ก็ได้!...กูยอมมึง [Yaoi]

"เฮ้ยน้อง ขอเบอร์ได้ป่ะวะ"ผมกำลังเดินกลับบ้านของตัวเองเหมือนทุกวันแต่มีกลุ่มวัยรุ่นมาขวางทางพร้อมกับมองมาที่ผมสายตาอันน่าขยะแขยง

"หลบไป"ผมพูดพร้อมกับมองพวกลูกกระจ๊อกอย่างหงุดหงิด

"แหม หน้าตาน่ารักแบบนี้ใครจะปล่อยให้โง่วะ"มันพูดพร้อมกับกระชากคอเสื้อผมไปมองใกล้ๆ

กลิ่นเหล้าที่คละคลุ้งทั่วตัวของไอ้พวกนี้ลอยมาแตะจมูกผม...ไม่สิ ต้องเรียกว่าได้กลิ่นแบบชัดเจนเลยล่ะ พวกมันมองผมอย่างสะอิดสะเอียนก่อนที่จะมีใครคนหนึ่งเข้ามาแทรก

"เฮ้ยพวกมึงอ่ะ ชอบแย่งเมียคนอื่นหรอวะ"เสียงนั้นพูดขึ้นมาทำให้การกระทำทุกอย่างหยุดชะงักลง

แต่ไอ้หมอนั่นมันพูดว่า 'เมีย' สินะ ใครเมียมันฟระ!!

"มึงอย่ามาเสือกได้มั๊ยวะ"หัวหน้าแก๊งซ์นั้นพูดขึ้นมาก่อนที่จะเอาเท้าถีบเสาไฟฟ้าพร้อมกับมองอย่างรำคาญ

"พอดีว่า...กูมาทวงของกูคืนว่ะ ห้ามกูเสือกไม่ได้หรอก"ไอ้หมอนั่นพูดพร้อมกับวิ่งมาจัดการกับพวกลูกน้องของกลุ่มวัยรุ่นจนเกิดการชุลมุน...แล้วผมจะอยู่ทำไมล่ะ...รอใครตัดริบบิ้นครับ? วิ่งดิ!!!

ผมวิ่งมาได้ระยะหนึ่งก็ต้องหยุดลงด้วยความเหนื่อยล้าพร้อมกับนั่งทรุดตัวหอบเหมือนหมา

"น้ำเย็นหน่อยมั๊ย"โอ้โห รู้ใจสุดๆ ผมพูดขอบคุณพร้อมกับเอาน้ำมาดื่นอย่างชื่นใจ...เดี๋ยวก่อนนะ...ผมวิ่งมาคนเดียวนี่หว่า แล้วคนที่ยื่นน้ำให้ผมมันคือไผ!!?

"ไง ดีขึ้นมั๊ย"=[ ]=! เวรแล้วไง...ไอ้หมอนั่นนี่หว่า มันอุส่ามาช่วยแต่ผมทิ้งมันไว้ตัว(?)เดียว มันจะฆ่าผมมั๊ยเนี่ย

"เอ่อ....ขอบคุณสำหรับน้ำ"ผมลุกขึ้นเตรียมที่จะวิ่ง

"เดี๋ยว...ไหนๆมึงก็ปล่อยให้กูจัดการไอ้พวกนั้นคนเดียว ไม่ตอบแทนกูหน่อยหรอ"ทวงหนี้บุญคุญชัดๆ แถมยังมาขึ้น กูมึง อีกเดี๋ยวมึงเจอ!!

"มึงจะเอาอะไรห๊ะ!!"ผมพูดออกไปอย่างอารมณ์เสีย ก็ไม่ให้อารมณ์เสียได้ไง กูมึง พ่อแม่ผมยังไม่เคยเรียกเลยนะ แต่ไอ้หมอนี่มันเป็นใคร ถึงมาขึ้นกูมึงกับผมอย่างนี้

"กูไม่เอาอะไรมาก...แค่ให้มึงมาเป็นเมียกูก็พอ"