Luv นะ U Ver.1

วันศุกร์  17.55 น.
"...ไปไหนของเขานะ" ฉันพึมพำถึงใครคนหนึ่งที่หายหัวไปตั้งแต่เรียนพิเศษเสร็จโดยไม่บอกอะไรเลยสักนิด  ปากก็บอกว่า 'จะรอให้เธอกลับบ้านก่อน  แล้วฉันค่อยกลับ' แหวะ! ไอ้เด็กเลี้ยงแกะเอ้ย!  ฉันไม่น่าหลงเชื่อคำพูดของนายเลย
"ตังเม!"
"อะไร  เรียกซะดังเลย  คนมองเต็มร้านแล้วไหมเนี่ย" ฉันหันมองป๊อกแป๊กที่เมื่อกี้เธอเรียกฉันเสียงดัง  และมองไปรอบๆ ร้านหนังสือที่มีคนจำนวนไม่น้อยอยู่  
"ก็เรียกหลายทีแล้วไม่สนใจอ่ะ  มันก็ต้องตะโกนซิ  หูหนวกหรือไง" จริงหรอ  ฉันเป็นอย่างที่ป๊อกแป๊กพูดหรอ
"เอ่อๆ ขอโทษล่ะกันที่ไม่ได้ฟังเธอ  เราเลือกหนังสือต่อเถอะ" วันนี้เรา 3 คนตกลงกันว่าจะมาซื้อหนังสือที่ร้านหนังสือในห้างใกล้ๆ กับที่เรียนพิเศษ  เดินมาแปปเดียวก็ถึงแล้ว  ตอนแรกฉันคิดว่าพีจะขอมาด้วย  แต่พอเลิกเรียนก็หายหัวไป  ตอนนี้ฉันจึงรู้สึกเหงาปาก  ไม่มีใครให้ด่าเลย
"เอาเล่มไหนดีอ่ะ  เยอะไปหมด" ฉันยืนมองหนังสือหลายเล่มตรงหน้า  มันก็ดีทุกเล่มเลยอ่ะ  ฉันเลือกไม่ถูก  เพื่อนอีก 2 คนก็เลือกไม่ถูกเหมือนกัน  เริ่มเคลียคล่ะ  นี้แค่เลือกหนังสือนะเนี่ย
"ฉันว่าเอาเล่มนี้"
"อ้าวพี  นายมาทำอะไรที่นี่เนี่ย" ป๊อกแป๊กทักผู้มาใหม่เป็นคนแรก  ไม่คิดเลยว่าจะเจอเขาที่นี่  และยืนเลือกหนังสือให้เรา
"ฉันมาซื้อหนังสือเพลงกับเพื่อนน่ะ  ไม่คิดว่าจะเจอพวกเธอที่นี่  ตอนแรกนึกว่าไม่ใช่"
"ฉันก็ไม่คิดว่าจะเจอนายเหมือนกัน" ฉันพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเล็กน้อย
"พี! ทำอะไรอยู่ว่ะ  ไหนบอกว่ารีบไง" เสียงผู้ชายดังมาจากด้านพี  ฉันคิดว่าน่าจะเป็นเพื่อนที่เขาพูดถึงเมื่อกี้นี้  พีหันกลับไปมองก่อนพยักหน้าเหมือนเรียก  แล้วผู้ชาย 4 คนก็เดินตรงมาหาพี  แต่ล่ะคนนี่จัดว่าหล่อ
"นี้เพื่อนฉันเอง  และเป็นสมาชิกในวงด้วย" พีพูดหลังจากที่ทั้ง 4 คนเดินมาถึงและหยุดอยู่ตรงหน้าพวกฉัน
"วง?" ฉันกับปีอกแป๊กพูดพร้อมกัน
"วงดนตรีน่ะหรอ?" หมวยเล็กถาม
"ใช่  ในวงฉันมี 5 คน  นั้นกาแฟ  บาส  ดรีม  ไอ้กราฟ  และฉัน" พีไล่แนะนำชื่อเพื่อนของเขาแต่ละคน  งั้นคนที่เรียกเขาเมื่อกี้ก็ชื่อดรีมซินะ
"ฉันชื่อป๊อกแป๊กนะ ^^" นั่นไง  เห็นผู้ชายหล่อๆ ไม่ได้เลย
"ฉันหมวยเล็ก ^^"
"ฉันตังเม ^^"
"ยินดีที่ได้รู้จักนะ ^^" พวกนั้นพูดพร้อมกัน
"ยินดีที่ได้รู้จัก ^^" พวกฉันตอบ
"เรารีบไปจ่ายเงินเถอะ  เฮียมารับแล้ว" หมวยเล็กกระซิบ  ฉันกับป๊อกแป๊กก็พยักหน้า
"เราไปจ่ายเงินกันเถอะ  กลับก่อนนะ" ฉันพูดแล้วเดินนำหน้าไปก่อน
"กลับก่อนนะ^^" ป๊อกแป๊กบอกลาและหมวยเล็กก็ยิ้มให้พวกเขาก่อนจะลากแขนป๊อกแป๊กให้เดินตามมา  เพราะเธอมัวแต่ยืนมองหน้าเพื่อนของพี
"เพื่อนคนนี้จริงๆ เลยนะ!" หมวยเล็กบ่นในตอนที่เรากำลังจ่ายเงินค่าหนังสือ
"เธอยังไม่ชินอีกหรอ" ฉันถาม
"ฉันจะพยายาม" หมวยเล็กตอบ  เธอก็ขี้อายไม่เปลี่ยนเหมือนกันแหละหน่า  ฉันคิดและมองหน้าเพื่อน 2 คนที่นิสัยไม่เหมือนกันเลย  แต่ก็เป็นเพื่อนกันจะ 5 ปีแล้ว  เป็นเพื่อนที่รักกันมากด้วย