เกมร้ายวุ่นรักฉบับยัยอ้วน
เขียนโดย 
น้องแจ้มจ้น
วันที่ 26 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 เวลา 21.39 น.
แก้ไขเมื่อ 22 มิถุนายน พ.ศ. 2558 14.28 น. โดย เจ้าของนิยาย
13)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"นี่มันเกิดอะไรขึ้น"
ไอ้ตินพยายามพูดด้วยน้ำเสียงปกติ แต่น่าแปลก
ทำไมหมอนั่นถึงได้ดูโกรธขนาดนี้
"ไม่มีอะไรหรอก พอดีชั้นเป็นลมอยู่หน้ามหาลัยแล้วไอ้บ้านี่เลยพามาส่งที่นี่น่ะ"
จิ๊กซอโกหกไอ้ติน เพราะไม่อยากให้มันโวยวายสิ่นะ
"แล้วทำไมยังไม่กลับไปอีก" นายตินตะคอกใส่ผม
ผมและตินเคยเป็นพี่น้องที่รักกันมากจนเมื่อพวกเราขึ้น ม.ปลาย
นายตินดันได้ยินผมคุยกับพ่อ พ่อผมให้ผมเก็บเรื่องตินเป็นลูกบุญธรรม
ไม่ใช่น้องแท้ๆ ซึ่งผมทราบตั้งแต่จำความได้แต่ไม่มีใครเล่าความจริงให้ตินรู้
วันนั้นเจ้าตินโกรธมาก มันออกไปกับเพื่อนเที่ยวเล่นและอาระวาดไปทั่ว
และหลังจากนั้นมันก็ซื้อบ้านของมันเองและไม่ติดต่อกับพ่อและผมอีกเลย
"ชั้นจะนอนที่นี่ เพราะชั้นเป็นเจ้าของไข้" ผมพูดลอยๆและเดินมานอนลงที่โซฟา
"ผมก็จะนอนนี่ ถ้าพี่ไม่กลับผมก็จะนอนบนเตียงกับจิ๊กซอก็ได้" ไอ้ตินทำหน้าท้าทาย
"งั้นชั้นกลับเอง" จิ๊กซอลุกขึ้นทำท่าจะดึงสายน้ำเกลือออก
"ไม่ได้" ผมและตินพูดขึ้นพร้อมกัน
"นายน่ะกลับไปก่อนก็ได้นะ" จิ๊กซอหันมาบอกผม
"เห็นไม๊เค้าบอกให้นายกลับไป" ผมหันไปป้ายให้ไอ้ติน
"ชั้นหมายถึงนาย" จิ๊กซอหันมาทางผมอีกครั้ง ไอ้ตินหัวเราะพอใจ
"ไม่มีทาง ชั้นจะรับผิดชอบดูแลเธอ"ผมพูดพร้อมกับขึ้นไปนั่งบนเตียงจิ๊กซอ
"นี่พี่ ลงไปเดี๋ยวนี้นะ"ไอ้ตินขึ้นมานั่งบนเตียงอีกข้างของยัยนี่
ผมและตินตะโกนเถียงกันไปมายังกะตอนเราเป็นเด็กแย่งของเล่นกันอย่างงั้น
"พอได้แล้วอยู่นี่ทั้งคู่แหละ!" จิ๊กซอตะโกนห้ามพวกเรา
"งั้นพี่ไปนอนโซฟาสิ่"
"นายสิ่ควรจะไปตรงนั้น"
"พี่นั่นแหละ"
"นายนั่นแหละ"
"นี่พวกนายชั้นหายใจไม่ออก" จิ๊กซอพูดขึ้นมาผมจึงรีบผละตัวออกจากเตียง
"นี่เธอให้ตามหมอไม๊ เอาเครื่องช่วยหายใจไม๊"ผมรีบถามจิ๊กซอ
"อาการหนักขนาดนั้นเลยหรอ"ไอ้ตินลุกขึ้นจากเตียงถามด้วยความสงสัย
"เอ่อน่ะสิ่ชั้นถึงต้องอยู่ดูแล"
"บอกผมก็ได้หนิ ผมดูแลเธอได้"
"ไม่ ต้องเป็นชั้นเท่านั่น"
"ผม ก็ทำได้!!"
ผมและตินเริ่มเถียงกันอีกครั้ง
"นี่ซ้อ เป็นไงบ้าง" มาอีกคนแล้ว ผู้หญิงร่างบางตัวสูงหน้าหมวยเดินเข้ามา
"นี่ด้า ชั้นดีใจจังที่แกมา T^T" จิ๊กซออ้าแขนรับเพื่อนของเธอ
"แกไม่เคยเป็นลมนิ่ ไปทำอะไรมา"
"เดี๋ยวเล่าให้ฟังนะแกนอนเป็นเพื่อนชั้นหน่อยนะ"
"ได้อยู่แล้วล่ะ^^" พอเพื่อนเธอตกลงจะนอนเฝ้าไข้ยัยจิ๊กซอก็หันควับมา
มองผมและตินเป็นเชิงว่าพวกเราทั้งสองคน ควรออกไปได้แล้ว
"งั้นผมจะกลับแล้วนะ จิ๊กซอเดี๋ยวผมทำเรื่องลาให้นะ^^"
ไอ้ตินพูดจบก็ดึงแขนผมให้ออกไปกับมัน
ผมมองหน้าจิ๊กซอด้วยความเป็นห่วง ยัยนั่นมองตามผม ใบหน้าขาวซีดของเธอ
เริ่มแดงระเรื่อ ใจผมมันเต้นแรงขึ้นมาอีกครั้ง นี่ผมเริ่มหวั่นไหวแล้วหรอเนี่ย
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
