จะร้ายหรือจะรัก

กันที่เดินมาหน้าบ้าน ตามที่นัดกับปรางไว้ เห็นน้ำที่วิ่งตามใครบางคนไปก็ถึงกับงงว่าเกิดอะไรขึ้นจึงเดินขึ้นมาถามคนข้างบนบ้านที่ยืนอึงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

“เกิดอะไรกันขึ้นหรอครับ “กันพูดพลางมองทุกคนที่ยืนเงียบ

“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แล้วกันมามีอะไรหรือเปล่าค่ะ”ทรายที่พอจะมีสติเอ่ยขึ้น

“อ๋อพอดีผมนัดน้องปรางไว้อ่าครับ”

“เอิ่ม พอดีปรางไม่ค่อยสบายอ่าค่ะ คงไปกับคุณไม่ได้ ต้องขอโทษแทนปรางด้วยนะคะ”

“อย่างงั้นหรอครับ งั้นไม่เป็นไรครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ “ พุดจบกันก็เดินลงบ้านไป

“ โต้เมิงใจเย็นก่อนนะเว้ย” ฟ้าเดินมาตบบล่าเพื่อนเอา

“ใช่โต้ ยัยปรางมันยังเด็ก มันไม่รู้หรอกว่าอะไรควรไม่ควรอย่าไปถือสามันเลย”ทรายเอ่ยขึ้น

“จริงๆผมก็ไม่ได้อยากจะพูดแบบนั่นหรอก แต่ผมพยายามพูดดีกับเขาแล้วแต่เขาไม่ฟังผมก็เลยต้องพูดแบบนั่นออกไป” โต้พูดด้วยท่าทีที่เศร้าสร้อยแล้วก็เดินไปหลังระเบียงหลังบ้าน 

ออยที่เห็นอย่างงั้นเลยจะเดินตามไปปลอบเพื่อนแต่ฟ้าที่ยืนอยู่ดึงไว้ก่อน

“ปล่อยให้มันอยู่คนเดียวสักพักเถอะ”ฟ้าบอกออยที่มีท่าทีเป็นห่วงเพื่อน

“งั้นเราตามไปดูปรางกันไหม”ตาลถามขึ้น

“พี่ว่าอย่าเลย เราไม่รู้ว่าปรางไปไหน แล้วน้ำก็ตามไปแล้วด้วย เดี๋ยวก็กลับกันมาเองแหละ พี่ว่าเราทำใจให้สบายแล้วไปพักผ่อนกันดีกว่า” ทรายพูดจบก็หันหลังเดินกลับเข้าห้องไป

-----  น้ำตกหลังหมู่บ้าน ------

ปรางวิ่งมานั่งร้องไห้อยูที่ริมน้ำตก เธอไม่รู้ว่าทำไมว่าเขาต้องโมโหขนาดนั้นเขาไม่เคยโมโหเธอขนาดนี้ ไม่ว่าเธอจะเถียงเขา งอแงใส่เขาแค่เขา เขาก็ไม่เคยโมโหใส่เธอ เขาคนเดิมที่เคยรู้จัก คนที่ชวนเธอทะเละ คนที่คอยดูแลเธอ ตอนนี้มันไม่มีอีกแล้ว เขาไล่เธอ ไล่ให้เธอไปตาย เธอนั่งขุ่นคิดอยู่นาน ก่อนที่น้ำจะตามมาเจอเธอ

“ปรางแกไวนะเว้ย”ปรางที่ได้ยินเสียงจึงลุกขึ้นไปกอดเพื่อน ตอนนี้เธอตอนสั่นไปหมด

“.....”

“ปรางแกใจเย็นนะแล้วก็หยุดร้องไห้”น้ำค่อยดันปรางออกจากอ้อมกอด

“เขาต้องเกลียดฉันแล้วแน่ๆเลย” ปรางพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

“พี่เขาไม่ได้เกลียดแกหรอก แล้วเขาก็ไม่มีทางเกลียดแกด้วย เขาแค่เป็นห่วงแกไม่อยากให้แกออกมากับคนที่เพิ่งจะรู้จัก เพราะพี่เขาไม่รู้ว่าไว้ใจได้แค่ไหน แล้วอีกอย่างมันก็เย็นมากแล้ว พี่เขาคงอยากให้แกพักผ่อนคงเห็นเพิ่งจะหายดี แล้วถ้าแกอยากมาที่น้ำตกนี่จริง แค่แกไปบอกพี่เขาคำเดียวเขาพร้อมที่จะพาแกมา แล้วขอย้ำเลยนะปรางพี่เขาไม่มีทางและไม่มีวันที่จะเกลียดแก” น้ำพยายามอธิบายให้เพื่อนเข้าใจในสิ่งที่โต้ทำ

“เขาเกลียดฉัน เกลียดฉันตั้งแต่แรกที่เจอ “

“แกถ้าเขาเกลียดแก เขาจะเป็นห่วงแกไหม ไม่ใช่เขาหรอที่เคยอาสาตามหาตอนแกหลงป่า ไม่ใช่เขาหรอที่วิ่งมารับแกตอนกำลังล้ม แล้วไม่ใช่เขาหรอที่อุ้มแกตลอดทางระหว่างที่จะมาที่นี่ แกรู้ไหมว่าพี่เขาค่อยเดินอย่างช้าๆ อย่างเบาเท้าที่สุดเพื่อไม่ให้แกได้รับการกระทบกระเทือนแกจะได้หลับสบายๆ แล้วแกรู้ไหม ตอนที่แกนอนป่วยอยู่กลางป่าเขานั่งเฝ่ช้าแกทั้งคืนไม่ได้หลับได้นอน แล้วเช้ามายังต้องมาอุ้มแกอีก พอมาถึงที่นี่เขาก็นั่งเฝ้าแกตลอด นี่ถ้าพี่ฟ้าไม่อ้างว่าถ้าพี่เขาเป็นอะไรไปแล้วใครจะคอยดูแลแก พี่เขาคงไม่ยอมไปพักผ่อนหรอก แล้วล่าสุดเมื่อเช้าเขาตื่นมาแต่มืดเดินเข้ามาดูแกก่อนว่าแกดีขึ้นหรือยัง แล้วพี่เขาถึงออกเดิน แล้วอย่างงี้แกยังคิดว่าพี่เขาเกลียดแกอีกไหม “

“.....”

“แล้วแกรองเก็บไปคิดนะว่า การที่ผู้ชายคนหนึงยอมทำขนาดนี้เพื่อผู้หญิงคนเขาไปทำไม” พูดจบน้ำก็ดึงเพื่อนเข้ามากอด

“ป่ะเรากลับกันกว่า เดี๋ยวพวกนั้นจะเป็นห่วง แล้วถ้าแกไปถึงฉันว่าแกควรจะไปขอโทษ พี่เขานะ” น้ำค่อยๆดันตัวเพื่อนออกห่างแล้วจูงมือพาเอเดินกลับ

-----  บ้านพัก ------

“ไอ้โต้ ให้พวกกูอยู่อยู่เป็นเพื่อนไหม “ฟ้าเอ่ยถามโดยมีพวกเพื่อนที่เหลือยืนอยู่ด้านหลัง

“....” แต่โต้ก็นั่งเงียบ

“งั้นมึงไปกินอะไรก่อนไหม วันนี้ข้าวกลางวันก็ไม่ได้กิน”ออยช่วยพูด

“เออ งั้นมึงมีอะไร มึงระบายให้พวกกูฟังได้นะ” นิวช่วยพูดอีกแรง

“เออใช่ๆๆ” แต่โต้ก็ยังนั่งเงียบเหมือนเดิน จนเพื่อนทุกคนถอดใจหันมามองหน้ากัน แล้วเดินกันออกมาหน้าระเบียงหน้า แล้วก็เจอเข้ากับน้ำและปรางที่เดินขึ้นบ้านมา น้ำเห็นฟ้าเดินคอตกออกมา จึงเอ่ยถามขึ้น

“มีอะไรกันหรอค่ะ”

“ก็ไอ้โตอ่าดิ นั่งเงียบอยู่คนเดียวมาเป็นชั่วโมงแล้ว พูดหรือถามอะไรไปก็เงียบใส่”ฟ้าพูดอย่างหดหู่

“น้องปรางครับ อย่าไปโกรธโต้มันเลยนะครับ มันแค่เป็นห่วงน้องปรางอ่าครับ ห่วงอย่าผู้ชายคนหนึงจะห่วงผู้หญิงคนหนึงได้” ออยพยายามอธิบาย

“ปรางเข้าใจค่ะ น้ำอธิบายให้ปรางฟังแล้ว เดี๋ยวปรางเดินไปดูเองค่ะ” ปรางหันหน้ามองทุกคนที่ยืนอยู่

“งั้นเดี๋ยวพี่พาเข้าไปน่ะ”นิวเสนอ

แล้วก็เดินนำปรางเข้าไป

“ไอ้โต้ มีคนมาหา” นิวเอ่ยขึ้น

“....”

“กูบอกว่ามีคนมาหา” นิวพูดย้ำ

“กูไม่อยากเจอหน้าใคร แล้วพวกมึงก็ไม่ต้องมาคอยอยู่เป็นเพื่อนกูด้วยกูอยากอยู่คนเดียว กูอยู่คนเดียวได้ไม่ต้องเป็นห่วง”โต้พูดให้นิวทั้งๆที่หันหลังหันหลังให้ สายมองไปยังวิวข้างล่าง

“ถ้าอยากอยู่คนเดียวงั้นฉันกลับไปน่ะ” โต้ที่ได้ยินเสียงที่คุ้นหู เสียงที่เขาอยากได้ยินที่สุดในตอนนี้ ยัยแสบของเขามาหาเขาแล้ว

“ปราง เดี๋ยวสิอยุ่คุยกันก่อน” โต้รีบหันกลับมา แล้วร้องเรียกปรางไว้เพราะเธอกำลังจะหันหลังกลับ

“งั้นก็ปรับความเข้าใจกันเองนะ”นิวพูดจบก็เดินออกมาระเบียงหน้าบ้าน

“เป็นไงมั้งวะ”ฟ้าถามขึ้นทันทีที่เห็นนิวเดินกลับออกมา

“ก็ไอ้ดต้ยอมพูดแล้ว แล้วตอนนี้ก็กำลังจะปรับความเข้าใจกันอยู่” นิวอธิบาย

“งั้นน้ำว่าเราไปพักผ่อนกันดีกว่า รอฟังผล” น้ำพูดแล้วหันยิ้มให้ทุกอย่างเชิญชวน

“ก็ดีเหมือนกัน”ฟ้าตอบตกลง แล้วเดินไปโอบเอวน้ำพาเข้าไปบ้านไปส่งที่หน้าประตูห้องนอน

---------------------------------------------------------------------------------

ทั้งสองจะปรับความเข้าใจกันได้ไหมน้า ต้องติดตามตอนต่อไปนะคะ  ^^