Estimate Lee Nice ซ่อนรักร้าย ให้ตายก็รักมึง

“อ๊ะ...อ๊า..มะ..ไม่ ไหวแล้ว อ๊า....” น้ำขุ่นใส่ พุ่งออกมาจากน้องน้อยของผม และตอนนี้มันเลอะเต็มพื้นไปหมด ผมได้แต่พยายามผลักไอ้ไนท์ แต่ยิ่งผลักเหมือนยิ่งทำให้มัน มีความสุข มันซาดิส ไอ้ไนท์มัน ทุเรศ ไอ้เพื่อนชั่ว ไนท์เอามึงเขี่ยไปทั่วช่องทางรักสีชมพูของผม โอ๊ยยย มันเสียววโว้ยยย มะ..ไม่ไหวแล้ว
“นะ..ไนท์ขะ..ขอร้องล่ะ....ยะ.....หยุด อ๊า..” เสียงผมสั่นไปหมด ทั้งร่างกายที่ตอนนี้ ทั้งสั่น ทั้งกลัว และทรมานปนรู้สึกดี มันตี กันจนผมแทบแยกไม่ออกว่า ผมควรรู้สึกอะไรกันแน่
“นี้ ลี นายไม่ควรทำหน้าแบบนั้นนะ” ไนท์พูดที่ข้างหูของผม ผมรู้สึกกลัวไนท์ขึ้นมาทุกที แต่ก่อนมันไม่เคยเป็นแบบนี้เลย อื่อๆๆ ผมกลัว
“อึก...อื่อ...” ผมกลั้นเสียงสะอื้นไม่ไหว ทำให้ไนท์ถึงกลับหยุดชะงักทันที ผมทั้งตัวสั่นและน้ำตาไหล ไม่รู้ว่าควรทำไงต่อไป ผมร้องไห้ไม่หยุด ไม่รู้จะหยุดมันยังไง ภาพในอดีตที่เคยเป็นเพื่อนกันมา มันผุดขึ้นมาในหัวของผมเต็มไปหมด
“ใส่เสื้อผ้าซะ!” ไนท์พูด ก่อนจะโยนเสื้อพละของเขามาให้ผม เพราะเสื้อของผมมันขาดไปหมด ไม่เหลือชิ้นดี เหมือนหัวใจของผมในตอนนี้ ผมหยิบเสื้อผ้าขึ้นมา แล้วค่อยสวมมัน ผมไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าเขาไม่ว่าทำไง ผมก็ไม่อยากมอง ผมไม่อยากได้เพื่อนแบบเขาอีก
“ ใส่เสร็จแล้วจะไปไหนก็ไป” ไนท์พูดจบ เขาก็เมินหน้าหนีผมและมองไปทางอื่น เหมือนผมเป็นเพียงของเล่นชั่วคราว จะเล่นเมื่อไหร่ก็ได้ จะทิ้งเมื่อไหร่ก็ได้ ผมเกลียดมันที่สุด….
 15.45 น. ติ๊งต๊องๆๆๆๆ
เสียงกระดิงดังขึ้น ทำให้ผมตื่นจากภวังค์ ผมรู้สึกแย่มากและ รูสึกแปลกๆปนกันไป มันมีบางอย่างที่ผมอยากถามเขา แต่ไม่อาจจะถามได้อีกแล้ว ผมจะไม่คิดเรื่องมันอีก ผมจะทำตัวให้สบายที่สุด สู้ๆลีแกทำได้
ผมเดินลงจากอาคารเรียนมาที่ห้องสมุด ทำไงได้ ได้เป็นบรรณารักษ์ห้องสมุด จัดๆๆๆหนังสือ ที่พวกรุ่นน้องวางไม่ถูกที่ เหนื่อยจริงๆ แค่หายใจผมยังเหนื่อยเลย อย่าว่าต้องจัดหนังสือเลย เหนื่อยยิ่งกว่า
“นี้ ไนท์ พูดกับเราก่อน” เสียงผู้ชายคนหนึ่งเรียก ไนท์ แต่ผมไม่รู้ว่าใคร ได้แต่ยืนฟังอยุ่ที่หน้าประตูห้องสมุด
“อะไร ของนาย” ไนท์ถามผู้ชายอีกคน
“ไนท์นายเลิกยุ่งกัลป์พี่ลีเถอะ” เสียงของคุ้นหูผมมากเวลาเขาเรียกผม
“ทำไมล่ะ นายชอบมันสินะ” ไนท์พูดกลับ
“ใช่ ผมชอบพี่ลี และ ผมจะปกป้องพี่ลี” ผู้ชายคนนั้นตอบไนท์ ผู้ชายที่บอกว่าจะปกป้องผม คงมีความสำคัญกับไอ้ไนท์มากสินะ
“งั้น นายก็เชิญรักต่อไปกับร่างกายที่ไร้ความบริสุทธ์”ไนท์พูดแบบแทงใจดำผมมาก อึก.. น้ำอุ่นๆเริ่มก่อตัวขึ้นที่ตาของผม มันเริ่มร้อนขึ้น จนผมแทบกลั้นเสียงไม่อยู่
“ไนท์ ทำพี่ลีไปแล้วสินะ แต่ไม่เป็นไร ยังไงผมก็รักพี่ลี” ผู้ชายคนนั้นบอกว่ารักผมอย่างหนักแน่น จนผมแทบจะร้องไห้หนักกว่าเดิม
“งั้นเชิญรักกันให้สุขสม กับความทุกข์ที่จะเกิดขึ้นกับมึงและมัน” ไนท์ขึ้นเสียง ก่อนจะเดินออกไปจากผู้ชายอีกคนเขาเดินมาที่ประตู แต่ผมไม่สามารถเดินไปไหนได้ ผมจะยืนรอให้เขาเดินออกมา
แอด
ไนท์เปิดประตูอย่างตกใจ เล็กน้อยก่อนจะทำหน้าปกติเหมือนเดิม
“หึ...คง..”
เพี๊ยง!!!
ยังไม่ทันที่เขาจะพูดจบ ผมก็ตวัดมือใส่หน้าเขาอย่างสุดแรง
“หึ...ถุ๊ย!”เขาถุ๊ยเลือดออกจากปาก ก่อนจะหันมามองหน้าผม
“มึงมันเลว กูขอให้มึงทุกข์ทรมาน ยิ่งกว่ากูไอ้เพื่อนนรก” ผมพูดจบ ก็รู้ว่าน้ำตาต้องไหลแน่ๆ ผมทำได้แค่หันหลังและวิ่งไปให้ไกลจากห้องสมุดและไม่หันหลังกลับมาอีกเลย....