูดขึ้นทั้งๆที่เปลือกตายังไม่เปิดมากเท่าไหร่

     "เสียงเธอแหบนะ หิวน้ำไม๊" ยัยนั่นพยักหน้า

     "ก็ลุกขึ้นไปกินเองสิ่"

     "นี่นาย!"

     "555ล้อเล่นน่า"ผมลุกไปหยิบแก้วน้ำมา

     "ชั้นจะป้อน-0-"ผมไม่ยื่นแก้วให้จิ๊กซอ

     "นายจะบ้าหรอชั้นไม่ได้เป็นง่อยนะยะ"

     "ถ้าไม่ให้ป้อนก็ไม่ต้องกิน"

     "นายต้องการอะไรจากชั้นเนี่ย"เธอพูดพร้อมกับยอมดื่มน้ำที่ผมป้อน

     "ทำให้เธอรักมั้ง"

     "แอ่กๆ นี่นายพูดบ้าอะไรเนี่ย"

     "ก็ชั้นจะลบคำสบประมาทของเธอที่บอกว่าคนอย่างเธอไม่มีทางรักคนอย่างชั้นยังไงละ"

     "นายก็บอกว่าคนอย่างนายไม่มีทางรักคนอย่างชั้นเหมือนกันหนิ่"

     "ก็ใช่น่ะสิ่"ผมยิ้มที่มุมปาก "ถ้าใครขอคบใครก่อนถือว่าแพ้และคุกเข่าขอโทษซะ"

     "555นี่นายอย่ามั่นใจนักสิ่"

     "คอยดูแล้วกันเธอจะต้องหลงรักชั้นจนน้ำตาเช็ดหัวเข่า" ผมยื่นหน้าเข้าใกล้เธอ

เธอจ้องกลับมาที่ผมอย่างไม่เกรงกลัว เราจ้องตากันซักพัก สายตาเธอกลับอ่อนโยนลง

เห้ย! ทำไมใจผมสั่นอีกแล้วนะ เธอเอื้อมมือมาจับต้นคอของผมหน้าของเธอ

ค่อยๆเลื่อนเข้าใกล้ใบหน้าผม ตอนนี้ใจผมสั่นจะเป็นเสียงกลอง

     "55555นี่นายประม่าหรอ" เธอพลักผมออกพร้อมกลับหัวเราะร่า

หนอยยยยย ยั่ยนี่แกล้งยั่วผมนิ่ หน้าผมคงแดงด้วยความโกรธ(รึป่าว) 

ผมดึงตัวจิ๊กซอเข้ามา ริมฝีปากผมบดขยีบนริมฝีปากของเธออย่างรวดเร็ว

ใจผมเต้นแรงมากจนควบคุมไม่อยู่ ผมมอบจูบที่เผ็ดร้อนให้เธอ

โดยเธอพยายามดิ้นสุดแรง เมื่อผมกดทับริมฝีปากอย่างหนักหน่วง

ตัวเธอค่อยๆอ่อนระทวย

ผมลดความแรงนั้นลงและค่อยๆบรรจงจูบที่ริมฝีปากอวบอิ่มนี้อย่างนุ่มนวล

ผมหลับตาลงและมือทั้งสองข้างของผมเอื้อมไปจับต้นคอเธอ 

จิ๊กซอกำไหล่ผมแน่น เธอตอบรับจูบของผมอย่างไม่ชำนาญนักแต่กลับรู้สึกดีมาก

จนหัวใจผมแทบแตกออกจากอก ผมค่อยๆผละตัวออกจากเธอช้าๆ

     "เอ่อ" ภายในห้องเกิดความเงียบขึ้นมา

     "นั่นน่าเธอแดงมากเลยนะ"

     "เทวิณ นี่มันจูบแรกของชั้นนะ!"

     "แล้วรู้สึกยังไงล่ะ" โตจนป่านนี้ยังพึ่งมีจูบแรกเนี่ยนะ555

     "ก็ดีนะ"

     "ห๊ะ! -///-"

     "ชะ ชั้นหมายถึง ไม่ดีนะ ไม่ดีมากๆเลย >//////<"

เราสองคนหลบสายตากันและกัน ผมแค่อยากจะแกล้งเธอแต่ทำไม..