ก็ได้!...กูยอมมึง [Yaoi]

‘กูไม่เอาอะไรมาก...แค่ให้มึงมาเป็นเมียกูก็พอ’

ผมยืนอึ้งอยู่นานพอควรก่อนที่ไอ้หมอนั่นจะพูดขึ้นมาอีกครั้ง

“ไว้พรุ่งนี้เดี๋ยวกูจะไปรับที่โรงเรียน”ใช่ครับ...ผมยังเรียนม.ปลายอยุ่เลย แล้วไอ้หมอนี่มันรู้จักโรงเรียนผมได้ไงวะ จะว่าไปก็ยังไม่รู้ชื่อมันเลยเนอะ...

“กูชื่อโอเวอร์ มึงชื่อแทททูสินะ”รู้ชื่อผมได้ไง? หรือว่าไอ้หมอนี่มันเคยรู้จักกับผมวะครับ

พวกเรายืนเงียบกันสักพักก่อนที่ไอ้เวอร์จะเดินกลับไป ผมก็ไม่รู้หรอกนะว่ามันรู้ชื่อผมได้ไง แต่ว่านะ มันคงรู้จักผมดีเลยทีเดียว

ณ เช้าวันต่อมา

“เฮ้ย...!!”ผมตะโกนออกมาอย่างตกใจ ก็ไหงไอ้เวอร์มันมาอยู่บนเตียงผมเนี่ย!! แต่ก็ชั่งมันเถอะรีบอาบน้ำดีกว่า

6 นาทีผ่านไป

ผมนุ่งผ้าขนหนูสีขาวครีมและเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับมองไปที่เตียงนอน ไอ้เวอร์ไปไหนวะ? ผมถามตัวเองพร้อมกับเดินหาไอ้เวอร์ตามห้องต่างๆ

ไม่มี... คงจะกลับบ้านมันไปแล้วมั้ง

ผมแต่งตัวสักพักก่อนที่จะเดินลงมาชั้นล่าง(บ้านผมมีสองชั้น)เพื่อที่จะกินข้าวก่อนไปโรงเรียน

ตอนนี้ผมอยู่หน้าโรงเรียนXXXและเดินเข้าโรงเรียนเหมือนปกติ

ผมเดินเข้ามาในโรงเรียนได้ไม่กี่ก้าวก็ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายแถมยังได้ยินเสียงกรี๊ดดีงอีกต่างหาก

"กรี๊ดดด!!พี่โอเวอร์หล่อสุดเลยค่าาาาา/กรี๊ดแฟนฉันๆ/อ๊ายยยยหล่อจังเลยแก"เสียงมากมายดังขึ้นอย่างไม่หยุดหย่อน เฮ้อ...เดี๋ยวนะ!...เมื่อกี๊มีคนพูดว่าโอเวอร์สินะ!!? อยู่ไม่ได้แล้ว

ผมวิ่งมาหลังโรงเรียนอย่างคุ้นเคย ก็นะผมไม่ชอบเรียนวิชาคณิตหนิเลยโดดมาอยู่ข้างหลังโรงเรียนอย่างคุ้นเคย

ข้างหลังโรงเรียนเป็นห้องพยาบาลเก่า ยังมีเตียงที่ไม่ได้ใช้อยู่ผม ก็เลยแอบไปนอนที่นั่นบ่อยๆ แถมตรงนั้นผมเคยปล่อยข่าวลือว่ามีผีด้วยแหละ เพื่อที่จะได้ไม่ให้มีใครเข้ามารบกวนเวลานอนอันแสนสุขของผม

กุกกัก กุกกัก

เสียงอะไรน่ะ? ผมหันมองทั่วห้องเพื่อเช็ความแน่ใจ

แอ๊ด~

เสียงประตูในห้องผมถูกเปิดออกอย่างช้าๆ...ผีหลอก!! ไม่ใช่ๆต้องไม่ใช่ผีแน่ มันต้องมีคนแอบเข้ามาในห้องนี้แน่ แต่ใครล่ะที่กล้าเข้ามาโดนไม่กลัวข่าวลือน่ะ

ผมเดินออกไปดูอย่างช้าๆผมกับถือเหล็กเรียวยาวเพื่อป้องกันตัว

ตึก ตึก ตึก

เสียงฝีเท้าดังขึ้นเรื่อยๆตามระยะความใกล้ ผมกระชับเหล็กในมือให้แน่นขึ้นเตรียมที่จะฟาดทุกวินาที

"เฮ้ย.."เสียงนั้นดังขึ้นใกล้ๆตัวผม เสียงนี้ผมจำได้ ผมเงยหน้าไปมองเจ้าของเสียงและมันก็ใช่จริงๆ....ไอ้เวอร์