fic รอไหว(markbam)

10.0

เขียนโดย PPreaw

วันที่ 23 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 เวลา 12.53 น.

4 chapter

0 วิจารณ์

11.53K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 13.21 น. โดย เจ้าของนิยาย

2) 02

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก

#อ่านไปเปิดเพลงฟังได้นะ

[bambam]
/แบมวันนี้ไม่ต้องรอกินข้าวนะ วันนี้พี่ค้างคอนโดเนียร์/
/ครับ/
หลังจากวางสายอยู่ดีๆน้ำตามันก็ไหลออกมา ได้แต่บอกกับตัวเองว่าไม่่เป็นไร เดียวมันก็ดีขึ้นเอง หลอกตัวเองไปวันๆ สามอาทิตย์แล้วครับที่พี่มาร์เป็นแบบนี้ ตั้งแต่วันนั้น
.
.
.
.
.
"อืมมม มาร์คคค อืมม" วันนั้นผมเลิกเรียนแล้วเลยกะจะไปรอพี่มาร์คที่หน้าคณะแต่วันนั้นไม่รู้ว่าผมคึกอะไรถึงได้เดินไปหลังคณะพี่มาร์ค แต่มันคงเป็นสิ่งที่โชคชะตาคงอยากให้ผมรู้สักทีว่าคนที่เคยบอกรักกันอยู่ทุกวันกลับยืนจูบกับใครอีกคนอย่างไม่อายต่อสภาพรอบข้างไม่คิดว่าจะมีใครมาเห็นเข้าบ้าง
"พี่..มาร์ค"ผมได้แต่ยืนทำอะไรไม่ถูกเหมือนเมื่อคนที่ผมรักที่สุดมาทำแบบนี้กับผม แต่มันกลับทำให้ผมรู้เสียใจมากกว่าเดิมเมื่อคนที่ยืนอยู่กับพี่มมาร์ค คือพี่ชายที่ผมเคราพและรักมากคนหนึ่ง"พี่เนียร์..."ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนมีน้ำใสๆไหลออกมาจากดวงตาทั้งสองข้างช้า ภาพข้างหน้ามันมัวลางไปหมด
.
.
.
...คอนโด(พี่มาร์คที่ผมอาศัยอยู่)...
"แบม.."พี่มาร์ค
"..."
"พี่... ขอโทษ พี่.."
"ตั้งแต่เมือ่ไรครับ"พี่มาร์คพูดยังไม่จบผมพูดตัด ตอนนี้ผมแค่คิดว่าไม่อยากเสียพี่มาร์คไปแต่ผมก็ทำใจไม่ได้ ผมควรทำไงดี 4 ปีที่คบกันมา มันกี่ครั้งที่พี่มาร์คทำแบบนี้ แล้วผมไม่รู้
"พี่..."
"เมื่อไรครับ แบมถามว่าพี่ทำแบบนี้กับแบมตั้งแต่เมื่อไร!!! อึก อึก" อึกอึก ตอนนี้ผมกลั้นมันไว้ไม่ไหวแล้วครับ
"ไม่สิครับ แบมน่าจะถามพี่ว่าครั้งนี้ครั้งที่เท่าไรแล้ว มากกว่า"
"ครั้งที่สอง"พี่มาร์คเข้ามากอดผมจากข้างหลัง มันยิ่งทำให้ผมร้องไห้หนักว่าเดิมหลายเท่า
"อึก อืออ"
"แบมหยุดร้องเถออะนะ พี่ขอโทษ"
"พี่ไม่รักแบมแล้วใช่ไหม พี่ อึก พี่ไม่..."
"พี่ขอโทษ พี่..พี่ชอบเนียร์ พี่ขอโทษนะ พี่ขอโทษ"
"พี่คงจะเลิกกับแบมสินะ..."
"...."
"ทำไมไม่ตอบล่ะ"
"ถึงเราจะเลิกกันแต่ยังไงแบมก็ต้องอยู่คอนโดพี่อยู่นะ พี่สัญญากับเราแล้วไงว่ายังไงพี่ก็จะไม่ทิ้งแบม ยังไงเราก็อยู่ด้วยกันเหมือนเดิมนะ" อึอ ทำไม ลึกๆผมรู้ดีจังครับ ผมว่าตอนนี้ผมคงบ้าไปแล้วล่ะ ว่าไหม
"พี่มาร์ค แบมขอได้ไหม"
"ถ้าพี่ทำได้พี่จะทำให้แบม แต่แบมต้องสัญญาก่อนนะว่าจะหยุดร้องไห้"
"ไม่ว่าพี่จะคบกับใคร ไม่ว่าคนคนนั้นจะเป็นใคร แบมขอได้ไหมอย่าเอาเขาเข้ามาในห้องนี้ และ...อย่าเลิกกับแบมเลยนะ... พี่มาร์คจะมีใครก็ได้แต่อย่าเลิกกับแบบได้ไหม แบมสัญญาว่าจะไม่เข้าไปยุ่งในเรื่องส่วนตัวของพี่ แบมจะอยู่ในส่วนของแบม ได้ไหม... " ผมรู้ว่าตอนนี้ผมกกำลังพูดอะไรออกไปแต่ผมแค่ไม่อยากเสียพี่มาร์คไปเท่านั้น
"ตกลง พี่ตกลง"
"พี่มาร์ค"
"ว่าไงครับ"
"ถ้าเขาทำให้พี่เสียใจ หรือพี่เหนื่อยแล้วกลับมาหาแบมได้นะ แบมจะรอ แบมจะอยู่ตรงนี้นี้ แบมรอไหว" อึก น้ำตาเ
จ้ากรรมกลับไหลออกมาอีกรอบซะงั้น อึก อืออ
พี่กอดผมแน่นผมสัมผัสได้ถึงความชื้นที่ไหลของผม นี่พี่มาร์คร้องไห้หรอ อย่าทำให้ผมรู้สึกเหมือนพี่ยังรักผมได้ไหม ขอให้เป็นผม เป็นผมคนเดียวที่รักพี่เถอะ
.
.
.
.
.
ตั้งแต่วันนั้นพี่มาร์คก็ไม่ค่อยได้กลับมานอนที่คอนโดเท่าไร ผมเริ่มชินแล้วล่ะ
ไลน์ ไลน์
เอ๊ะ ยูคยอมนี่
[[[กลุ่มสามแสบ]]]
[คยอมมี่] เตี้ย!!! เตี้ย!!!
[แบมมี่] ใครเตี้ยไอ้ยักษ์
[คยอมมี่] ใครตอบก็คนนั้นแหละ 555+
[แบมมี่] ชิ:'(
[คยอมมี่] งอนหรอ
[แบมมี่] {อ่าน}
[คยอมมี่] นี่อ่านแล้วไม่ตอบ
งอนจริงดิ
แบม
แบมครับ
ตัวเล็ก
ตัวเล็กของมี่
เค้าขอโทษนะ นะ นะ
นะครับ
มีขอโทษ
ไม่หายจริงดิ
{อิโม /น่าอ้อน/}
{อิโม/หัวใจ/}
[แบมมี่] {อิโม/เขิน/}
[คยอมมี่] ดีกันนะ นะ
[แบมมี่] ไม่รู้สิ

[แจมี่] คุยแชทส่วนตัวก็ได้มั้ง คงลืมว่านี่มีกูอยู่ด้วยสินะ

[คยอมมี่] ไม่ได้ลืม
[แบมมี่] 555+ โทษทีอ่ะ

[แจมี่] ขอบคุณที่ไม่ลืม ไม่ต้องมาหัวเราะเลย

[คยอมมี่] แต่คิดว่าแกรไม่อยู่ในนี้ด้วยต่างหาก555+

[แจมี่]ไอ้ยูคคคคคคคคค

[คยอมมี่] คราฟฟฟฟ
ผมได้แต่นั่งหัวเราะยูคยอมกับยองแจทะเลาะกัน ถึงแม้ว่าพวกมันจะทะเลาะกันหรือกัดกันตลอดเวลาแต่พวกมันก็รักกันดี เป็นเพื่อนที่ดีมากเลยแหละครับ คอยช่วยเหลือผมตลอด
.
.
.

ไลน์
พี่มาร์ค
[mb] แบม ครับ กินข้าวยัง

ก็ผมรอพี่แหละแต่พี่ไม่มา อยากจะตอบแบบนี้เหลือบเกิน แต่ต้องทำได้แค่ [แบมมี่] กินแล้วครับ

[mb] งั้นก็อาบน้ำแล้วรีบนอนนะ
[แบมมี่]ครับ

[mb] ฝันดี...ตัวเล็กของพี่
....................................................

#ยังไม่แก้คำผิด หากเจอคำผิดเม้นเข้ามาบอกได้นะค่ะ คอม วิจาารณ์ได้ค่ะ แล้วจะนำไปปรับปรุงในตอนใหม่ เรื่อยๆ อ่านเเล้วเม้นให้เขาบ้างนะ ตัวเองงงง

ขอบคุณที่หลงเข้ามาอ่านกันนะ >_<

#ficรอไหว(markbam)

chapter 1

สารบัญ

chapter 3